شایعترین علت نارسایی کلیه در دنیا درگیری کلیه در زمینه بیماری دیابت است. عارضه کلیوی معمولاً پنج سال پس از شروع بیماری قند ظاهر می شود ولی از آنجائیکه افراد مبتلا به دیابت نوع دو با تأخیر متوجه بیماری خود می شوند در زمان اولین مراجعه هم می توانند دچار عارضه کلیوی باشند.
منبع : متخصص ارولوژی
شیوع عفونتهای ادراری در خانم‌های دیابتی بیشتر از زنان غیردیابتی است. این میزان شیوع وقتی افزایش چشم‌گیری دارد که طول مدت دیابت نیز بیشتر باشد. ضمنا اگر قند خون افراد دیابتی (چه خانم و چه آقا) کنترل نشده باشد، علاوه بر افزایش شیوع، شدت عفونت ادراری نیز بیشتر میشود.
نکته بعدی اینکه افراد دیابتی نسبت به غیردیابتی‌ها، بیشتر به عفونتهای ادراری بدون علامت مبتلا می‌شوند، یعنی با اینکه آزمایش کشت ادرارشان مثبت شده(نشان می دهد عفونت دارند)، ولی خود شخص علامت‌هایی مثل سوزش ادرار، تکرر ادرار، تب و درد در ناحیه پایین شکم ندارد.
منبع : متخصص ارولوژی تهران
دیابت یا بیماری قند هنگامی بوجود می‌آید که هورمون انسولین – عامل تنظیم‌کننده قند خون – یا به اندازه کافی در بدن تولید نمی‌شود یا بافتهای بدن به آن به درستی پاسخ نمی‌دهند.
در نتیجه سوخت وساز قند در بدن مختل میشود و قند خون از حد طبیعی خود بالاتر میرود، و در نهایت علائم شاخص دیابت به صورت پرخوری، پرنوشی و پرادراری ظاهر میشود.
دیابت نوع ۱ یا دیابت نوجوانان، که نوعی بیماری خودایمنی است و در نتیجه تخریب نابجای سلولهای مولد انسولین بوسیله دستگاه ایمنی بدن رخ میدهد. علت این بیماری که معمولا افراد را در سنین نوجوانی درگیر میکند، دقیقا مشخص نیست و علاجی هم برای آن وجود ندارد.
دیابت نوع ۲ یا دیابت بزرگسالان معمولا در میانسالی بروز میکند و زمینه ارثی در ایجاد آن دخیل است. این نوع دیابت به علت مقاومت پیدا کردن سلولهای بدن به انسولین رخ میدهد.
در مراحل ابتدایی ممکن است دیابت بدون علامت باشد. بسیاری از بیماران به طور اتفاقی در یک آزمایش یا در حین غربالگری شناسایی می شوند. با بالاتر رفتن قند خون، علائم دیابت آشکارتر می شوند. پرادراری، پرنوشی، پرخوری، کاهش وزن با وجود اشتهای زیاد ، خستگی و تاری دید از علایم اولیه شایع دیابت است.
بسیاری از بیماران در هنگام تشخیص بیماری چندین سال دیابت داشته‌اند و حتی دچار عوارض دیابت شده‌اند. در کودکان دچار دیابت نوع یک علایم معمولا ناگهانی بارز می‌شوند، این افراد معمولا قبلا سالم بوده و چاق نبوده‌اند.
ورزش به دیابتی‌ها کمک میکند که از شر حمله‌های قلبی و نابینایی و آسیب‌های عصبی در امان باشند. وقتی که غذا می‌خورید سطح قند خونتان افزایش می‌یابد. هر چه بیشتر سطح خون افزایش یابد قند بیشتری به یاخته‌ها می‌چسبد.
وقتی که قند به یاخته بچسبد دیگر نمی‌تواند از آن جدا شود و تبدیل به ماده‌ای زیان‌آور بنام سوربیتول میشود که این ماده میتواند باعث نابینایی و ناشنوایی و آسیب‌های مغزی و قلبی و نشانگان پاهای سوزان و… گردد.
منبع:دکتر عمادی
اگر شما مبتلا به بیماری دیابت هستید، این ورزش ها به شما کمک خواهد کرد که با چربی های بدنتان بجنگید، توده عضلانی خود را افزایش دهید و استرس خود را کم کنید. ورزش درمانی همچنین ممکن است نیاز شما به انسولین را کم کند.
ورزش کردن باعث افزایش عملکرد انسولین در بدن می شود وقند خونرا در حد طبیعی نگه می دارد.
از آنجا که بسیاری از افراد مبتلا به دیابت نوع ۲، دچار افزایش وزن هستند، ورزش کردن باعث بهبود این علائم می شود.
قبل از شروع ورزش با پزشک خود مشورت کنید و ورزش ها را به آرامی انجام دهید. با گذشت زمان، شما می توانید شدت و مدت ورزش را زیاد کنید.
حرکت ها باید کاملا نرم و بدون هیچ گونه فشار اضافه انجام شوند آسیب های ورزشی مانند گرفتگی عضلاتبرای مبتلایان به دیابت میتواند خطر ناک باشد.
پیاده روی باید با سرعت متوسط و در سطوح هموار انجام پذیرد حتما از کفش مناسب استفاده کنید و تا جای ممکن لباس آزاد و راحتی بپوشید کوه پیمایی و یا پیاده روی تند توصیه نمی شود.
دوچرخه سواری بهتر است در سطوح هموار صورت بگیرد به جای دوچرخه سواری با سرعت بالا بهتراست سرعت را کاهش داده و به طول مدت دوچرخه سواری را افزود نوع پوشش بیماران دیابتی حین ورزش باید پوششی راحت و آزاد باشد.
بهتر است این فعالیت های ورزشی هر روزه بین ۳۰ دقیقه تا یک ساعت (باتوجه به توانایی هر فرد )انجام شوند.
به دلیل افزایش فعالیت های بدنی و افزایش سوخت و ساز بدن پس از گذشت چند ماه بیمار احساس بهبود نسبی خواهد کرد و حتی ممکن است شاهد کاهش وزن خود باشد اما دیابت بیماری است که همیشه باید تحت کنترل باشد.
منبع:دکتر عمادی
دیابت نوع 2 از جمله شایعترین انواع دیابت است که حدود 24 میلیون نفر از مردم ایالات متحده را مبتلا کرده و بیش از 90 درصد از موارد ابتلا به دیابت در این کشور را شامل میشود. بالا بودن قند خون در درازمدت باعث افزایش خطر بروز عوارض کشنده دیابت نظیر بیماری قلبی، کوری و تخریب عصبی و کلیوی میشود.
ینووکانا اولین داروی مورد تایید FDA برای درمان دیابت متعلق به گروه مهارکننده‌های سدیم-گلوکز کوترانسپورتر2 محسوب میشود.
ویتامین d میتواند میزان قند در خون را کنترل می‌کنداز بروز سرطان و بیماریهای تنفسی پیشگیری کند.
توصیه های تغذیه ای برای بیماران مبتلا به دیابت نوع دوم
از آنجایی كه بیماران دیابت نوع دوم در سنین بالاتری قرار دارند، مهم ترین كار در این بیماران، كنترل وزن می باشد.
بیماران مبتلا به دیابت نوع دوم باید توصیه های ذیل را مدنظر قرار دهند:
1. مصرف فیبرهای محلول به میزان 25 گرم به ازای هر 1000 كیلوكالری ضمن ایجاد احساس سیری ، می تواند به كنترل قندخون كمك كند. یكی از انواع فیبرهای محلول پكتین می باشد كه در سیب ، مركبات مثل پرتقال، لیمو و گریپ فروت ، توت فرنگی ، هویج و غلات سبوس دار وجود دارد . غیر از این مواد غذایی، منابعی فیبری كه در بالا ذكر شده اند را نیز مصرف كنید.
2. تعداد وعده های غذایی خود را افزایش دهید.
3. حتما قبل از صرف غذا از سالاد یا موادغذایی كم كالری مانند كاهو، كرفس، ژله بدون قند و سوپ های ساده و كم كالری استفاده كنید.
4. از مصرف آب میوه در صبح و به صورت ناشتا خودداری كرده و به جای آن در طول روز از میوه تازه استفاده كنید.
5. از نوشیدنی ها و دسرهای بدون قند استفاده كنید.
6. آرد گندم كامل را جانشین آرد سفید كنید.
7. از مصرف روغن ماهی و مكمل نیاسین خودداری كنید زیرا باعث افزایش قند خون می شوند.
8. مصرف چربی ها را در برنامه روزانه غذایی خود طبق نظر متخصص تغذیه كاهش دهید.
9. روزانه 8 لیوان آب بنوشید.
پزشكان به افراد مبتلا به ديابت توصيه مي كنند تا در وهله ي اول هر روز به دقت پاهاي خود و لاي انگشتان پا را كنترل نمايند و از عدم وجود هرگونه شكاف، زخم و يا تغيير رنگ پوست و يا برجستگي سطح پوست اطمينان خاصل نمايند.
اگر شما مبتلا به بیماری دیابت هستید، این ورزش ها به شما کمک خواهد کرد که با چربی های بدنتان بجنگید، توده عضلانی خود را افزایش دهید و استرس خود را کم کنید. این ورزش ها همچنین ممکن است نیاز شما به انسولین را کم کند.
ورزش کردن باعث افزایش عملکرد انسولین در بدن می شود و قند خون را در حد طبیعی نگه می دارد.
از آنجا که بسیاری از افراد مبتلا به دیابت نوع 2، دچار افزایش وزن هستند، ورزش کردن باعث بهبود این علائم می شود.
قبل از شروع ورزش با پزشک خود مشورت کنید و ورزش ها را به آرامی انجام دهید. با گذشت زمان، شما می توانید شدت و مدت ورزش را زیاد کنید.
4 نکته ورزشی برای دیابتی ها
حرکت ها باید کاملا نرم و بدون هیچ گونه فشار اضافه انجام شوند آسیب های ورزشی مانند گرفتگی عضلات برای مبتلایان به دیابت میتواند خطر ناک باشد
پیاده روی باید با سرعت متوسط و در سطوح هموار انجام پذیرد حتما از کفش مناسب استفاده کنید و تا جای ممکن لباس آزاد و راحتی بپوشید کوه پیمایی و یا پیاده روی تند توصیه نمی شود
دوچرخه سواری بهتر است در سطوح هموار صورت بگیرد به جای دوچرخه سواری با سرعت بالا بهتراست سرعت را کاهش داده و به طول مدت دوچرخه سواری را افزود نوع پوشش بیماران دیابتی حین ورزش باید پوششی راحت و آزاد باشد
بهتر است این فعالیت های ورزشی هر روزه بین 30 دقیقه تا یک ساعت (باتوجه به توانایی هر فرد )انجام شوند
به دلیل افزایش فعالیت های بدنی و افزایش سوخت و ساز بدن پس از گذشت چند ماه بیمار احساس بهبود نسبی خواهد کرد و حتی ممکن است شاهد کاهش وزن خود باشد اما دیابت بیماری است که همیشه باید تحت کنترل باشد.
منبع:تبیان.مجله علمی کائسنا
|
|
عرق سرد، لرزش دست ها، اضطراب شدید و احساس گیجی از علائم کاهش قند خون یا هیپوگلیسمی می باشند. آنها هم چنین می توانند نشانه ای از مصرف بیش از حد انسولین که یک عارضه بالقوه خطرناک در مبتلایان به دیابت است، باشند.
هیپوگلیسمی در بسیاری از افراد مبتلا به دیابت اتفاق می افتد و گاهی اوقات می تواند جدی باشد. خوشبختانه، اکثر موارد مربوط به انسولین قابل اجتناب می باشند، به خصوص اگر شما از چند قانون ساده پیروی کنید.
زمانی که انسولین به خوبی کار کند
انسولین سلول های بدن را برای جذب قند (گلوکز) از خون تحریک می نماید. هم چنین تولید گلوکز توسط کبد را مهار می کند.
در دیابت نوع یک، بدن انسولین نمی سازد. در دیابت نوع دو، بدن به انسولین مقاوم است و با گذشت زمان لوزالمعده ممکن است انسولین کمتری تولید کند.
همه افراد مبتلا به دیابت نوع یک نیاز به تزریق انسولین دارند. بسیاری از افراد مبتلا به دیابت نوع دو که قند خونشان را نمی توان با داروهای خوراکی، رژیم غذایی و ورزش کنترل نمود هم از تزریق انسولین سود می برند.
راه های دریافت انسولین بیش از حد
راه های مختلفی وجود دارد که توسط آنها مقدار زیادی انسولین وارد بدن می گردد و افت قند خون ایجاد می شود:
- شما در خواندن اعداد از سرنگ یا ویال انسولین مشکل داشته باشید و وقتی یا با یک محصول جدید آشنا نیستید، مقدار زیادی انسولین را تزریق می کنید.
- انسولین را به مقدار مناسب، اما از نوع اشتباه را تزریق کنید. به عنوان مثال، شما به طور معمول 30 واحد از انسولین طولانی اثر و 10 واحد از انسولین کوتاه اثر را تزریق می کنید. ولی تزریق 30 واحد انسولین کوتاه اثر یک اشتباه ساده است.
- میزان مناسب انسولین را تزریق می کنید، اما تزریق آن را در بازو یا پا، درست قبل از ورزش انجام می دهید. فعالیت بدنی بر جذب انسولین تاثیر می گذارد، بنابراین در قسمت تحت تاثیر ورزش تزریق نباید انجام شود.
علائم مصرف بیش از حد انسولین
مهم نیست که مصرف بیش از حد انسولین، چگونه اتفاق می افتد، اما همیشه یک اثر را به دنبال دارد: سطح قند خون پایین یا هیپوگلیسمی. علائم هیپوگلیسمی عبارتند از:
گیجی
گرسنگی شدید
تحریک پذیری
تعریق یا پوست سرد و مرطوب
لرزش دست ها
اگر افت سطح قند خون در اثر مصرف بیش از حد انسولین ادامه یابد، عوارض جدی مثل تشنج و کوما و بیهوشی نیز می تواند رخ دهد.
قند خون کمتر از 70 میلی گرم در دسی لیتر به عنوان قند خون پایین در نظر گرفته می شود که منجر به هیپوگلیسمی می گردد.
برخی از افراد مبتلا به دیابت کنترل نشده می توانند علائم قند خون پایین را در سطوح قند خون نرمال یعنی 70 تا 120 میلی گرم در دسی لیتر نیز تجربه کنند.
