ماهيچه‌ها منيزيم مي‌خواهند

يكي از ويژگي‌هاي تغذيه سالم، دريافت تمام گروه‌هاي غذايي و تامين نياز روزانه موادمغذي مختلف است. در كل موادمغذي به تركيب‌هايي گفته مي‌شود كه در بدن مقدار معيني از آنها اثري خاص مي‌گذارد و به حفظ سلامت جسماني و رواني فرد كمك مي‌كند...

اين مواد مغذي از 3 گروه درشت مغذي‌ها (كربوهيدرات‌ها، پروتئين‌ها و چربي‌ها) و 2 گروه ريزمغذي‌ها (ويتامين‌ها و مواد معدني) تشكيل شده‌اند كه در ميان موادمعدني، منيزيم يكي از مهم‌ترين‌هاست كه كمبودش مي‌تواند علايم بسياري از جمله گرفتگي عضلات را همراه داشته باشد. «پوستر سلامت» اين هفته نيز به منيزيم و فوايد آن اختصاص دارد.

منافع منيزيم

دريافت روزانه منيزيم از طريق برنامه غذايي آثار مثبتي را به همراه دارد و در واكنش‌هايي مانند متابوليسم انرژي (توليد انرژي از كربوهيدرات‌ها، چربي‌ها و پروتئين‌هاي دريافتي) دخالت مي‌كند. اين ماده معدني در تنظيم انقباض‌هاي عضلاني نيز نقش دارد، باعث گشادشدن شريان‌ها مي‌شود، در انتقال عصبي موثر است و در استحكام استخوان‌ها و دندان‌ها شركت مي‌كند بنابراين دريافت ناكافي منيزيم مي‌تواند علائمي را همراه داشته باشد و فرد را با مشكلات جسماني روبرو كند.

شرايط كمبود

شرايطي مانند داشتن رژيم غذايي متشكل از غلات تصفيه‌شده مانند آرد سفيد و مصرف كم سبزي‌ها زمينه كمبود منيزيم را فراهم مي‌كند. فعاليت‌هاي شديد ورزشي، دوران بارداري و شيردهي، مصرف داروهاي مدري مانند فروزمايد و داروي شيمي‌درماني مانند سيسپلاتين و ملين‌ها و استروييدها، ‌ابتلا به ديابت، سوءجذب روده‌اي و اسهال و مصرف الكل از جمله شرايطي هستند كه احتمال كمبود اين ماده مغذي را فراهم مي‌كنند. البته در صورتي كه فرد به بيماري‌هايي مانند آسم، ميگرن، فشارخون و حتي پوكي استخوان مبتلا باشد نيز نياز به اين ماده معدني در وي بالا خواهد رفت.

علائم كمبود منيزيم

علائم كمبود منيزيم شامل اسپاسم و گرفتگي عضلات، خستگي?زودرس، استرس، بي‌اشتهايي، تهوع و استفراغ، بي‌نظمي در ضربان قلب، افزايش تري‌گليسيريد و كلسترول خون، احتباس آب، اختلال در عملكرد ويتامين D و افسردگي، تحريك‌پذيري و اختلال در تمركز است.

منابع غذايي مناسب

غلات كامل و سبوس‌دار از جمله مواد غذايي‌اي هستند كه منيزيم دارند، بنابراين مصرف 100 گرم غلات كاملي مانند گندم، جو و برنج مي‌تواند تا 100 ميلي‌گرم از نياز روزانه به اين ماده معدني را تامين كند. به علاوه، آرد سويا، تخمه آفتابگردان و كدو نيز از منابع مناسب اين ماده معدني هستند. البته سوياي بوداده به‌عنوان ميان‌وعده و حتي مغزهايي مانند بادام، فندق و دانه‌هاي روغني مانند كنجد و سبزي‌هايي مانند اسفناج نيز مي‌توانند تامين‌كننده منيزيم مورد نياز بدن باشند به اين شرط كه زياد حرارت نديده و آب فراواني براي پخت آنها مورد استفاده قرار نگيرد زيرا در اين صورت مقدار زيادي از منيزيم موجود در آنها از ميان خواهد رفت. فراموش نكنيد مقدار مورد نياز روزانه به اين ماده معدني براي مردان و زنان بالغ و سالم بين 300 تا 400 ميلي‌گرم است و با مصرف 100 گرم سويا، بادام، فندق و تخمه آفتابگردان به ترتيب 228 ، 285، 270 و 325 ميلي‌گرم منيزيم تامين خواهد شد. البته در صورتي كه مكمل اين ماده معدني از سوي متخصصان تجويز شود، بهتر است اين مقدار در طول روز تقسيم شود و همراه غذا به مصرف برسد.

• هشدار: افرادي كه به نارسايي كليه مبتلا هستند از آنجايي كه دفع ادراري منيزيم در آنها مختل مي‌شود دريافت مكمل منيزيم يا آنتي‌اسيدها يا ملين‌هاي حاوي اين ماده معدني مي‌تواند سطح منيزيم را در خونشان افزايش دهد و علايمي مانند تهوع، استفراغ، فشارخون پايين و بي‌نظمي در ضربان قلب را در آنها همراه داشته باشد.

گرفتگي عضلاني

گرفتگي عضلاني از مشکلاتي است که پس از فعاليت فيزيکي و ورزش طولاني‌مدت به دليل استفاده بيش از حد از عضلات، کم‌آبي بدن، فشار عضلاني يا قرارگيري در وضعيتي خاص براي مدتي طولاني بروز مي‌کند. معمولا ورزشکاراني که پس از ورزش، به‌خصوص در هواي گرم خسته‌ و دچار کم‌آبي بدن مي‌شوند، گرفتگي عضلات را تجربه خواهند کرد. خيلي‌ از افرادي كه مدام دچار اين مشکل مي‌شوند، تصور مي‌کنند کمبودي از نظر موادمغذي در بدنشان به وجود آمده و به کمبود منيزيم دچار هستند، البته چنين باوري چندان هم غيرعلمي نيست. اين مشكل در دوران بارداري هم رخ مي‌دهد؛ ناحيه ساق پاي خانم‌هاي باردار از هفته بيستم (معمولا شب‌ها) دچار گرفتگي عضلات مي‌شود و گاهي آنقدر درد شديد است که آنها را از خواب بيدار مي‌کند. با اصلاح برنامه غذايي و مصرف مکمل (با تجويز متخصص) مي‌توان از شدت اين گرفتگي‌ها كم كرد.

