امگا3 مصرف کنید تا از شکستگی در امان بمانید

بالا بودن سطح امگا 3 در خون منجر به کاهش احتمال شکستگی در لگن زنان یائسه خواهد شد.

 

 سطح بالای اسیدهای چرب امگا 3 در خون زنان یائسه خطر شکستگی لگن را کاهش می‌دهد. 

  در بین نمونه سلولهای قرمز خون زنان دارای شکستگی یا بدون سابقه شکستگی لگن صورت گرفته، نشان داد که زنان یائسه‌ای که میزان سطح امگا 3 خون‌ها بیشتر بوده و کمتر مبتلا به شکستگی شده‌اند. 

امگا 3 اسید چرب ترانس بالا بوده که در مواد غذایی دریایی مثل ماهی به وفور یافت و حتی در مواد گیاهی مثل سویا نیز وجود دارد. 

این گروه محققان به کلیه زنان توصیه به مصرف امگا 3 در رژیم غذایی روزانه را کرده‌اند.

 

مشکل حافظه فقط از مغز نیست

پزشکان به بانوانی که دچار اضافه وزن و چاقی هستند توصیه می کنند تا با کاهش وزن حافظه ی خود را تقویت نمایند.

 پزشکان با بررسی MRI از مغز زنان دریافته اند که نواحی مغز در زنان چاق با زنانی که اضافه وزن ندارند متفاوت است.

گفتنی است در تحقیق پزشکان از دو گروه افراد دارای وزن طبیعی و اضافه وزن خواسته اند تا چهره هایی را پس از نمایش دادن سریع تصاویر به آنها شناسایی کنند.

بررسی ها نشان می دهند افراد چاق کمتر توانسته اند تصاویر را شناسایی کنند و چهره ها را به خاطر بسپارند.

پزشکان پس از این نتیجه در گام بعدی به زنان چاق یک رژیم غذایی مناسب دادند و پس از چند ماه دوباره آزمایش را تکرار کردند، در این مرحله افراد دچار اضافه وزن لاغرتر شده بودند و توانستند چهره های بیشتری را شناسایی کنند و به خاطر بسپارند.

پزشکان به افراد توصیه می کنند تا با لاغرتر شدن عملکرد مغز خود را فعال تر سازند تا مغز به این صورت بتواند فرآیند ذخیره سازی خاطرات جدید را بهتر انجام دهد و منابع بیشتری برای فعالیت های مختلف محاسباتی و عملیاتی پیدا نمایند.

پزشکان به افراد اطمینان خاطر می دهند که کندی عملکرد مغز در شناسایی افراد و به خاطر آوردن خاطرات که در اثر چاقی به وجود آمده پس از لاغری اصلاح شده و مغز سرعت عملکرد می یابد.

منبع:فیزیوتراپیست های بدون مرز 

رژیم غذایی برای بیماران دیابتی

بوسیله برنامه ریزی و یک رژیم غذایی مناسب می توان بیماری دیابت را کنترل کرد. دیابت وضعیتی است که  بدن نمی تواند انسولین کافی تولید کند یا قادر نیست از انسولین هایی که بوسیله سلول های قندی خون تولید می شود استفاده کند. این وضعیت ممکن است دارای نوسان باشد ، یعنی انسولین خون بالا و پایین برود که باعث بروز مشکلات جدی در فرد بیمار خواهد شد.

با یک برنامه ریزی درست ، بیماران دیابتی می توانند علائمی که به فشار خون شان مرتبط است را به خوبی تحت کنترل داشته باشند. در حقیقت ، یک رژیم غذایی سالم ، رژیمی است که بیمار بتواند بیماری خود را به خوبی مدیریت کند. به هر حال ، شما همیشه باید با پزشک تان در ارتباط باشید و حتی یک تغییر کوچک در برنامه غذایی تان را نیز به اطلاع او برسانید.

اصول برنامه ریزی غذایی برای بیماران دیابتی
یک رژیم غذایی درست را باید از پزشک تان بخواهید. او به شما خواهد گفت که هر رز چند وعده باید غذا بخورید و هر روز چه نوع غذایی میل کنید. اغلب رژیم های غذایی مناسب بیماران دیابتی شامل مقادیر زیادی فیبر  و غذاهایی با پروتئین بسیار کم می باشد. پزشک شما غذاهایی به شما توصیه می کند که دارای چربی های سالم ، میوه و سبزیجات تازه باشد.

 

رژیم غذایی بیماران دیابتی
1- وعده های غذایی سرشار از فیبر میل کنید:
اگر دائما احساس گرسنگی می کنید ، در میان وعده های اصلی غذایی تان از وعده های کوچکتری استفاده کنید که دارای فیبر باشند. فیبر نه تنها باعث می شود بدن تان از هر گونه آلودگی پاک شود ، بلکه به شما کمک می کند تا سیر شوید.

2- مراقب باشید از نوشیدنی های الکی استفاده نکنید:
نوشیدنی های الکی فشار خون شما را به طور ناگهانی افزایش می دهند . اگر پزشک تان شما را از نوشیدن مشروبات الکی منع نکرده است ، به یاد داشته باشید که هیچ وقت با شکم خالی از آنها استفاده نکنید. اگر می خواهید نوشیدنی الکی مصرف کنید باید در ممعده تان غذا داشته باشید تا الکل را به خود جذب کرده و به شما کمک کند بدون اینکه مشکلی برای تان بوجود بیاید آن را دفع کنید.

3- با اجازه پزشک از شیرینی های مصنوعی استفاده کنید:
اگر شیرینی دوست دارید و نمی تونید از آن ها بگذرید قبل از استفاده ، موافقت پزشک تان را کسب کنید.

4- هر روز در ساعت های مشخصی غذا بخورید:
سعی کنید ساعت مشخصی برای وعده های غذایی تان در روز مشخص کنید و هر روز حتما در آن ساعت غذایتان ا میل کنید تا فشار خون تان ثابت بماند. با ثابت بودن برنامه غذایی تان ، شما از خطر حملات مختلف و نوسان فشار خون جلوگیری خواهید کرد.

5- برنامه غذایی تان را متنوع کنید:
برای اینکه از رژیم غذایی تان خسته نشوید سعی کنید در غذاهایتان تنوع ایجاد کنید. لیستی از غذاهایی که مجاز به استفاده از آنها هستید تهیه کنید و هر بار جای آنها را با یکدیگر عوض کنید. به این وسیله شما مجازید که غذاهایی که مقادیر یکسانی از چربی و پروتئین دارا هستند را با یکدیگر تعویض کنید.

6- رژیم غذایی مناسب و مطمئن را انتخاب کنید:
رژیم غذایی ای انتخاب کنید که با شرایط جسمی شما هماهنگی داشته باشد. رژیم های غذایی متفاوتی برای بیماران دیابتی وجود دارد که شما می توانید یکی از مناسب ترین آنها را انتخاب کنید. البته قبل از انتخاب و استفاده از آن رژیم حتما با پزشک تان مشورت کنید .

7- تنوع داشته باشید:
اگر از رژیم غذایی تان خسته شده اید آن را متنوع کنید. فروشگاه های زیادی هستند که غذاهای مناسبی برای بیماران دیابتی دارند نظیر غذاهای منجمد و آماده ، غذاهای سرخ شده و حتی شکلات ها و شیرینی هایی مناسب بیماران دیابتی ؛ اما قبل از انتخاب انها حتما از سالم بودن آنها مطمئن شوید و در مورد کمپانی تولید کننده آن تحقیق کنید. 

 

منبع:سیمرغ

11 توصیه مهم برای تقویت استخوا‌ن‌ها

استخوان‌ها مهم‌ترین و ضروری‌ترین اعضای بدن هستند، چرا که هرچه قوی‌تر باشند، سلامت، تندرستی و تناسب اندام‌های بدن بیشتر تامین می‌شود.

کارشناسان بهداشت و سلامت عمومی تاکید دارند که علاوه بر مصرف مقادیر کافی کلسیم در طول روز از طریق رژیم غذایی، راه‌ها و توصیه‌های دیگری نیز برای تقویت بافت استخوانی و بهبود سلامت این اعضای مهم وجود دارد.

در این مقاله 11 پیشنهاد مفید و موثر ارائه شده که رعایت آنها به تقویت استخوان ها و حفظ سلامت این بافت در طولانی مدت کمک می‌کند. این توصیه های مفید عبارتند از:

1- از مصرف سبزیجاتی مانند کلم بروکلی که دارای برگ هایی به رنگ سبز تیره هستند و همچنین فرآورده‌های لبنی غافل نشوید، چون این مواد غذایی سرشار از ویتامین D هستند و به طور شگفت آوری به تقویت استخوان ها کمک می‌کنند.
2- سیر و پیاز نیز منبع غنی از عنصر سولفور هستند که مصرف آن به استحکام استخوان ها کمک می‌کند.
3- از مصرف نوشیدنی‌های گازدار جدا پرهیز کنید. این نوشابه‌ها حاوی فسفر زیاد هستند و فسفر زیاد باعث می‌شود بدن کلسیم از دست بدهد، بنابراین نوشابه‌های گازدار بیشتر به تضعیف بافت‌های استخوانی کمک می‌کنند.
4- از مصرف مواد غذایی حیوانی و غنی از پروتئین به مقدار زیاد نیز خودداری کنید. این مواد غذایی نیز در کاهش سطح کلسیم در بدن نقش دارند و باعث می‌شوند بدن کلسیم از دست بدهد.
5- مصرف قهوه و چای را کاهش دهید و در عوض یک لیوان شیر بنوشید. شیر غنی از کلسیم و سایر املاح تقویت کننده بافت استخوانی مانند ویتامین D، پروتئین مفید و پتاسیم است که به استحکام استخوان ها کمک می‌کنند.
6- حتما به هر شکلی که می‌توانید فعالیت بدنی و تحرک داشته باشید. بالا رفتن از پله‌ها، دویدن، بالا و پایین پریدن و انجام تمرینات ورزشی شبیه به وزنه برداری در تقویت استخوان ها موثر است.
7- اگر در طول روز به اندازه کافی از مواد غذایی حاوی املاح مفید برای استخوان ها استفاده نمی‌کنید، مکمل‌ها را به رژیم غذایی روزانه خود بیافزایید. قبل از مصرف هر مکمل یا ترکیب گیاهی حتما با یک متخصص تغذیه مشورت کنید.
8- هیچ وقت برای انجام بازی‌های ورزشی دیر نیست. فوتبال، بدمینتون و بسکتبال همگی به افزایش حجم عضلات و در نهایت به تقویت و سلامت استخوان ها کمک می‌کنند. با این حال اگر این بازی‌های ورزشی شادی بخش را از جوانی آغاز کنید هرگز به پوکی استخوان مبتلا نخواهید شد.
9- می‌توانید از گیاهان استخوان ساز در رژیم غذایی روزانه خود استفاده کنید. گیاه آلفا آلفا، علف جو، ریشه گیاه قاصدک، گزنه و جعفری از این گونه هستند.
10- سحرخیز باشید و صبح ها حداقل 15 دقیقه در معرض نور خورشید صبحگاهی قرار بگیرید تا ویتامین D به اندازه کافی در بدنتان تولید شود.
11- سیگار و الکل را فراموش کنید چون هر دو در افت تراکم استخوانی و تحلیل استخوان ها نقش دارند.

منبع:سه نسل

دو گام موثر در پیشگیری از «آرتروز»

دکتر عبدالرحمان رستمیان، عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران با اشاره به اینکه آرتروز شایع‌ترین بیماری مفصلی است که عوارض جانبی و حرکتی بسیاری را به دنبال دارد اظهار داشت:این عارضه یک بیماری همه گیر است که با افزایش سن بروز کرده و افراد با سنین بیش از ۵۰سال را درگیر کرده و در مراحل پیشرفته موجب ناتوانی های حرکتی و دردهای شدید می شود که بهم ریختگی کیفیت زندگی افراد مبتلا را در پی دارد. 

این متخصص روماتولوژی به مناسبت روز جهانی «آرتروز» با اشاره به اینکه این عارضه شایع‌ترین بیماری مفصلی است گفت: این عارضه از شایع ترین بیماری های دوره میانسالی است که با افزایش سن بروز می کند که آموزش نحوه انجام حرکات صحیح و کنترل وزن دو اقدام مهم در پیشگیری از ابتلا به این بیماری است.

 ژنتیک و افزایش سن دو عامل غیر قابل کنترل ابتلا به آرتروز

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران در خصوص دلایل ابتلا و بروز این بیماری تصریح کرد: برخی از فاکتورهای ابتلا به آرتروز مانند عوامل ژنتیکی و هم چنین افزایش سن غیرقابل پیشگیری و درمان هستند چرا که ژن‌های عامل این بیماری تا کنون شناسایی نشده اند.

وی چاقی و اضافه وزن را از دیگر عوامل بروز این بیماری عنوان کرد وافزود: آرتروز زانوها و لگن ناشی از اضافه وزن و چاقی است و ایستادن طولانی مدت برای کسی که دچار اضافه وزن است، فشار زیادی را بر روی زانوها و مفاصلش ایجاد می کند. از این رو چون بیمار عامل ابتلاست با کنترل وزن می توان تا حدی از بروز آن پیشگیری کرد.

دکتر رستمیان ادامه داد: روش های زندگی و سبک زندگی ازدیگر عوامل تاثیر گذار است که آموزش جهت پیشگیری در این مرحله بسیار مهم و حیاتی است و از جمله آن می توان به آموزش در محل کار و خانه و هم چنین در نحوه برداشتن اشیای سنگین، وضعیت نشستن و راه رفتن از پله هایی با شیب تند اشاره کرد.

وی در خصوص ورزش کردن و احتمال ابتلا به این عارضه گفت: مبتلا شدن به آرتروز بر اساس آسیب های ورزشی از نوع آرتروز های ثانویه است که بیشتر برای ورزشکارانی که آمادگی کافی برای وزنه زدن و یا هر ورزش دیگر را ندارند و از عضلات ضعیفی بر خوردار هستند اتفاق می افتد، و در این میان آموزش به افراد تازه کار و کسانی که به طور حرفه ای ورزش را دنبال نمی کنند برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری بسیار مهم است.

این متخصص روماتولوژی استفاده سرخود از مسکن ها را اشتباه رایجی در بین مبتلایان به این بیماری دانست و اظهار داشت: گاهی اوقات افراد مبتلا هنگام شروع درد در مفاصل بدون اطلاع کافی به مسکن ها رجوع و آنها را مصرف می کنند، این در حالی است که استفاده ی سر خود از این داروها بدون دستور پزشک و هم چنین مصرف داروهای غضروف ساز که مورد تجویز برای همه افراد نیست، به دیگر اعضای بدن از جمله گوارش و کلیه آسیب های جدی وارد کند.

این عضو هیات علمی در خصوص رژیم های غذایی در این عارضه گفت: بیماران باید رژیم غذایی حاوی کالری و کربوهیدرات و چربی مناسب را دریافت کنند و کمبود ویتامین ها را با لبنیات کم چرب و سبزیجات و میوه ها ی تازه جبران کنند. با این وجود استفاده افراد چاق برای کاهش اضافه وزن خود از رژیم های خاص غذایی و پیاده روی های طولانی مدت باید زیر نظر پزشک باشد.

این متخصص روماتولوژی با اشاره به اینکه جراحی بعد از اصلاح سبک زندگی و آموزش آخرین مرحله از درمان آرتروز است ادامه داد: در صورت عدم پیشگیری و پیشرفت این عارضه در مفاصل، جراحی تنها راه حل درمانی محسوب می شود که بیشتر بر روی مفاصل زانو و لگن انجام می شود که ۶۰ تا۷۰ سالگی بهترین زمان برای انجام عمل جراحی است و بهتر است این عمل جراحی به دلیل سنگین بودن در سنین بالا انجام شود. با این وجود عمل های جراحی موفیقت آمیزی در داخل کشور صورت می گیرد و مبتلایان بعد از عمل می توانند به زندگی خود ادامه دهند.