از سوی دیگر، برخی از افراد مبتلا به دیابت این علایم را حتی در سطح پایین قند خون هم تجربه نمی کنند.
غافل بودن از سطح پایین قند خون به این معنی است که شما در معرض خطر بالاتری برای مشکلات ناشی از انسولین هستید.
شما ممکن است علائم کمی از کاهش قند خون را داشته باشید و آن ها را زمانی تجربه کنید که کنترل آن ها دشوار است و یا حتی بیهوش شده اید.
خانواده و دوستان شما باید بدانند در صورتی که وضعیت شما جدی شود چه کاری انجام دهند.
در زمان مصرف بیش از حد انسولین چه اقداماتی باید انجام داد؟
اولین نکته این است که در صورت مصرف بیش از حد انسولین دچار وحشت نشوید. در اغلب موارد، مصرف بیش از حد انسولین می تواند در خانه درمان شود. کارهای زیر را تا زمانی که هوشیار و قادر به انجام آنها هستید، به ترتیب انجام دهید:
1- چک کردن قند خون
2- نصف فنجان نوشابه و یا آب میوه شیرین بنوشید و آب نبات یا قرص یا ژل گلوکز مصرف کنید. اگر شما یک وعده غذایی را مصرف نکرده اید، همان موقع چیزی بخورید. مصرف پانزده تا بیست گرم کربوهیدرات، سطح قند خون را بالا می برد.
3- استراحت کنید.
4- قند خون خود را مجددا بعد از 15 یا 20 دقیقه چک کنید. اگر هنوز هم کم است، 15 تا 20 گرم قند ساده مثل عسل یا مربا یا آب‌نبات مصرف کنید و اگر می توانید چیزی بخورید.
5- دقت کنید که در چند ساعت بعدی، حال عمومی شما چگونه است.
6- اگر هنوز هم نشانه ها در شما موجود هستند، قند خون خود را دوباره یک ساعت بعد از خوردن غذا چک کنید. اگر قند خونتان پایین است به خوردن مقادیر مناسب مواد قندی ادامه دهید.
7- اگر سطح قند خون شما پس از دو ساعت پایین باقی بماند، یا اگر نشانه های شما بهتر نشوند، اورژانس پزشکی را خبر کنید.
بالا بردن قند خون، اگر در مدت کوتاهی ادامه یابد، نگران نباشید. یک سطح بالای قند خون به مدت کم به شما صدمه نمی زند، ولی قند خون بسیار کم مضر است.
اگر شما بیهوش شوید و یا دچار گیجی شوید و یا دچار تشنج گردید، لازم است که اطرافیانتان وضعیت شما را کنترل کنند. آنها باید بدانند که چگونه اقدامات زیر را انجام دهند:
- اگر شما هوشیاری خود را از دست دادید، آنها باید فورا با اورژانس تماس بگیرند.
- آنها باید به شما گلوکاگون، که خواص ضد انسولین دارد تزریق کنند. اگر شما مستعد ابتلا به قندخون پایین هستید، از پزشک خود در مورد نیاز به مصرف گلوکاگون در خانه باید سوال کنید.
چگونه از مصرف بیش از حد انسولین جلوگیری کنیم؟
شما می توانید با اقدامات زیر، از مصرف بیش از حد انسولین اجتناب کنید:
- در هر زمان، چیزی مصرف کنید. حتی اگر گرسنه نیستید، تکه ای نان، یک لیوان شیر بدون چربی، یا یک عدد میوه مصرف نمایید.
- آماده باشید. ممکن است دچار عوارض انسولین در برخی از شرایط شوید. یک بسته آب نبات در کیف خود یا در اتومبیل خود نگه دارید.
- مطمئن شوید که دوستان و خانواده تان علائم و نشانه های معمول هیپوگلیسمی شما را می دانند. اگر سطح قند خون شما پایین بیاید، کسانی که در اطراف شما هستند باید اقدامات کمکی لازم را انجام دهند.
منبع:تبیان
در حال حاضر از چسب های دارویی برای بیماران دیابتی و در درمان های جایگزین هورمون برای زنان یائسه و برای ترک سیگار استفاده می شود.
محققان چسب پوستی ابداع کرده اند که با تزریق انسولین از طریق پوست می تواند جایگزین مناسبی برای تزریق روزانه این هورمون در افراد مبتلا به دیابت باشد.
این چسب پوستی که از فناوری پیشرفته الکترونیکی برخوردار است، حاوی انسولین کافی برای نیاز چندین روزه بیمار است. این سیستم در واقع شامل یک دستگاه صوتی می شود که بر روی این چسب قرار می گیرد و این ترکیب بر روی پوست قرار داده می شود.
این سیستم، امواج صوتی ارسال می کند که منافذی را بر روی پوست می گشاید و دارو را به سرعت وارد جریان خون می کند.
این چسب که U-Strip خوانده می شود، آزمایش های اولیه را بر روی صد بیمار دیابتی در آمریکا پشت سر گذاشته است و نتایج این آزمایش ها حاکی از آن بود که این چسب می تواند انسولین را بسیار سریع تر و اثربخش تر از راه تزریق به جریان خون برساند.
محققان اکنون انجام آزمایش وسیع تری را با حضور 500 بیمار برنامه ریزی کرده اند که در صورت موفقیت، ابزار متحول کننده ای می تواند طی سه سال آینده در اختیار بیماران دیابتی قرار بگیرد.
امواج صوتی این چسب هیچ دردی را برای بیمار ایجاد نمی کند.
بیماران معمولا این چسب را بر روی بالای بازو و این ابزار صوتی را که به اندازه یک تلفن همراه است روی آن قرار می دهند. این دستگاه با فشاردادن یک دکمه امواج صوتی منتشر می کند که انسولین را طی چند ثانیه از طریق منافذ ایجاد شده بر روی پوست به جریان خون می رساند.
این چسب ضد آب است و می تواند 24 ساعت در شبانه روز حتی در هنگام حمام کردن بر روی پوست بماند.
شرکت آمریکایی Transdermal Specialties Inc در ایالت پنسیلوانیا این فناوری را ارائه کرده است.
محققان این شرکت می گویند: این چسب می تواند داده ها را به طور بی سیم به رایانه منتقل کند. از این رو می توان داده ها را به پزشک بیمار نیز رساند.
در حال حاضر از چسب های دارویی به طور گسترده ای در درمانهای جایگزین هورمون برای زنان یائسه و برای ترک سیگار استفاده می شود.
چسب ترک سیگار
چسب ترک سیگار برای رها شدن سریع از انگیزه و اشتیاق سیگار کشیدن در فرد مبتلا می باشد و بدون هیچ عوارض جانبی و درد و زحمتی به فرد کمک خواهد نمود تا به آسانی سیگار را برای همیشه ترک نماید.
این چسب مواد شیمیایی و مضر که باعث انواع بیماری ها و سرطان در فرد سیگاری می شود را ندارد و بدون عوارض خطرناک ناشی از استعمال دخانیات باعث آرامش فرد شده و به تدریج می توان به کمک آن سیگار را کاملا ترک نمود.
یکی از موثرترین و شناخته شده ترین روش درمان و ترک اعتیاد به نیکوتین که از کشیدن و اعتیاد به سیگار جلوگیری می کند چسب ترک سیگار می باشد.
چسب ترک سیگار به آسانی قابل استفاده می باشد و هیچ گونه دردی را ندارد و تاثیرات موثری را هم از جهت روانی و هم جسمی روی فرد سیگاری خواهد داشت.
تجربیات گسترده درباره استفاده از چسب های ترک سیگار یا چسب های نیکوتین دار نشان می دهد كه این چسب ها به ندرت دارای اثرات جانبی هستند.
منبع:تبیان
بیماری دیابت روی قسمت های مختلف بدن تاثیرات مخربی بر جای می گذارد. از جمله روی چشم ها، کلیه ها، اعصاب و رگ های خونی تاثیرگذار است و آنها را دچار بیماری می کند.
برای اطلاع از وضعیت قند خونتان و برای تغییر برنامه درمانی بیماران مبتلا به دیابت، انجام منظم آزمایش قند خون مهم است.
انجام این آزمایش به شما نشان می دهد که آیا بیماری دیابت را کرده اید یا نه؟ نوع داروی مورد استفاده برای شما مفید بوده است یا نه؟ و آیا قند خون شما در نوسان است و یا نه؟
در مورد این که، هر چند وقت یک بار باید قند خون خود را بررسی کنید، با پزشک خود مشورت نمایید.
کنترل میزان قند خون برای جلوگیری از بروز عوارض ناشی از دیابت مفید است.
عوارض ناشی از دیابت
1- رگ های خونی
حدود دوسوم افراد مبتلا به دیابت، در اثر بیماری های قلبی جان خود را از دست می دهند.
اگر فردی دیابت داشته باشد، احتمال سکته قلبی 2 تا 4 برابر خواهد شد.
رگ های خونی در بیماران دیابتی در اثر ایجاد پلاک ها، تنگ می شوند، در نتیجه جریان خون کاهش می یابد و لخته های خونی زیاد می شود.
سخت شدن عروق (آترواسکلروز) در این بیماران، باعث افزایش حمله های قلبی و سکته می گردد.
2- کلیه
اگر در مدت زمان طولانی دچار بیماری دیابت باشید، خطر ایجاد بیماری های مزمن کلیوی زیاد خواهد شد.
کنترل دیابت، فشار خون و کلسترول باعث کاهش بیماری های کلیوی می گردد.
3- چشم
مویرگ های خونی، اکسیژن و مواد مغذی را به شبکیه چشم می رسانند.
افزایش قند خون باعث تخریب این رگ های کوچک می شود.
این تخریب را که در بیماران دیابتی شایع است، به نام رتینوپاتی می خوانند.
رتینوپاتی باعث از دست دادن بینایی می گردد.
4- اعصاب
با گذشت زمان و عدم کنترل دیابت، قند خون زیاد شده و آسیب اعصاب صورت می گیرد.
علائم این آسیب شامل: سوزش، بی حسی، درد و سوزن سوزن شدن انگشتان دست ها و پاها و حتی خود دست و پا می باشد.
این تخریب برگشت ناپذیر است، اما با استفاده از درمان، درد و بی حسی را می توان کاهش داد.
5- پاها
تخریب اعصاب می تواند حس پا را از بین ببرد و به همین دلیل جراحات و صدمات بیشتری در پایتان بوجود می آید.
سخت شدن عروق خونی باعث کاهش جریان خون به پاها می شود.
زخم های پا و قانقاریا (از بین رفتن عضو در اثر نرسیدن خون) در بیماران دیابتی شایع است.
در موارد شدید، زخم پا موجب قطع آن می گردد.
جلوگیری از دیابت نوع 2
با تغییر شرایط زندگی، این بیماری قابل درمان می باشد. این نکته به خصوص برای افرادی که در مرحله پیش از دیابت هستند، بسیار مهم است.
برای کاهش خطر دیابت، دستورالعمل های زیر را به کار برید:
- رژیم غذایی سالم داشته باشید.
- به مدت 30 دقیقه ورزش کنید و به مدت 5 روز در هفته.
- وزن متناسب خود را حفظ کنید.
منبع:تبیان
فشار خون يکي از بيماري‌هاي شايع همراه با ديابت است و قسمت اعظم بيماران مبتلا به ديابت را درگير مي‌سازد که شيوع آن بستگي به نوع ديابت، سن، چاقي و نژاد بيمار دارد...
فشار خون، عامل خطري عمده هم براي بيماري‌هاي قلبي-عروقي و هم براي عوارض ميکروواسکولار است. در ديابت نوع يک، فشار خون اغلب ناشي از نفروپاتي زمينه‌اي است، در حالي که در ديابت نوع دو معمولا با ساير عوامل خطر قلبي و متابوليک همراهي دارد.
غربالگري و تشخيص:
اندازه‌گيري فشار خون در مطب بايد توسط افراد آموزش ديده و براساس
راهکارهاي مشخص شده براي افراد غيرديابتي انجام شود: اندازه‌گيري در وضعيت
نشسته در حالي که پاها روي زمين هستند و بازوها در سطح قلب به جايي تکيه
دارند. اندازه‌گيري پس از 5 دقيقه استراحت انجام مي‌شود. اندازه کاف فشار
خون بايد براي دور بازو مناسب باشد.
افزايش فشار خون بايد با اندازه‌گيري در روز ديگري تاييد شود. به دليل خطرات بارز همراهي فشار خون و ديابت، آستانه مشخص شده براي تشخيص پرفشاري خون در بيماران ديابتي پايين‌تر است (فشار خون mmHg80/130) تا افراد غيرديابتي (فشار خون mm/Hg 90/140).
پايش فشار خون در خانه توسط خود فرد و پايش 24 ساعته سرپايي فشار خون مي‌تواند موارد فشار خون «روپوش سفيد»(1) و همچنين فشار خون مخفي و هر گونه عدم تطابق ميان فشار خون را در مطب با فشار خون واقعي بيمار نشان دهد و در مطالعات بر روي افراد غيرديابتي، اندازه‌گيري فشار خون در منزل ارتباط بيشتري با خطر بيماري‌هاي قلبي- عروقي داشته است تا اندازه‌گيري فشار خون در مطب. با وجود اين، قسمت اعظم شواهد مربوط به فوايد درمان پرفشاري خون در افراد مبتلا به ديابت مبتني بر اندازه‌گيري در مطب بوده‌اند.
اهداف درمان:
تجزيه و تحليل‌هاي اپيدميولوژيک نشان مي‌دهند که فشار خون بالاتر از
mmHg75/115 با افزايش ميزان وقايع قلبي-عروقي و ازدياد مرگومير در
بيماران مبتلا به ديابت همراه است. کارآزمايي‌هاي باليني تصادفي‌شده فوايد
کاهش فشار خون را در افراد ديابتي به زير فشار سيستوليک mmHg 140و فشار
دياستوليک mmHg 80، از نظر کاهش بيماري‌هاي عروق کرونر، سکته مغزي و
نفروپاتي نشان داده‌اند.
کارآزمايي ACCORDبررسي کرد که آيا کاهش فشار خون سيستوليک در بيماران
مبتلا به ديابت نوع دو و در خطر بالاي بيماري‌هاي قلبي-عروقي به کمتر از
mmHg 120، حفاظت قلبي-عروقي بيشتري را نسبت به فشار خون سيستوليک mmHg
140-130ايجاد مي‌کند يا خير. فشار خون حاصل در گروه درمان شديد mmHg
64/119و در گروه استاندارد mmHg 70/133بود.