منبع: سلامت

مشاهده فیلم های پزشکی

بر روی لینک زیر کلیک کنید

مشاهده فیلم های پزشکی

فشارخون دربیماران دیابتی

فشار خون يکي از بيماري‌هاي شايع همراه با ديابت است و قسمت اعظم بيماران مبتلا به ديابت را درگير مي‌سازد که شيوع آن بستگي به نوع ديابت، سن، چاقي و نژاد بيمار دارد...

فشار خون، عامل خطري عمده هم براي بيماري‌هاي قلبي-عروقي و هم براي عوارض ميکروواسکولار است. در ديابت نوع يک، فشار خون اغلب ناشي از نفروپاتي زمينه‌اي است، در حالي که در ديابت نوع دو معمولا با ساير عوامل خطر قلبي و متابوليک همراهي دارد.

غربالگري و تشخيص:
اندازه‌گيري فشار خون در مطب بايد توسط افراد آموزش ديده و براساس راهکارهاي مشخص شده براي افراد غيرديابتي انجام شود: اندازه‌گيري در وضعيت نشسته در حالي که پاها روي زمين هستند و بازوها در سطح قلب به جايي تکيه دارند. اندازه‌گيري پس از 5 دقيقه استراحت انجام مي‌شود. اندازه کاف فشار خون بايد براي دور بازو مناسب باشد.

افزايش فشار خون بايد با اندازه‌گيري در روز ديگري تاييد شود. به دليل خطرات بارز همراهي فشار خون و ديابت، آستانه مشخص شده براي تشخيص پرفشاري خون در بيماران ديابتي پايين‌تر است (فشار خون mmHg80/130) تا افراد غيرديابتي (فشار خون mm/Hg 90/140).

پايش فشار خون در خانه توسط خود فرد و پايش 24 ساعته سرپايي فشار خون مي‌تواند موارد فشار خون «روپوش سفيد»(1) و همچنين فشار خون مخفي و هر گونه عدم تطابق ميان فشار خون را در مطب با فشار خون واقعي بيمار نشان دهد و در مطالعات بر روي افراد غيرديابتي، اندازه‌گيري فشار خون در منزل ارتباط بيشتري با خطر بيماري‌هاي قلبي- عروقي داشته است تا اندازه‌گيري فشار خون در مطب. با وجود اين، قسمت اعظم شواهد مربوط به فوايد درمان پرفشاري خون در افراد مبتلا به ديابت مبتني بر اندازه‌گيري در مطب بوده‌اند.

اهداف درمان:
تجزيه و تحليل‌هاي اپيدميولوژيک نشان مي‌دهند که فشار خون بالاتر از mmHg75/115 با افزايش ميزان وقايع قلبي-عروقي و ازدياد مرگ‌و‌مير در بيماران مبتلا به ديابت همراه است. کارآزمايي‌هاي باليني تصادفي‌شده فوايد کاهش فشار خون را در افراد ديابتي به زير فشار سيستوليک mmHg 140و فشار دياستوليک mmHg 80، از نظر کاهش بيماري‌هاي عروق کرونر، سکته مغزي و نفروپاتي نشان داده‌اند.

کارآزمايي ACCORDبررسي کرد که آيا کاهش فشار خون سيستوليک در بيماران مبتلا به ديابت نوع دو و در خطر بالاي بيماري‌هاي قلبي-عروقي به کمتر از mmHg 120، حفاظت قلبي-عروقي بيشتري را نسبت به فشار خون سيستوليک mmHg 140-130ايجاد مي‌کند يا خير. فشار خون حاصل در گروه درمان شديد mmHg 64/119و در گروه استاندارد mmHg 70/133بود.

اين تفاوت با استفاده از ميانگين 4/3 دارو براي هر نفر در گروه درمان شديد و 1/2 دارو به ازاي هر بيمار در گروه درمان استاندارد به دست آمد. پيامدهاي اوليه، ترکيبي از سکته قلبي غيرکشنده، سکته مغزي غيرکشنده و مرگ ناشي از بيماري‌هاي قلبي-عروقي بود. نسبت خطر براي پيامدهاي اوليه در گروه درمان شديد 88/0 بود (فاصله اطمينان 95: 06/1-73/0، 2/0=P).

از ميان پيامدهاي ثانويه مشخص شده، تنها سکته مغزي و سکته مغزي غيرکشنده به طور قابل توجه از نظر آماري، با درمان شديد فشار خون کاهش پيدا کردند و نسبت خطر آنها به ترتيب 59/0 (فاصله اطمينان 95: 89/0-39/0، 01/0=P) و 63/0 (فاصله اطمينان 95: 96/0-41/0، 03/0=P) بود.

در صورتي که اين يافته حقيقي باشد، تعداد موارد لازم به درمان (NNT)(2) براي پيشگيري از يک سکته مغزي طي دوره‌اي 5 ساله با درمان شديد فشار خون، 89 است. در تحليل زيرگروه از پيش تعيين شده، بسته به اينکه شرکت‌کنندگان در مطالعه به طور تصادفي به دو گروه کنترل قند شديد و استاندارد تقسيم شوند، ناهمگوني مشاهده مي‌شود (08/0=P).

در بيماراني که در گروه کنترل استاندارد قند قرار مي‌گيرند، ميزان وقوع پيامدهاي اوليه، 89/1 مورد در سال در گروه کنترل شديد فشار خون و 47/2 در گروه کنترل استاندارد فشار خون است، در حالي که همين ميزان‌ها در گروه کنترل شديد قند به ترتيب 85/1 در سال در گروه کنترل شديد فشار خون و 73/1 در سال در گروه کنترل استاندارد فشار خون است.