دکتر رستمیان در پایان با تاکید بر نقش آموزش در پیشگیری از آرتروز خاطر نشان کرد: وزن مناسب و آموزش دو عنصر مهم برای پیشگیری از ارتروز هستند با این حال شناخت این بیماری برای همه افراد مهم است ودر این بین پزشکان ملزم به برپایی کلاس های آموزشی برای بیماران هستند.

تفاوت فشار خون در دو بازو 'نشانه خطر بالقوه'

محققان ادعا کرده اند که اختلاف زیادی فشار خون در دو بازو می تواند نشانه ای از خطر مرگ زودرس باشد.

 

مطالعه ۲۳۰ بیمار مبتلا به فشار خون بالا نشان داد کسانی که اختلاف فشار سیستولیک (رقم بالایی) آنها در دو بازو زیاد بود با خطر بیشتر مرگ در اثر حمله قلبی، سکته مغزی یا سایر عوامل روبرو بودند.

بنیاد قلب بریتانیا می گوید کسانی که دچار این مشکل هستند باید تحت نظارت بیشتر برای سلامت قلب باشند.

اندازه گیری فشار خون در هر دو بازو از توصیه های سازمان های ملی بریتانیاست اما مددیاران پزشکی همیشه آن را مراعات نمی کنند.

منبع:سلامستان

 

 

سرطان چیست؟ درمان آن کدام است؟

بلاشک سرطان از جمله مشکلات درجه اول سلامت بشریت است. علل اهمیت توجه به آن از جمله وجود انواع گونه‌گون این بیماری و این که به طور کلی برای آن‌ها هنوز درمان قطعی قابل اعتمادی یافت نشده (هرچند پیش‌رفت‌های زیادی در این زمینه صورت گرفته) و نیز ایجاد علل جدید مصنوعی صنعتی دست ساز بشریت برای گسترش آن است. علل گوناگونی سبب بروز انواع گوناگونی از سرطان می‌شوند. از جمله‌ی این علل عوامل محیطی و عوامل ژنتیکی و نیز دخالتی است که این دو در یک‌دیگر دارند.
بدن از مجموعه‌ای از اعضای اصلی و فرعی تشکیل شده است که هر کدام دارای وظایف ویژه و نیز یک سری وظایف عمومی هستند که در هماهنگی با کل (دیگر اعضای) و نیز در هماهنگی با عوامل محیطی آن‌ها را به انجام می‌رسانند. اعضایی از بدن نیز به عنوان اعضای رئیسه بر این هماهنگی‌ها و حسن اجرای آن‌ها نظارت می‌کنند. چنین سازمان‌دهی دقیقی در طول تکامل جانوری بدن بین میلیاردها یاخته برقرار شده و ادامه می‌یابد. پس بدن انسان مجموعه‌ای منسجم از یاخته‌هاست که در هم‌زیستی، هماهنگی و هم‌کاری نزدیکی با یک‌دیگر مجموعه‌ای را می‌سازند که بدن نام دارد. فرم ساده‌ی جنین هم‌کاری سلولی در تحقیقات مربوط به آغازیان مشاهده می‌شود که در فرایند حیاتشان به وضوح مجموعه‌هایی جدا از هم از تک سلولی‌ها تصمیم می‌گیرند در مجموعه‌ای با هم باشند و از آن پس بدنی را می‌سازند که یک بدن جانوری بدان اطلاق می‌شود.
از جمله فرایندهای هماهنگ شده در بدن انسان، فرایند رشد و تکثیر سلولی و تولید مثل است. هر یک از میلیاردها یاخته‌ی بدن ما قادر است برنامه‌ی هماهنگ شده‌ی مربوط به زمان و کیفیت رشدش را به موقع درک و اجرا کند. بیماری هنگامی بُروز می‌کند که یاخته‌ها قادر به خواندن و اجرای برنامه‌ای که برای رشد آن‌ها از قبل ریخته شده است نباشند. این که واقعاً این علت بیماری‌هاست به مطالعات مولکولی دانشمندان برمی‌گردد. آن‌ها به بررسی اختلال‌های ایجاد شده در برنامه خوانی مولکولی یاخته‌ها می‌پردازند. این اختلال‌ها و روی‌دادهای مولکولی باعث بسیاری از بیماری‌های ژنتیک یا ارثی می‌شود. یکی از بیماری‌های مهمی که به خاطر مختل شدن برنامه‌ی رشد و تکثیر و تنظیم جمعیت یاخته رخ می‌دهد سرطان است که در آن یاخته‌ها ناگهان دچار افزایش بی‌مهار و ناهماهنگ می‌شوند.

اطلاعات مربوط به برنامه‌ی بسیار پیچیده‌ی تنظیم جمعیت یاخته‌ای به صورت کد گذاری شده در مولکول‌های بزرگی به نام د زوکسی ریبونوکلئیک اسید (DNA) یا به اختصار دی ان اِی جای دارد. برای آشنایی کلی با این اطلاعات مولکولی لازم است توجه داشته باشید که هر یاخته‌ی بدن دارای هسته است که مرکز فرماندهی سلول محسوب می‌شود. امور مربوط به این کنترل و فرماندهی از طریق پروتئین‌هایی که در داخل یاخته ساخته می‌شوند به انجام می‌رسد. کارهای اصلی هسته‌ی سلول از طریق بسته‌هایی به نام کروموزوم که در هسته وجود دارند به انجام می‌رسد. کروموزوم‌ها گاهی آن‌قدر بزرگ هستند که با میکروسکوپ معمولی هم دیده می‌شوند. در هسته‌ی هر یاخته‌ی انسانی بیست و سه جفت کروموزوم (روی هم رفته چهل و شش عدد کروموزوم) وجود دارد، البته در این میان یاخته‌های اسپرماتوزوئید و تخمک (گامت‌ها) استثنا هستند و در هسته‌ی هر کدام، از هر کروموزوم تنها یک نمونه وجود دارد، بدون این که جفتی داشته باشند. کروموزوم‌ها حاوی مولکول‌های مارپیچی بسیار بلند دی ان اِی هستند که از دو رشته‌ی مارپیچی موازی بسته شده به یک‌دیگر تشکیل شده‌اند. در فرایند تکثیر، این دو رشته از یک‌دیگر باز شده و با جذب واحدهای ساختمانی مکمل از اطراف خود رشته‌ی جدید جفت خود را می‌سازد. بر روی هر کدام از این رشته‌های طولانی قطعاتی وجود دارد که ژن نامیده می‌شود اطلاعات سلولی روی این ژن‌ها که تعداد آن‌ها بی‌شمار است قرار دارد. در مولکول دی ان اِی، چهار مولکول کوچک‌تر که پایه نام دارند به توالی قرار گرفته‌اند. ترتیب قرار گرفتنِ پایه‌ها که آدنین، تیامین، گوانین، و سیتوزین نام دارند رمز یا کُدی را می‌سازد که یاخته آن را به مولکول پیام رسانی به نام آر ان اِی یا ریبونوکلئیک اسید منتقل می‌کند. این مولکول که خود نیز دارای توالی‌ای از پایه‌هاست اطلاعات دریافتی را به خارج از هسته و به درون سیتوپلاسم منتقل می‌کند تا سپس در آن‌جا پروتئین‌ها ساخته شوند. پروتئین‌ها از اجزای عمده‌ی هر یاخته محسوب می‌شوند و وظایف گوناگونی بر عهده‌ی آن‌هاست. از جمله وظایف آن‌ها این است که هم‌چون مولکول‌هایی علامت دهنده در درون یاخته یا در بین یاخته‌ها عمل می‌کنند. توالی واحدهای ساختاری پروتئین‌ها که از اسیدهای آمینه تشکیل شده‌اند توسط رمز یا کد موجود در مولکول‌های آر ان اِی تعیین می‌شود. اطلاعات لازم برای ساختن پروتئین‌ها بر روی ژن‌ها حمل می‌شود. هنگامی که ژنی که حامل رمز ساختن پروتئینی ویژه است موفق به ساختن آن پروتئین می‌شود گفته می‌شود که ژن خود را به ظهور رسانده یا درواقع کارش را انجام داده است.
هنگام ورود اسپرم به تخمک، یاخته‌ی واحدی به نام تخم یا زیگوت شکل می‌گیرد. در انسان، تخم دارای چهل و شش کروموزوم کامل از بیست و سه جفت کروموزوم است به گونه‌ای که درواقع تخم، دو نمونه از هر ژن، یکی از اسپرماتوزوئید و یکی از تخمک، به ارث برده است. یاخته‌ی تخم تقسیم می‌شود و در واقع هر یاخته‌ی بدن از همین تخم اولیه مشتق شده است و نتیجه‌ی تقسیم‌های پیاپی آن است. به تدریج که بدن جنین یا رویان شکل می‌گیرد یاخته‌های تقسیم شده متمایز می‌شوند و تبدیل به انواع یاخته‌هایی که لازم است وظایف خاصی را به انجام برسانند می‌شوند. در این دوران جنینی فرایند تکامل طولانی مدت فیزیولوژیکی انسان در دوره‌ی کوتاهی بازسازی و تکرار می‌شود به این معنی که سلول‌هایی که در زمانی به طول دوره‌ی حیات بشر بر روی زمین در طی فرایند تکامل یاد گرفتند که تغییر شکل و وظیفه دهند در این دوره به سرعت این تغییرات را بازسازی می‌کنند، و همچنین سیمایی از تغییرات انواع که انسان در دوره‌ی تکامل متحمل شده است در دوره‌ی جنینی برای او بازسازی می‌شود. پس از آن که یاخته‌های تقسیم شده تمایز یافته و تبدیل به یاخته‌های متمایزی مانند یاخته‌های ماهیچه، جگر، مخ و ... برای انجام وظایف ویژه‌ی خود شدند به رشد و روال متمایز شدن خود، منتهی با سرعت کم‌تر، ادامه می‌دهند. اما در مرحله‌ی معینی دیگر نمی‌توانند به هیچ نوع یاخته‌ی دیگری تبدیل شوند که به آن، مرحله‌ی تعهد گفته می‌شود. وقتی یاخته‌ای به این مرحله می‌رسد و اصطلاحاً متعهد (به انجام وظیفه‌ای معین بدون تبدیل شدن) می‌گردد یکی از برنامه‌های متعدد ژنتیکی درون مولکول‌های دی ان اِی آن فعال می‌شود. درواقع انواع مختلفی از علائم محیطی که بعضاً مربوط به سن و وضعیت یاخته در بدن است، احتمالاً به صورت پروتئین‌هایی فرستاده شده از یاخته‌های اطراف، باعث این فعال سازی می‌شود. این فعال سازی فرایند هورمونی مربوط به رشد است.

در طی فرایند تمایز، انواع خاصی از یاخته‌ها شکل می‌گیرد به گونه‌ای که در هر نوع تیره‌های گوناگونی از همان نوع یاخته به وجود می‌آید و هر تیره دارای وظایف جزئی‌تری خواهد بود. مثلاً یاخته‌های خونی دارای تیره‌های گوناگونی مثل آن‌چه مربوط به انواع گلبول‌های خون است هستند. تمام یاخته‌های یک نوع دارای برنامه‌ی ژنتیک یک‌سانی برای تمایز یافتن هستند که این برنامه از یاخته‌های اصلی که اصطلاحاً یاخته‌های مادر نامیده می‌شوند آمده است و مثلاً باعث می‌شود که همگی تبدیل به سلول‌های خونی شوند. یاخته‌های رسیده و کامل هر نوع به تکمیل برنامه‌ی اصلی خود می‌پردازند و تیره‌های مجزایی که شامل یاخته‌های تخصصی هستند را به وجود می‌آورند. یاخته‌های مادر هم به تأمین ژن‌های لازم برای تعیین وظیفه‌ی یاخته‌های دختر می‌پردازند و هم خود به سرعت تقسیم می‌شوند و سلول‌های فراوانی تولید می‌کنند تا هر نوع میلیون‌ها یاخته برای تأمین یاخته‌های تیره‌ها داشته باشد. به این ترتیب، یاخته‌های مادر ژن‌هایی را تولید می‌کنند که پروتئین‌هایی که از آن‌ها به ظهور می‌رسد یاخته‌ها را به تقسیم‌های مکرر وامی‌دارند. این ژن‌ها، زن‌های تکثیر یاخته‌ای نام دارند. به این ترتیب است که تک یاخته‌ی تخم در فرایند رشد به میلیاردها یاخته با تخصص‌های گوناگون تبدیل می‌شود. در تبدیل یاخته‌های مادر به انواع یاخته‌های کامل، عموماً ژن‌های تکثیر یاخته‌ای کم می‌شوند و به طور هم‌زمان ژن‌های مربوط به تمایز فعال‌تر می‌شوند.
برای سرطان تعریف‌های مختلفی که کمابیش مشابهند ارائه شده است. در یکی از آن‌ها سرطان به عنوان جمعیتی یاخته‌ای تعریف می‌شود که پاره‌ای از مسیر تکثیر و تبدیل را طی کرده‌اند اما در نیمه راه، هماهنگی بین تکثیر و تمایز در آن‌ها از دست رفته است و درنتیجه یاخته‌هایی بدون هماهنگی در فرایند تبدیل، به سرعت تقسیم و تکثیر شده‌اند که به آن‌ها یاخته‌های سرطانی می‌گوییم. در این حال این سلول‌ها دیگر قادر نیستند برنامه‌ی تمایز یافتن خود را تا آخر ادامه دهند. چنین یاخته‌هایی، دگرگونه نامیده می‌شوند. معمولاً جمعیت یاخته‌های دگرگونه، بر اثر تقسیم سلولی یاخته‌ای، که در ژن‌هایی از آن دگرگونی‌های مضری انباشته شده است، به وجود می‌آید. دودمان نامی است که به گروه یاخته‌های همانند داده می‌شود، و به این ترتیب از یاخته‌ی بیمار والد جمعیتی دودمانی پدید می‌آید. علم پزشکی هنوز کاملاً نمی‌داند سلول‌هایی که پتانسیل سرطانی شدن را دارند در چه زمان و موقعیتی در بدن پدید می‌آیند و نیز هنوز از نقش سیستم دفاعی بدن در این رابطه آگاهی چندانی ندارد. آن‌چه مسلم است بیش‌تر یاخته‌ها مستعد این‌گونه تغییرات در مراحل گوناگون تکوین خود از یاخته‌ی مادر به یاخته‌ی دختر هستند. چنین تغییراتی آن‌ها را از برنامه‌ی عادی تمایز منحرف می‌سازد.
یاخته‌های ناجور سرطانی با تکثیر خود مکان‌های حیاتی بدن را اشغال می‌کنند و با حضور خود مانع اعمال حیاتی معمول یاخته‌های سالم می‌شوند و این روال به خاطر آسیب‌زایی شدید آن عموماً (نهایتاً) منجر به مرگ می‌شود. اکثر یاخته‌های سرطانی به خاطر ماهیت خود که گویا فرمان‌های عدم رشد در آن‌ها نادیده گرفته می‌شود با تکثیر خود عموماً رفته رفته محدود به مکان بروز خود نمانده و به قسمت‌های دورتر بدن هم دست اندازی می‌کنند. این روند گسترش، فرایندی مرگبار است زیرا شتاب تکثیر سلول‌های سرطانی را به نحو غیر قابل کنترلی افزایش می‌دهد. سرطان بیماری جدیدی نیست و در طول تاریخ همواره مورد مطالعه‌ی پزشکان و دانشمندان بوده است. امروزه بررسی سرطان، تومورشناسی نامیده می‌شود. ده‌ها سال است که دانشمندان پی برده‌اند خرابی دی ان اِی یاخته در فرایند جهش یا موتاسیون دگرگونی‌هایی را به دنبال می‌آورد که منجر به سرطان می‌شود. به این فرایند، سرطان‌زایی یا تومورزایی گفته می‌شود. در واقع به دنبال کشف ویروس‌های کوچکی به نام رتروویروس بود که فهمیده شد این تغییرات ژنتیکی است که ایجاد سرطان می‌کند. مولکول‌های دی ان اِی رتروویروس بیش از ده ژن ندارد در حالی که دی ان اِی انسان بیش از ده هزار ژن دارد. وقتی رتروویروسی وارد یاخته‌ی سالمی می‌شود یاخته‌ی سالم ناخواسته از ماده‌ی ژنتیکی ویروس که به شکل آر ان اِی است نسخه بر داری می‌کند و به این ترتیب دی ان اِی‌های معیوب تولید می‌شود. در واقع به هنگام تکثیر معمولی دی ان اِی سالم و باز شدن دو رشته‌ی مارپیچی موازی آن از هم، ویروس نیز با تکتثر و باز کردن رشته‌های دی ان اِی خود رشته‌های خود را با رشته‌های دی ان اِی سالم جفت می‌کند و به این ترتیب دی ان ای‌هایی حاوی ژن‌های معیوب به وجود می‌آید در حالی که دستگاه دفاعی بدن آن را به عنوان دی ان ای سالم تشخیص می‌دهد و با آن مقابله نمی‌کند. در این حالت ژن‌های ویروسی قادرند یاخته را وادار به ساختن پروتئین‌های ویروسی کنند و باعث ایجاد ویروس‌های متعددی از همان نوع شوند. بدین ترتیب ویروس به نوعی بدن را بر ضد خودش به کار می‌گیرد. در اوایل قرن بیستم یکی از دانشمندان آمریکایی به نام پیتون راس عملاً نشان داد اگر عاملی ویژه از مرغی که دارای نوعی تومور است به مرغی سالم منتقل شود مرغ سالم نیز دچار همان نوع تومور خواهد شد و بررسی‌ها روشن کرد که این عامل از نوع رتروویروس است و ژن ویروسی خاص مربوطه شناسایی شد. متعاقباً تحقیقات منجر به کشف رتروویروس‌های بیش‌تری شدند که قادر به دگرگون‌سازی و رشد بی‌رویه‌ی سلولی یاخته‌های کشت شده در آزمایشگاه بودند. در این ویروس‌ها ژن‌های ویژه‌ای شناسایی شد که به نظر می‌رسید در سرطان‌زایی نقش دارند.