اين تفاوت با استفاده از ميانگين 4/3 دارو براي هر نفر در گروه درمان شديد
و 1/2 دارو به ازاي هر بيمار در گروه درمان استاندارد به دست آمد.
پيامدهاي اوليه، ترکيبي از سکته قلبي غيرکشنده، سکته مغزي غيرکشنده و مرگ
ناشي از بيماري‌هاي قلبي-عروقي بود. نسبت خطر براي پيامدهاي اوليه در گروه
درمان شديد 88/0 بود (فاصله اطمينان 95: 06/1-73/0، 2/0=P).
از ميان پيامدهاي ثانويه مشخص شده، تنها سکته مغزي و سکته مغزي غيرکشنده
به طور قابل توجه از نظر آماري، با درمان شديد فشار خون کاهش پيدا کردند و
نسبت خطر آنها به ترتيب 59/0 (فاصله اطمينان 95: 89/0-39/0، 01/0=P) و 63/0
(فاصله اطمينان 95: 96/0-41/0، 03/0=P) بود.
در صورتي که اين يافته حقيقي باشد، تعداد موارد لازم به درمان (NNT)(2)
براي پيشگيري از يک سکته مغزي طي دوره‌اي 5 ساله با درمان شديد فشار خون،
89 است. در تحليل زيرگروه از پيش تعيين شده، بسته به اينکه شرکت‌کنندگان در
مطالعه به طور تصادفي به دو گروه کنترل قند شديد و استاندارد تقسيم شوند،
ناهمگوني مشاهده مي‌شود (08/0=P).
در بيماراني که در گروه کنترل استاندارد قند قرار مي‌گيرند، ميزان وقوع
پيامدهاي اوليه، 89/1 مورد در سال در گروه کنترل شديد فشار خون و 47/2 در
گروه کنترل استاندارد فشار خون است، در حالي که همين ميزان‌ها در گروه
کنترل شديد قند به ترتيب 85/1 در سال در گروه کنترل شديد فشار خون و 73/1
در سال در گروه کنترل استاندارد فشار خون است.
در صورتي که اين يافته‌ها، حقيقي باشند، نشان مي‌دهند که درمان شديد به
نحوي که فشار خون سيستوليک هدف کمتر از mmHg 120باشد در کساني مفيد است که
کنترل قند خون آنها به نحوي نباشد که HgA1Cکمتر از 6 شود و يا به عبارت
ديگر فوايد کنترل شديد فشار خون با کنترل شديدتر قند با هدف HgA1Cکمتر از
6، کاهش پيدا مي‌کند.
ساير داده‌هاي حاصل از کارآزمايي‌هاي تصادفي‌شده جديد شامل مطالعه
ADVANCEهستند که در آن درمان با مهارکننده‌هاي آنزيم تبديل‌کننده
آنژيوتانسين و يک ديورتيک تيازيدي ميزان مرگ را کاهش داد اما پيامدهاي
ترکيبي ماکروواسکولار را کاهش نداد.
با وجود اين کارآزمايي ADVANCEهدف مشخصي براي مقايسه تصادفي‌شده نداشت و
ميانگين فشار خون سيستوليک در گروه درمان شديد(mmHg135) به اندازه ميانگين
فشار خون سيستوليک در گروه درمان استاندارد در مطالعه ACCORDپايين نبود.
تحليل پس‌نگر کنترل فشار خون در 6400 بيمار مبتلا به ديابت و بيماري عروق
کرونر که در کارآزمايي بين‌المللي وراپاميل-تراندولاپريل (INVEST)(1) شرکت
کردند، نشان داد که «کنترل دقيق» فشار خون (کمتر از mmHg 130) در مقايسه
با «کنترل معمولي» (فشار mmHg140-130)، با بهبود پيامدهاي قلبي-عروقي
همراهي ندارد.
تنها کارآزمايي فشار خون ACCORDبه طور رسمي هدف درمان کمتر از mmHg 130را در ديابت مورد بررسي قرار داده است. اين احتمال وجود دارد که کاهش فشار خون سيستوليک از حدود 130 به کمتر از mmHg 120، ميزان وقايع کرونري يا مرگومير را کاهش ندهد و به نظر مي‌رسد قسمت عمده فوايد حاصل از کاهش فشار خون با هدف قرار دادن فشار کمتر از mmHg 140به دست آيد، هر چند که اين امر به طور رسمي مورد ارزيابي قرار نگرفته است.
فقدان خطرات قابل توجه، احتمال وجود فايده در مورد سکته مغزي و ناهمگوني
بالقوه در زمينه کنترل شديد قند خون، همگي مطرح‌کننده آن هستند که تا انجام
تجزيه و تحليل‌ها و به دست آوردن نتايج جديد، منطقي است که اهداف
توصيه‌شده قبلي را رعايت کنيم.
هدف فشار خون سيستوليک کمتر از mmHg 130مي‌تواند بسته به پاسخ به درمان،
تحمل داروها و ويژگي‌هاي فردي بيماران، براي آنها مناسب باشد، البته بايد
در نظر داشت که اغلب تجزيه و تحليل‌ها نشان داده‌اند که پيامدها در صورت
وجود فشار خون سيستوليک بالاتر از mmHg 140، بدتر خواهند شد.
راهبردهاي درمان:
هر چند که مطالعات شاهددار مناسبي در مورد نقش رژيم غذايي و فعاليت جسمي
در درمان فشار خون در افراد مبتلا به ديابت وجود ندارد، اما مطالعه «رويکرد
غذايي براي توقف پرفشاري خون» (DASH)(2) در افراد غيرديابتي، اثرات ضد
فشار خون مشابه با درمان تک‌دارويي را نشان داده است.
اصلاح روش زندگي شامل کاهش مصرف سديم (به کمتر از mg 1500در روز) و از بين
بردن اضافه وزن، افزايش مصرف ميوه‌ها و سبزيجات (10-8 واحد غذايي در روز) و
فرآورده‌هاي لبني کم‌چرب (3-2 واحد غذايي در روز)، اجتناب از مصرف الکل و
افزايش سطح فعاليت بدني است. اين راهبردهاي غيردارويي مي‌توانند اثرات
مثبتي بر کنترل قند خون و چربي‌ها هم داشته باشند، هر چند که اثرات اين
اقدامات بر وقايع قلبي- عروقي به اثبات نرسيده است.
درمان غيردارويي اوليه در بيماران ديابتي با پرفشاري خون خفيف (با فشار
خون سيستوليک mmHg 139-130يا فشار خون دياستوليک mmHg 89-80) معقول به نظر
مي‌رسد. اگر در هنگام تشخيص، فشار خون سيستوليک برابر يا بيشتر از mmHg140 و
يا فشار خون دياستوليک برابر يا بيشتر از mmHg90 باشد، درمان دارويي را
بايد همراه با درمان غيردارويي شروع کرد.
کاهش فشار خون با رژيم‌هاي مبتني بر انواع داروهاي ضد فشار خون از جمله
مهارکننده‌هاي ACE، ARBها، بتابلوکرها، ديورتيک‌ها و مسدودکننده‌هاي کانال
کلسيم، نشان داده شده است که در کاهش وقايع قلبي- عروقي موثر است.
مطالعات متعددي نشان داده‌اند که مهارکننده‌هاي ACEمي‌توانند در کاهش
وقايع قلبي- عروقي، نسبت به مسدودکننده‌هاي دي‌هيدروپيريديني کانال کلسيم
برتري داشته باشند. البته، مجموعه‌اي از مطالعات ديگر برتري خاصي را براي
مهارکننده‌هاي ACEبه عنوان درمان اوليه پرفشاري خون در کل جمعيت مبتلا به
آن نشان نداده‌اند، بلکه مزيت درمان اوليه با دوز کم ديورتيک‌هاي تيازيدي
را در کاهش پيامدهاي قلبي- عروقي نشان داده‌اند.
در افراد مبتلا به ديابت، مهارکننده‌هاي سيستم رنين-آنژيوتانسين (RAS)(3)
مي‌توانند مزيت منحصر به فردي به عنوان درمان اوليه يا زودهنگام پرفشاري
خون داشته باشند. در يک کارآزمايي غير فشارخوني بر روي افراد پرخطر، مشتمل
بر زيرمجموعه‌اي بزرگ مبتلا به ديابت، مهارکننده‌هاي ACE، پيامدهاي قلبي-
عروقي را کاهش دادند.
در بيماران مبتلا به نارسايي احتقاني قلب (CHF) شامل زيرمجموعه‌هايي از
بيماران ديابتي، نشان داده شده است که ARBها پيامدهاي عمده قلبي-عروقي را
کاهش مي‌دهند و در بيماران مبتلا به ديابت نوع دو همراه با نفروپاتي قابل
توجه، ARBها در کاهش نارسايي قلبي نسبت به مسدودکننده‌هاي کانال کلسيم
برتري داشتند.
هر چند که شواهد مربوط به برتري مهارکننده‌هاي سيستم رنين-آنژيوتانسين در
کاهش پيامدهاي قلبي- عروقي در ديابت همچنان متناقض هستند، اما خطرات بالاي
قلبي- عروقي همراه با ديابت و شيوع بالاي بيماري‌هاي تشخيص داده نشده قلبي-
عروقي، همچنان به نفع توصيه به استفاده از اين داروها به عنوان درمان خط
اول ضد فشار خون در افراد مبتلا به ديابت است.
به تازگي، در گروه فشار خون کارآزمايي ADVANCEنشان داده شده است که
استفاده روتين از ترکيبي ثابت از مهارکننده ACEپريندوپريل و ديورتيک
اينداپاميد به طور قابل توجهي پيامدهاي ميکروواسکولار و ماکروواسکولار و
همچنين بيماري‌هاي قلبي- عروقي و مجموع مرگومير را کاهش مي‌دهد.
بهبود پيامدها ممکن است ناشي از کاهش فشار خون حاصل در گروه پريندوپريل-
اينداپاميد نيز باشد. علاوه بر اين، کارآزمايي پيشگيري از وقايع قلبي-
عروقي از طريق درمان ترکيبي در بيماران مبتلا به پرفشاري خون سيستوليک
(ACCOMPLISH)(1) کاهش مرگومير و عوارض را در بيماران مصرف‌کننده بنازاپريل
و آملوديپين در مقايسه با بنازاپريل و هيدروکلروتيازيد نشان داد. فوايد
قابل توجه مهارکننده‌هاي سيستم رنين- آنژيوتانسين در بيماران ديابتي دچار
آلبومينوري يا نارسايي کليوي، توجيه ديگري براي استفاده از اين داروها است.
نکته‌اي مهم اين است که اغلب بيماران دچار پرفشاري خون نياز يه درمان چنددارويي دارند تا به اهداف درمان برسند، به ويژه بيماران ديابتي که اهداف درمان آنها پايين‌تر نيز هست. بسياري از بيماران نياز به سه دارو يا بيشتر خواهند داشت تا به اهداف درماني دست پيدا کنند. در صورتي که فشار خون به دوزهاي حداکثر حداقل سه داروي ضد فشار خون از دسته‌هاي مختلف که يکي از آنها ديورتيک باشد، مقاوم باشد، پزشک بايد ارزيابي از نظر انواع ثانويه فشار خون را مدنظر قرار دهد (فشار خون مقاوم).
طي بارداري در زنان ديابتي مبتلا به پرفشاري خون مزمن، هدف فشار خون سيستوليک mmHg129-110 و فشار خون دياستوليک
mmHg79-65 معقول به نظر مي‌رسد، چرا که اين حد از فشار خون موجب سلامت
درازمدت مادر مي‌شود. ميزان پايين‌تر فشار خون ممکن است با اختلال در رشد
جنين همراه باشد.
طي بارداري، درمان با مهارکننده‌هاي ACEو ARBها کنتراانديکه است، چرا که مي‌تواند موجب آسيب جنيني شود. داروهاي ضد فشار خون که مشخص شده است در بارداري موثر و ايمن هستند شامل متيل دوپا، لابتالول، ديلتيازم، کلونيدين و پرازوسين هستند. مصرف طولاني‌مدت ديورتيک‌ها طي بارداري با کاهش حجم پلاسماي مادر همراه است که مي‌تواند گردش خون رحم و جفت را کاهش دهد.
توصيه‌ها
غربالگري و تشخيص:
فشار خون را بايد در هر ويزيت روتين بيماران ديابتي اندازه‌گيري کرد.
بيماراني که فشار سيستوليک بيشتر يا برابر با mmHg130 يا فشار دياستوليک
بيشتر يا برابر با mmHg 80دارند را بايد در روز ديگري مجددا از نظر فشار
خون مورد ارزيابي قرار داد. تکرار فشار خون سيستوليک بيشتر يا مساوي mmHg
130يا فشار دياستوليک بيشتر يا مساوي mmHg80، تشخيص پرفشاري خون را تاييد
مي‌کند.
اهداف:
فشار خون سيستوليک کمتر از mmHg130 براي اغلب بيماران مبتلا به ديابت
مناسب است.براساس ويژگي‌هاي بيمار و پاسخ وي به درمان، ممکن است فشار
خون‌هاي سيستوليک بالاتر يا پايين‌تر از اين ميزان براي بيمار مناسب
باشند.بيماران مبتلا به ديابت را بايد درمان کرد تا فشار خون دياستوليک
آنها به زير mmHg 80برسد.
درمان:
براي بيماران داراي فشار خون سيستوليک mmHg 139-130يا فشار خون دياستوليک
mmHg89-80 مي‌توان تنها درمان اصلاح روش زندگي را به مدت حداکثر 3 ماه
تجويز کرد و سپس در صورت عدم دسترسي به اهداف، درمان با داروها را به آن
اضافه نمود.
بيماران مبتلا به پرفشاري خون شديدتر (فشار خون سيستوليک بالايmmHg 140يا فشار خون دياستوليک بالاي mmHg90) در هنگام تشخيص يا در پيگيري، بايد علاوه بر اصلاح روش زندگي، درمان دارويي نيز دريافت کنند.
درمان اصلاح روش زندگي براي پرفشاري خون شامل: کاهش وزن در صورت وجود اضافه وزن، رژيم غذايي «رويکرد غذايي براي توقف پرفشاري خون» (DASH) مشتمل بر کاهش مصرف سديم و افزايش مصرف پتاسيم، قطع مصرف الکل و افزايش فعاليت جسماني است.