در صورتي که اين يافته‌ها، حقيقي باشند، نشان مي‌دهند که درمان شديد به نحوي که فشار خون سيستوليک هدف کمتر از mmHg 120باشد در کساني مفيد است که کنترل قند خون آنها به نحوي نباشد که HgA1Cکمتر از 6 شود و يا به عبارت ديگر فوايد کنترل شديد فشار خون با کنترل شديدتر قند با هدف HgA1Cکمتر از 6، کاهش پيدا مي‌کند.

ساير داده‌هاي حاصل از کارآزمايي‌هاي تصادفي‌شده جديد شامل مطالعه ADVANCEهستند که در آن درمان با مهارکننده‌هاي آنزيم تبديل‌کننده آنژيوتانسين و يک ديورتيک تيازيدي ميزان مرگ را کاهش داد اما پيامدهاي ترکيبي ماکروواسکولار را کاهش نداد.

با وجود اين کارآزمايي ADVANCEهدف مشخصي براي مقايسه تصادفي‌شده نداشت و ميانگين فشار خون سيستوليک در گروه درمان شديد(mmHg135) به اندازه ميانگين فشار خون سيستوليک در گروه درمان استاندارد در مطالعه ACCORDپايين نبود.

تحليل پس‌نگر کنترل فشار خون در 6400 بيمار مبتلا به ديابت و بيماري عروق کرونر که در کارآزمايي بين‌المللي وراپاميل-تراندولاپريل (INVEST)(1) شرکت کردند، نشان داد که «کنترل دقيق» فشار خون (کمتر از mmHg 130‌) در مقايسه با «کنترل معمولي» (فشار mmHg140-130)، با بهبود پيامدهاي قلبي-عروقي همراهي ندارد.

تنها کارآزمايي فشار خون ACCORDبه طور رسمي هدف درمان کمتر از mmHg 130را در ديابت مورد بررسي قرار داده است. اين احتمال وجود دارد که کاهش فشار خون سيستوليک از حدود 130 به کمتر از mmHg 120، ميزان وقايع کرونري يا مرگ‌ومير را کاهش ندهد و به نظر مي‌رسد قسمت عمده فوايد حاصل از کاهش فشار خون با هدف قرار دادن فشار کمتر از mmHg 140به دست ‌آيد، هر چند که اين امر به طور رسمي مورد ارزيابي قرار نگرفته است.

فقدان خطرات قابل توجه، احتمال وجود فايده در مورد سکته مغزي و ناهمگوني بالقوه در زمينه کنترل شديد قند خون، همگي مطرح‌کننده آن هستند که تا انجام تجزيه و تحليل‌ها و به دست آوردن نتايج جديد، منطقي است که اهداف توصيه‌شده قبلي را رعايت کنيم.

هدف فشار خون سيستوليک کمتر از mmHg 130مي‌تواند بسته به پاسخ به درمان، تحمل داروها و ويژگي‌هاي فردي بيماران، براي آنها مناسب باشد، البته بايد در نظر داشت که اغلب تجزيه و تحليل‌ها نشان داده‌اند که پيامدها در صورت وجود فشار خون سيستوليک بالاتر از mmHg 140، بدتر خواهند شد.

راهبردهاي درمان:
هر چند که مطالعات شاهددار مناسبي در مورد نقش رژيم غذايي و فعاليت جسمي در درمان فشار خون در افراد مبتلا به ديابت وجود ندارد، اما مطالعه «رويکرد غذايي براي توقف پرفشاري خون» (DASH)(2) در افراد غيرديابتي، اثرات ضد فشار خون مشابه با درمان تک‌دارويي را نشان داده است.

اصلاح روش زندگي شامل کاهش مصرف سديم (به کمتر از mg 1500در روز) و از بين بردن اضافه وزن، افزايش مصرف ميوه‌ها و سبزيجات (10-8 واحد غذايي در روز) و فرآورده‌هاي لبني کم‌چرب (3-2 واحد غذايي در روز)، اجتناب از مصرف الکل و افزايش سطح فعاليت بدني است. اين راهبردهاي غيردارويي مي‌توانند اثرات مثبتي بر کنترل قند خون و چربي‌ها هم داشته باشند، هر چند که اثرات اين اقدامات بر وقايع قلبي- عروقي به اثبات نرسيده است.

درمان غيردارويي اوليه در بيماران ديابتي با پرفشاري خون خفيف (با فشار خون سيستوليک mmHg 139-130يا فشار خون دياستوليک mmHg 89-80) معقول به نظر مي‌رسد. اگر در هنگام تشخيص، فشار خون سيستوليک برابر يا بيشتر از mmHg140 و يا فشار خون دياستوليک برابر يا بيشتر از mmHg90 باشد، درمان دارويي را بايد همراه با درمان غيردارويي شروع کرد.

کاهش فشار خون با رژيم‌هاي مبتني بر انواع داروهاي ضد فشار خون از جمله مهارکننده‌هاي ACE، ARBها، بتابلوکرها، ديورتيک‌ها و مسدودکننده‌هاي کانال کلسيم، نشان داده شده است که در کاهش وقايع قلبي- عروقي موثر است.

مطالعات متعددي نشان داده‌اند که مهارکننده‌هاي ACEمي‌توانند در کاهش وقايع قلبي- عروقي، نسبت به مسدودکننده‌هاي دي‌هيدروپيريديني کانال کلسيم برتري داشته باشند. البته، مجموعه‌اي از مطالعات ديگر برتري خاصي را براي مهارکننده‌هاي ACEبه عنوان درمان اوليه پرفشاري خون در کل جمعيت مبتلا به آن نشان نداده‌اند، بلکه مزيت درمان اوليه با دوز کم ديورتيک‌هاي تيازيدي را در کاهش پيامدهاي قلبي- عروقي نشان داده‌اند.

در افراد مبتلا به ديابت، مهارکننده‌هاي سيستم رنين-آنژيوتانسين (RAS)(3) مي‌توانند مزيت منحصر به فردي به عنوان درمان اوليه يا زودهنگام پرفشاري خون داشته باشند. در يک کارآزمايي غير فشارخوني بر روي افراد پرخطر، مشتمل بر زيرمجموعه‌اي بزرگ مبتلا به ديابت، مهارکننده‌هاي ACE، پيامدهاي قلبي- عروقي را کاهش دادند.