تصور می‌شد که رتروویروس‌های تومورزا عموماً خفته و غیر فعالند و تنها بر اثر پاره‌ای عوامل مؤثر روی یاخته‌ی میزبان فعال می‌شوند و به دنبال آن عمل پروتئین‌های ویروسی یاخته را به دوره‌ی تکثیر سرطانی می‌کشاند. تحقیقات بیش‌تر، روشن ساخت که همه‌ی عوامل سرطان‌زایی به رتروویروس‌ها منتسب نیست و برخی در خود دی ان اِی‌های سالم وجود دارد. در واقع در سال هزار و نهصد و هفتاد و شش میلادی به گونه‌ای قاطع توسط محققین آمریکایی نشان داده شد که توالی‌های دی ان اِی مربوط به ژن تومورزای راس در دی ان اِی‌های معمولی مرغ‌های سالم نیز موجود است. متعاقب این امر، دانشمندان با بهره‌گیری از پیش رفت‌های سریع به دست آمده در مهندسی ژنتیک دریافتند حتی دیگر توالی‌های دی ان اِی در ویروس‌های تومورزای دیگر نیز دارای منشأهایی در یاخته‌های معمولی و سالم هستند. این پیش‌رفت بزرگی در زمینه‌ی سرطان شناسی بود که نشان می‌داد قسمتی از ژن‌های مربوط به ایجاد سرطان، پیش از آلودگی یاخته‌ها با رتروویروس‌ها، در خود یاخته‌ها موجود است. اهمیت این کشف جایزه‌ی نوبل در پزشکی را نصیب کاشفین آن نمود. پژوهش‌های بعدی در مورد رتروویروس‌ها نشان داد که آن‌ها گاهی اقدام به انتقال قسمت‌های ناقص ژن‌های یاخته‌ای به درون مواد ژنتیک خود می‌نمایند و این چنان آسیبی به ژن یاخته‌ای می‌رساند که دیگر قادر نیست به خوبی به انجام وظیفه بپردازد. البته این نوع انتقال در طبیعت به ندرت اتفاق می‌افتد، اما تقلید آن در آزمایشگاه کمک بزرگی برای دانشمندان برای شناسایی عوامل تومورزا بوده است.
دانشمندان به انتقال دی ان ای جدا شده از تومورهای جوندگان یا انسان به درون نوع ویژه‌ای از یاخته‌ی موش در ظرف‌های مخصوص کشت، و رشد آن‌ها اقدام می‌کنند. عموماً رشد این یاخته تا حد معینی ادامه می‌یابد و سپس متوقف می‌شود که به آن توقف تماسی گفته می‌شود. یک راه برای شناسایی مواد تومورزا یا سرطان زا افزودن آن‌ها به این یاخته‌ها که در اثر توقف تماسی دیگر تکثیر نمی‌شوند است. اگر ماده‌ی افزوده شده تومورزا باشد توقف رشد پیش نمی‌آید بلکه یاخته‌ها هم‌چنان تکثیر شده و روی هم انباشته می‌شوند و کانونی از یاخته‌های دگرگونه درست می‌شود که پژوهشگران را قادر می‌سازد که به بررسی آن بپردازند و با آزمایش یاخته‌های آن به تشخیص توالی‌های دی ان اِی که در اصل باعث دگرگونی یاخته‌های موش شده بپردازند.
مکانیسم عمل ژن‌های فعال سرطان‌زا
هنگامی که قرار است یاخته‌ها سرطانی شوند علائم یا فرمان‌هایی از طریق ژن‌های معیوب عوامل بیرونی دریافت می‌کنند که به آنها می‌گوید به محض این که پروتئین‌ها در سطح بیرونی یاخته به مولکول‌های یاخته چسبیدند سلول شروع به تکثیر نماید. این علائم یا دستورات به درون یاخته و از طریق سیتوپلاسم به هسته می‌رسد. در آن‌جا ژن‌های عامل تکثیر واکنش نشان می‌دهند و با دریافت پروتئین‌ها باعث تکثیر سرطانی سلول‌ها می‌شوند. آن‌گونه که به نظر می‌رسد غالب تومورزاها شکل‌های تغییر یافته‌ای از ژن‌هایی هستند که دارای کد پروتئین‌های مربوط به مسیرهای فرمان تکثیر یاخته‌ای هستند. به ژن‌های طبیعی و سالم این مسیرها، پیش تومورزا گفته می‌شود زیرا این احتمال هست که همین ژن‌های سالم دستخوش دگرگونی شوند و تومورزا گردند. قسمتی از ژن‌های پیش تومورزایی که تاکنون توسط پژوهشگران تشخیص داده شده‌اند دربردارنده‌ی اطلاعاتی در مورد عوامل رشد بوده‌اند یا اصلاً پروتئین‌های روی یاخته‌ای مربوط به عوامل رشد بوده‌اند. تاکنون دانشمندان ده‌ها پروتئین یا ماده‌ی تومورزا را تشخیص داده‌اند. از میان آن‌ها بر روی آن‌هایی که گیرنده‌های عامل رشد هستند بیش از همه مطالعه شده است. این پروتئین‌های لای غشای یاخته جای دارند به گونه‌ای که قسمتی از آن بیرون یاخته و قسمتی از آن در درون یاخته قرار می‌گیرد. قسمتی که بیرون یاخته است به عامل رشد می‌چسبد و باعث دگرگونی پروتئین غشای یاخته می‌شود و این تغییرات به داخل یاخته انتقال یافته و هم‌چون فرمانی به سیتوپلاسم و از آن جا به هسته می‌رسد. به این ترتیب یاخته‌ی سرطانی به طور پیوسته فرمان‌های تکثیر دریافت می‌کند به طوری که فرمان‌های تمایز یا توقفِ رشد تحت الشعاع قرار می‌گیرند.

با مطالعه‌ی توالی‌های دی ان اِی مربوط به پیش تومورزاهای طبیعی با همین توالی‌های مربوط به تومورزاهای نظیرشان به کیفیت فعال شدن پیش تومورزا و تبدیل آن به تومورزا پی برده شده است. این، نوعِ پیش تومورزاست که نوعِ فعال شدن آن را تعیین می‌کند. ممکن است گاهی نوع فعال شدن عبارت باشد از این که در زمانی نامناسب، پیش تومورزا اقدام به تولید بیش از حدِ فراورده‌های پروتئینی کند. در این حال فراورده‌ی پروتئینی پیش تومورزا همانند فراورده‌ی پروتئینی تومورزا عمل می‌کند. این نوع فعال شدن را تنظیم غیر طبیعی و انجام وظیفه‌ی نادرست ژن باعث می‌شود. با این نوع فعال شدن است که امکان این وجود دارد که یاخته‌ها به طور پیوسته و بی‌وقفه علائم و یا فرمان‌هایی برای تکثیر دریافت کنند که بر فرمان‌های دیگر از جمله در مورد تمایز یا توقف رشد غلبه داشته باشد و باعث عدم اجابت آن‌ها شود. این چنین اختلالی گاهی ممکن است توسط پاره‌ای از ویروس‌ها، با چسباندن دی ان اِی خود به دی ان اِی یاخته به وجود آید که در این حال به آن جهش‌زایی چسبیدنی گفته می‌شود. گاهی چنین وضعیتی بر اثر چیزی که جا به جایی کروموزوم نام دارد و در آن کروموزوم‌های یاخته متلاشی شده و به جفت‌های ناجور می‌پیوندند به وجود می‌آید. به عنوان نمونه می‌توان به سرطان انسانی لنفومِ بورکیت اشاره کرد که در آن ژن مربوط به ساخت دی ان اِی در جای ناجوری از یک کروموزوم دیگر قرار می‌گیرد. از این رو چنین ژنی همواره با انجام وظیفه‌ی خود، خود را به ظهور می‌رساند ولو آن‌که در مقابل فرمان‌ها و علائم دایر بر کند کردن سرعت رشد قرار گیرد.

انواع دیگری از تومورهای انسانی وجود دارد که در آن‌ها به جای یک جفت طبیعی پیش تومورزا، نسخه‌های فراوانی درکار است. در این حال به نظر می‌رسد که این پیش تومورزاها به اصطلاح دور برداشته‌اند و به این دلیل تومورزا نامیده می‌شوند که در بروز سرطان دخیلند. این امکان نیز وجود دارد که بر اثر دگرگونی ساختار ژنتیکی پیش تومورزاها آن‌ها فعال شوند. عوامل محیطی چندی از جمله عوامل سرطان‌زای شیمیایی یا فیزیکی مثل پرتوهای یون‌ساز می‌توانند به وجود آورنده‌ی چنین دگرگونی‌هایی باشند. علامت‌های جهشی دیگری برای این نوع فعال سازی وجود دارد که از جمله می‌توان به اشتباه فعالیت‌های یاخته برای تولید دی ان اِی یا جا به جایی کروموزوم‌ها و یا عفونی شدن یاخته با رتروویروس‌ها اشاره کرد. هنگامی که در پیش تومورزا توالی زنتیکی به هم می‌خورد ممکن است پروتئین ساخته شده توسط ژن دچار آسیب دیدگی شود. کافی است یکی از چهار مولکول‌ پایه در توالی ژن دچار دگرکونی شود تا یکی از اسیدهای آمینه‌ی پروتئین صدمه ببیند و در این حال فعالیت فرمان دادن همیشگی شود که در این صورت، ژن بی‌وقفه به کار ثابت خود ادامه خواهد داد. تقریباً پانزده درصد از سرطان‌هایی که بشر دچار آن‌ها می‌شود حاصل جهش‌هایی از این نوع هستند گرچه هنوز به نقش دقیق آنها در ایجاد سرطان پی برده نشده است.
بعید است یا واقعاً اصلاً ممکن نیست که صرفاً با فعال شدن یک پیش تومورزا به دگردیسی سرطانی یاخته برسیم. عموماً این‌گونه است که دگرگونی‌های گوناگونی دچار آن یاخته‌ی منفردی می‌شوند که نهایتاً سرچشمه‌ی جمعیت یاخته‌های سرطانی می‌شود. به نظر نمی‌رسد هیچ کدام از این دگرگونی‌ها به تنهایی برای سرطانی کردن یاخته کافی باشند، بلکه در واقع انباشتگی دگرگونی‌های گوناگون بر هم منجر به سرطان می‌شود. تنها یکی از مراحل این فرایند عبارت است از فعال شدن پیش تومورزا. معمولاً این‌گونه است که یاخته‌های دگرکون شده حداقل دو عامل سرطان‌زا در خود دارند که هم‌زمان با هم کار می‌کنند، و به علاوه این یاخته‌ها دچار سایر ناهنجاری‌های ژنتیکی هم هستند. ویژگی‌های هر سرطانی در بردارنده‌ی مجموعه‌ای از دگرگونی‌های ژنتیکی است. مقابله با این دگرگونی‌های ژنتیکی ناظر بر این است که آیا سرعت و دامنه‌ی گسترش سرطان در بدن چقدر است، و آیا سلول‌های سرطانی این قدرت را دارند که از مکانیسم طبیعی بدن برای مقابله با آن‌ها فرار کنند، و این که آیا در مقابل داروهای تجویزی پزشکان برای کشتن یاخته‌های به سرعت تقسیم شونده مقاومت ایجاد می‌شود یا نه.
دانشمندان، سالیان درازی بر این باور بودند که علت ایجاد سرطان این است که جهش‌های ژنتیکی، ژن‌هایی را که دستور توقف رشد یاخته را می‌دهند از بین می‌برند. اما با کشف سرطان‌زاها که نشان داده شد به گونه‌ای فعال رشد لجام گسیخته‌ی یاخته‌ها را موجب می‌شوند معلوم شد سرطان، تنها در نتیجه‌ی کاهش مکانیسم بازدارنده به وجود نمی‌آید. با کشف‌های جدید، این دو نظریه در مورد علت ایجاد سرطان بیش از پیش به یک‌دیگر نزدیک می‌شوند و پژوهشگران را به سوی دریافت آن‌چه واقعاً در سلول‌های سرطانی رخ می‌دهد نزدیک می‌کنند.