درمان دارويي براي بيماران مبتلا به ديابت و پرفشاري خون را بايد با رژيمي درمان کرد که شامل داروهاي مهارکننده ACEيا داروهاي ARBباشد. اگر يک گروه دارويي تحمل نشود، بايد داروي ديگري جايگزين شود. در صورت عدم دستيابي به اهداف فشار خون، بايد در بيماران داراي GFRتخميني بيش از 2m73/1/ml/min30يک ديورتيک تيازيدي و در بيماران با GFRتخميني کمتر از 2m73/1/ml/min30 يک ديورتيک لوپ را به درمان بيماران اضافه کرد.
درمان با داروهاي متعدد (دو يا چند دارو با حداکثر دوز)، معمولا براي دستيابي به اهداف فشار خون لازم است.در صورت استفاده از مهارکننده‌هاي ACE، ARBها يا ديورتيک‌ها، بايد کارکرد کليه و ميزان پتاسيم سرم را مورد پايش قرار داد.
در بيماران باردار مبتلا به ديابت و پرفشاري خون مزمن، براي حفظ سلامت درازمدت مادر و به حداقل رساندن اختلال رشد جنين، فشار خون هدف mmHg79-65/129-110 توصيه مي‌شود. مهارکننده‌هاي ACEو ARBها طي بارداري کنتراانديکه هستند.
منبع:پزشک آنلاین
پژوهشگران علوم پزشکی می گویند نتایج مطالعات گوناگون نشان داده است کسانی که با شتاب غذا می خورند می‌توانند منجر به اضافه وزن و دیابت نوع ۲ شوند. آنان تاکید کردند که تند غذا خوردن چاقتان میکند .
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، محققان دریافته‌اند که زنان در سنین بین ۴۰ تا ۵۰ سال تمایل به غذا خوردن سریع دارند و احتمال زیادی برای ابتلا به اضافه وزن نسبت به کسانی که آهسته غذا می‌خورند را دارند.
بر اساس این مطالعه، به سرعت غذا خوردن میتواند خطر ابتلا به اضافه وزن را تا دو برابر افزایش دهد.ایان مک دونالد ـ پژوهشگر در دانشگاه ناتینگهام اظهار کرد: خوردن بیش از حد سریع میتواند منجر به چاقی شود. خوردن سریع منجر به فرستادن مقادیر زیاد هوا به معده و ایجاد ناراحتیهای گوارشی میشود.
تندخورها دو برابر شانس چاقی مفرط در سنین بالاتر را خواهند داشت.اگر این عادت تندخوری را در کنار غذا خوردن تا احساس سیری کامل قرار دهیم، شانس چاقی مفرط به سه برابر نسبت به افرادی که با سرعت عادی غذا می خورند افزایش می یابد.
البته در حین این تحقیق مشخص شده تندخوری می تواند انرژی بیشتری از فرد بگیرد ولی میزان تهدید چاق شدن ناشی از آن ، این مصرف انرژی اضافه را بی اثر می کند.
پژوهشگران تاکید می کنند افراد با توجه به ریسک بالای تندخوری باید سعی کنند غذا را با سرعتی منطقی تر میل کنند و در عین حال مراقب باشند عواملی که سبب تند خوردن غذا می شود را از خود دور کنند.غذا خوردن با مشغولیت ذهنی شدید و یا خوردن فست فود دو عامل موثر در تندخوری است.
از دیگر عوامل اصلی می توان به حرف زدن در حین غذا خوردن اشاره کرد که ناخواسته سبب تندخوری می شود.محققین کشور ژاپن نیز اعلام کرده اند تند غذا خوردن امکان ابتلا به دیابت را ۲ برابر میکند .
کسانی که غذای خود را سریع می‌خورند، ۲ برابر بیش از سایرین دچار اختلال در هضم گلوکز می‌شوند که این اختلال پیش‌دیابت نام دارد.همچنین تحقیقات دیگری نشان داده است کسانی که غذای خود را سریع می‌خورند، ۲ برابر بیش از سایرین دچار اختلال در هضم گلوکز می‌شوند. این اختلال پیش‌دیابت نام دارد.
دیابت نوع ۲ هنگامی رخ میدهد که انسولین کافی برای عملکرد درست بدن تولید نمی‌شود. انسولین گلوکز موجود در خون را به انرژی مورد نیاز سلولها تبدیل میکند.
میزان گلوکز موجود در خون کسانی که دچار اختلال در هضم گلوکز (IGT) هستند، بالاتر از حد معمول است، اما این میزان به حدی بالا نیست که منجر به دیابت شود. با این حال در صورت عدم انجام اقدامات پیشگیری‌کننده، این اختلال میتواند فرد را به دیابت نوع ۲ مبتلا کند.
در این تحقیق پس از مطالعه بر روی مولفه‌‌هایی مانند وزن، جنس، سن، پیشینه خانوادگی درباره دیابت، مصرف سیگار و نوشیدنی‌های الکلی، فشار خون و میزان کلسترول، غذا خوردن با سرعت بالا تنها عاملی بود که خطر «آی جی تی» را به میزان بالایی افزایش داد.
پژوهشگران توصیه می کنند زمان صرف وعده های غذایی دست کم به ۲۰ تا ۲۵ دقیقه افزایش یافته و هر لقمه ی غذا حدود ۳۰ بار جویده شود.
منبع:سایت پزشکان بدون مرز
کسانی که بیماری دیابت دارند، افزایش قند خون آنان به مدت طولانی، باعث ایجاد مشکلات و عوارضی میشود که یکی از عوارض، تاثیر آن بر پاهای شخص است. بیشترین موارد تاثیر گذار سیستم عصبی و محیطی بدن شخص است.
آسیب عصبی ناشی از دیابت چیست؟
اگر دیابت از نوع غیر قابل کنترل باشد، بر روی سیستم عصبی تاثیر می‌گذارد و
زمانی که بر روی عصب پاها تاثیر بگذارد در این صورت شخص احساس سرما و گرما
را از دست میدهد. به این از دست دادن حس، دیابت حسی ـ عصبی گفته میشود.
اگر در اثر این بیحسی قسمتی از پای شخص جراحت پیدا کند و خود شخص متوجه آن
نشود، در این صورت زخم بزرگتر شده و احتمال آلودگی آن بالا میرود. عضلات
پا دیگر مثل سابق واکنش نشان نمی‌دهد و توانایی ندارد.
بیماریهای مربوط به رگها
دیابت بر روی رگهای خونی اثر گذاشته و جریان خون را در آنها تغییر میدهد.
به جریان خون ضعیف در پاها و دستها، بیماریهای مربوط به رگ گفته میشود.
جریان خون نامنظم بر روی رگهای خونی قلب تاثیر می‌گذارد. اگر در قسمتی از
بدن دچار عفونت شدید، و این عفونت از بین نرفت خطر افزایش عفونت و در نهایت
فرسودگی عضو وجود دارد.( در اثر نرسیدن خون به بافت عفونی)
مشکلات مربوط به پاها در افراد دیابتی
در افراد دیابتی درد پاها میتواند منجر به عفونت ( در اثر کاهش جریان
خون) و یا بیماریهای جدی دیگر و در نهایت قطع عضوی از پا شود.
پای ورزشکاری
پای ورزشکاری به صورت یک بافت توده‌ای است که احتمال خارش ،قرمز شدن و ترک
خوردگی در آن وجود دارد. میکروب میتواند از بین این ترکها به داخل پوست
نفوذ کرده و باعث ایجاد عفونت شود. داروهایی که برای از بین بردن این
میکروبها بکار می‌روند مخصوص پاهای ورزشکاری هستند. این دارو به صورت قرص
یا به صورت پماد وجود دارد که مستقیما بر روی زخمها مالیده می‌شوند.
عفونت قارچی ناخن
ناخنهای آلوده به میکروب قارچی به صورت بی‌رنگ و یا زرد و قهوه‌ای و یا به
صورت تیره و شکننده هستند. در بعضی موارد ممکن است که ناخن خرد شود. فضای
گرم و مرطوب و تاریک درون کفشها، محیطی مناسب برای رشد و تکثیر میکروبهاست.
به علاوه زخم و جراحت ناخنها منجر به ایجاد عفونتهای قارچی میشود که
درمان آن بسیار سخت است. درمانهایی برای این نوع زخمها وجود دارد اما فقط
برای زخمهای کوچک و اولیه. احتمالا پزشک قرص تجویز میکند و یا در صورت
شدید بودن، بافت ناخن به صورت دوره‌ای برداشته میشود.
برآمدگی یا پینه
برآمدگی در بافتهای سخت به خصوص در کف پاها ایجاد می‌گردد. این برآمدگی
بیشتر در اثر وزن زیاد در قسمت جلوی کف پا و یا در قسمت پاشنه ایجاد
میشود. البته بعضی از این برآمدگیها در کف پاها معمولی است. به هر حال
باید مراقبتهای ویژه‌ای به کار برده شود.
* بعد از حمام با استفاده از سنگ پا سعی کنید به آرامی پینه را از بین ببرید.
* درون کفشهای خود از کفی نرم استفاده کنید.
* احتمال دارد مداوا به صورت نرم کردن بافت برآمده باشد.
* هرگز با شی تیز و برنده پینه را از بین نبرید.
میخچه
میخچه در محیط سخت، نزدیک استخوان در انگشتان پا رشد میکند. میخچه
احتمالا در اثرفشار زیاد بر پاها و اصطکاک بین انگشتان پا بوجود می‌آید.
اگر شما هم میخچه دارید، باید بسیار مواظب باشید.
* بعد از حمام سعی کنید به آرامی با سنگ پا میخچه را از بین ببرید.
* برای از بین بردن میخچه از روش آب کردن آن استفاده نکنید.
* هیچگاه با جسم تیز میخچه را از بین نبرید.
تاول یا پینه پا
یک برآمدگی آبکی است که در بین انگشتان پا ایجاد میشود. گاهی مواقع در
کنار انگشت بزرگ پا یک برآمدگی به صورت آبکی ایجاد میشود. ممکن است این
منطقه به صورت جلو آمده و سخت و بر روی هر دو پا ایجاد شود. بیشتر مواقع بر
اثر پوشیدن کفشهای پاشنه بلند و نوک تیز ایجاد میشود. در این کفشها بر
روی انگشت بزرگ پا فشار وارد آمده و آن را به طرف انگشتان دیگر فشار
میدهد. استفاده از کفی نرم از تحریک انگشتان جلوگیری میکند. اگر این مشکل
باعث بد فرمی پاها شود، عمل جراحی کمک کننده است.
پوست خشک
پوست خشک باعث ایجاد ترک و ورود میکروبها به درون پوست میشود بنابراین از
صابونها و لوسیونهای مرطوب کننده برای ایجاد نرمی و لطافت پوست استفاده
کنید.
زخم پاها
زخم پا از پوست وارد شده و
ایجاد عفونت میکند. این زخمها میتواند از یک خراش کوچک که به آسانی
میتواند خوب شود و یا در اثر مناسب نبودن کفش ایجاد شود . مداوای سریع
این زخمها بسیار مهم است.
انگشت چکشی
انگشت
چکشی انگشتی است که در اثر ضعیف شدن عضلات خمیده میشود. ضعیف شدن ماهیچه
باعث میشود تاندونها به صرف پایین خمیده شده و انگشت چکشی به وجود آید.
این مسئله ممکن است در بین تمام اعضای خانواده پیش بیاید و یا در اثر
پوشیدن کفشهای خیلی کوتاه ایجاد شود. این مشکل ممکن است باعث ایجاد
ناراحتیهای دیگر پا مثل : میخچه، تاول و … و یا سختی به هنگام راه رفتن
شود. آتل بندی یا ابزارهای اصلاح کننده پا میتواند کمک کننده باشد. در
بعضی موارد هم شاید نیاز به عمل جراحی باشد.
ناخن فرو رفته در گوشت
وقتی که گوشه‌های ناخن به طرف پوست رشد می‌کنند، ناخن در گوشت پا فرو
میرود. وقتی که این اتفاق می‌افتد، امکان دارد مقداری از ناخن درون گوشت
مانده و ایجاد قرمزی، ورم و عفونت نماید. بیشترین علت ایجاد این حالت فشاری
است که کفش بر انگشتان پا وارد می‌نماید. از دلایل دیگر بد فرم شدن
ناخنها، فشارجانبی انگشتها بر روی هم براثر پیاده روی، شنا و یا حرکاتی مثل
ایروبیک است. به هنگام گرفتن ناخنها ،به طور صحیح و اصولی از ناخن‌گیر
استفاده کنید تا ناخنهای شما گوشه نیندازد. اگر مشکل عفونت ناخن ادامه‌دار
بود، می‌توانید به پزشک مراجعه کنید در شرایط وخیم‌تر احتمال دارد که نیاز
به عمل جراحی برای برداشتن قسمت عفونی باشد.
زگیلهای کف پا
زگیل مانند میخچه ضایعه‌ای برآمده است که بر روی کف یا روی پاها میروید.
این ضایعات دارای یک نقطه سیاه یا یک سوراخ در وسط آنها میباشند. زگیلها
یا به صورت دسته جمعی و یا به تنهایی رشد می‌کنند. زگیلهای کف پا در اثر
ویروسهای عفونی درلایه‌های بیرونی پوست کف پا به وجود می‌آیند. هرگز از
روشهای درمان فوری استفاده نکنید. اگر مطمئن نیستید که دچار زگیل شده‌اید
یا میخچه، حتما به پزشک مراجعه کنید.
آیا این مشکلات قابل پیشگیری است؟
اگر از روشهای صحیح مراقبتی استفاده کنید یا در صورت مبتلا شدن سریعتر
اقدام کنید می‌توانید از عوارض جدی جلوگیری به عمل آورید. در این قسمت
راهکارهایی را برای مقابله با مشکلات پاها برایتان پیشنهاد می‌کنیم:
۱. مراقب خود باشید و حواستان باشد که دیابت دارید. به توصیه‌های پزشک معالج خود در ضمینه تغذیه و ورزش و درمان عمل کنید. قند خون خود را در حد نصابی که پزشکان مشخص کرده اند حفظ کنید.
۲. هر روز پاهای خود را از نظر زخم، پینه، قرمزی، برآمدگی و دیگر عواملی که در اینجا ذکر شد چک کنید.
۳. هر روز پاهایتان را با آب ملایم و صابون ملایم شستشو دهید.
* هیچگاه پای خود را خیس نکنید.
* پاهایتان را و به خصوص بین انگشتان را خوب خشک کنید.
* اگر پوست پایتان خشک است، بعد از شست و شو از پمادها و لوسیونهای نرم کننده استفاده کنید.
* لوسیون را بین انگشتان پا استفاده نکنید. پزشک به شما خواهد گفت که کدام لوسیون برای پایتان مناسب است.