در بيماران مبتلا به نارسايي احتقاني قلب (CHF) شامل زيرمجموعه‌هايي از بيماران ديابتي، نشان داده شده است که ARBها پيامدهاي عمده قلبي-عروقي را کاهش مي‌دهند و در بيماران مبتلا به ديابت نوع دو همراه با نفروپاتي قابل توجه، ARBها در کاهش نارسايي قلبي نسبت به مسدودکننده‌هاي کانال کلسيم برتري داشتند.

هر چند که شواهد مربوط به برتري مهارکننده‌هاي سيستم رنين-آنژيوتانسين در کاهش پيامدهاي قلبي- عروقي در ديابت همچنان متناقض هستند، اما خطرات بالاي قلبي- عروقي همراه با ديابت و شيوع بالاي بيماري‌هاي تشخيص داده نشده قلبي- عروقي، همچنان به نفع توصيه به استفاده از اين داروها به عنوان درمان خط اول ضد فشار خون در افراد مبتلا به ديابت است.

به تازگي، در گروه فشار خون کارآزمايي ADVANCEنشان داده شده است که استفاده روتين از ترکيبي ثابت از مهارکننده ACEپريندوپريل و ديورتيک اينداپاميد به طور قابل توجهي پيامدهاي ميکروواسکولار و ماکروواسکولار و همچنين بيماري‌هاي قلبي- عروقي و مجموع مرگ‌ومير را کاهش مي‌دهد.

بهبود پيامدها ممکن است ناشي از کاهش فشار خون حاصل در گروه پريندوپريل- اينداپاميد نيز باشد. علاوه بر اين، کارآزمايي پيشگيري از وقايع قلبي- عروقي از طريق درمان ترکيبي در بيماران مبتلا به پرفشاري خون سيستوليک (ACCOMPLISH)(1) کاهش مرگ‌ومير و عوارض را در بيماران مصرف‌کننده بنازاپريل و آملوديپين در مقايسه با بنازاپريل و هيدروکلروتيازيد نشان داد. فوايد قابل توجه مهارکننده‌هاي سيستم رنين- آنژيوتانسين در بيماران ديابتي دچار آلبومينوري يا نارسايي کليوي، توجيه ديگري براي استفاده از اين داروها است.

نکته‌اي مهم اين است که اغلب بيماران دچار پرفشاري خون نياز يه درمان چنددارويي دارند تا به اهداف درمان برسند، به ويژه بيماران ديابتي که اهداف درمان آنها پايين‌تر نيز هست. بسياري از بيماران نياز به سه دارو يا بيشتر خواهند داشت تا به اهداف درماني دست پيدا کنند. در صورتي که فشار خون به دوزهاي حداکثر حداقل سه داروي ضد فشار خون از دسته‌هاي مختلف که يکي از آنها ديورتيک باشد، مقاوم باشد، پزشک بايد ارزيابي از نظر انواع ثانويه فشار خون را مدنظر قرار دهد (فشار خون مقاوم).

طي بارداري در زنان ديابتي مبتلا به پرفشاري خون مزمن، هدف فشار خون سيستوليک mmHg129-110 و فشار خون دياستوليک
mmHg79-65 معقول به نظر مي‌رسد، چرا که اين حد از فشار خون موجب سلامت درازمدت مادر مي‌شود. ميزان پايين‌تر فشار خون ممکن است با اختلال در رشد جنين همراه باشد.

طي بارداري، درمان با مهارکننده‌هاي ACEو ARBها کنتراانديکه است، چرا که مي‌تواند موجب آسيب جنيني شود. داروهاي ضد فشار خون که مشخص شده است در بارداري موثر و ايمن هستند شامل متيل دوپا، لابتالول، ديلتيازم، کلونيدين و پرازوسين هستند. مصرف طولاني‌مدت ديورتيک‌ها طي بارداري با کاهش حجم پلاسماي مادر همراه است که مي‌تواند گردش خون رحم و جفت را کاهش دهد.

توصيه‌ها
غربالگري و تشخيص:
فشار خون را بايد در هر ويزيت روتين بيماران ديابتي اندازه‌گيري کرد. بيماراني که فشار سيستوليک بيشتر يا برابر با mmHg130 يا فشار دياستوليک بيشتر يا برابر با mmHg 80دارند را بايد در روز ديگري مجددا از نظر فشار خون مورد ارزيابي قرار داد. تکرار فشار خون سيستوليک بيشتر يا مساوي mmHg 130يا فشار دياستوليک بيشتر يا مساوي mmHg80، تشخيص پرفشاري خون را تاييد مي‌کند.

اهداف:
فشار خون سيستوليک کمتر از mmHg130 براي اغلب بيماران مبتلا به ديابت مناسب است.براساس ويژگي‌هاي بيمار و پاسخ وي به درمان، ممکن است فشار خون‌هاي سيستوليک بالاتر يا پايين‌تر از اين ميزان براي بيمار مناسب باشند.بيماران مبتلا به ديابت را بايد درمان کرد تا فشار خون دياستوليک آنها به زير mmHg 80برسد.

درمان:
براي بيماران داراي فشار خون سيستوليک mmHg 139-130يا فشار خون دياستوليک mmHg89-80 مي‌توان تنها درمان اصلاح روش زندگي را به مدت حداکثر 3 ماه تجويز کرد و سپس در صورت عدم دسترسي به اهداف، درمان با داروها را به آن اضافه نمود.

بيماران مبتلا به پرفشاري خون شديدتر (فشار خون سيستوليک بالايmmHg 140يا فشار خون دياستوليک بالاي mmHg90) در هنگام تشخيص يا در پيگيري، بايد علاوه بر اصلاح روش زندگي، درمان دارويي نيز دريافت کنند.

درمان اصلاح روش زندگي براي پرفشاري خون شامل: کاهش وزن در صورت وجود اضافه وزن، رژيم غذايي «رويکرد غذايي براي توقف پرفشاري خون» (DASH) مشتمل بر کاهش مصرف سديم و افزايش مصرف پتاسيم، قطع مصرف الکل و افزايش فعاليت جسماني است.