دانشمندان تاکنون چند سرطان ارثی نادر را مورد بررسی کامل قرار داده‌اند. حاصل این بررسی‌ها به روشنی نشان می‌دهد که ژن‌های خاصی وجود دارند که فراورده‌ی آن‌ها تاحدودی به مقابله با تکثیر یاخته‌ها می‌پردازد و از این نظر در نقطه‌ی مقابل فراورده‌ی سرطان‌زاها هستند. این امر حاصل فرمان‌هایی است که وادارنده‌ی یاخته به کند کردن سرعت رشد و افزایش سرعت تمایز است. با از بین رفتن این نوع ژن‌ها که یا کند کننده‌ی سرعت رشدند یا تحریک کننده به تمایز سلولی‌اند، یاخته نشانه‌ای حساس را از دست می‌دهد که راهنمای گذار از مسیر تکثیر به تمایز است. به محض این که یاخته در مسیر نادرست قرار گرفت دیگر قادر به عدول از برنامه‌ی پیوسته‌ی تقسیم سلولی نیست و نمی‌تواند خود را به مسیر تمایز یافتن برساند. اگر در این مرحله به علاوه تومورزاها نیز شروع به فعالیت نمایند یاخته به افزایش بی‌مهار و بی‌شمار کشانده می‌شود. به ژن‌هایی که اثر منفی بر رشد یاخته‌ای دارند و در بالا در مورد آن‌ها توضیح داده شد ضد تومورزا یا سرکوبگر تومور گفته می‌شود و وجود آن‌ها برای تمابز یافتن یاخته‌های معمولی و تبدیل آن‌ها به انواع یاخته‌های رسیده‌ای که توانایی تکثیر ندارند یا کم دارند لازم به نظر می‌رسد. محل اقامت این ژن‌ها در برخی بیماری‌های سرطانی، قسمت‌های از دست رفته‌ی کروموزوم‌هاست. نخستین ژن‌های این طبقه با تحقیق روی کودکان مبتلا به سرطانی نادر در چشم به نام رتینوبلاستوم تمیز داده شدند. در این کودکان از وجود ژن‌های بازدارنده‌ی رشد یاخته‌ای و تحریک کننده به تمایز خبری نبود یا این که این ژن‌ها آسیب دیده بودند. هم وجود تومورزاها و هم عدم وجود ژن‌های سرکوبگر که نظارت طبیعی بر رشد و تمایز یاخته‌ها را از بین می‌برد، باعث پدیداری سرطان است. هدفِ پژوهش‌هایی که روی ژن‌های دخیل در پیدایش سرطان انجام می‌گیرد پی بردن به طرق مناسب‌تر درمان سرطان‌هاست. هرچند باید اعتراف کرد که تأثیر سالیان دراز تحقیق در مورد تومورزاها بر درمان‌های به کار گرفته شده توسط پزشکان در رابطه با سرطان عملاً قابل توجه نبوده است اما به هر حال امید فراوانی وجود دارد با ادامه‌ی این پژوهش‌ها عملاً بتوان به درمان اصولی انواع سرطان دست یافت. این که پزشک عامل ایجاد یک سرطان را تشخیص دهد یا تومورزاهای ایجاد کننده‌ی سرطان مورد نظرش را شناسایی کند می‌تواند کمک مؤثری برای پیش بینی سیر آینده‌ی بیماری و سرانجام آن توسط پزشک باشد و از این طریق پزشک به زمان‌بندی رژیم درمان راهنمایی می‌شود. هم‌چنین با آگاهی از نوع تومورزاهای مؤثر در سرطان مورد نظر امکان دارد بتوان داروهایی ساخت که بر یاخته‌های سازنده‌ی پروتئین‌های تومورزا مؤثر باشند و حتی این احتمال هست که بتوانیم از این راه به تفاوت بین پروتئین‌های معمولی و فراورده‌های جهش‌زا پی ببریم و یاخته‌های سرطانی را بدون آسیب رساندن به یاخته‌های سالم بکشیم. کشف ژن‌های سرکوبگر از اهمیت زیادی برخوردار است و می‌تواند زمینه‌ای فراهم آورد برای پیش بینی و کشف استعداد افراد مختلف برای ابتلا به سرطان. برخی افراد فاقد برخی از ژن‌ها هستند و این ممکن است آن‌ها را مستعدِ دچار شدن به سرطان به خصوصی نماید. به نظر می‌رسد تمرکز روی ژن‌های سرکوبگر اولویت بیش‌تری نسبت به انجام اصلاحات مرسومِ نتایج فعالیت تومورزاها داشته باشد.

منبع: راسخون

غلبه بر زخم پای دیابتی

پیشگیری اولیه هدف برخورد درمانی با دیابت و پیشگیری ثانویه هدف مراقبت صحیح از زخم می‌باشد. با توجه به میزان احتمال عود بالا‌ی زخم پای دیابتی بعد از التیام زخم، یک برنامه مناسب جهت جلوگیری از عود زخم نیاز می‌باشد؛ هرچند متأسفانه این مسئله از عهده سیستم‌های بهداشتی در بسیاری از کشورها خارج است ‌

جراحی در جهت اصلا‌ح دفرمیتی‌ها و اشکالا‌ت وضعیت بدن جزء مهمی از پیشگیری‌های اولیه و ثانویه را تشکیل می‌دهند ولی معمولا‌ً مورد غلفت واقع می‌شوند. به هرحال با توجه به هزینه‌های مادی و غیر مادی فراوان ناشی از پای دیابتی که شرح آن داده شده است، اهمیت پیشگیری از ابتلا‌ به آن و اقدامات تشخیصی و درمانی به موقع روشن می‌گردد.
هدف فوق به بهترین صورت در حضور یک کار گروهی دقیق می‌تواند بدست آید؛ در این گروه متخصص پا، متخصص داخلی، متخصص غدد، متخصص عفونی، متخصص قلب، متخصص کلیه، جراح عروق، جراح ارتوپد و پرستار آموزش دیده باید حضور داشته باشند.
ازسوی دیگرآموزش به بیمار و خانواده وی در پیشگیری نقش اول را دارد. تأکید بیشتر بر کنترل و ارزیابی وضعیت قند خون، توجه به داروهای تجویز شده، رژیم غذایی، مشاهده روزانه پاها، توجه به پوشش پاها و کفش مناسب و مراجعه فوری به پزشک در صورت بروز هرگونه مشکل در پا باید متمرکز باشد.
از طرفی آموزش به پزشکان بخصوص در سطح پزشکان سطح اول مراقبت در سیستم‌های بهداشتی- درمانی بسیار حائز اهمیت می‌باشد؛ معاینات مرتب ودقیق ضروری می‌باشد. آنچه مسلم است استمرار و تکرار آموزشها با توجه به مادام‌العمر بودن بیماری دیابت از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
‌ بیمار دیابتی برای مراقبت از پاها باید به موارد زیر توجه نماید:
▪ بررسی روزانه‌پاها: بیمار باید هر روز پاهای خود را به دقت از نظر وجود ضایعات مختلف بررسی کند. بهتر است برای دیدن کف پا از آینه استفاده شود.
▪ شستشوی روزانه پاها: بیمار باید هر روز پاهای خود و به ویژه لا‌به‌لا‌ی انگشتان را بشوید و کاملا‌ً خشک کند. در صورت خشک بودن بیش از حد پوست پا استفاده از کمی کرم مناسب مفید است. پیش از شستشوی پاها یا استحمام، از بالا‌ نبودن بیش از حد دمای آب باید مطمئن شد.
▪ کوتاه کردن ناخن‌ها: ضمن مراقبت از پوست اطراف ناخن باید بیمار ناخنها را کوتاه نگه دارد و گاه بهتر است این کار را فرد آموزش دیده انجام دهد.
▪ پوشش پاها: پوشیدن جورابهای نخی مناسب، عوض کردن روزانه جورابها، عدم استفاده از جورابهای تعمیر شده و گرم نگه داشتن پاها در فصول سرد سال با جوراب پشمی مناسب به این بیماران توصیه می‌گردد. استفاده از کفش مناسب از نظر جنس و اندازه و عدم وجود جسم خارجی در آن یکی از اصول مهم در پیشگیری از زخم شدن پا در افراد دیابتی است. چنانچه به علت وجود زخم پزشک صلا‌ح بداند که بیمار از کفشها و صندل‌های طبی استفاده نماید، استفاده از آنها ضرورت خواهد یافت.
▪ کنترل قند خون: مسلماً تنظیم قند خون و رژیم غذایی مناسب در جلوگیری از پیشرفت ضایعات یا بروز آنها در پای افراد دیابتی نظیر سایر ارگانهای بدن مؤثر خواهد بود و ترک سیگار نیز ضروری است.
▪ کاهش فشار وارد بر پا: با استفاده از ابزارهای مناسب طبی و آموزشهای لا‌زم باید تا حد امکان از وارد شدن فشار بیش از حد به پا جلوگیری نمود. کاهش وزن نیز مسلماً در این امر مؤثر خواهد بود.
▪ جراحیهای پیشگیرانه: از آنجا که بدشکلی‌های ساختاری پا می‌توانند زمینه‌ساز زخمی شدن آن شوند،‌در مواردی بهتر است با انجام عمل جراحی پیشگیرانه به صورت انتخابی اقدام به اصلا‌ح این بد‌شکلی‌ها نمود. همچنین برداشتن کال‌ها و درمان پینه‌ها نیز می‌تـواند اقدام پیشگیرانه‌ای تلقی شود.
● مراجعات پزشکی:
علا‌وه ‌بر آنکه برحسب صلا‌حدید پزشک، بیمار باید به موقع جهت انجام معاینات روتین مراجعه نماید،‌با دیدن هرگونه ضایعه در پا، بیمار باید فوراً به پزشک معالج خود مراجعه کند و از هرگونه دستکاری روی آن جداً خودداری نماید.
براساس تخمین میزان در خطر بودن هر فرد دیابتی در مورد ابتلا‌ به اختلا‌لا‌ت پای دیابتی براساس فاکتورهای خطر موجود در وی می‌توان با تشخیص و اقدامات درمانی به موقع به نحو مطلوبی از احتمال بروز زخم پا و قطع اندام تحتانی در وی کاست و این امر بدون معاینات مرتب و برنامه‌ریزی شده و دقیق مقدور نمی‌باشد.

منبع: مجله الکترونیکی ویستا

سرطان در کمین کیست؟

امروزه برای انواع سرطان، روش‌های درمانی متعددی وجود دارد. اما چه کسی می‌خواهد به سرطان مبتلا شود؟ حتی با وجود پیشرفت‌های پزشکی در سال‌های اخیر همه می‌خواهند از خطر بیماری‌ها در امان باشند تا اینکه با صرف هزینه زیاد از شرشان خلاص شوند. یکی از مهمترین را‌ه‌ها اصلاح سبک زندگی است. نمی‌توانیم هر طور می‌خواهیم زندگی کنیم و از عوارض تغذیه نادرست و استرس زیاد و زندگی کم تحرک دور بمانیم.

اولین اقدام، قبول این واقعیت است که سبک زندگی خاصی که به‌طور کامل و صددرصد به دور از سرطان باشد وجود ندارد، لیکن می‌توان تصمیماتی اتخاذ کرد که در صورت عمل به آنها احتمال ابتلا به سرطان به‌شدت تحت تأثیر قرار گرفته و محدود شود. این تصمیمات بیشتر بر پایه احتمالات بوده و اغلب افراد برای درک صحیح از آن با مشکل مواجه‌اند.
● مهاجرت سرطان‌ها
میزان شیوع انواع سرطان‌ها در مناطق گوناگون جهان با یکدیگر متفاوت است اما دیده شده که اگر گروهی از یک کشور به جای دیگری مهاجرت کرده و به جمعیت کشور جدید اضافه شوند، این میزان در آنها تغییر می‌یابد.
در قرن بیستم تعداد قابل توجهی از ژاپنی‌ها به آمریکا مهاجرت کردند، با مطالعات گوناگون روشن شد که میزان شیوع سرطان در نسل‌های اول و دوم زن‌های ژاپنی به مرور زمان در آمریکا تغییر یافت. بیشتر این مطالعات متوجه سرطان پستان در نزد خانم‌ها بود زیرا میزان شیوع این سرطان در ژاپن کم و در آمریکا بالاست. جالب این است که نسل دوم زنانی که در آمریکا به دنیا آمده و همان‌جا بزرگ شده‌اند، میزان شیوع بالاتری از سرطان پستان را در خود نشان داده‌اند، به‌طوری که با میزان شیوع همین سرطان در جمعیت زنان آمریکایی سفیدپوست تقریباً برابری می‌کند. جالب‌تر اینکه شیوع سرطان معده در این گروه روند معکوس داشته و کمتر شده است و هر چه مدت زندگی زنان ژاپنی و اولاد آنها در آمریکا بیشتر می‌شود، این شیوع کمتر می‌شود.
● خطر شغلی
احتمالاً در کشورهای توسعه یافته درصد کوچکی از سرطان‌ها با شغل فرد مرتبط است. در عین حال این موضوع از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، چون مهر تأییدی بر ارتباط سرطان با عوامل محیطی است. افزایش شیوع سرطان مثانه در کارگران صنایع رنگرزی و لاستیک‌سازی دیده شده که به‌‌واسطه ارتباط این کارگران با عوامل شیمیایی مورد استفاده در شرکت‌های یاد شده بود. این عوامل خطرزا شامل گروهی از مواد شیمیایی به نام «آمین‌های آروماتیک» هستند. در یک مورد نشان داده شد که استفاده از یک ماده شیمیایی خاص سبب ایجاد سرطان مثانه در تمامی‌۱۹ کارگر یک کارخانه شده است. از جمله مواد بسیار خطرناک آزبستوز است که در بعضی کارخانه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. این ماده عامل ایجاد نوعی سرطان نادر ریه به نام مزوتلیوماست. این ماده در معادن آزبستوز و در شغل‌های مرتبط با آن به مقدار زیاد وجود دارد.
● رفتار پرخطر جنسی
رفتار پرخطر جنسی با بیشتر مسایل زندگی مرتبط است. سرطان نیز از این موضوع مستثنا نیست. به‌طور مثال درباره سرطان دهانه رحم این ارتباط به‌طور مستقیم وجود دارد و درباره لنفوم و سارکوم کاپوزی به‌طور غیرمستقیم و با واسطه درباره بیماران مبتلا به ایدز، این ارتباط به اثبات رسیده است. ابتلا به ویروس پاپیلومای انسانی در ایجاد سرطان دهانه رحم نقش دارد. قابل ذکر است که به‌طور اولیه خصوصیات سرطان‌زایی این ویروس در ژن‌هایی مشاهده می‌شود که در معرض ابتلا به این سرطان قرار دارند. بنابراین به‌نظر می‌رسد که می‌توان سرطان دهانه رحم را به عنوان یک بیماری که از راه جنسی قابل انتقال است در نظر گرفت و این در شرایطی است که مردان به عنوان ناقلان اولیه بیماری به‌حساب می‌‌آیند. در سال‌های اخیر بحث‌های فراوانی درباره احتمال سرطان‌زا بودن قرص‌های ضد حاملگی شده است. گر چه به نظر می‌رسد که در ابتدا مدارکی دال بر این خطر ارایه داده‌اند اما این فرضیه توسط مطالعات جدید حمایت نشده است. بنابراین در حال حاضر مجبوریم بپذیریم که احتمال ابتلا به سرطان در زنان مصرف کننده این گونه قرص‌ها بیشتر نیست.
● تغذیه به وسیله شیر مادر
مسأله تغذیه نوزاد از طریق پستان مادر، موضوع جالبی است. مطالعات قبلی نشان داده‌اند که زن‌های بچه‌داری که بچه‌های خود را از طریق پستان تغذیه کرده‌اند، کمتر به سرطان پستان مبتلا می‌شوند. به عبارت دیگر، هر چه یک خانم مدت زمانی طولانی‌تری از طریق پستان خود شیر دهد، از حفاظتی بیشتر در برابر سرطان این عضو برخوردار می‌شود.
● درمان جایگزین با هورمون
این درمان در بیشترخانم‌ها بسیار مفید بوده، لیکن نگرانی‌هایی را به‌وجود آورده است که به‌‌واسطه احتمال افزایش خطر سرطان در مصرف‌کنندگان است. این مطلب در حال تحقیق و مطالعه است و به نظر می‌رسد که خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش می‌دهد اما باید دانست که احتمال ایجاد سرطان تخمدان و دهانه رحم با استفاده از این‌گونه هورمون‌ها افزایش نمی‌یابد و مشابه زنانی است که هورمون دریافت نمی‌کنند. همچنین مدارکی دال بر افزایش خطر ابتلا به سرطان رحم در خانم‌هایی که فرآورده‌های هورمونی از نوع استروژن تنها مصرف می‌کنند، وجود دارد. این مسایل نشان می‌دهد که سبک زندگی می‌تواند در پیشگیری و یا ایجاد سرطان نقش اساسی را داشته باشد. سالم زندگی کنید تا به سرطان مبتلا نشوید.

منبع: مجله الکترونیکی ویستا

لاغری در وقت اضافه

اگر به دنبال خوش اندامی هستید بدانید که با تغییر شیوه‌ی غذا خوردن تان می‌توانید هر ماه یک کیلوگرم وزن کم کنید.

اگر تصور می‌کنید نمی‌شود خودتان امتحان کنید. لاغری و خوش اندامی به این معنی نیست که خودتان را آزار بدهید و گرسنگی بکشید. رژیم‌های سخت غذایی توان آدم را از بین می‌برد. حتی اگر خیلی با اراده باشید و وسط کار کم نیاورید مطمئن باشید بعد از تمام شدن دوره‌ی رژیمتان دوباره چاق خواهید شد. کاهش وزن باید به مرور زمان رخ بدهد. این که در عرض یک هفته چند کیلو لاغر شوید به نفع سلامت جسم و روحتان نیست. با ما همراه باشید تا بگوییم چگونه می‌شود با ترفندهای ساده هر ماه یک کیلو لاغر شد.