۴. زمانی که از حمام بیرون آمدید، و یا زمانی که پای شما خیس است روی زگیلها و میخچه‌ها را به آرامی فقط در یک جهت سنگ پا بکشید.
۵. هفته‌ای یکبار ناخنهای خود را چک کنید.
* ناخنها را به صورت راست با ناخن گیر بچینید.
* گوشه‌های ناخنها را نگیرید.
* بعد از گرفتن ناخنها با سوهان آنها را هموار کنید.
۶. همیشه از جورابهای کشی و مناسب پاها استفاده کنید.
* اگر در پاها احساس سرما می‌کنید شبها هم جوراب بپوشید.
* همیشه از کفشهای راحتی و جلو بسته استفاده کنید.
* هیچگاه از صندل استفاده نکنید و هیچگاه پا برهنه راه نروید حتی در خانه.
* کفشهایی بپوشید که اندازه پایتان باشد.
* کفشهایی بخرید که از جنس چرم و کتان باشد و به راحتی خم و راست شود.
* در مغازه‌ها کفشهای گشادی یافت میشود که مناسب افراد با ایرادات انگشتی هستند و انگشتان پا می‌توانند آزادانه در آن حرکت کنند.
۷. سعی کنید خون در پایتان جریان داشته باشد. در زمان نشستن پایتان را بالا بگیرید. زیاد پای خود را خم نکنید. انگشتان پا را مرتب تکان دهید و روی پاشنه راه بروید.
۸. اگر سیگاری هستید، سیگار کشیدن را ترک کنید زیرا سیگار تعادل جریان خون را به خطر می‌اندازد.
۹. به یک متخصص بیماری پا مراجعه کنید حتی اگر مشکلی در زمینه پا نداشته باشید. و مطمئن شوید که در هر جلسه پایتان را به صورت دقیق بررسی میکند. معاینه سالانه پوست پا از نظر قرمزی و… و درجه حرارت پا همچنین میزان حساسیت پا برای چک کردن سلولهای پا ضروری است.
چه زمان باید به پزشک مراجعه کرد؟
اگر یکی از علامتهای زیر را مشاهده کردید، به پزشک مراجعه کنید.
* تغییر رنگ پوست پا
* تغییر دمای پا
* ورم در پا یا پاشنه
* درد در پاها
* زخمهای باز روی پاها که به سختی خوب می‌شوند
* فرو رفتن ناخن در گوشت یا عفونت ناخن
* مشاهده زگیل یا میخچه
* ترکهای خشک مخصوصا در قسمت پاشنه
* بوی غیر معمول و ماندگار در پا
منبع:زیبا شهر
مقامات سازمان غذا و داروی آمریکا هشدار دادند: پمپ‌های انسولین [تزریق انسولین]که امروزه از سوی ده‌ها هزار نوجوان مبتلا به دیابت نوع اول در سراسر جهان مورد استفاده قرار می‌گیرند می‌توانند خطرناک باشند و ضمن وارد کردن آسیب به بدن بیمار، موجب مرگ وی شوند.
به گزارش سرویس بهداشت و درمان ایسنا، پژوهشگران این سازمان خاطرنشان کردند که والدین باید مراقب استفاده فرزندانشان از این پمپها باشند.
این سازمان اگرچه توصیه به توقف استفاده از این وسیله نمی‌کند اما تاکید دارد که امنیت استفاده از آن بویژه در کودکان کم سن و سال باید حتما کنترل شود.
بازبینی‌های سازمان نشان داده که طی یک دهه 13 مورد مرگ و بیش از 1500 مورد صدمات بدنی در ارتباط با استفاده از این پمپها گزارش شده است.
در برخی موارد ممکن است خود دستگاه درست کار نکند اما در مواردی هم نوجوانان با بی‌دقتی و به روشی خطرناک از آنها استفاده می‌کنند.
برخی از بیماران نمی‌دانند که چطور به شکل درست از این وسیله استفاده کنند، آن را می‌اندازند و یا درست از آن مراقبت نمی‌کنند.
استفاده از این پمپها بسیار متداول است؛ چرا که به نوجوانان مبتلا به دیابت امکان میدهد زندگی عادی‌تری داشته باشند، به طور نامحسوس در بین مردم به خود انسولین تزریق کنند و حتی بتوانند به همراه دوستانشان پیتزا بخورند.
آمارها نشان میدهد که امروزه بیماری دیابت نوع اول بین 12 تا 24 میلیون نفر را در سراسر جهان مبتلا می‌کنند و زمانی بروز میکند که بدن به سلولهای تولید کننده انسولین در غده پانکراس حمله ور می‌شوند.
افرادی که دیابت نوع اول دارند یعنی مقدار خیلی کمی انسولین تولید می‌کنند و یا اصلا انسولینی در بدنشان تولید نمی‌شود، لازم است که برای ادامه زندگی انسولین تزریق کنند. این نوع دیابت بیشتر در کودکان و نوجوانان است.
تشنگی بیش ازحد، گرسنگی دایمی، تکرر ادرار، کاهش وزن ناگهانی، خستگی مفرط وتاری دید از شایعترین علائم دیابت نوع اول هستند.
دلایل مختلفی برای کاهش تولید انسولین توسط پانکراس یا لوزالمعده شناخته شده است و هر بیماری ممکن است با یکی از این دلایل دچار مرض قند شده باشد. این دلایل عبارت از وارثت (ژنتیک)، ابتلا به بیماریهای عفونی، شرایط محیطی و استرس هستند.
گرچه بسیاری از افراد، ابتلا به بیماری خود را به بروز وقایع استرس زایی مثل تصادفات یا سایر بیماریها ربط می‌دهند، اما اثبات یک ارتباط مستقیم بین استرس و مرض قند هنوز نیاز به مطالعات بیشتر دارد.
منبع:همشهری آنلاین
چرا که دیابتی‌ها از پیش در معرض خطر عوارضی مانند بیماریهای قلبی- عروقی هستند.
اگر مبتلا به دیابت هستید و سیگار می‌کشید، بدون توجه به اینکه چه مدت است سیگاری هستید، می‌توانید با ترک کردن سیگار سلامت‌تان را بهبود بخشید.
انجمن دیابت آمریکا این خطرات بالقوه را برای دیابتی‌های که سیگار می‌کشند، بر می‌شمرد:
منبع:همشهری آنلاین
افراد مبتلا به دیابت باید در تزریق انسولین این نکات را رعایت کنند:
ساختمان مولکول انسولین از دو زنجیره پلی‌پپتیدی A و B ساخته شده که بوسیله پیوندهای دی‌سولفور به یکدیگر متصل شده‌اند.نقش این هورمون در تنظیم قند خون (گلوکز) شناخته شده است. ژن انسولین در روی بازوی کوتاه کروموزوم شماره 11 قرار گرفته است.
ساخت انسولین در سلولهای B جزایر لانگرهانس صورت می‌گیرد. در ابتدا انسولین به صورت یک پیش- هورمون به نام پروانسولین تولید میشود و پس از تغییر و تحولاتی که در ساختار آن ایجاد میشود به انسولین تبدیل میشود.
ترشح انسولین به جریان خون پیچیده است؛ کلسیم در این ترشح نقش داشته و بوسیله عمل "اگزوسیتوز" محتویات دانه‌های ترشحی از سلولها بتا به محیط خارج سلولی ترشح میشود.
گلوکز محرک ترشح انسولین است. به این صورت که گیرنده‌های اختصاصی گلوکز بر روی سلولهای بتا ، تحریک ترشح انسولین را در زمانی که گلوکز خون زیاد میشود، انجام می‌دهند.
تاریخچه
انسولین برای اولین بار در سال 1921 در عصاره جدا شده از جزایر لانگرهانس کشف شد و به سرعت اثرات آن در کاهش قند خون شناخته شد و پس از مدت کوتاهی انسولین گاو و خوک در درمان بیماری قند در انسان مورد استفاده قرار گرفت.
انسولین نخستین پروتئینی بود که خواص هورمونی آن شناخته شد، به صورت کاملا خالص و متبلور تهیه شد، نوع و ردیف اسیدهای آمینه آن تعیین گردید و از راه مصنوعی تهیه شد. پروتئین پیش ساز آن شناخته شد و بالاخره اولین پروتئینی بود که به کمک روشهای تولید DNA نوترکیب (Recombinant DNA) برای مصارف تجاری تهیه شد.
ساختمان شیمیایی انسولین
انسولین پلی‌پپتیدی است که از دو زنجیره پپتیدی A و B تشکیل یافته است. تعداد اسیدهای آمینه در زنجیره‌ها که در زنجیره A برابر 21 و در زنجیره B برابر 30 میباشد، در انسولینهای جدا شده از اغلب گونه‌های حیوانی ثابت است.
این دو زنجیره به کمک دو پل دی‌سولفور ، یکی بین اسیدهای آمینه شماره 7 از دو زنجیره و دیگری میان اسیدهای آمینه شماره 20 از زنجیره A و شماره 19 از زنجیره B با یکدیگر اتصال دارند. علاوه بر این ، ریشه‌های اسید آمینه ردیف 6 و 11 در داخل زنجیره A بوسیله پیوند دی‌سولفور به یکدیگر متصل هستند. مکان این پیوندها در گونه‌های مختلف جانوری ثابت است.
پژوهشگران با بررسی اثرات تغییرات شیمیایی هر یک از اسیدهای آمینه در ردیفهای مختلف ساختمان انسولین موفق شده‌اند قسمتهایی از ساختمان انسولین را که برای بروز اثرات زیست شناختی آن ضروری هستند، تعیین کنند.
انسولین در غلظتهای فیزیولوژیک به صورت یک مونومر ساده است و در غلظتهای بالاتر ، انسولین پلیمریزه شده و ساختمان کمپلکس را به خود می‌گیرد و یونهای روی (Zn ) نقش بسیار مهمی را در ایجاد این کمپلکس بر عهده دارند.
ساخت انسولین در بدن
ساخته شدن انسولین و بسته بندی هورمون به صورت دانه‌های ترشح کننده با نظم معین در درون سلولهای بتا جزایر لانگرهانس غده لوزالمعده صورت می‌گیرد.
ابتدا هورمون به صورت پری پرو انسولین توسط ریبوزومهایی که بر روی شبکه آندوپلاسمی خشن سلولها قرار گرفته‌اند ساخته میشود.
این پیش ساز که دارای 23 اسیدآمینه آب گریز بنام "قطعه رهبر" است به داخل شبکه آندوپلاسمی هدایت میشود. در داخل شبکه این قطعه جدا شده و پیش ساز به "پرو انسولین" تبدیل میشود. آرایش فضایی این مولکول به صورتی است که شرایط ایجاد پلهای دی‌سولفور را فراهم می‌سازد.
در ساختمان پروانسولین، از جهت ریشه آمین انتهایی، ابتدا زنجیره B قرار گرفته که با یک رشته اسید آمینه به نام "پپتید C" متصل شده و انتهای دیگر پپتید C با زنجیره A پیوند یافته است.
پروانسولین به داخل دستگاه گلژی منتقل شده تا تحت تاثیر آنزیمهای پروتئولیز کننده، مولکولهای انسولین آزاد می‌شوند که پس از تجزیه دو زنجیره A و B پپتید C آزاد میشود. دو زنجیره A و B بوسیله پیوندهای دی‌سولفور به هم متصل می‌شوند و انسولین کامل را به وجود می‌آورند.
ساختمان و شکل دانه‌های ترشح کننده انسولین در حین عبور از داخل غشای پلاسمایی تکمیل میشود. این هورمون با یون روی ترکیب شده و هگزامرهایی را تشکیل می‌دهند. این دانه‌ها تحت تاثیر تحریکات خاصی با غشای سلول درآمیخته و محتوای خود را به روش اگزوسیتوز به خارج می‌ریزند.
سیستم تنظیم ترشح انسولین
اثر گلوکز: افزایش گلوکز خون ، مهمترین عامل فیزیولوژیک تنظیم کننده ترشح انسولین است. غلظت گلوکز خون در حالت ناشتا (80 - 100 میلی گرم درصد) آستانه غلظتی است که تجاوز از آن با تحریک ترشح انسولین همراه است. و بیشترین اثر محرک گلوکز زمانی حاصل میشود که غلظت آن در خون به حدود 500 - 300 میلیگرم درصد برسد.
اثر اسیدهای آمینه، اسیدهای چرب و ترکیبات کتونی: غذاهای غنی از پروتئین ، ترشح انسولین را تحریک می‌نمایند و اسیدهای آمینه آرژینین ، لیزین و لوسین از محرکهای قوی ترشح انسولین هستند. اثر غلظتهای فیزیولوژیک اسیدهای چرب و ترکیبات کتونی در تحریک ترشح انسولین بسیار ضعیف است.
اثر سایر هورمونها: تعداد زیادی از هورمونها در ترشح انسولین موثر هستند. پلی‌پپتید مهار کننده معده‌ای (GIP) ، غلظتهای زیاد گاسترین، سکرتین و گلوکاگن روده‌ای از طریق افزایش غلظت" AMP حلقوی داخل سلولی" در تحریک ترشح انسولین شرکت دارند. اثر غلظتهای زیاد و طولانی هورمون رشد ، کورتیزول ، لاکتوژن جفتی ، استروژن و پروستروژن نیز منجر به افزایش ترشح انسولین می‌گردد.
اثر انسولین در تبادلات غشاهای سلولی
سرعت واکنشهای فسفوریلاسیون گلوکز و متابولیسم گلوکز در سلولهای عضلانی و بافت چربی با سرعت انتقال گلوکز به داخل سلول متناسب است.
D - گلوکز (ایزومر راست گرد گلوگز) و قندهای شبیه به آن برای عبور از غشا سلول نیاز به حامل دارند و در اغلب بافتها انسولین نقش تقویت کننده این سیستم حامل را بر عهده دارد.
تحت تاثیر انسولین تعداد حاملها افزایش می‌یابد. علاوه بر گلوکز ، انسولین عمل انتقال اسیدهای آمینه ، یونهای پتاسیم و کلسیم ، نوکلئوتیدها و فسفات معدنی را از غشاهای سلولی تقویت میکند.
منبع:همشهری آنلاین
Journal Watch: دستورالعمل جديدي كه به وسيله آكادمي نورولوژي آمريكا منتشر شده، به درمان‌هاي جديد بيماران مبتلا به نوروپاتي اشاره كرده است...