درمان دارويي براي بيماران مبتلا به ديابت و پرفشاري خون را بايد با رژيمي درمان کرد که شامل داروهاي مهارکننده ACEيا داروهاي ARBباشد. اگر يک گروه دارويي تحمل نشود، بايد داروي ديگري جايگزين شود. در صورت عدم دستيابي به اهداف فشار خون، بايد در بيماران داراي GFRتخميني بيش از 2‌m‌73/1/ml/min‌30يک ديورتيک تيازيدي و در بيماران با GFRتخميني کمتر از 2‌m‌73/1/ml/min‌30 يک ديورتيک لوپ را به درمان بيماران اضافه کرد.

درمان با داروهاي متعدد (دو يا چند دارو با حداکثر دوز)، معمولا براي دستيابي به اهداف فشار خون لازم است.در صورت استفاده از مهارکننده‌هاي ACE، ARBها يا ديورتيک‌ها، بايد کارکرد کليه و ميزان پتاسيم سرم را مورد پايش قرار داد.

در بيماران باردار مبتلا به ديابت و پرفشاري خون مزمن، براي حفظ سلامت درازمدت مادر و به حداقل رساندن اختلال رشد جنين، فشار خون هدف mmHg79-65/129-110 توصيه مي‌شود. مهارکننده‌هاي ACEو ARBها طي بارداري کنتراانديکه هستند.

منبع:پزشک آنلاین

توصیه های مهم برای کاهش فشار خون

از آنجایی که بسیاری از افراد مبتلا به فشارخون، از بیماری خود آگاه نیستند، توصیه بر کنترل منظم آن وجود دارد، زیرا این بیماری مانند بالا بودن چربی‌های خون، می ‌تواند برای سال ها بی‌ سر و صدا وجود داشته باشد، بدون آن که هیچ گونه علائمی را در شخص مبتلا بروز دهد. از این رو مواردی به شکل توصیه ‌وار در زیر مطرح می ‌گردد و امید است با به کاربندی این موارد، به حل مشکل بالا بودن فشارخون بپردازید:

1 - مصرف  آب  سالم و گوارا را به میزان قابل توجهی در روز توصیه می ‌کنم. یک لیوان آب میوه ی رقیق شده با اندکی پودر ویتامین C ، موجب بهبود عملکرد دستگاه ایمنی و ترمیم سرخرگ‌ها می ‌شود.

2 - مصرف نان‌ها و مواد کربوهیدراتی تهیه شده از آردهای سفید و بدون سبوس (تصفیه شده) را به حداقل برسانید و از نان‌های سبوس‌دار  به خصوص حاوی سبوس جو دو سر استفاده کنید.

3 - مصرف قند و شکر و سایر فرآورده‌های تهیه شده از آنها مثل نوشابه‌ها، مربا، ژله، شکلات، کیک‌ها و شیرینی‌ها را محدود یا حذف کنید.

4 - تحقیقات ثابت کرده است که کودکان پیش دبستانی که هر روز 4 وعده میوه و سبزی و دو وعده لبنیات مصرف می ‌کنند، در نوجوانی فشار خون پایین‌ تری نسبت به سایر افراد دارند و در اصل احتمال ابتلا به حمله ی قلبی، سکته و سایر بیماری های ناتوان ‌کننده در افرادی که زودتر به فشار خون مبتلا می ‌شوند، بیشتر است.

5 – سعی کنید غذا را کامل بجوید و حتماً غذای خود را در محیطی آرام و به دور از استرس و تشنج میل فرمایید.

6 - با اجتناب از مصرف غذاهای خیلی گرم یا خیلی سرد، اعمال هضمی را بهبود بخشید.

7 - نوشیدن هر نوع نوشیدنی را با غذا و در کنار غذای اصلی به دلیل تداخل در هضم محدود کنید.

8 - از مصرف غذاهای سرخ کرده یا غذاهایی که در درجه ی حرارت‌های بسیار بالا و یا با مدت زمان طولانی تهیه می ‌شوند، خودداری کنید و به خاطر داشته باشید، استفاده ی چند باره از روغن‌های آشپزی عاملی در بالا بردن فشار خون است.

9-از مصرف مواد حاوی افزودنی‌ها و غذاهای فرایند شده که حاوی مقدار زیادی نمک و ادویه‌ها هستند، مثل انواع سوسیس و کالباس، غذاهای کنسروی، شورها، ترشی‌ها و چاشنی‌های کارخانه ‌ای جداً خودداری کنید.

10 - چای، قهوه  و شکلات را بسیار محدود کنید و تا 1 ساعت پس از صرف غذا چای  ننوشید و به جای آنها از چای‌ها و دم‌کردنی‌های گیاهی (مثل گل گاو زبان) استفاده کنید.

11 - از مصرف نمک و غذاهای پُر نمک و ادویه بپرهیزید. به جای نمک می ‌توانید از سبزیجات تازه یا خشک، ادویه‌‌جات مفید (زردچوبه- دارچین و...)، پودر سیر  و پیاز و آب لیموی تازه استفاده کنید.

12 - موادی مثل کره، خامه، مارگارین، دنبه، سس‌ها و روغن‌های جامد را از برنامه ی غذایی حذف کرده و به جای آنها از روغن زیتون- روغن‌های گیاهی مایع و روغن‌ ماهی استفاده کنید.

13 - مغز‌ها  و دانه‌های گیاهی مثل گردو حاوی موادمغذی بی ‌شماری هستند. می ‌توانید از آنها در رژیم غذایی روزانه بهره ببرید. استفاده از آنها در سالادها به خوش طعم و مقوی کردن آنها کمک شایانی می ‌کند.

14 - حداقل 3 بار در هفته ماهی بخورید و به جای گوشت‌های قرمز سعی کنید از گوشت سفید استفاده کنید.

15 - از استرس  بپرهیزید، زیرا یکی از عوامل بالا بردن فشار خون که بسیار سریع هم عمل می‌ کند، استرس و عصبانیت است.

16 - هر روز زمانی را برای استراحت در نظر بگیرید و به خاطر داشته باشید، کار کردن بی ‌وقفه بیشترین فشار را بر سلامتی شما وارد خواهد آورد. حتی اگر عادت به خوابیدن در میانه ی روز ندارید، برای دقایقی چشم‌ها را روی هم گذاشته و به استراحت بپردازید.