مغز ما حدود 20 دقیقه وقت لازم دارد تا بتواند سیگنال‌های سیری را به معده ارسال کند. یعنی شما سیر شده‌اید اما مغزتان هنوز این خبر را به معده مخابره نکرده است برای همین شما به خوردن ادامه می‌دهید. بزرگان ما همیشه توصیه کرده‌اند قبل از سیر شدن کامل دست از غذا بکشید.

این توصیه توجیه کننده‌ی این اتفاق بیولوژیکی بدن است. زمانی که آن قدر می‌خورید تا کاملاً سیر شوید و بعضی وقت‌ها حتی نتوانید از جایتان تکان بخورید یعنی این که بیشتر از نیازتان غذا خورده‌اید و این یعنی شروع چاقی. راه حلش ساده است. شیوه‌ی غذا خوردن تان را عوض کنید و به مغز زمان بدهید تا سیگنال‌های سیری را ارسال کند. به این ترتیب کالری‌های کمتری دریافت می‌کنید بدون این که خودتان را از خوردن محروم کنید، فقط زیاده‌روی نمی‌کنید. این 10 روش توصیه شده را جدی بگیرید.

زمان بیشتری به غذا خوردن اختصاص دهید
می‌دانیم کار دارید و سرتان شلوغ است اما با چند دقیقه دنیا به آخر نمی‌رسد. زمانی که فرصت کمی برای غذا خوردن دارید با سرعت بیشتری لقمه ها را می‌بلعید و بدن زمان کافی برای دریافت یا ارسال سیگنال‌ها پیدا نمی‌کند. وقتتان را به گونه ای تنظیم کنید که برای ناهار یا شام حداقل 30 دقیقه وقت داشته باشید. سعی کنید در فضای آرام و با آرامش غذا بخورید. در این صورت زمانی که دو سوم غذایتان را میل کردید به طور طبیعی احساس سیری می‌کنید و میل زیادی برای پرخوری ندارد.

دست‌ها پایین
یکی از روش‌های موثر برای طولانی‌تر کردن وقت غذا این است: زمانی که لقمه ای در دهان دارید هیچ وقت قاشق و چنگال را در دست نگه ندارید. یک قاشق از غذا را به دهان ببرید. قاشق و چنگال را غلاف کنید. منظورمان این است که داخل بشقابتان بگذارید. لقمه را بجویید و به آرامی قورت دهید و سپس قاشق را بردارید و لقمه ای دیگر میل کنید.

راز لاغری چشم بادامی‌ها
شاید یکی از رازهای لاغری ژاپنی‌ها، چینی‌ها و کلاً چشم بادامی‌ها این است که با چوب غذا می‌خورند. استفاده از چوب باعث می‌شود که ریتم غذا خوردن کندتر شود. شما هم امتحان کنید از این چوب‌ها بخرید و با آن‌ها غذا بخورید. در این صورت لقمه های کوچک‌تری به دهان می‌برید و کمتر غذا می‌خورید.

وقتتان را به گونه ای تنظیم کنید که برای ناهار یا شام حداقل 30 دقیقه وقت
داشته باشید. سعی کنید در فضای آرام و با آرامش غذا بخورید. در این صورت زمانی که دو سوم غذایتان را میل کردید به طور طبیعی احساس سیری می‌کنید
از این گذشته غذا خوردن با این چوب‌ها خودش هنر است. یعنی باید کلی تمرکز به خرج بدهید. اگر از این کار خوشتان نمی‌آید به سبک و سیاق اجداد خودمان با دست غذا بخورید. (اگر بچه دارید برای او توضیح دهید قصدتان از این کار چیست).

از کاردهای کوچک‌تر استفاده کنید
اگر نمی‌توانید از پنیر چرب، خامه یا کره بگذرید بهترین راه این است که از کاردهای کوچک برای بریدن آن‌ها استفاده کنید. کارد کوچک میزان کمتری از این مواد غذایی را روی نانتان حمل می‌کند.

غذا را خوب بجویید
گرایش ما به غذا خوردن بیش از هر چیزی به حس بویایی‌مان مربوط می‌شود. برای همین زمانی که دچار سرماخوردگی و زکام شده‌ایم کمتر میل به غذا داریم و همه چیز برایمان بی‌مزه می‌شود. از این مسئله به نفع خودتان استفاده کنید. تا می‌توانید لقمه‌هایتان را بیشتر بجوید. در این صورت نه تنها آرام‌تر غذا می‌خورید بلکه حس بویایی‌تان نیز از عطر غذا اشباع می‌شود. نتایج پژوهش‌ها نشان می‌دهد افرادی که وزن متعادلی دارند لقمه‌هایشان را حدود 15 بار می‌جوند در حالی که چاق‌ها لقمه‌هایشان را 12 بار می‌جوند.

بشقاب‌های کوچک‌تر را دریابید
نتایج پژوهش‌ها نشان می‌دهد با انتخاب بشقاب‌های 25 سانتی به جای بشقاب‌های 30 سانتی 20 درصد کالری کمتری دریافت می‌کنید و هر ماه حدود یک کیلوگرم لاغرتر می‌شوید. زمانی که در بشقاب کوچک‌تر غذا می‌کشید بشقاب زود پر می‌شود و حجم غذا بیشتر دیده می‌شود. بر عکس بشقاب‌های بزرگ را هر چه پر می‌کنید احساس می‌کنید باز هم کم است؛ و به همین دلیل پرخوری می‌کنید.

برای دسر و بستنی قاشق‌های کوچک انتخاب کنید
در یک پژوهش انگلیسی، محققان به گروهی از شرکت کننده‌ها قاشق‌های 56 میلی لیتری دادند و به گروه دیگر قاشق‌های 74 میلی لیتری. آن‌ها مشاهده کردند شرکت کننده‌های گروه اول 14.5 درصد بستنی کمتری از شرکت کننده‌های گروه دوم خوردند. جالب اینجا بود افرادی که هم قاشقشان کوچک‌تر بود و هم پیاله‌ی بستنی‌شان، حدود 57 درصد کمتر بستنی خوردند. این استراتژی در همه‌ی موارد قابل استفاده است.

چنگالتان را چرب کنید
اگر نمی‌توانید از سس سالاد دست بکشید و عادت دارید سالادتان را سس باران کنید دست نگه دارید. به جای این کار سس را داخل یک پیاله‌ی کوچک ریخته و کنار بشقابتان بگذارید. چنگالتان را آغشته به سس کنید و سپس آن‌را داخل سالاد فرو ببرید. در این صورت نه تنها کالری کمتری مصرف می‌کنید بلکه سرعت غذا خوردنتان هم کمتر می‌شود. در نتیجه کمتر می‌خورید.

نتایج پژوهش‌ها نشان می‌دهد افرادی که وزن متعادلی دارند لقمه‌هایشان راحدود 15 بار می‌جوند در حالی که چاق‌ها لقمه‌هایشان را 12 بار می‌جوند

تک خوری کنید
درست است که تنها غذا خوردن اصلاً مزه ندارد ولی بدانید غذا خوردن در جمع دوستان و محیط‌های شلوغ باعث پرخوری می‌شود. محققان می‌گویند زمانی که با یک فرد دیگر، یا دو فرد دیگر و یا با بیش از 6 فرد دیگر غذا می‌خورید به ترتیب 24، 41 و 76 درصد بیشتر غذا می‌خورید. واقعیت این است زمانی که دور و برمان شلوغ است تمرکز کمتری به میزان غذایی که می‌خوریم داریم.

از لیوان کوچک استفاده کنید
افراد در لیوان‌های کوتاه و پهن در مقایسه با لیوان‌های بلند و باریک به میزان 19 درصد آب میوه‌ی بیشتری می‌نوشند. اگر نمی‌توانید از نوشابه و نوشیدنی‌های دیگر دل بکنید حداقل از لیوان‌های بلند و باریک استفاده کنید تا به این ترتیب میزان مصرفتان کمتر شود.


منبع: گزيده اخبار علمي

 

رژیم غذایی برای افراد سودا مزاج در طب سنتی

 

 

کسانی که دچار این نوع طبع می شوند اکثرا به یاس و نا امیدی و ناراحتی های فکری و روحی مبتلا هستند , مدام در خود فرو می روند , خود خوری می کنند و برای آرامش خود گریه می کنند.

 

این افراد (مثلا کسانی که احساس گزگز دست و پا می کنند) باید از خوردن غذاهای چرب , شور , مانده و بیات به خصوص گوشت , ماهی دودی , شیرینی جات مصنوعی , ادویه جات و به خصوص چای و نیز خوردن قرص جلوگیری , خودداری نمایند و در عوض بیشتر از مسهل های گیاهی مانند قدومه شیرازی , بارهنگ , تخم ریحان و مرو استفاده کنند .

 

مصرف پنیر همراه با چای شیرین به عنوان صبحانه برای این گون افراد فوق العاده زیان اور است زیرا رسوبات خون در این نوع افراد افزایش می یابد و اکثرا دچار یبوست مزاج می شوند .

 

استفاده از غذاهای گیاهی مانند آلو اسفناج , کدو تنبل و هویج فرنگی پخته نیز بسیار مفید است و همچنین استفاده از سالاد های فصل با مقداری جوانه گندم قبل از غذا و نیز مصرف آش جو اثرات مفیدی برای افراد دارد.تنقیه ی دم کرده جو یا روغن زیتون در اخراج سودا از مرکز تجمع ان یعنی روده ها نقش موثری خواهد داشت . اگر چنین افرادی به فکر اصلاح طبع خود نباشند شدیدا دچار افسردگی و پژمردگی روحی خواهند شد و روز به روز لاغر تر و تکیده تر می شوند و چهره شان گرفته تر می شود.

 

کلیه غذاهای گرمی بخش مانند گوشت گوسفند , شتر , کبوتر برای سوداوی ها خوب است . در صورت مصرف برنج , حتما شوید و زیره سیاه استفاده شود .

 

سبزی جات گرم مانند نعناع , ترخون , ریحان , جعفری , تره , انواع کلم و... مصرف شود کشمش , انجیر , خرما , زعفران , زیره , آفتیمون و بذرهای ملین مانند خاکشیر , تخم شربتی , قدومه شیرازی برای افراد سوداوی مزاج بسیار مفید است

 

پرهیزات:

 

بادمجان و غذاهای نمک سود : مانند ماهی دودی ماهی شور خیار شور و گوشت گاو و گوساله و ماست ع پنیر , چای شیرین , ترشی جات , شیرینی جات قنادی , سرکه , چای , دوغ , برای افراد سوداوی مزاج مناسب نیست.

 

در بین غذاها از نوشیدن مایعات به خصوص آب یخ و نوشابه های گاز دار و دوغ خودداری کنند .

 

این افراد باید از مصرف کشک و ماست نیز پرهیز کنند .

 

به امید روزی که همه ی انسان ها در وهله ی اول در مورد طبع و مزاج خود , شناختی جامع و در وهله ی بعد نسبت به غذاهای مناسب ان اطلاعات کافی داشته باشند تا اخلاط اربعه را در بدن خود به حال تعادل نگه دارند و از هر گونه کسالت و بیماری نجات پیدا کنند . مثلا فرض کنید که طبع کسی در ابتدا متعادل و اخلاط او متناسب و از نظر جسمی کاملا سالم است حال مدتی است که شروع به خوردن مرتب ماست و دوغ کرده است , نتیجه این کار ان می شود که دچار پار ستزی و گزگز و خواب رفتن دست و پا می شود و هر چه به پزشکان مختلف مراجعه می کند علت ان را تشخیص نمی دهند. در طب سنتی کافی است شما بدانید پارستزی اندام ها در اکثر اوقات مربوط به رسوب سودا در اطراف و گلوگاههای اعصاب محیطی شما می باشد و خوردن دائمی ماست , سودای محیط را زیاد کرده و باعث کم خونی موضعی در اطراف اعصاب محیطی شما شده و غذا رسانی و اکسیژن رسانی به اعصاب را نختل می کند و در نتیجه شخص دچار گزگز اندام هایش می شود , و پرهیز دادن بیمار از خوردن ماست و فصد خون مکرر و کم از اندام درگیر یا زالو درمانی به فوریت , سودا را از بدن بیرون کرده و بیمار در زیر فصد احساس سبکی و بهبودی اش را فی الحال حس می کند.
و در کل انسان ها معمولا به طور ارثی و مادرزادی یا بلغمی هستند و یا دموی یا صفراوی یا سودایی و در موارد بسیار نادر دارای اعتدال مزاج .
و گرایش به یک مزاج نشان از مریضی نیست بلکه تمامی این مزاج ها باید به وسیله  تغذیه مناسب با مزاجشان و رعایت تقوای الهی و ترک گناه و انجام واجبات به تعادل نسبی برسند.
تعادل نسبی یعنی بلغمی معتدل , صفراوی معتدل , دموی معتدل , سودایی معتدل .
مثلا شما بلغمی هستید و موهایتان بور است و رنگ پوستتان خیلی سفید و قوای جنسیتان ضعیف و ... حال اگر شما مصرف سردی جات را کاسته و یا همراه با مصلح بخورید و ... می بینید که به اعتدال می رسید یعنی اعتدال بلغمی , و در این اعتدال ضعف قوای جنسیتان برطرف می شود کسلی و سفیدی مفرط چهره نیز رفع می شود ولیکن انتظار این که چهره شما گندمی یا گلگون شود یا موی سرتان سیاه خالص شود دور از دسترس می باشد زیرا شما مزاج ژنتیکی خود را عوض نمی توانید بکنید بلکه فقط متعادل می کنید و رعایت و پرهیز باید در تمام طول عمرتان انجام شود و صرفا تغذیه در رسیدن به اعتدال مطرح نیست بلکه حتی خواب و بیداری, پوشش , اعتقادات و .. بر مزاج تاثیر دارند .و نتیجه این می شود که بعضا شما فردی را می شناسید با علائم صفراوی ولیکن حتی یکبار هم او را خشمگین و یا پرخاشگر ندیدید (در حالی که در غلبه صفرا افراد زود خشمگین می شوند که البته زود نیز آرام می شوند) که علت آن تقوای الهی و تعادل است و حال انکه هیکل او شاید در حد اعتدال نباشد.
ضرورت دانستن گرمی ها و سردی ها :
برای حفظ سلامت و درمان بیماری ها لازم است ما گرمی ها و سردی ها را بشناسیم تا با بهره گیری درست و به جا از آنها بدن خود را درحال تعادل نگهداری کنیم و در صورت بروز بی تعادلی و بیماری از آنها برای درمان بهره بگیریم .
دانستن گرمی ها و سردی ها موجب توان تطبیق ما با مزاج تن و روان انسان شده و از عوارض جانبی مصرف غذاها و داروها می کاهد , نیز هر چقدر میزان اطلاعات انسان از این ویژگی ها بیشتر باشد و توانایی فهم دقیق تری از مزاج داشته باشد بر شتاب درمان بیماری ها افزوده می شود.

 

 منبع:پارسی طب

 

 

دیابتی ها مراقب باشند

دیابتی‌ها در خوردن عسل هم محدودیت دارند.

دکتر علیرضا استقامتی، متخصص غدد، در گفت‌وگو با فارس اظهار کرد: اگر چه اغلب دیابتی‌ها به دلیل مزمن بودن بیماریشان، اطلاعات و آگاهی لازم را کسب می‌کنند اما هنوز هم عادات و باورهای نادرستی در این بیماران وجود دارد.

وی مهمترین نکته برای دیابتی‌ها را رعایت نظم در درمان دانست و افزود: این امر صرفاً به معنی استفاده از دارو نیست چرا که بخش مهمی از درمان، شیوه زندگی منظم و مناسب است.