در اين بررسي متون جامعي كه انجام شده، نويسندگان نتيجه‌گيري كرده‌اند كه تنها يك دارو، يعني ضدتشنج «پره گابالين» (pragabalin) با نام تجارتي «ليريكا» (Lyrica)، به عنوان داروي سطح A مورد استفاده قرار مي‌گيرد. اين داده‌ها بر اساس دو كارآزمايي باليني با كيفيت بالا ارائه شده‌اند، البته اين داده‌ها حاكي از آن هستند كه اين دارو نيز تنها اثر مثبت مختصري نسبت به دارونما دارد (اندازه اثر: 10 تا 15 درصد). تعداد زيادي از داروها، خصوصا ضدافسردگي‌ها، ديگر ضدتشنج‌ها و اوپيوييدها، در سطح B اثر قرار مي‌گيرند. در مطالعه‌هايي كه روي اين داروها انجام شده، اندازه اثر بيشتري از پره‌گابالين داشته‌اند اما متدولوژي كارآزمايي‌ها با مشكل مواجه بوده‌اند، بنابراين نمي‌توانند مورد استفاده قرار گيرند.
در مطالعه ديگري كه به صورت دو سوكور، تصادفي‌سازي شده و متقاطع انجام شد، محققان دوره 6 هفته‌اي آمي‌ترپتيلين و دولوكستين را در 58فرد بزرگسال مبتلا به نوروپاتي ديابتيك دردناك مورد ارزيابي قرار دادند.
آمي‌تريپتيلين از 10 تا 50 ميلي‌گرم تيتر شد و دولوكستين از 20 تا 60 ميلي‌گرم. ميزان كاهش درد در هر دو گروه، مشابه بودند، به طوري كه حدود 60درصد بيماران بيش از 30درصد كاهش در نمره درد خود نشان دادند. خشكي دهان بيشتر در گروه آمي‌تريپتيلين شايع بود، در حالي كه يبوست در گروه دولوكستين بيشتر ديده شد.
اين دستورالعمل به ما يادآوري مي‌كند كه براي درمان نوروپاتي ديابتيك دردناك نياز به درمان‌هاي موثر و قابل‌تحمل‌تر احساس مي‌شود. تنها درمان تاييد شده به وسيله FDA، در اين زمينه پره‌گابالين و دولوكستين است و از ميان اين دو دارو نيز، پره‌گابالين است كه سطح A را از آن خود كرده است. به دلايل هزينه‌اي، بسياري از بيماران ترجيح مي‌دهند كه از ابتدا با فرم‌هاي ژنريك ارزان آمي‌تريپتيلين و گاباپنتين، نسبت به داروهاي گران‌قيمت با نام‌هاي دولوكستين و پره‌گابالين تحت درمان قرار گيرند كه در نهايت هيچ نتيجه‌اي نيز از اين درمان نخواهند بود و درد آنها كاهش محسوسي نخواهد داشت.
نوروپاتی دیابتی یک بیماری از خانواده مشکلات عصبی است ، علت نوروپاتی دیابتی ابتلا به دیابت ایجاد میشود. افراد مبتلا به دیابت با گذشت زمان دچار آسیب‌دیدگی عصبی در کل بدن می‌شوند. در برخی افراد، آسیب وارد شده به اعصاب بدون علائم خاص است، در حالی که در سایر افراد علائمی همچون درد، سوزش، یا بیحسی در دستها، بازوها، پاها و ناحیه کف پا مشاهده می‌گردد. علاوه بر این مشکلات عصبی می‌توانند تمام اندام‌های بدن همچون سیستم گوارش، قلب، و اندام‌های جنسی را تحت تاثیر خود قرار دهند.
منبع:سایت سلامت ایران
انسولین گیاهی یکی از ترشحات لوز المعده برای تنظیم قند بدن است، در اثر کم کاری این غده و کم شدن انسولین، شخص مبتلا بمرض قند میشود. درآب شلغم نیز انسولین گیاهی به مقدار زیادی وجود دارد و نوشیدن آب شلغم را به کلیه مبتلایان به دیابت توصیه مینماییم.
یکی از این خوراکیها که دارای انسولین میباشد هویج است که خوردن آن سبب میشود شخص مبتلا به دیابت نشود و چنانچه شخص مبتلا شد خوردن آب هویج و زردک در درمان دیابت نقشی موثر دارد.
خوردن توت، مخصوصا توت خشک با آنکه قند دارد برای معالجه مرض قند نافع است همچنین میوه قره قات نیز که در آذربایجان میروید در معالجه بیماری قند نقش بسزا دارد میوه ها و سبزیهایی که دارای ویتامین( ث )میباشند در تنظیم قند خون(دیابت) موثر بوده و در معالجه و عدم ابتلا به این مرض نقش بزرگی دارند. این ویتامین در نسترن وحشی، فلفل سبز، آب نارنج و آب لیمو، گوجه فرنگی بمقدار زیاد موجود است و نیز در بادام،سیب، زردآلو، موز، خربزه، انار، هلو، گلابی، جعفری، نخود، تره تیزک، توت فرنگی، دارابی، انبه و نارنگی پیدا میشود.
قره قات نیز دارای مقداری از این ویتامین میباشد اگر میخواهید از دیابت در امان باشید خوردن این مواد را فراموش نکنید و نیز افراط را جایز ندانید.
خوردن میوه و غلات و سبزیهایی که ویتامین( ب )دارند برای عدم ابتلا و معالجه دیابت لازم اند:
غلات مانند : گندم، جو، چلتوک، ذرت، ارزن مخصوصا سبوس آنها مخزن ویتامین( ب )میباشند
میوه جات و سبزیجات مانند : پیاز، هویج، کاهو، کاسنی، اسفناج، کلم، سیب،
گلابی، آلبالو، گیلاس، هلو، خرما، موز، نارنج، دارابی، بادام، فندق، گردو و
زردآلو همچنین لبنیات مخصوصا ماست و پنیر دارای ویتامین( ب )بوده و برای عدم ابتلا به بیماری دیابت مفید میباشد جوشانده جوانه جو دارای این خاصیت است که مانع عفونت معده میشود و از رشد
میکربهای حصبه، اسهال و وبا جلوگیری میکند و سایر میکربهای موذی معده ای را
میکشد و از همه مهمتر اینکه در جو سبز شده، انسولین گیاهی بمقدار زیاد
وجود دارد که قند خون(دیابت)را پایین می آورد
پیاز خام : پیاز خام نیز یکی از غذاهای ضد عفونی کننده است و معده و روده
ها را از عفونت گوشت پاک میکند و دارای انسولین نباتی است و دیابت را
معالجه میکند و از ابتلا آن جلوگیری میکند
آب شلغم : استفاده از انسولین های گیاهی بطور خام نتیجه بهتری دارد و
مخصوصا نوعی که در شلغم است در اثر پختن از بین میرود و برای معالجه دیابت
آب شلغم را گرفته و با مایعات دیگر مخلوط کرده و بنوشید تا گواراتر باشد
منبع:سایت پارس
پژوهشگران علوم پزشکی اعلام کردند که طی تحقیقات خود متوجه شداه اند که مصرف کمی خشکبار در هر روز میتواند به مبارزه با دیابت و بیماریهای قلبی کمک کند.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، گروهی از محققان دانشگاه ایالتی «لویزیانا» در آمریکا متوجه شدند افرادی که سه نوع خشکبار از جمله گردو، پسته و بادام هندی مصرف می‌کنند نسبت به افرادی که خشکبار مصرف نمی‌کنند، لاغرترهستند و این افراد سطح کلسترول خوب در خون آنها بالاتر و سطح پروتئین‌های التهابی و بیماری قلبی در بدن آنها پایین‌تر است.
آنها بر این باورند که در افرادی که خشکبار استفاده می‌کنند، احتمال ابتلا به عوامل خطرسازی که می‌توانند موجب ابتلا به سکته مغزی، دیابت و بیماریهای قلبی شوند، پنج درصد کمتر است.
براساس نتایج این تحقیق مصرف‌کنندگان خشکبار نسبت به افرادی که خشکبار مصرف نمی‌کنند، وزن کمتر، شاخص جرم بدنی پایین‌تر و دور کمر کوچکتری دارند.
شما هم اگر میخواهید به این نتایج برسید تنها کافی است روزانه بیش از یک چهارم اونس (۶۸/۳۹ گرم) خشکبار مصرف کنید تا چهارعامل خطرساز یعنی چاقی شکمی، فشار خون بالاو سطح بالای گلوکز در شما هم ماننداین افراد کمتر شود.
منبع:سایت پزشکان بدون مرز
سن ابتلا به دیابت نوع یک در کودکان بیشتر بین ۸ تا ۱۵ سالگی است. با توجه به اینکه کودک در پی کشف توانایی ها و استقلال است، این مساله که باید وابسته به انسولین باشد مشکل است و به یک تیم هماهنگ همدردی و توجه نیازمند است که کودک را با وضعیت جدید خود تطبیق دهد.
تزریق انسولین یکی از مشکلات کودکان است. بیشتر کودکان به ۲ تا ۳ بار تزریق روزانه انسولین نیاز دارند که در زمان های معین در هر روز انجام می شود. همچنین اغلب به بیش از یک نوع انسولین نیاز دارند.
برای کاهش مشکلات این کار والدین باید با محبت و ملایمت برای کودک توضیح دهند که اگر چه تزریق انسولین دردناک است، برای سلامت او ضروری است. همچنین باید سعی شود تزریق با حداقل مقاومت کودک انجام شود؛ از این رو بهتر است مقدار انسولین لازم را دور از دید کودک در سرنگ کشیده ای و سپس با حداقل سر و صدا و بدون ترساندن او، آن را تزریق نمود. از وعده و وعید دادن یا ترساندن کودک برای تزریق انسولین باید اجتناب نمود. وقتی کودک بزرگ تر شد باید خود مسوولیت تزریق انسولین را به عهده بگیرد. لازم است والدین در این مورد به کودک آموزش بدهند.
شاید بزرگ ترین دغدغه برای والدین کودکان دیابتی آغاز مدرسه باشد. برای اغلب کودکان و نوجوانان دیابتی، شرکت در زنگ ورزش یا ممنوع یا با مشکلات همراه است! اکثر معلمان و مربیان مسوولیت مراقبت از یک دیابتی را حین گردش های علمی نمی پذیرند و در نتیجه امکان حضور در گردش های علمی برای دیابتی فراهم نمی شود!
اکثر کودکان و نوجوانان دیابتی به دلیل ضرورت کنترل دائمی قند خون، خوردن مواد غذایی یا تزریق انسولین، مورد توجه قرار دارند و همین امر سبب می شود از سوی سایرین مورد ریشخند، تحقیر یا طعنه قرار گیرند! ثبت نام افراد دیابتی در مدارس، بخصوص در مهد کودک ها، با مشکلات متعدد روبه روست و اکثر خانواده ها نمی توانند فرزند دیابتی خود را در مدارسی که می خواهند ثبت نام کنند.
برای فرار از این مسائل اکثر افراد دیابتی و والدین ایشان، دیابتی بودن را از اولیای مدارس پنهان می کنند به خصوص درمهد کودک ها.
در حالی که لازم است وقتی کودک وارد مدرسه می شود، با اولیای مدرسه و معلم او، در مورد بیماری کودک صحبت شود تا آنها بدانند که کودک در ساعات خاصی نیاز به تغذیه و تزریق انسولین دارد و اگر دچار افت قند شد، چگونه به او کمک کنند.
گاهی مسائل پیچیده ای در این بین رخ می دهد، به عنوان مثال کودک دیابتی که در درس حساب قوی بوده، ناگهان در این درس افت شدید پیدا می کند. با بررسی دقیق معلوم می شود که زمان درس حساب قبل از ناهار، یا پس از ساعت ورزش بوده است. در این زمان ها قند کودک در حد پایین است و تمرکز و دقت و درک او هم کاهش می یابد.
از اکثر مشکلاتی که ذکر شد می توان پیشگیری کرد، به شرط آن که بین خانواده های دیابتی، معلمان و پزشک معالج فرد دیابتی، ارتباط و همکاری مناسبی وجود داشته باشد که متاسفانه این همکاری وجود ندارد!
ابتلا به دیابت باعث می شود فرد دیابتی به دلیل شیوه تغذیه، کنترل قند خون، تزریق انسولین یا مسائل دیگر، ملزم به رعایت مواردی باشد که دانش آموزان غیردیابتی ملزم نیستند. همین تفاوت اگر به گونه ای صحیح توجیه شود، سبب روابط دوستانه متقابل بین دانش آموزان می شود.
منبع:روزنامه جام جم
قبل از کشف انسولین و داروهای کاهش دهنده قندخون، بیماران دیابتی با گیاهان دارویی و درمان های سنتی معالجه می شدند. تاکنون تاثیر مثبت بیش از ۱۲۰۰ گیاه دارویی در کاهش میزان قند خون یا کاهش عوارض ناشی از آن شناخته شده است.
این یادداشت، اشاره ای دارد به برخی از مهم ترین گیاهان دارویی با خواص کاهش دهندگی قند خون که گزارش های بالینی و آزمایشگاهی معتبر مبنی بر موثر بودن آنها موجود است و همچنین نگاهی می اندازد به گیاهان دارویی که در طب سنتی ایران در درمان بیماری دیابت تجویز می شوند.
۱) پیاز و سیر:
سیر از سبزی هایی است که تاریخی بسیار کهن دارد. انسان خواص درمانی این گیاه را ۵ قرن قبل از میلاد مسیح(ع) شناخته بود. سیر هزاران سال برای اهداف پزشکی استفاده می شد. این گیاه حداقل ۳ هزار سال در طب چین کاربرد داشته است. پیاز نیز یکی از قدیمی ترین گیاهان زراعی است که از هزاران سال قبل به عنوان طعم دهنده غذاها و همچنین دارو از آن استفاده می شود. ترکیبات فعال گوگردی مانند آلیل پروپیل دی سولفید موجود در پیاز و اکسیدآلیل دی سولفید موجود در سیر نقش اصلی را در کاهش قندخون دارند. پیاز و سیر باعث افزایش میزان انسولین در خون می شوند. هر چقدر مصرف این مواد بیشتر باشد، قند خون بیشتر کاهش می یابد. مصرف قرص های سیر به میزان ۲۴۰۰ میلی گرم در روز به مدت ۳ ماه، قند خون را مختصرا کاهش می دهد.