17 - ورزش‌هایی مثل: پیاده ‌روی، شنا، دوچرخه?سواری ورزش‌های مناسبی برای پایین آوردن فشار خون به شمار می ‌آیند. بنابراین حداقل 3 بار در هفته و هر بار حداقل 30 دقیقه ورزش کنید.

18 - از گلپر، آویشن، نعناع خشک، کنجد  و... به جای نمک استفاده کنید.

19 - سیگار را به طور کامل از برنامه ی‌ زندگی خود حذف کنید.

امید است با راهکارهای تغذیه ‌ای ارائه شده گامی مؤثر در جهت کاهش فشار خون و از بین علل ابتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی بردارید و جاده ی زندگی را با همواری بیشتری طی کنید.

عواملی که باعث بالا رفتن فشار خون می‌ شوند:

* استرس:

هنگامی که در وضعیتی فوق ‌العاده، اعم از تغییر موقعیت، اضطراب، عصبانیت و... قرار می ‌گیریم، بدن ما فعالیت خود را با یک سری تغییرات سریع داخلی تنظیم می‌ کند که یکی از مهم‌ترین آنها، آزاد شدن هورمون آدرنالین از غدد فوق کلیوی است که با افزایش تعداد ضربان قلب و تنگ کردن عروق به کمک یک سری ترشحات دیگر، منجر به بالا رفتن فشار خون و رسیدن خون اکسیژنه به عضلات و مغز می ‌شود.

* نمک:

ثابت شده است که شیوع فشار خون بالا در مناطقی از جهان که مصرف نمک  بالاست، بیشتر است. مصرف نمک زیاد از دوران شیرخوارگی پایه‌ ای برای بالا رفتن فشار خون در سنین بالاتر خواهد شد. محدود کردن نمک در سال های بعدی برای بازگرداندن فشار خون به سطح مناسب کافی نیست و کمی منجر به بهبودی می ‌شود.

یک قاشق چای خوری نمک حاوی 2300 میلی گرم سدیم است که این مقدار معادل کل مقدار مصرفی توصیه شده ی روزانه را تشکیل می ‌دهد.

* سیگار:

با اولین پک به سیگار یا پیپ، فشار خون سیستولیک تا 25 میلی ‌متر جیوه افزایش می ‌یابد و علت آن نیز، آزاد شدن آدرنالین است.

* تصلب شرایین (سخت ‌شدن دیواره رگ‌ها):

تصلب شرایین علت اصلی پرفشاری مزمن خون است که عامل شروع آن، آسیب به جدار داخلی عروق است و به دنبال رسوب کلسیم، کلسترول و فیبرین و... در جدار عروق رخ می ‌دهد.

* چاقی:

فشار خون بالا در افراد چاق،  دو برابر افرادی که اضافه وزن ندارند و در محدوده وزن طبیعی هستند، شایع ‌تر است. در این موارد، کاهش اندک وزن نیز به پایین آوردن فشار خون شما کمک می‌ کند.

صدف کوه‌کن- کارشناس تغذیه

اولین کار پس از سکته مغزی

نخستین اقدام، تلفن کردن به اورژانس پیش بیمارستانی( تلفن 115) است، زیرا آن ها برای اندازه گیری قند خون و دادن اکسیژن به بیمار دارای امکانات لازم هستند.

 

نکته ی مهم بعدی، انتقال بیمار به مرکز درمانی است که دارای وسایل تشخیصی و درمانی کافی و لازم باشد تا بیمار نیازمند انتقال بین بیمارستانی نگردد، مثلا بیمارستان باید دارای دستگاه سی ‌تی ‌اسکن باشد.

 

بهتر است سنجش اشباع اکسیژن از طریق پایانه‌ های متصل شونده به بند انتهایی انگشت، برای بیمار انجام شود. اگر این وسیله در دسترس نبود، یا اشباع اکسیژن کمتر از 92 درصد بود، باید به بیمار اکسیژن داد.

 

بسیار دیده شده است که پرسنل اورژانس یا همراهان بیمار، فشار خون او را اندازه گیری می کنند و با دیدن اعداد بالا، سریعا فشار بیمار را پایین می ‌آورند، در صورتی که علت فشار بالا در افراد مبتلا به سکته مغزی، جبران کاهش خون‌ رسانی است. در این بیماران فشار درون مغز بالا می ‌رود و خون ‌رسانی در کل مغز کاهش می ‌یابد. بدن برای جبران این مساله، با افزایش دادن فشار خون بر مقاومت موجود غلبه می ‌کند. به همین دلیل، کاهش دادن فشار خون به این مکانیسم هوشمندانه ی بدن آسیب رسانده و مغز را درگیر کاهش خون ‌رسانی شدید می ‌کند.

 

استفاده از داروهای خود بیمار یا دارویی جدید نیز تا قبل از تایید تشخیص، ممنوع است.

 

برای تشخیص دقیق، بیمار نیازمند عکسبرداری از مغز به روش سی ‌تی ‌اسکن است. اگر در سی ‌تی ‌اسکن خون‌ ریزی وجود نداشته باشد، آسپیرین برای جلوگیری از بروز لخته ی مجدد در عروق مغزی تجویز می‌ شود.

 

بیمار به مصرف 325 میلی گرم آسپیرین در روز نیاز دارد که از میزان مصرفی آسپیرین در سکته مغزی بیشتر است.

 

بیماران دیابتی نیز نیازمند کنترل قند خون در محدوده ی طبیعی هستند.

 

در بیمارانی که دمای بدن شان بیشتر از 5/37 درجه سانتی ‌گراد می‌ شود، باید تب را کنترل کرد. افزایش دما با افزایش ناخوشی و مرگ بیمار همراه است.

 

در نظر داشته باشید تمام بیماران مبتلا به سکته‌ مغزی مستعد بروز تشنج نیستند و نیازی به درمان با داروهای ضد تشنجندارند، مگر این ‌که تشنج در آن ها بروز کند یا خون ریزی مغزی داشته باشند. در این شرایط برای پیشگیری از بروز تشنج، اقدام به تجویز فنی توئین می ‌کنند.