استقامتی با بیانی اینکه ورزش مناسب و تغذیه صحیح از اصول درمان دیابت هستند توضیح داد: بیماران باید الگوی درمانی مناسبی انتخاب کنند به طور مثال نباید فکر کنند خوردن روزی چند قرص، تزریق انسولین یا نیم ساعت پیاده‌روی کافی است، بلکه برنامه‌ای را به صورت روزمره رعایت کنند.

وی تأکید کرد: جوانان مبتلا به دیابت که مایل به انجام ورزش‌های سنگین هستند حتماً باید قبل از آن با پزشک خود مشورت کنند. همچنین مبتلایان به دیابت نوع دوم که اغلب چاق یا دارای اضافه وزن هستند باید قبل از ورزش به پزشک مراجعه کنند.البته دیابتی‌هایی که ناراحتی قلبی یا چشمی دارند باید از ورزش‌های سنگین خودداری کنند.

این پزشک متخصص در ادامه با اشاره به دانسته‌ها و باورهای نادرست برخی بیماران گفت: این باورها اغلب مشکل‌ساز می‌شود. به طور مثال بیماران فکر می‌کنند مصرف مواد غذایی حاوی قندهای طبیعی محدودیت ندارد و مثلاً هر چقدر عسل بخورند مشکلی ایجاد نمی‌شود.

استقامتی با تأکید بر رعایت رژیم غذایی متعادل، متنوع و کافی از سوی بیماران اظهار کرد: پزشک بر اساس قد و وزن، شرایط جسمانی، عادات غذایی و فرهنگ بیمار رژیم غذایی به فرد پیشنهاد می‌دهد که توصیه می‌شود این رژیم رعایت شود.

به گفته وی، بیماران مبتلا به دیابت بهتر است سبزی‌های متنوع را به صورت خام یا پخته بیشتر مصرف کنند و از خوردن غذاهای پرکالری مثل غذاهای دارای نشاسته و روغن‌های اشباع نشده و شیرینی بپرهیزند.

منبع:سیمرغ

تغذیه در ضایعات نخاعی

نخاع یا مغز تیره ، به بخشی از دستگاه عصبی مرکزی گفته می‌شود که به صورت یک طناب درون مجرای ستون مهره‌ها قرار دارد. بخش بالای آن در مجاورت اولین مهره ی گردن و انتهای آن در سطح دومین مهره ی کمری است( در تصویر بالا، نخاع به شکل نوار زرد رنگی مشخص شده است و در تصویر پایین واضح تر است).

ضایعه‌ی نخاعی عبارت است از: آسیب طناب نخاعی که می‌تواند به دنبال حوادث طبیعی، تصادفات و ضایعات ورزشی ایجاد شود. بیماران مبتلا به ضایعه‌ی نخاعی، با توجه به سطح و شدت ضایعه، با طیفی از ناتوانایی‌ها وعوارض مواجه خواهند شد.

چنانچه ضایعه در مهره‌های سینه‌ای به پایین اتفاق بیفتد، فرد دچار فلج اندام‌های تحتانی (PARAPLEGIA) شده و قادر به حرکت پاها نخواهد بود. ضایعه در این سطح، اختلال در عملکرد روده، مثانه، عضلات سینه‌ای و شکمی را به‌ دنبال خواهد داشت.

در صورتی که ضایعه در ناحیه‌ی نخاع گردنی اتفاق بیفتد، فرد دچار فلج دو دست و دو پا (QUADRIPLEGIA) می‌شود، در نتیجه علاوه بر پاها قادر به حرکت دست و بازوهایش نیز نخواهد بود. مسلما هر چه محل ضایعه‌‌ی نخاعی به مغز نزدیک‌تر باشد، بخش گسترده‌تری از اعضا از عملکرد طبیعی خارج می‌شوند و در نتیجه بیمار به مراقبت‌های پیچیده‌تر و حمایت بیشتری نیاز خواهد داشت.

مراقبت و حمایت تغذیه‌ای از بیماران ضایعه‌ی نخاعی، جزء مراقبت‌های ضروری و پیچیده‌ای است که باید در دو مرحله‌ی حاد و مزمن مورد توجه قرار گیرد. متاسفانه غالباً شرایط بحرانی و مشکلات حیاتی پیش آمده، به ویژه در مرحله‌ی حاد که 4- 3 هفته‌ی اول بعد از ضایعه را شامل می‌شود، بر توجه به نیازهای تغذیه‌ای بیمار سایه می‌افکند، در حالی که توجه به شرایط هر فرد ضایعه دیده، بررسی وضعیت تغذیه و تامین نیازها در حمایت از عملکرد سیستم قلبی، تنفسی و پیشگیری از سوء تغذیه‌ی زود هنگام بیمار و از دست رفتن سریع توده‌ی سلولی فعال بدن موثر است.

حمایت تغذیه‌ای به موقع، در پیشگیری از بسیاری از عوارض ضایعه‌ی نخاعی نظیر زخم بستر، عفونت مکرر مثانه، ضعف و خستگی عمومی تاثیر مستقیمی دارد. اهمیت این موضوع در مبتلایانی که در دوره‌ی رشد و بلوغ هستند به مراتب بسیار بیشتر است.

ضایعه‌ی نخاعی، علاوه بر آن که مشکلاتی برای غذا خوردن بیمار ایجاد می‌کند، باعث تغییرات ناگهانی در نیازهای تغذیه‌ای مبتلایان می شود. از این رو مشاوره با متخصص تغذیه‌ی با تجربه در 24 ساعت اول بعد از بستری شدن بیمار، به منظور ارزیابی وضعیت تغذیه‌ی بیمار، محاسبه میزان پروتئین و انرژی، زمان‌بندی تغذیه ی او و نحوه‌ی تغذیه برای به‌ حداقل رساندن تحلیل ذخایر بدن باید جزء برنامه‌ی تیم درمانی قرار گیرد. با توجه به تغییر در عملکرد دستگاه گوارش و سوخت و ساز بدن و حساسیت بیمار نسبت به تغییرات سطح قند خون و اکسیژن، نیاز فرد به انرژی، پروتئین و بسیاری از ویتامین‌ها و مواد معدنی با قبل از ضایعه تفاوت خواهد کرد.

در این مرحله تغذیه‌ی بیمار ابتدا از راه ورید و بعد به محض شروع حرکات لوله‌ی گوارش، تغذیه از راه مجرای گوارشی (دهانی، بینی- معدی، بینی- رودی) صورت می‌گیرد. تعیین نحوه ی تغذیه‌ی بیمار بر حسب وضعیت تغذیه ای، شرایط فیزیولوژیک بیمار و مدت زمان وابستگی به تغذیه اینترال مشخص می‌گردد. در این مرحله پیشگیری از بازگشت غذا به سمت ریه‌ها (آسپیراسیون) بسیار حیاتی است. نکته‌ی قابل توجه دیگر آن است که تغذیه‌ی این بیماران باید به دفعات و به صورت تدریجی انجام شود. بنابراین زمان بندی تغذیه‌ی بیماران باید با هماهنگی با سایر اعضای تیم درمان صورت گیرد تا نیم ساعت قبل از غذا، مجرای تنفسی پاک گردد و انجام فیزیوتراپی قفسه‌ی سینه، حداقل تا 30 دقیقه بعد از خوردن غذا خودداری شود.

توجه به این نکته ضروری است که هر ساعت تاخیر در تغذیه‌ی بیمار نخاعی، باعث بدتر شدن وضعیت بیمار و پاسخ ضعیف ‌تر وی به حمایت‌‌های درمانی و مراقبتی می‌شود.

تامین مایعات کافی و پیشگیری از دست دادن آب (دهیدراتاسیون)، حفظ تعادل الکترولیت‌های بدن، محاسبه ی میزان انرژی مورد نیاز با توجه به سطح و شدت ضایعه و سایر عوامل فردی؛ محاسبه و تامین نیاز پروتئین به‌منظور باز گرداندن و حفظ تعادل ازته ‌ی مثبت، جزء اهداف اولیه‌ی مراقبت‌های تغدیه‌ای هستند که باید مورد توجه متخصصان تغذیه قرار گیرد. عدم تامین انرژی کافی، باعث افزایش زمان وابستگی بیمار به دستگاه تنفس مصنوعی و دادن کالری اضافه نیز، باعث وارد شدن فشار زیادی به قلب، کبد و کلیه‌ها می شود.

بنابراین استفاده از کالریمتری غیرمستقیم برای اندازه‌گیری کالری مصرفی بیمار در این مرحله بسیار مفید خواهد بود.

در مورد پروتئین مورد نیاز نیز باید گفت: به طور کلی در بیماران مبتلا به فلج اندام تحتانی 7/1- 5/1 گرم پروتئین به ازای کیلو‌گرم وزن بدن در مرحله تعادل ازته منفی و 5/1- 2/1 گرم در تعادل مثبت ازته تعیین شده است. البته متخصصان تغذیه بیش از آن که به این اعداد اکتفا کنند باید به شدت ضایعه و شرایط فردی هر بیمار توجه کنند، زیرا نیاز به پروتئین در برخی از این بیماران حتی به 5/2- 3 گرم در روز نیز افزایش می‌یابد. تامین انرژی کافی و پروتئین مورد نیاز برای حفظ توده‌ی عضلانی و پیشگیری از زخم بستر و بهبود سریع‌تر زخم‌ها، از همان هفته‌های اول بسیار مهم است. توجه به این نکته ضروری است، که عدم توجه به وضعیت تغذیه‌ی فرد ضایعه دیده و عدم برقراری تعادل ازته بعد از 3- 2 هفته، منجر به از دست رفتن 30 درصد توده‌ی عضلانی بدن می‌شود و این امر می‌تواند بیمار را در معرض خطر مرگ قرار دهد.

متخصصان تغذیه باید نیازهای تغذیه‌ای بیمار را با توجه به نتایج آزمایش‌های بیوشیمیایی آن‌ها به ویژه قند‌خون، آلبومین سرم، پری آلبومین، کلسترول، اوره، کراتینین، هماتوکریت، هموگلوبین، فریتین و الکترولیت ها تعیین نمایند.

پس از گذراندن دوران حاد، باید آموزش‌های لازم به بیمار و اطرافیان وی در ارتباط با چگونگی تغذیه و تامین نیازهای تغذیه‌ای بیمار ارایه گردد و بیمار نسبت به عادات خوب غذا خوردن تشویق شود. انجام مشاوره‌ی تغذیه‌ی منظم با بیمار، برای دستیابی به هدف فوق ضروری است.

یکی دیگر از نگرانی‌های مهم در مورد بیماران ضایعه‌ی نخاعی، مساله‌ی کنترل وزن در طولانی مدت است. این بیماران می‌‌توانند هم در معرض خطر کاهش شدید وزن و هم در معرض خطر افزایش وزن قرار گیرند که وقوع هر یک از این شرایط می‌تواند مشکلات بیشتری برای فرد ضایعه دیده به همراه داشته باشد.

منبع:تبیان

رژیم غذایی و ورزش‌های مناسب برای درمان ورم پا

 پزشکان مختلف ممکن است نظرات مختلفی در این خصوص داشته باشند و در رابطه با نارسایی عروق لمفتیک با شما صحبت کنند. با این حال آنچه خانم‌ها را آزار می‌دهد، در واقع حبس آب است که در نهایت ورم پا ایجاد می‌کند. بدن ما از 60 درصد آب تشکیل شده است و این آب قسمتی از فواصل داخل سلولی و خارج سلولی را فرا گرفته است. به عبارتی خانمی که 55 کیلوگرم وزن دارد در بدن‌اش 30 لیتر آب جمع شده که 8 تا 10 لیتر آن خارج سلولی و متحرک است. وقتی که عروق بیش از اندازه آب را به سمت خود بکشند، این امر در ابتدا سبب حبس آب در عروق و بعد از آن ورم می‌شود. یکی از نشانه‌های ابتلا به ورم باقی‌ماندن جای فرورفتگی با فشار دادن انگشت روی موضع یا بزرگ شدن پا در روزهای گرم یا ساعات پایانی روز است.
ورم ناراحتی خیلی حادی نیست اما می‌تواند هراز چندگاهی مشکل‌ساز شود. دلیل آن هر چه باشد در نهایت درمان مشخص است. یا باید از جوراب‌های مخصوص کمک گرفت یا به کمک درمان‌های دارویی  آب را خشکاند. در این میان نوع تغذیه و فعالیت بدنی هم اهمیت ویژه‌ای دارد.
جالب است بدانید راه رفتن با پای برهنه روی شن‌های خشک ساحل، ماساژ دادن و کشیدن آرام ماهیچه‌های داخلی، ریختن آب خنک و پوشیدن جوراب‌های کشی فشرده در صورتی که کارتان ایستاده است، می‌تواند سبب کاهش میزان ورم شود، در حالی که زندگی در نواحی خیلی گرم، استفاده از سیستم‌های گرمایشی از کف، پوشیدن کفش‌های تنگ یا پاشنه بلند، داشتن اضافه وزن و مصرف برخی داروها مانند استروژن، کورتیکویید و... می‌تواند این مشکل را شدیدتر کند.
در صورتی که شما مبتلا به ورم پا هستید، پیشنهاد می‌کنیم به پزشک مراجعه کنید تا ابتدا آزمایشات لازم را تجویز و درمان‌های دارویی را آغاز کند. در کنار آن لازم است تحت نظر یک متخصص تغذیه و متخصص طب ورزشی هم باشید تا رژیم غذایی و حرکات ورزشی لازم را به شما یادآوری کنند.
در اینجا به خلاصه‌ای از آنچه برای شما تجویز می‌شود اشاره می‌کنیم.

 ****به رژیم غذایی خود توجه کنید:
این اشتباه بزرگی است که فکر کنید نوع رژیم غذایی در بروز یا بهبود ورم پا بی‌تاثیر است. به طور معمول افرادی که به ورم پا دچارند، تغذیه درست و خوبی ندارند. به عنوان مثال چربی‌های اشباع و مواد غذایی تصفیه شده زیادی مصرف کرده و در مقابل علاقه‌ای به مصرف میوه و سبزیجات تازه ندارند. این در حالی است که بسیاری از رژیم‌های غذایی می‌تواند از حبس آب و در نتیجه ورم پیشگیری کند.

 1- هر روز به قدر کافی پروتئین بخورید:
بهترین مقدار مصرف روزانه پروتئین 7/5 تا یک گرم پروتئین برای هر کیلوگرم از وزن است. مثلا اگر وزن شما 55 کیلوگرم است، شما روزانه به 5/38 تا 55 گرم پروتئین نیاز دارید. 100 گرم گوشت مرغ حاوی 25 گرم و 100 گرم گوشت ماهی پخته حاوی 20 گرم پروتئین است. زمانی آب درون پاها و عروق حبس می‌شود که خون به اندازه کافی پروتئین نداشته باشد.

2- از منابع غنی ویتامین E و D استفاده کنید:
گردو، بادام، دانه انگور و ماهی‌های آب‌های سرد منابع غنی ویتامین E بوده و همان‌طور که ویتامین D محافظ استخوان‌هاست می‌توانند محافظ عروق خونی باشند. ویتامین D نیز در میوه‌های قرمز رنگ یافت می‌شود و می‌تواند سبب کاهش نفوذپذیری سلولی شود.

3- مصرف مواد غذایی اسفنجی را کاهش دهید:
برخی از مواد غذایی مانند گلوتن، کازئین و برخی افزودنی‌ها مانند امولیاست و امولزیفیانت می‌توانند حبس آب را افزایش دهند. به همین علت مصرف آنها توصیه نمی‌شود.

****زیاد سر پا نایستید :
در صورتی که دچار ورم پا هستید مسلما اولین توصیه پزشک به شما پوشیدن جوراب‌های مخصوص واریس است. این جوراب‌ها چندان زیبا و راحت نیستند اما پوشیدن آنها ضروری است. می‌توانید این نوع جوراب‌ها را از داروخانه تهیه کنید. در ضمن بهتر است بدانید زیاد ایستادن می‌تواند ورم را شدیدتر کند، پس سعی کنید از ایستادن‌های طولانی‌مدت در طول روز خودداری کنید.

