شانه منجمد یا التهاب چسبنده کپسول مفصلی شانه با خشکی – درد و محدودیت حرکتی مفصل شانه شناخته می‌شود. این حالت ممکن است بعد از یک صدمه یا استفاده بیش از شانه یا بعد از بیماری‌هایی نظیر دیابت یا بیماری‌های عروقی (سکته مغزی) ایجاد می‌شود.

 بافت اطراف مفصل شانه چسبنده، خشک شده، ایجاد بافتی غیرقابل انعطاف به نام اسکار می‌کند و موجب کاهش و دردناک شدن حرکت مفصل شانه می شوند. معمولاً به آهستگی ایجاد و طی مدت طولانی پیشرفت می‌کند.

 این حالت ممکن است پس از عدم استفاده از مفصل به مدت طولانی ایجاد شود. به این معنی که اگر به هر علت مانند درد، صدمه و یا بیماری‌های دیگر نظیر دیابت یا سکته مغزی از مفصل شانه استفاده نشود و بی‌حرکت بماند کم کم دچار خشکی و یخ زدگی می‌شود.

هر مشکلی در شانه که موجب بی‌حرکتی طولانی شود می‌تواند منجر به شانه یخ زده شود.

 شانه یخ زده می‌تواند بعد از جراحی شانه، در بین سنین 40 تا 70 سالگی، بعد از بیماری‌های مزمن و در زنان به ویژه بعد از یائسگی بروز کند.

 معاینه بالینی نشان دهنده کاهش حرکت شانه بخصوص در چرخش به داخل است. رادیوگرافی معمولاً جهت رد سایر علل انجام می‌شود. 

 درمان شانه یخ زده معمولاً با داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی و گرمای موضعی در محل درگیر شروع و با کشش ملایم عضلات اطراف مفصل ادامه می‌یابد. استفاده از یخ و تزریق داخل مفصلی در جهت کاهش درد و تورم کمک کننده است و فیزیوتراپی می‌تواند دامنه حرکتی مفصل را افزایش دهد.

با این حال اگر درمان‌های فوق موثر نبودند با جراحی (معمولاً آرتروسکوپی) می‌توان با آزاد کردن چسبندگی دامنه حرکت ورود را ببندید.

ورزش‌های افزایش دهنده دامنه حرکتی شکل ملایم و پیشرونده که شامل کشش و غیره است را در پیشگیری از این بیماری موثرعنوان کرد