 

برای شروع غذا در این بیماران باید با رژیم مایعات شروع کرد. اگر پس از نوشیدن مایعات، علامتی از عدم تحمل غذا و بروزسرفه دیده نشد، می‌ توان رژیم غذایی جامد را شروع کرد.

 

برای دادن آسپیرین می ‌توان آن را با مربا مخلوط کرد و به بیمار داد تا قابل تحمل شود و برای بیمار، خطری در موقع بلع ایجاد نکند.

دکتر بهروز هاشمی - متخصص طب اورژانس

جام جم

درمان در کلینیک مرکز جامع توانبخشی تبسم
جهت تماس با ما می توانید از ساعت 9 تا 21 با شماره تلفنهای زیرتماس بگیرید
66572220 (ده خط)
و یا به آدرس:
[e-mail]
ایمیل بفرستید.
در صورت تمایل به مراجعه حضوری به آدرس زیر مراجعه نمایید:
بزرگراه چمران – ابتدای باقرخان غربی – پلاک 89 قدیم – 26 جدید طبقه دوم
دکتر بیژن فروغ

مطالب مرتبط :

سكته مغزی چیست؟

غذاهای مفید و مضر در سکته مغزی

نقش ویتامین E در پیشگیری از سکته مغزی

7 ماده‌ی غذایی برای پیشگیری از سکته

سدی قوی در مقابل سکته مغزی

بایدها و نبایدهای تغذیه‌ای در سکته مغزی

سکته های مغزی با لیزر درمان می شوند

روش‌های پیشگیری از سکته‌ مغزی

اولین کار پس از سکته مغزی

روزه داری در مبتلایان به سکته مغزی

جلوگیری و درمان سکته مغزی

سکته‌ی مغزی؛ عامل مصیبت ماندگار

غذاهای موثر در پیشگیری از سكته مغزی

نشانه های سکته مغزی را بشناسید

سکته مغزی و پیشگیری از آن

 

نشانه های سکته مغزی را بشناسید

---

مغز انسان ارگانی بسیار حساس و حیاتی است و وظایف بی‌شماری نیز بر عهده دارد. به همین دلیل نیز باید همیشه به فکر سلامت آن بود و از عوامل خطرساز در این رابطه دوری کرد. یکی از مشکلات متداول بروز سکته مغزی است که نگرانی‌های زیادی نیز ایجاد می‌کند. سکته مغزی بیشتر میان افراد مسن دیده می‌شود و افراد جوان در شرایط عادی با چنین مشکلی روبه‌رو نخواهند شد.

---

سکته مغزی جزو شایع‌ترین علت‌های مرگ و میر انسان‌ها به شمار می‌آید و همان طور که مشخص است دلیل بروز آن گرفتاری در رگ‌های مغز است.

 

علت وقوع سکته مغزی

سکته مغزی هنگامی رخ می‌دهد که یک لخته خونی باعث انسداد شریان‌ خون‌رسان به مغز می‌شود (سکته مغزی ایسکمیک) یا یک رگ خونی مغز پاره شده و خونرسانی به بخشی از مغز متوقف می‌شود (سکته مغزی هموراژیک).

در عرض چند دقیقه پس از این حادثه سلول‌های مغز شروع به مردن می‌کنند.

دلیل سکته مغزی هر کدام از این موارد که باشد، باید دقت داشت که با وقوع سکته مغزی بیمار در خطر مرگ قرار خواهد گرفت.

سکته مغزی ناقص (mini-strokes) یا "حملات گذرای کاهش خونرسانی به مغز" هنگامی رخ می‌‌دهد که جریان خون به مغز به طور موقت مختل می‌شود. در این حالت آسیب دائمی به سلول‌های مغزی وارد نمی‌شود و علائم عصبی در کمتر از 24 ساعت برطرف می‌شود.

باید توجه داشت که در صورت وقوع سکته مغزی قسمتی از مغز که درگیر شده، در واقع می‌میرد. در نتیجه قسمتی از بدن که از آن جا فرمان حرکتی، هوشیاری، تعادل و... می‌گیرد، دچار اشکال شده و بیمار را با مشکلات و عوارضی دیگر روبه‌رو می‌سازد.

سلول‌های عصبی از جمله سلول‌هایی هستند که وقتی می‌میرند، دیگر برگشتی برای آنها وجود ندارد و برای همیشه مرده باقی خواهند ماند.

با توجه به اثرات و عوارض سکته مغزی، مهم‌ترین نکته این است که نگذاریم انسان دچار سکته مغزی شود و اگر چنین اتفاقی افتاد، فرد را خیلی سریع به پزشک متخصص و مراکز تخصصی مغز و اعصاب برسانیم تا درمان‌های لازم صورت گیرد.

 

سکته مغزی را بشناسیم

باید سکته مغزی را بشناسیم و بدانیم که سکته ممکن است به صورت سرگیجه، تشنج، استفراغ‌های مکرر، دوبینی یا شل شدن نیمی از بدن یا یکی از اندام‌ها خودش را نشان دهد.

مردم تنها شل شدن عضوی از بدن را نشانه سکته مغزی می‌دانند. البته باید توجه داشت که برخی از سکته‌های مغزی مانند سکته ساقه مغز متاسفانه علامت زیادی ندارد.

در این شرایط علائم تنها شامل بی‌حالی، استفراع و سرگیجه است که به راحتی نادیده گرفته شده و در نتیجه بیمار در معرض خطرات جانی قرار می گیرد. در واقع ساقه مغز یکی از مراکز حیاتی و مهم است که اگر درمان به موقع صورت نگیرد، بیمار را از بین خواهد برد.

سکته مغزی یک فوریت پزشکی است که در صورت عدم تشخیص و درمان فوری می‌‌تواند باعث آسیب دائمی عصبی، ایجاد عوارض و مرگ شود

از بروز سکته مغزی پیشگیری کنیم

عواملی مانند چاقی، فشار خون بالا، مصرف سیگار، دیابت، چربی خون بالا، نرسیدن مواد غذایی، ورزش نکردن و بی‌تحرکی و همچنین تماس با دود سیگار می‌توانند زمینه‌ساز بروز سکته بوده و احتمال آن را افزایش دهند. بنابراین باید با درمان به موقع از این عوامل دوری کرده و حتی اگر لازم است با مصرف دارو از بروز سکته مغزی پیشگیری کنیم.