 ***5 ورزش مناسب برای ورم پا :
هر روز این تمرین‌ها را باید مرتب و پشت هم انجام دهید
1- روی یک صندلی بنشینید و یک توپ تنیس را زیر کف پا گذاشته و بدون آنکه به آن فشار بیاورید آن را حرکت دهید و بچرخانید. این حرکت را برای هر پا به مدت یک دقیقه در روز انجام دهید.
2- سرپا جلوی یک پنجره یا هوای آزاد بایستید و در حالی که به دوردست نگاه می‌کنید، دست‌ها را به عقب برده تا قفسه سینه باز شود و برای یک دقیقه نفس عمیق بکشید.
3- سرپا بایستید. یک پا را لبه پله قرار دهید، به طوری که فقط پنجه روی پله باشد و پاشنه بالاتر قرار گیرد. پای دیگر را پشت پایی که روی پله است قفل کنید و خود را تا جای ممکن بالا بکشید. بعد به حالت طبیعی اول برگشته و این بار پاشنه را که زیر آن چیزی نیست پایین‌تر از بلندی پله بیاورید. این کار را روی هر پا 20 مرتبه تکرار کنید.
4- سرپا بایستید. دست ها را از هم باز کنید. یکی از زانوها را تا جایی که می‌توانید بالا آورده و به سینه نزدیک کنید و یک دقیقه در این حالت بمانید. برای پای دیگر هم همین کار را تکرار کنید.
5- روی زمین بنشینید. پاها را بکشید. دست‌ها را دو طرف خود روی زمین بگذارید. بعد به مدت یک دقیقه سرپنجه‌ها را تا جای ممکن به سمت خود بکشید. این تمرین را برای یک دقیقه در روز انجام دهید.

منبع:سلامت

رژیم غذایی در آرتریت روماتوئید

محققین سوئدی طبق یك مطالعه تجربی نشان دادند،افرادی كه دارای التهاب مفاصل ( روماتیسم ) بوده  و رژیم غذایی مردم نواحی مدیترانه را دریافت كرده ا ند، به مراتب درد و تورم كمتر و فعالیت بیشتری داشته اند.

آرتریت یعنی شخص ، دارای مفاصل دردناك و متورم است . چربی كه شما مصرف می كنید، در بدن تبدیل به یكسری مواد شیمیایی به نام پروستاگلاندین می شود. پروستاگلاندین ها انواع مختلفی دارند و هر كدام در بدن ، عمل مخصوص به خود را انجام می دهند. بعضی از انواع پروستاگلاندین ، باعث التهاب مفاصل می شود كه علائم این التهاب شامل قرمزشدن، تورم، خارش و درد است كه وضعیت آرتریت را بدتر می كنند .انواع دیگر پروستاگلاندین ، باعث پیشگیری و درمان التهاب می شوند.

اسیدهای چرب اُمگا- 3 كه درماهی ودانه های خوراكی مثل بذرِ كتان، گندم و لوبیای سویا وجود دارد ، التهاب مفاصل را كاهش می دهند. اسیدهای چرب تك اشباعی (MUFA) نیز مانند اسیدهای چرب عمل می كنند كه در بیشتر سبزیجات و روغن زیتون ( اولین روغنی كه در نواحی مدیترانه استفاده شد) یافت می شوند.

رژیم غذایی مردم نواحی مدیترانه بر پایه ی میوه، سبزی، غلات كامل ( تصفیه نشده و سبوس دار)، آجیل ، دانه های خوراكی و ماهی است كه تمامی این مواد غذایی باعث كاهش التهاب مفاصل می شوند.

این محققین نشان دادند دریافت رژیم غذایی مردم نواحی دریای مدیترانه درد ناشی ازآرتریت روماتوئید ( روماتیسم یا التهاب مفاصل ) را كاهش می دهد.

منبع:تبیان

راه‌های کاهش احساس درد

درد ناشی از یک پیغام فرستاده شده از اعصاب محیطی بدن به مغز می‌باشد. درد می‌تواند علامت هشداردهنده‌ای باشد، برای مثال: باعث می‌شود که دست به شعله آتش نزنید.اما گاهی درد برای مدت طولانی ادامه می‌یابد، آن زمان درد مزمن شده است.

 فقط به پزشک نگویید: درد دارم. بلکه موارد زیر را برای او بیان کنید.درد را برای پزشک توصیف کنید، برای مثال: سوزش، سوزن سوزن زدن و غیره.اثر درد را در زندگی خود بگویید؛ یا باعث شده کمتر فعالیت کنید و یا سخت کار کنید؟چه چیزی باعث بهتر و یا بدتر شدن درد شما می‌شود؟ چه زمانی درد دارید؟با چه فعالیتی درد دارید و با چه داروهایی درد فروکش می‌کند و یا بدتر می‌شود؟ در این مطلب 14 راه برای کاهش احساس درد را برایتان می‌گوییم.

1- پیاده روی

بیشتر راه بروید. یکی از بهترین درمان‌ها برای درد مزمن، پیاده روی می‌باشد. درد باعث می‌شود فعالیت بدنی فرد کم شود. ورزش موجب آزاد شدن هورمون اندروفین می‌شود که این هورمون، ضددرد طبیعی در بدن می‌باشد.بهتر است 5 بار در هفته و هر بار به مدت 30 دقیقه ورزش کنید و یا راه بروید.از استراحت طولانی در بستر خودداری کنید. مردم فکر می‌کنند استراحت کردن باعث کاهش درد می‌شود. اما امروزه، پزشکان استراحت زیاد را برای دردهای مزمن، خوب نمی‌دانند.خوابیدن در بستر برای مدت طولانی باعث ضعیف شدن عضلات می‌گردد و درد را بدتر می‌کند.پس بهتر است به جای استراحت کردن، حرکت کنید.

2- طب سوزنی

طب سوزنی برای برخی دردهای مزمن مفید است. اما آیا می‌دانید چرا این طب، کمک کننده است؟ هیچ کس دقیقا جواب این سوال را نمی‌داند، اما ممکن است سوزن‌ها باعث آزاد شدن ضد درد طبیعی در بدن شوند و یا انتقال پیام‌های درد را به مغز مسدود کنند.

3- خواب کافی

نه تنها درد، خواب شما را خراب می‌کند، بلکه خواب کم هم درد مزمن شما را بدتر می‌کند.اگر درد باعث سخت خوابیدن شما می‌گردد، به پزشک مراجعه کنید.خوابیدن در ساعت معین و بیدار شدن در ساعت مشخص، به خوابیدن خوب و کاهش احساس درد کمک می‌کند.

4- منحرف کردن فکر

پرت کردن حواس و منحرف کردن فکر از درد می‌تواند درمان کننده دردهای مزمن باشد. مطالعات نشان داده است اگر فکرمان را مشغول چیز دیگری کنیم، مثلا حرف زدن، حل کردن جدول و یا خواندن کتاب، منطقه‌ای از مغز که درد را پردازش می‌کند، کمتر فعال می‌شود.

5- تغییر رژیم غذایی

ممکن است نوع غذای مصرفی بر درد شما تاثیر داشته باشد؛ مثلا خوردن پنیر در تشدید درد میگرن موثر است. گوشت چرب نیز ورم و درد بیماران روماتیسمی را زیاد می‌کند. یک دفترچه یادداشت تهیه کنید و آن چه را که می‌خورید در آن بنویسید. ببینید چه غذاهایی باعث تشدید درد شما می‌گردند و از مصرف آنها خودداری کنید و ببینید که حالتان بهتر می‌شود یا نه.

6- توصیف درد

درد را نمی‌توان توصیف کرد. برخی از افراد برای بیان شدت درد از اعداد 1 تا 10 استفاده می‌کنند، برخی دیگر از صورت‌های شاد و غمگین استفاده می‌کنند.

7- تنفس عمیق

نفس عمیق بکشید. تنفس عمیق نیاز به محل خاصی ندارد و شما می‌توانید در هر جایی این کار را انجام دهید.

8- ورزش استقامتی

تقویت عضلات با وزنه‌های کوچک ممکن است باعث کاهش درد شود.این کار همانند دارو، برای کمردرد و آرتریت می‌تواند مفید باشد. با این حال قبل از انجام هر ورزشی با پزشک خود مشورت کنید.استحکام و تقویت بدن موجب بهبودی انعطاف‌پذیری و تعادل می‌گردد.

9- مکمل‌ها

از پزشک خود بخواهید یک مکمل برای شما بنویسد. تحقیقات نشان داده که برخی از این مکمل‌ها مفید می‌باشند. مکمل روغن ماهی و گلوکزآمین باعث کاهش التهاب می‌شوند و برای درد مفاصل و آرتریت کمک کننده می‌باشند. قبل از مصرف هر نوع مکملی، با پزشک مشورت کنید.

10- یوگا

یوگا می‌تواند برای کاهش احساس درد مفید باشد. تحقیقات نشان داده که انجام یوگا به طور مرتب می‌تواند درد را تسکین دهد، عملکرد بدن را افزایش دهد، خلق و خو را بهتر کند و مصرف داروهای ضد درد را کاهش دهد.

11- فیزیوتراپی

در فیزیوتراپی، شما تمرینات ورزشی را یاد می‌گیرید.

12- گفتار درمانی

درمانگر و یا مشاور کمک می‌کند که با درد خود دسته و پنجه نرم کنید و راه حل‌های عملی برای حل مشکلات کسب کنید.

13- جراحی

برای بهبود برخی دردهای مزمن، با نظر پزشک متخصص، جراحی لازم می‌شود؛ برای مثال: بیرون زدن دیسک کمر باعث درد شدیدی می‌شود که با جراحی، آرام می‌شود. البته جراحی هم عوارض مخصوص به خود را دارد.

14- داروها

تنها داروهای ضددرد مفید نیستند، بلکه برخی داروهای ضدافسردگی و داروهای ضد صرع نیز ممکن است برای کاهش درد مفید باشند. البته باید با مشورت پزشک دارو بخورید. ولی این را هم به یاد داشته باشید که زیاد از قرص‌های مسکن استفاده نکنید.استامینوفن، ژلوفن و بروفن مسکن‌هایی هستند که بدون نسخه پزشک هم می‌توانید آنها را از داروخانه بخرید. اما اگر این داروها را به مقدار زیاد و برای مدت طولانی مصرف کنید، عوارضی برای شما خواهند داشت.

منبع : گروه سلامت سیمرغ 

 

پوكي استخوان را بشناسيم

پوكي استخوان چيست؟پوكي استخوان يا استئوپروز، عبارت از حالتيست كه در اثر تخريب بافت استخواني، توده‏اي استخوان كاهش يافته سرانجام به شكستگي استخوان منجر مي‏شود (تعداد و اندازه‏ي تيغه‏هاي استخواني بافت استخواني كاهش مي‏يابد).
توده‏ي استخواني هر فرد معمولاً در 30 تا 35 سالگي به بيشترين حد خود مي‏رسد. پس از اين سن، كم شدن توده استخوان به صورت يك روند طبيعي آغاز مي‏شود. در واقع با افزايش سن، مقدار استخواني كه تخريب مي‏شود، بيشتر از مقداري است كه ساخته مي‏شود. اگر بتوانيم ساختمان داخلي بافت استخواني را با ميكروسكوپ ببينيم، در حالت طبيعي، شبيه كندوي عسل است كه با تخريب بافت استخواني در اين كندو اندازه‏ي فضاهاي خالي بزرگتر مي‏شود و به عبارتي پوك‏تر مي‏شود. بدين ترتيب، استخوانها نازك و شكننده مي‏شوند، به حدي كه به راحتي و حتي به خودي خود مي‏شكنند.(مخصوصاً در ناحيه سر استخوان ران كه در گودي استخوان لگن جا دارد، ستون مهره‏ها و مچ دست). زمان يائسگي عامل خطر ديگري براي پوكي استخوان است، بطوريكه بعضي، عملاً پوكي استخوان را فقط بيماري دوران يائسگي مي‏دانند. هنگام يائسگي، مقدار هورمون (استروژن) در بدن زنان خيلي كم مي‏شود. پايين آمدن اين هورمون در خون، از دست دادن (استحكام) استخوان و پوكي آن را سبب مي‏شود. پوكي استخوان، بيماري خاموش نيز ناميده مي‏شود، زيرا ممكن است شما متوجه هيچ علامتي نشويد. طي سالها ممكن است استخوانهايتان را از دست بدهيد، اما ندانيد كه پوكي استخوان داريد، تا زمانيكه ناگهان يكي از استخوانهايتان بشكند. بعضي مواقع، وجود برخي از بيماريها مثل پركاري تيروئيد، كم كاري غدد جنسي، آرتريت روماتوئيد، يا مصرف بعضي از داروها مثل كورتن و لووتيروكسين باعث كم شدن قدرت استخوانها و در نتيجه پوكي آنها مي‏شود.
سن شروع وشيوع پوكي استخوان:    در زنان پوكي استخوان چهار برابر مردان ديده مي‏شود. در سالهاي بعد از يائسگي، مخصوصاً در سالهاي اول، معمولاً قدرت استخوان با سرعت زيادي كاهش مي‏يابد. سپس اين سرعت كم مي‏شود ولي روند پوكي استخوان ادامه مي‏يابد. زنان، مخصوصاً آنها كه بيشتر از 60 سال دارند بيشترين مبتلايان به پوكي استخوان‏اند. در مردان با افزايش سن، كاهش ناگهاني و عمده‏ي هورمونهاي جنسي، چنان كه در زنان اتفاق مي‏اافتد، پيش نمي‏آيد. كاهش تراكم وقدرت استخوان در آنها خيلي آهسته‏تر اتفاق مي‏افتد. اما در 65 تا 70 سالگي، زنان و مردان با يك سرعت استخوانهاي خود را از دست مي‏دهند.

علائم و عوارض پوكي استخوان:   
چنان كه قبلاً گفته شد، ممكن است دچار پوكي استخوان باشيد، بدون آن كه از بيماري خود اطلاع داشته باشيد. به همين سبب است كه پوكي استخوان ”بيماري خاموش“ و يا ”بيماري بي‏سر و صدا“ ناميده مي‏شود. در مراحل اوليه‏ي بروز پوكي استخوان، علائم آن به ندرت ظاهر مي‏شود، كه اين ظاهر نشدن علائم تشخيص بيماري را دشوار مي‏كند.
پوكي استخوان در مراحل بعدي موجب بروز مسائل زير مي‏گردد:
- شكستگي خود به خود يا با كمترين ضربه بر استخوانها مخصوصاً در نواحي ران و لگن، كمر و ستون مهره‏ها كه غالباً اين اولين علامت است.
- كمر درد شديد در نقطه‏اي خاص كه نشانه شكستگي ست.
- قوز پشت كه موجب انحناي پشت يا قوز درآوردن مي‏‎شود.
- كوتاه شدن قد.
بعضي از محققان عقيده دارند افتادن دندانها در سالهاي بالا نيز ناشي از همين پوكي استخوان است
از نمونه‏هاي شكستگيهاي خود به خودي اين است كه شايد روزي كه فرد خم مي‏شود تا ساك خريد روزانه‏اش را بردارد و به خريد برود، دردي شديد در پهلويش احساس مي‏كند و بعداً متوجه مي‏شود كه دنده‏اي شكسته دارد. وقتي بيماري خيلي شديد باشد، فشارهاي خفيفي مثل خم شدن به جلو، بلند كردن جاروبرقي، عطسه يا سرفه كردن مي‏تواند باعث شكستگي مهره شود. شكستگيهاي ناحيه لگن، معمولاً در اثر افتادن و سقوط كردن فرد رخ مي‏دهند. اين شكستگي‏ها در بين شكستگيهاي ديگر از همه بدتر است، زيرا مي‏تواند حتي خطر مرگ در پي داشته باشد. نيمي از افرادي كه هم زنده مي‏مانند معمولاً تا آخر عمر عليل بوده، چنانچه نمي‏توانند بدون مراقبت دايمي آشنايي يا پرستاري زندگي كنند و براي همه‏ي عمر به عصا يا چهار پايه‏هاي مخصوص راه رفتن افراد معلول (واكر) نياز دارند.
كوتاه شدن قد، روند طبيعي افزايش سن است، ولي چنانچه كاهش قد قابل توجه بيش از 5/2 سانتي‏متر باشد(نسبت به 20 سالگي)، ممكن است همين، اولين علامت پوكي استخوان باشد.
به هر ترتيب چنانچه بيش از يكي از علائم بالا در شما هست حتماً به پزشك مراجعه كنيد. به خاطر داشته باشيد كه ممكن است هيچ علامتي مشاهده نشود ولي به پوكي استخوان دچار شده باشيد. پس بهترين راه، پيشگيري از بروز پوكي استخوان است.
 