۲) خیار تلخ:
این میوه شبیه کدوی زگیل دار است و در نواحی گرمسیر مانند آمازون، آفریقای شرقی و آسیا رشد می کند و در آمریکای جنوبی به عنوان غذا و دارو کشت می شود. میوه تازه آن به رنگ سبز است که با رسیدن به رنگ نارنجی زرد تبدیل می شود. تمام قسمت های این میوه بسیار تلخ است. میوه خیار تلخ حاوی ماده ای شبیه انسولین است و مصرف روزانه حدود ۶۰ گرم شیره این گیاه به کاهش مختصر قندخون منجر می شود.
۳) شنبلیله:
گیاهی از تیره پروانه داران است و به همین دلیل توانایی همزیستی با باکتری های تثبیت کننده ازت را دارد و می تواند بخش زیادی از نیتروژن مورد استفاده خود را تولید کند. این گیاه بومی ایران است و در بیشتر نواحی ایران از جمله آذربایجان، اصفهان، فارس، خراسان، سمنان و دامغان می روید و به عنوان سبزی خوراکی کاشته شده و مصرف می شود. تجویز ۱۵ تا ۵۰ گرم پودر دانه شنبلیله خیسانده در آب موجب کاهش قندخون ناشتا و بعد از غذا می شود. پودر دانه شنبلیله علاوه بر کاهش مختصر قندخون باعث کاهش چربی های خون نیز می شود.
۴) سیاه گیله:
در ایران تنها یک گونه از قره قات وجود دارد که آن هم در جنگل های تالش و نواحی مرطوب رشد می کند که در زبان محلی به آن سیاه گیله می گویند. این گیاه در جنگل های شمال ایران می روید. قره گیله یا سیاه گیله دارای برگ های بیضوی و نوک تیز با گل های صورتی و سفید ریز است و در اواخر تابستان، دانه های سیاه ارغوانی آن برای چیده شدن آماده می شوند. میوه آن را می توان هم به صورت تازه و هم خشک شده مصرف کرد یا در تهیه انواع مرباها و دسرها به کار برد. برگ های این گیاه در طب سنتی در درمان بیماری دیابت استفاده می شود. اثر ضد دیابت یک بار مصرف عصاره این گیاه که اثری مشابه انسولین دارد، تا چند هفته در بدن باقی می ماند. به علاوه این گیاه دارویی در پیشگیری از عوارض بلندمدت دیابت مانند عوارض قلبی عروقی، عصبی، کلیوی و چشمی تا حدی موثر است. عصاره آن به مقدار۸۰ تا ۱۶۰ میلی گرم ۳ بار در روز برای بیماران مبتلا به دیابت توصیه می شود.
۵) خار مریم:
خار مریم اصالتا بومی منطقه مدیترانه است. این گیاه امروزه در سراسر نقاط دنیا از اروپا تا آسیا و از آفریقا تا آمریکای شمالی گسترده شده است. این گیاه تنومند معمولا در مناطق خشک و آفتابی رشد می کند. این گیاه دارویی موجب افزایش حساسیت سلول ها به انسولین و کاهش قندخون می شود. ماده موثر آن سیلی مارین نام دارد که تجویز آن به مقدار ۲۰۰ میلی گرم ۳ بار در روز موجب کاهش مختصر قندخون ناشتا و هموگلوبین ای.وان.سی و چربی های خون می شود. فرآورده های این گیاه از تخم های داخل میوه تهیه می شوند.
۶) هندوانه ابوجهل:
هندوانه ابوجهل یا خربزه روباه یکی از گیاهان دارویی متعلق به خانواده خیارها و کدوها است. این گیاه بومی ایران بوده و در نواحی جنوبی کشور و مناطقی مانند جنوب استان خراسان یافت می شود. میوه این گیاه دارای گلوکوزید قابل تبلوری با طعم بسیارتلخ به نام کولوسنتین است. این گلوکوزید که به حالت متبلور و خالص به رنگ زرد است، در آب به نسبت ۲۰ درصد حل می شود و اگر هیدرولیز شود، گلوکز و ماده ای به نام کولوسنتتین می دهد. در طب سنتی بسیاری از کشورها از جمله ایران تجویز میوه این گیاه جهت کاهش قند خون متداول است. میوه این گیاه بسیار سمی است و مصرف مقدار زیاد آن باعث اسهال خونی و درنهایت مرگ می شود. تجویز مقدار ۱۰۰ میلی گرم ۳ بار در روز ماده موثر هندوانه ابوجهل به مدت ۲ ماه در بیماران دیابتی نوع دوم، موجب کاهش مختصر میزان هموگلوبین ای.وان.سی و قندخون ناشتا می شود. تجویز این مقدار به مدت ۲ ماه در این بیماران بدون هیچ گونه عوارض جانبی گوارشی، کبدی و کلیوی است.
۷) پسیلیوم:
پسیلیوم یا اسفرزه، گیاهی از خانواده پلانتاجیناسه آو یک داروی ملین گیاهی است که از طریق جذب آب باعث حجیم شدن محتویات روده شده و با افزایش حرکات دودی شکل باعث تخلیه مدفوع می شود. مصرف پودر پسیلیوم به مقدار ۱۰ گرم در روز و به مدت ۸ هفته هموگلوبین ای.وان.سی را مختصرا کاهش می دهد.
۸) عدس الملک:
این گیاه بومی ایران است و در طب سنتی جهت کاهش قندخون بیماران دیابتی تجویز می شود. با این حال مصرف روزانه پودر بذر گیاه به مقدار ۱۵۰۰ میلی گرم در روز به مدت ۲ ماه اثر مفیدی بر قندخون نشان نداده است و فعلا اطلاعات علمی کافی در مورد اثرات این گیاه در دسترس نیست.
۹) چای سبز:
چای سبز و سیاه در اصل یکی هستند اما فرآیند تولید چای سیاه به گونه ای دیگر است. برگ های چای سیاه طی روش خاصی تخمیر و سپس خشک می شوند اما برگ های چای سبز پس از چیدن خشک می شوند. عدم تخمیر موجب می شود که تقریبا بیشتر مواد طبیعی به همان مقدار در برگ های چای باقی بمانند. مردم چین از دیرباز چای سبز را به عنوان یک نوشیدنی دارویی مصرف می کردند و به دلیل اهمیت ویژه این گیاه، اصول خاصی نیز برای تهیه آن دارند. در سال های اخیر چای سبز در بسیاری از کشورهای جهان طرفداران فراوانی یافته است. دلیل اصلی این استقبال، آشنایی مردم دیگر کشورها با خواص درمانی این نوع نوشیدنی است. بسیاری از خواص چای سبز مربوط به ماده ای به نام کاتچین است که فعالیت آنتی اکسیدانی آن بسیار بالا است. مصرف روزانه ۵/۱ گرم پودر چای سبز خشک موجب کاهش مختصر قندخون در بیماران دیابتی می شود. مقدار توصیه شده برای بیماران دیابتی مصرف ۲ فنجان چای دم کرده در روز است.
۱۰) دم کرده گزنه:
ساقه این گیاه را پرزها و تارهای مخروطی شکل پوشانده است که در صورت لمس کردن ساقه به دست می چسبد و پوست را می گزد و تولید خارش و سوزش می کند و شاید به همین دلیل آن را گزنه نامیده اند. تخم آن نرم، ریز و تیره رنگ و مانند تخم کتان است. قسمت مورد استفاده این گیاه برگ های تازه، ریشه، شیره و دانه آن است. گزنه در طب سنتی ایران به عنوان یک داروی کاهنده گلوکز خون معرفی شده است. عصاره برگ گزنه می تواند یک نقش حفاظتی در برابر افزایش میزان قندخون و تخریب سلول های پانکراس داشته باشد.
۱۱) کلپوره همدانی، مریم نخودی همدانی:
استفاده از این گیاه به طوری که در کتب دارویی قدیمی آمده است به زمان های دور نسبت داده می شود. بقراط، دیوسکورید، پلین و جالینوس از این گیاه در آثار خود نام برده اند. عصاره این گیاه محتوی مواد موثره زیره است. مصرف عصاره این گیاه به مقدار ۱۲۵ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به مدت ۶ هفته قندخون را مختصرا کاهش می دهد.
● حرف آخر
در مجموع، مصرف گیاهان دارویی توسط بیماران دیابتی تحت هیچ شرایطی نباید بدون نظر تیم پزشکی انجام شود. این گیاهان دارویی نباید جایگزین داروهای ضددیابت یا انسولین در بیماران دیابتی شود چرا که اولا اثر این گیاهان بر کاهش قندخون خفیف است و ثانیا از فردی به فرد دیگر متفاوت بوده و ثالثا ممکن است با دیگر داروهای مورد استفاده بیماران تداخل داشته باشند. همچنین عوارض و اثرات مصرف طولانی مدت این گیاهان ناشناخته است. در حال حاضرهیچ گونه توصیه ای علمی در ارتباط با مصرف آنها وجود ندارد.
منبع:روزنامه سلامت
کاهش مصرف گوشت قرمز = پیشگیری از ابتلا به دیابت نوع 2
مصرف زیاد گوشت قرمز با افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 در ارتباط است.
پیش از این محققان به این نتیجه رسیده بودند که مصرف زیاد گوشت قرمز و به خصوص محصولات گوشتی از قبیل سوسیس، کالباس و... احتمال ابتلا به سرطان کولون را افزایش میدهد.
اخیراً نتایج پژوهش گسترده‌ای که در American Journal of Clinical Nutrition منتشر شد نشان میدهد افراد بزرگسالی که گوشت قرمز زیادی مصرف می‌کنند بیشتر در معرض ابتلا به بیماری دیابت نوع 2 قرار می‌گیرند.
محققان بخش سلامت عمومی دانشگاه هاروارد انگلیس اطلاعات بیش از 440000 نفر را مورد مطالعه قرار دادند تا ارتباط بین مصرف گوشت قرمز و ابتلا به دیابت نوع 2 را بررسی کنند.
بعد از اتمام مطالعات، محققان به این نتیجه رسیدند افرادی که روزانه 100 گرم گوشت قرمز مصرف می‌کنند 19 درصد بیشتر در معرض ابتلا به دیابت نوع 2 قرار می‌گیرند.
از این گذشته محققان مشاهده کردند که
متأسفانه مصرف روزانه فقط 50 گرم از محصولات گوشتی مثل سوسیس و کالباس
احتمال ابتلا به این بیماری را تا 51 درصد افزایش میدهد.
مصرف زیاد گوشت قرمز و به خصوص محصولات گوشتی از قبیل سوسیس، کالباس و... احتمال ابتلا به سرطان کولون را افزایش میدهد
محققان توصیه می‌کنند که به جای مصرف گوشت قرمز و همچنین محصولات گوشتی از پروتئین‌های گیاهی استفاده شود.
دکتر فرانک هو سرپرست گروه مطالعاتی معتقد است که خوشبختانه جایگزین کردن منابع پروتئینی سالم‌تر بجای مصرف گوشت خطر ابتلا به دیابت نوع 2 را کاهش خواهد داد.
پژوهش مذکور همچنین نشان داده است مصرف گردو یا غلات کامل به جای گوشت قرمز میتواند ابتلا به این نوع دیابت را کاهش دهد.
منبع:lanutrition
عروق بدن هر چه به سمت انتهای اندام‌ها نزدیک‌تر شوند، ریزتر خواهند شد. بنابراین در صورت عدم کنترل قند خون، عروق دستها و پاها در بیماران دیابتی کم‌کم شروع به از بین رفتن خواهد نمود.
نرسیدن خون کافی موجب تخریب اعصاب ریز این نواحی میشود. لذا اگر پوست دست یا پای فرد دیابتی صدمه ببیند، به دلیل از بین رفتن اعصاب ، فرد متوجه صدمه پوستی نخواهد شد. از این بدتر آن که به دلیل نرسیدن خون کافی به منطقه، این زخم (آسیب پوستی) نمی‌تواند در مدت زمان معمول ترمیم شود.
اما واقعیت این است که بیماری دیابت را هم با همه عوارض وحشتناک‌اش می‌توان تحت کنترل درآورد. رعایت 8 گام اساسی توسط فرد بیمار بروز عوارض دیابت را سال‌ها به تعویق می‌اندازد.
گام اول : رعایت رژیم غذایی صحیح و متناسب با بیماری
گام دوم : انجام روزانه حداقل 30 دقیقه فعالیت بدنی
گام سوم : استفاده مرتب و سر وقت از انسولین یا داروهای تجویز شده
گام چهارم : چک روزانه قندخون و یادداشت آن در دفترچه‌ای که به این منظور تهیه شده
گام پنجم : چک روزانه پاها و انگشتان پا از نظر وجود هر نوع بریدگی، خراش، تاول، تورم و یا قرمزی پوست
گام ششم: مسواک زدن منظم دندان‌ها و استفاده از نخ دندان
گام هفتم : کنترل فشار خون و کلسترول خون
گام هشتم : ترک سیگار و سایر مواد دخانی
مشکلات پوست پای افراد دیابتی
میخچه، تاول یا فرو رفتن ناخن در گوشت ممکن است برای هر فردی اتفاق بیفتد. در حالت عادی چنین اتفاقاتی خیلی پراهمیت نیستند و به سادگی درمان می‌شوند. اما در بدن یک فرد دیابتی به خصوص وقتی قندخون در سطوح بالایی باشد و به خوبی کنترل نشود، همین اتفاقات کوچک تبدیل به مشکلات بزرگی خواهند شد. چون پس از گذشت مدت کوتاهی، عفونت به آنها اضافه میشود.
اگر خراش یا جراحت پوست بیمار دیابتی در طی 1 یا 2 روز خوب نشد، یا آثاری از عفونت در آن دیده شد، باید هر چه سریع تر به پزشک مراجعه کند
از آنجا که همیشه پیشگیری بهتر و ساده‌تر از درمان است، بیمار دیابتی باید این مشکلات پوستی را به خوبی بشناسد و پاهای خود را روزانه از نظر وجود این مشکلات بررسی کند. اگر چنین ضایعات پوستی به وجود بیایند، حتما باید تحت نظر پزشک مداوا شوند، چون در غیر این صورت عواقب بسیار بدی به دنبال خواهند داشت.
1. میخچه‌ها: این ضایعات پوستی وقتی ایجاد می‌شوند که پوست پا در معرض فشار یا مالش زیاد و مداوم قرار گیرد. در نتیجه کم‌کم چند لایه ضخیم پوستی روی هم می‌آیند و برجستگی سفتی در منطقه تحت فشار به وجود می‌آید. میخچه در پای بیمار دیابتی میتواند عفونی شود.
2. تاول: پوشیدن کفش بدون جوراب باعث تاول زدن پوست پا میشود. در افراد دیابتی تاول هم مثل میخچه میتواند عفونی شود.