فشار خون بالا را به عنوان قاتل خاموش می‌شناسند. به این معنی که فشار خون ، در خاموشی مطلق بیمار را درگیر کرده و می‌تواند او را از بین ببرد. بنابراین باید به تمامی این عوامل خطرساز دقت داشته و از آنها دوری کنیم.

باید با رعایت اصول تغذیه صحیح، تحرک و ورزش منظم، کنترل قند خون، فشار خون و چربی خون به فکر سلامتی خود بوده و از بروز عوامل ذکر شده پیشگیری کنیم. بنابراین همیشه باید مواظب بود تا هیچ وقت دچار سکته مغزی نشویم. چرا که در صورت ابتلا به سکته مغزی شرایط بسیار سخت شده و عوارض ناخوشایندی ایجاد خواهد شد.

در صورت ابتلا به سکته مغزی، فقط و فقط باید به سرعت به مراکز تخصصی مغز و اعصاب مراجعه کرد.

 

درمان عوارض سکته مغزی

در صورت بروز سکته مغزی، در مراکز درمانی و تخصصی مغز و اعصاب اقدامات درمانی شامل از بین بردن و درمان عوامل خطرساز، درمان بافت مغزی ـ البته بافت مرده هیچ وقت قابل برگشت نیست و تنها باید التهاب و وسعت آن را کاهش داد ـ و برگرداندن اندام فلج شده به کمک فیزیوتراپی، شنا و آب درمانی صورت می‌گیرد.

در درمان سکته مغزی در برخی موارد از داروهای حل‌کننده لخته می‌شود، اما به طور کلی درمان آن بر اساس مراقبت‌های حمایتی (فیزیوتراپی و کاردرمانی) و پیشگیری ثانوی با داروهای ضد پلاکتی مانند آسپیرین و دی‌پیریدامول برای جلوگیری از لخته‌شدن مجدد خون در رگهای مغز، کنترل فشار خون، داروهای استاتینی کاهنده کلسترول و در برخی از بیماران داروهای ضد انعقاد خون است.

فرآوری : نیره ولدخانی

بخش تغذیه و سلامت تبیان

درمان در کلینیک مرکز جامع توانبخشی تبسم
جهت تماس با ما می توانید از ساعت 9 تا 21 با شماره تلفنهای زیرتماس بگیرید
66572220 (ده خط)
و یا به آدرس:
[e-mail]
ایمیل بفرستید.
در صورت تمایل به مراجعه حضوری به آدرس زیر مراجعه نمایید:
بزرگراه چمران – ابتدای باقرخان غربی – پلاک 89 قدیم – 26 جدید طبقه دوم
دکتر بیژن فروغ

مطالب مرتبط :

سكته مغزی چیست؟

غذاهای مفید و مضر در سکته مغزی

نقش ویتامین E در پیشگیری از سکته مغزی

7 ماده‌ی غذایی برای پیشگیری از سکته

سدی قوی در مقابل سکته مغزی

بایدها و نبایدهای تغذیه‌ای در سکته مغزی

سکته های مغزی با لیزر درمان می شوند

روش‌های پیشگیری از سکته‌ مغزی

اولین کار پس از سکته مغزی

روزه داری در مبتلایان به سکته مغزی

جلوگیری و درمان سکته مغزی

سکته‌ی مغزی؛ عامل مصیبت ماندگار

غذاهای موثر در پیشگیری از سكته مغزی

نشانه های سکته مغزی را بشناسید

سکته مغزی و پیشگیری از آن

نمك بخوريم يا نخوريم؟

نمك بخوريم يا نخوريم؟

در تحقيقات انجام شده بيشتر افراد در طول روز بيش از 3400 ميلي گرم نمك مصرف مي كنند.

روزانه 2300 ميلي گرم نمك(يك قاشق غذا خوري) براي تامين نيازهاي بدن ضروريست.در شرايط خاص اين ميزان نمك را به 1500 و گاهي كمتر تقليل مي دهيم.مقدار نمك مصرفي ما در غذاهاي مختلف پنهان شده و با يك برنامه دقيق مي توانيم از مزاياي نمك بخوبي استفاده نماييم.

در يك خورشت معمولي و متعارف حدود 800 ميلي گرم نمك وجود دارددر يك بشقاب برنج حدود 300 ميلي گرم نمك يافت مي شود بنابراين با خوردن يك وعده غذاي معمولي نيمي از نمك مورد نياز ما تامين خواهد شد.

يك ليوان آب ميوه حدود 200تا400 ميلي گرم نمك دارد.بنابراين مقاداري از نمك ما با آب ميوه و خوردن ميوه جات تامين مي شود.

خوردن يك بشقاب كوجك سبزيجات معادل 400 تا 700 ميلي گرم نمك دارد لذا خوردن يك بشقاب سبزيجات نيز خود باعث تامين مقدار ديگري از نمك مورد نياز بدن خواهد شد.

يك كاسه كوچك سوپ حدود 800 ميلي گرم نمك دارد.

فست فودها سرشار از نمك هستد و علاوه بر تاثيرات بد غذايي از نظر ميزان نمك نيز براي بدن مضر هستند.

چه كساني بايد نمك را از 1500 ميلي گرم در روز تقليل دهند:

بيماران ديابتي

بيماران كليوي

سن بالاي 51 سال

فشار خون بالا

بعضي از بيماريهاي نادر با نظر پزشكان

چه بايد كرد:

غذاهايي را كه مي خوريد مدتي يادداشت كرده و ميزان نمك آنرا بررسي كنيد.

فست فود را به حداقل برسانيد.

غذاهاي سالم بخوريد و به ميزان كالري غذاها توجه كنيد.ژ

خوردن ميوه و سبزيجات و سالاد مفيد است.

ورزش منظم انجام دهيد.

با اين اوصاف نظر بدهيد نمك بخوريم يا نخوريم؟