3. فرو رفتن ناخن در گوشت: این مشکل زمانی به وجود می آید که لبه ناخن شست پا به جای این که مستقیم رشد کند، وارد پوست کنار ناخن شود. این اتفاق معمولا برای افرادی پیش می‌آید که ناخن شست را خیلی گرد و از ته می‌گیرند یا کفشهای تنگ می‌پوشند. کسانی که سابقه چنین مشکلی را دارند بهتر است همیشه لبه‌های تیز ناخن خود را به وسیله سوهان ناخن صاف کنند، چون در غیر این صورت پوست پا، زخمی و عفونی میشود.
4. بیرون زدن مفصل شست پا: شست پای خانم‌هایی که عادت دارند کفشهای نوک تیز و پاشنه بلند بپوشند، کم‌کم به سمت انگشت‌های دیگر منحرف میشود. در نتیجه مفصل شست پا بزرگتر میشود و بیرون میزند. پوست روی این ناحیه هم قرمز شده و احتمال زخمی و نهایتا عفونی شدن آن افزایش می یابد. درمان قطعی این مشکل، عمل جراحی است.
5. زگیل کف پا: نوعی ویروس میتواند باعث ایجاد برجستگی‌های ریزی در کف پا شود که زگیل نامیده می‌شوند. زگیلها معمولا در قاعده انگشتان ایجاد می‌شوند.
6. انگشت چکشی: وقتی عضلات اطراف مفاصل انگشتان ضعیف می‌شوند، انگشت از حالت صاف خارج شده و به شکل جمع شده قرار می‌گیرد. در فرد دیابتی چون اعصاب انتهایی از بین می روند، عضلات کم‌کم ضعیف می‌شوند و احتمال چکشی شدن انگشتان پا زیاد میشود. چنین انگشتی مستعد زخمی شدن است، چون در این حالت پا حتی در کفش هم راحت فرو نمی‌رود.
7. خشکی و ترک کف پا: به دلیل قند بالا اصولا بدن دیابتی‌ها با کمبود مایعات مواجه است. بنابراین پوست کف پا در این بیماران بیشتر از افراد طبیعی خشک میشود و ترک می‌خورد. این ترکها محل مناسبی برای ورود میکروب و ایجاد عفونت محسوب می‌شوند. قند بالایی هم که در خون این بیماران وجود دارد، غذای کافی را برای میکروب ها فراهم می‌سازد.
8. پای ورزشکاران: این اصطلاح در واقع نام یک نوع عفونت قارچی است. در این بیماری کف پا قرمز میشود، ترک می‌خورد و به شدت می‌خارد. چون در بیماران دیابتی، قند بیش از حد در خون وجود دارد، بنابراین احتمال ترک خوردن و بروز این عفونت قارچی هم افزایش می‌یابد.
دیابت چگونه باعث عوارض پوستی میشود؟
وقتی قند خون بالا میرود، بدن به ناچار مایعات خود را از دست میدهد، بنابراین پوست هم خشک میشود. پوست خشک می‌خارد و با خاراندن آن خراش‌های ریزی به وجود می‌آید که محل مناسبی برای ورود میکروبها محسوب میشود. علاوه بر این قند بالای موجود در گردش خون برای میکروبها به عنوان منبع غذایی عمل میکند و عفونت به سرعت گسترش می‌یابد. معمولا پوست در نواحی آرنج و ساق پا به پایین بیشتر از سایر نقاط بدن مستعد خشکی است. اگر بیمار دیابتی خود را عادت بدهد مقادیر زیادی آب در طول روز بنوشد، از خشکی پوست تا حد زیادی جلوگیری خواهد کرد.
البته به جز کمبود مایعات، مشکل دیگری هم در بیماران دیابتی وجود دارد که موجب خشکی پوست میشود، زیرا اعصاب انتهایی در طی بیماری دیابت از بین می روند و غدد عرق هیچ تحریکی برای ترشح دریافت نمی‌کنند، در نتیجه پوست این بیماران زبر و خشک میشود.
روشهای پیشگیری از عوارض پوستی
برای کاهش مشکلات پوستی، علاوه بر کنترل قند خون، مواظب پوست خود باشید:
- روزانه با آب گرم و صابون ملایم دوش بگیرید، ولی از آب خیلی گرم و یا صابون های معطر دوری کنید. برای شستشو باید از صابونهای ملایم استفاده کنید.
- پس از شستشوی بدن همیشه خود را خوب آب بکشید و سپس کاملا خشک کنید. زیر بغل، بین انگشتان پا و چین‌های بدن مناطقی هستند که معمولا آب در آنها باقی می‌ماند. همیشه بعد از حمام کردن تمام این نواحی را به دقت خشک کنید.
- پس از حمام و خشک کردن بدن می‌توانید از لوسیون‌ها یا کرمهای مرطوب‌کننده استفاده کنید. (به غیر از نواحی بین انگشتان پا، زیرا این نقاط در صورت مرطوب بودن مستعد بروز عفونت قارچی هستند).
- مقادیر زیادی مایعات و به‌خصوص آب بنوشید.
- لباس‌زیرهای خود را از جنس تمام پنبه انتخاب کنید تا پوست شما آسیب نبیند.
- از هر گونه خراشیدگی، سوراخ شدگی و سایر جراحت‌ها جلوگیری کنید.
- وقتی که کارهایی مثل باغبانی انجام می‌دهید که احتمال آسیب دسیدن به دست‌هایتان هست، حتما دستکش بپوشید.
- برای جلوگیری از آفتاب سوختگی از کرمهای ضد آفتاب استفاده کنید.
- در هوای خیلی سرد، مدت زمان زیادی در بیرون از منزل نمانید.
- به محض مشاهده هر نوع تورم یا قرمزی پوست فورا به پزشک مراجعه کنید.
- هرگونه آسیب و جراحت را سریعا درمان کنید. قبل از مراجعه به پزشک، محل را با آب و صابون ملایم بشویید و با باند خشک و استریل بپوشانید.
• اگر خراش یا جراحت پوست شما در طی 1 یا 2 روز خوب نشد، یا آثاری از عفونت در آن دیده شد (مانند قرمزی، داغی، تورم، چرک، درد زیاد) به پزشک خود مراجعه کنید.
منبع:سایت ایرانی سلام
هر چند در رژیم غذایی دیابتی ها مصرف محدود و یا حذف کربوهیدرات های تصفیه شده مانند نان، برنج و پاستای سفید، غذاهای چرب، سرخ شده و آماده توصیه شده است اما باید برای مصرف سایر موادغذایی نیز دقت کافی شود. دراین مطلب از نیوزویک به همراه کارشناسان تغذیه ای و متخصصان دیابت فهرستی از غذاهای آماده که با ۴نوع ماده مغذی سالم از جمله فیبر، امگا۳، کلسیم و ویتامین D تشکیل شده است، اشاره می کنیم.
▪ خرما؛ هر ۷عدد دانه خرما حاوی ۴گرم فیبر است و نسبت به انگور، پرتقال، کلم بروکلی و فلفل به میزان بالاتری آنتی اکسیدان دارد. خرما می تواند یک خوراکی مفید برای بیماران دیابتی به حساب بیاید.
▪ حبوبات؛علاوه بر این که حبوبات سرشار از فیبر است که احساس سیری ایجاد می کند، میزان قند را نیز ثابت نگه می دارد و کلسترول را کاهش می دهد. کلسیم موجود در آن در سوخت چربی بدن نیز موثر است. در هر نصف لیوان لوبیا سفید، حدود ۱۰۰میلی گرم کلسیم وجود دارد که ۱۰درصد مصرف روزانه بدن را تامین می کند. لوبیا که منبع عالی پروتئین است بر خلاف گوشت قرمز که با مسدود کردن رگ ها باعث بیماری قلبی می شود، میزان پایین چربی اشباع شده دارد.
▪ ماهی آزاد؛ این نوع ماهی منبع غنی اسید چرب امگا۳ است. این چربی های سالم خطر بروز بیماری های قلبی را کاهش می دهد. چربی دور کمر را کاهش می دهد، التهاب را پایین می آورد و مقاومت بدن به انسولین را بهبود می بخشد. ماهی آزاد یکی از بهترین منابع ویتامین D به حساب می آید.
▪ ماهی تن؛ هر ۸۴ گرم ماهی تن، هزار و ۳۰۰میلی گرم امگا۳ و مقدار قابل ملاحظه ای نیز ویتامین D دارد. اما ماهی تن می تواند دارای جیوه زیادی باشد که در صورت مصرف دوز بالای آن می تواند اختلالات عصبی به وجود آورد. برای مطمئن شدن بهتر است ماهی تن کنسروی خریداری کنید و مصرف آن را به هفته ای ۳۳۶ گرم محدود کنید.
▪ جو؛ جو یکی از سالم ترین غلات است که غنی از فیبر قابل حل به نام بتاگلوکن (beta-glucan) است. بررسی ها نشان داده،بتاگلوکن باعث کاهش کلسترول کلی و کلسترول مضر بدن می شود. یک بررسی نشان داده است، مصرف روزانه ۳گرم جو، کلسترول خون را ۸درصد کاهش می دهد. فیبر موجود در آن قند خون را ثابت نگه می دارد و باعث کاهش وزن نیز می شود.
▪ میوه های توتی؛ این نوع میوه سرشار از فیبر و آنتی اکسیدان ها به نام پلی فنولز است. یک لیوان تمشک سیاه حاوی ۷۰۶ گرم فیبر است در حالی که یک لیوان قره قاط حاوی ۳۰ گرم فیبر است.
بررسی ها حاکی است افرادی که در معرض خطر بیماری قلبی قرار دارند با مصرف میوه های توتی به مدت ۸ هفته با افت فشار خون و افزایش کلسترول مفید روبه رو می شوند.
▪ سبزی؛ مانند شلغم، چغندر سبز، چغندر برگ و... منبع عالی فیبر و کلسیم است. فولات موجود در آن برای قلب مفید است، ویتامین Bموجود در سبزی ها- هوموسیستین(homocysteine) نوعی اسید آمینه که در صورت بالا بودن خطر بروز بیماری های قلبی را افزایش می دهد- پایین می آورد.
▪ کره بادام زمینی؛ شاید باور نکنید اما بررسی ها، کره بادام زمینی را با کاهش خطر دیابت ارتباط داده اند. در هر ۲ قاشق غذاخوری کره بادام زمینی، حدود ۲گرم فیبر وجود دارد و از آن جایی که این کره حاوی تک چربی اشباع نشده است، برای سلامت قلب مفید است. اما به خاطر بالا بودن میزان کالری، به مقدار مصرفی آن توجه کنید.
▪ شکلات تلخ؛ این نوع شکلات که غنی از فلاووانوئید است، کلسترول مفید و مضر را تنظیم می کند و فشار خون را نیز کاهش می دهد. از آن جایی که هر ۲۸گرم شکلات تلخ دارای ۱۳۶ کالری و ۸۰۵ گرم چربی است مصرف آن را به حداقل برسانید.
▪ عدس؛ مانند لوبیا سرشار از فیبر است و در هر یک لیوان عدس پخته ۱۶ گرم فیبر وجود دارد. اگر به مصرف گوشت علاقه زیادی ندارید، عدس جایگزین پروتئین خوبی است. عدس غنی از ویتامین های متعدد، موادمعدنی و فولات نیز است.
منبع:روزنامه خراسان
دیابت بی مزه نوعی بیماری است که طی آن، مقدار زیادی از مایع رقیق شده به صورت ادرار از بدن بیمار دفع می شود.
عوامل متعددی سبب بروز این بیماری در افراد می شود. دیابت بی مزه در موارد
زیادی از دوران بچگی یا اوایل بزرگسالی (حدود ۲۰ سالگی) شروع می شود و در
مردان شایع تر از زنان است. منشا بروز این بیماری، اختلال در عملکرد غده
هیپوفیز مغز است و هر عاملی که موجب بیماری یا نقص عملکرد هیپوفیز شود،
باعث بروز دیابت بی مزه می شود. از مهم ترین عوامل بروز این بیماری می توان
به وجود تومورهای هیپوفیز یا هیپوتالاموس اشاره کرد. اعمال جراحی روی
هیپوفیز یا هیپوتالاموس یا استفاده از مواد رادیواکتیو و اشعه درمانی
تومورهای مغزی را نیز باید از علل دیگر این بیماری دانست. عامل دیگر، صدمه
شدید به سر در اثر تصادف یا ضربه مغزی است که اغلب با شکستگی جمجمه همراه
است.
عامل دیگر، مرگ مغزی و ایست قلبی تنفسی در افراد است که با تاثیر روی سلول
های مغزی موجب بروز دیابت بی مزه می شود. در برخی موارد نیز هیچ کدام از
عوامل بالا در بیمار دیده نمی شود اما فرد به این بیماری مبتلا است. این
بیماران به طور معمول از دوران کودکی گرفتار این بیماری شده اند و اگر هیچ
عامل محرک بیماری را با خود به همراه نداشته باشند، به عنوان بیماران
ناشناخته طبقه بندی می شوند. علایم مهم این بیماری عبارتند از از پرادراری،
تشنگی و پرنوشی که تقریبا در تمام بیماران مبتلا به دیابت بی مزه دیده می
شود.
در نوع شدید بیماری، حجم زیادی از مایعات بدن به صورت ادرار از بدن بیمار دفع می شود که گاهی این مقدار به حدود ۱۶ تا ۲۴ لیتر در روز می رسد و بیمار نیاز به ادرار کردن در هر ۳۰ تا ۶۰ دقیقه دارد. در این حالت، ممکن است کم آبی شدید موجب بروز ضعف، تب، مشکلات روانی و جسمی شدید و حتی مرگ شود. به همین علت در برخورد با این بیماران باید آنها را به سرعت به مراکز درمانی منتقل کرد تا علت بروز بیماری مشخص و سپس با درمان ابتدایی موجب جلوگیری از بروز عوارض بیماری در شخص شویم و درنهایت با بررسی دقیق، علت اصلی بروز بیماری کشف و درمان شود.
منبع:سایت سلامت
دكتر بيژن فروغ استاد دانشگاه ،رئیس بخش بیمارستان فیروزگر و مدیر گروه طب فیزیکی و توانبخشی دانشگاه،موسس مرکز تحقیقات دانشگاه، عضو انجمن بین المللی درد، عضو انجمن جهانی طب فیزیکی ،عضو انجمن جهانی توانبخشی مغز و اعصاب WFNR،عضو مرکز تحقیقات ضایعات نخاعی ،عضو مرکز تحقیقات دیابت