عوامل مستعد كننده پوكي استخوان كدامند؟
عوامل مستعد كننده‏اي كه قابل كنترل نيستند:
- جنسيت: زنان بسيار بيشتر از مردان به پوكي استخوان و شكستگي ناشي از آن دچار مي‏شوند.( در واقع 4 برابر آقايان). زيرا زنان از ابتدا تراكم استخوان كمتري دارند و بيشتر هم عمر مي‏كنند.
- سن: با افزايش سن احتمال بروز پوكي استخوان بيشتر مي‏شود.
- شروع يائسگي: استروژن هورمون زنانه‏اي است كه از كاهش توده‏ي استخوان جلوگيري مي‏كند. توليد استروژن در تخمدانها بعد از يائسگي متوقف مي‏شود، در نتيجه، از دست رفتن توده‏ي استخوان تسريع مي‏شود. زناني كه يائسگي زود رس دارند (قبل از 45 سالگي)، مانند بانواني كه تخمدانهاي آنها را با جراحي برداشته‏اند بيشتر در معرض ابتلا به پوكي استخوان‏اند.  
- سابقه‏ي خانوادگي: وراثت بر مقدار استخوانهاي شما و سرعت از دست دادن آنها تأثير دارد، اگر مادر شما شكستگي لگن يا مهره، ساعد و... داشته باشد، احتمال ابتلاي شما به شكستگي 2 برابر افراد ديگر است.
- استخوان‏بندي ظريف و كوچك: بانواني كه داراي استخوانهاي كوچك بوده، كوتاه قد و يا لاغراند، به خاطر وجود توده‏ي استخواني كمتر، مستعد بروز پوكي استخوان‏اند.
- نژاد: بانوان اروپايي شمالي يا افراد ساكن آسياي جنوب شرقي، بيشتر در معرض ابتلا به پوكي استخوان‏اند.
- بعضي از بيماريها: بيماريهايي نظير بيماري تيروئيد، پاراتيروئيد، غدد جنسي، و غدد فوق كليوي مي‏توانند به پوكي استخوان منجر شوند.
عوامل خطري كه مي‏توانيد آنها را كنترل كنيد:
- وزن: وزن كم بانوان بسيار لاغر باعث كم شدن قدرت استخوان هم مي‏شود (زناني كه داراي اضافه وزن‏اند، معمولاً در معرض خطر نيستند ولي احتمال ابتلا به ناراحتي‏هاي ديگر در آنها زيادتر است.)
- ورزش نكردن: فعاليت نداشتن، كاهش توده‏هاي استخوان را تسريع مي‏كند. ورزش مناسب به افزايش مقدار استخوان و سلامت بيشتر شما كمك مي‏كند.
- كمبود كلسيم در برنامه‏ي غذايي: كلسيم استخوانها را قدرتمند مي‏كند. اگر به قدر كافي كلسيم مصرف نمي‏كنيد بدن شما سلولهاي استخواني را تخريب مي‏كند تا كلسيم مورد نياز خود را از آنها به دست آورد.
- سيگار كشيدن: زناني كه سيگار مي‏كشند بيشتر از آنها كه سيگار نمي‏كشند به پوكي استخوان (و ساير بيماريها) دچار مي‏شوند.
عوامل خطر ديگر:
اين عوامل عبارتند از:
بعضي داروهاي تجويزي نظير كورتن كه در درمان آرتوروز و آسم استفاده شود ( از دكتر خود در اين مورد سئوال كنيد). 
- برنامه‏ي غذايي پر پروتئين
- كمبود ويتامين دي
آيا مي‏توان پوكي استخوان را تشخيص داد؟
معاينه جسماني:
معاينه وسابقه‏ي پزشكي كمك مي‏كند تا مشخص شود آيا در معرض پوكي استخوان هستيد يا نه؟ پزشكتان مي‏تواند به شما كمك كند تا برنامه‏ي پيشگيري براي خود تعيين كنيد
پرتوهاي X و عكسهاي راديولوژي:
معمولاً براي تشخيص پوكي استخوان از راديولوژي استفاده نمي‏شود، ولي گاهي اوقات، وقتي به دلايل ديگري عكس راديولوژي گرفته مي‏شود، پوكي استخوان را كه نسبتاً زياد باشد هم در فرد مشخص مي‏كنند.
آزمايشهاي سنجش تراكم استخوان
انجام اين آزمايشها فعلاً براي تشخيص و پي‏گيري درمان پوكي استخوان، دقيقترين روش است. اطلاعات لازم را از پزشكتان بپرسيد. اين آزمايش؛ معمولاً، 3 تا 5 سال يك بار تكرار مي‏شوند تا روند پوكي استخوان و احتمالاً درمان آن مشخص شود. همراه اين آزمايش براي بار اول، معمولاً يك سري آزمايشهاي عمومي هم از فرد گرفته مي‏شود تا از سلامتش اطمينان يابند. به هر حال به ياد داشته داشته باشيد كه تشخيص پوكي استخوان خيلي ساده نيست و در بيشتر موارد وقتي تشخيص داده مي‏شود كه فرد دچار شكستگي شده است. بنابراين بهترين راه، پيشگيري از بيماري پوكي استخوان است.
براي جلوگيري از پوكي استخوان چه بايد كرد؟
1)دريافت كلسيم و ويتامين دي كافي (به قسمت تغذيه مراجعه شود).
2)ترك سيگار
3)داشتن فعاليت فيزيكي مداوم و متعادل (مثلاً حداقل 30 دقيقه پياده‏روي روزانه) براي توضيح بيشتر به قسمت ورزش مراجعه كنيد.
4)خانمهاي يائسه‏اي كه داراي عوامل مستعد كننده‏ي پوكي استخوان هستند و افراد مبتلا به بيماريهاي تيروئيد بايد با پزشك خود در اين باره مشورت كنند.

منبع : دانشگاه علوم پزشكي تهران

رژیم غذایی و ورزش‌های مناسب برای درمان ورم پا

 

 

پزشکان مختلف ممکن است نظرات مختلفی در این خصوص داشته باشند و در رابطه با نارسایی عروق لمفتیک با شما صحبت کنند. با این حال آنچه خانم‌ها را آزار می‌دهد، در واقع حبس آب است که در نهایت ورم پا ایجاد می‌کند. بدن ما از 60 درصد آب تشکیل شده است و این آب قسمتی از فواصل داخل سلولی و خارج سلولی را فرا گرفته است. به عبارتی خانمی که 55 کیلوگرم وزن دارد در بدن‌اش 30 لیتر آب جمع شده که 8 تا 10 لیتر آن خارج سلولی و متحرک است. وقتی که عروق بیش از اندازه آب را به سمت خود بکشند، این امر در ابتدا سبب حبس آب در عروق و بعد از آن ورم می‌شود. یکی از نشانه‌های ابتلا به ورم باقی‌ماندن جای فرورفتگی با فشار دادن انگشت روی موضع یا بزرگ شدن پا در روزهای گرم یا ساعات پایانی روز است.
ورم ناراحتی خیلی حادی نیست اما می‌تواند هراز چندگاهی مشکل‌ساز شود. دلیل آن هر چه باشد در نهایت درمان مشخص است. یا باید از جوراب‌های مخصوص کمک گرفت یا به کمک درمان‌های دارویی  آب را خشکاند. در این میان نوع تغذیه و فعالیت بدنی هم اهمیت ویژه‌ای دارد.
جالب است بدانید راه رفتن با پای برهنه روی شن‌های خشک ساحل، ماساژ دادن و کشیدن آرام ماهیچه‌های داخلی، ریختن آب خنک و پوشیدن جوراب‌های کشی فشرده در صورتی که کارتان ایستاده است، می‌تواند سبب کاهش میزان ورم شود، در حالی که زندگی در نواحی خیلی گرم، استفاده از سیستم‌های گرمایشی از کف، پوشیدن کفش‌های تنگ یا پاشنه بلند، داشتن اضافه وزن و مصرف برخی داروها مانند استروژن، کورتیکویید و... می‌تواند این مشکل را شدیدتر کند.
در صورتی که شما مبتلا به ورم پا هستید، پیشنهاد می‌کنیم به پزشک مراجعه کنید تا ابتدا آزمایشات لازم را تجویز و درمان‌های دارویی را آغاز کند. در کنار آن لازم است تحت نظر یک متخصص تغذیه و متخصص طب ورزشی هم باشید تا رژیم غذایی و حرکات ورزشی لازم را به شما یادآوری کنند.
در اینجا به خلاصه‌ای از آنچه برای شما تجویز می‌شود اشاره می‌کنیم.

به رژیم غذایی خود توجه کنید:
این اشتباه بزرگی است که فکر کنید نوع رژیم غذایی در بروز یا بهبود ورم پا بی‌تاثیر است. به طور معمول افرادی که به ورم پا دچارند، تغذیه درست و خوبی ندارند. به عنوان مثال چربی‌های اشباع و مواد غذایی تصفیه شده زیادی مصرف کرده و در مقابل علاقه‌ای به مصرف میوه و سبزیجات تازه ندارند. این در حالی است که بسیاری از رژیم‌های غذایی می‌تواند از حبس آب و در نتیجه ورم پیشگیری کند.

 1- هر روز به قدر کافی پروتئین بخورید:
بهترین مقدار مصرف روزانه پروتئین 7/5 تا یک گرم پروتئین برای هر کیلوگرم از وزن است. مثلا اگر وزن شما 55 کیلوگرم است، شما روزانه به 5/38 تا 55 گرم پروتئین نیاز دارید. 100 گرم گوشت مرغ حاوی 25 گرم و 100 گرم گوشت ماهی پخته حاوی 20 گرم پروتئین است. زمانی آب درون پاها و عروق حبس می‌شود که خون به اندازه کافی پروتئین نداشته باشد.

2- از منابع غنی ویتامین E و D استفاده کنید:
گردو، بادام، دانه انگور و ماهی‌های آب‌های سرد منابع غنی ویتامین E بوده و همان‌طور که ویتامین D محافظ استخوان‌هاست می‌توانند محافظ عروق خونی باشند. ویتامین D نیز در میوه‌های قرمز رنگ یافت می‌شود و می‌تواند سبب کاهش نفوذپذیری سلولی شود.

3- مصرف مواد غذایی اسفنجی را کاهش دهید:
برخی از مواد غذایی مانند گلوتن، کازئین و برخی افزودنی‌ها مانند امولیاست و امولزیفیانت می‌توانند حبس آب را افزایش دهند. به همین علت مصرف آنها توصیه نمی‌شود.

زیاد سر پا نایستید :
در صورتی که دچار ورم پا هستید مسلما اولین توصیه پزشک به شما پوشیدن جوراب‌های مخصوص واریس است. این جوراب‌ها چندان زیبا و راحت نیستند اما پوشیدن آنها ضروری است. می‌توانید این نوع جوراب‌ها را از داروخانه تهیه کنید. در ضمن بهتر است بدانید زیاد ایستادن می‌تواند ورم را شدیدتر کند، پس سعی کنید از ایستادن‌های طولانی‌مدت در طول روز خودداری کنید.

5 ورزش مناسب برای ورم پا :
هر روز این تمرین‌ها را باید مرتب و پشت هم انجام دهید
1- روی یک صندلی بنشینید و یک توپ تنیس را زیر کف پا گذاشته و بدون آنکه به آن فشار بیاورید آن را حرکت دهید و بچرخانید. این حرکت را برای هر پا به مدت یک دقیقه در روز انجام دهید.
2- سرپا جلوی یک پنجره یا هوای آزاد بایستید و در حالی که به دوردست نگاه می‌کنید، دست‌ها را به عقب برده تا قفسه سینه باز شود و برای یک دقیقه نفس عمیق بکشید.
3- سرپا بایستید. یک پا را لبه پله قرار دهید، به طوری که فقط پنجه روی پله باشد و پاشنه بالاتر قرار گیرد. پای دیگر را پشت پایی که روی پله است قفل کنید و خود را تا جای ممکن بالا بکشید. بعد به حالت طبیعی اول برگشته و این بار پاشنه را که زیر آن چیزی نیست پایین‌تر از بلندی پله بیاورید. این کار را روی هر پا 20 مرتبه تکرار کنید.
4- سرپا بایستید. دست ها را از هم باز کنید. یکی از زانوها را تا جایی که می‌توانید بالا آورده و به سینه نزدیک کنید و یک دقیقه در این حالت بمانید. برای پای دیگر هم همین کار را تکرار کنید.
5- روی زمین بنشینید. پاها را بکشید. دست‌ها را دو طرف خود روی زمین بگذارید. بعد به مدت یک دقیقه سرپنجه‌ها را تا جای ممکن به سمت خود بکشید. این تمرین را برای یک دقیقه در روز انجام دهید.
منبع:بیماریهای ناعلاج

 

Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA MicrosoftInternetExplorer4

پزشکان مختلف ممکن است نظرات مختلفی در این خصوص داشته باشند و در رابطه با نارسایی عروق لمفتیک با شما صحبت کنند. با این حال آنچه خانم‌ها را آزار می‌دهد، در واقع حبس آب است که در نهایت ورم پا ایجاد می‌کند. بدن ما از 60 درصد آب تشکیل شده است و این آب قسمتی از فواصل داخل سلولی و خارج سلولی را فرا گرفته است. به عبارتی خانمی که 55 کیلوگرم وزن دارد در بدن‌اش 30 لیتر آب جمع شده که 8 تا 10 لیتر آن خارج سلولی و متحرک است. وقتی که عروق بیش از اندازه آب را به سمت خود بکشند، این امر در ابتدا سبب حبس آب در عروق و بعد از آن ورم می‌شود. یکی از نشانه‌های ابتلا به ورم باقی‌ماندن جای فرورفتگی با فشار دادن انگشت روی موضع یا بزرگ شدن پا در روزهای گرم یا ساعات پایانی روز است.
ورم ناراحتی خیلی حادی نیست اما می‌تواند هراز چندگاهی مشکل‌ساز شود. دلیل آن هر چه باشد در نهایت درمان مشخص است. یا باید از جوراب‌های مخصوص کمک گرفت یا به کمک درمان‌های دارویی  آب را خشکاند. در این میان نوع تغذیه و فعالیت بدنی هم اهمیت ویژه‌ای دارد.
جالب است بدانید راه رفتن با پای برهنه روی شن‌های خشک ساحل، ماساژ دادن و کشیدن آرام ماهیچه‌های داخلی، ریختن آب خنک و پوشیدن جوراب‌های کشی فشرده در صورتی که کارتان ایستاده است، می‌تواند سبب کاهش میزان ورم شود، در حالی که زندگی در نواحی خیلی گرم، استفاده از سیستم‌های گرمایشی از کف، پوشیدن کفش‌های تنگ یا پاشنه بلند، داشتن اضافه وزن و مصرف برخی داروها مانند استروژن، کورتیکویید و... می‌تواند این مشکل را شدیدتر کند.
در صورتی که شما مبتلا به ورم پا هستید، پیشنهاد می‌کنیم به پزشک مراجعه کنید تا ابتدا آزمایشات لازم را تجویز و درمان‌های دارویی را آغاز کند. در کنار آن لازم است تحت نظر یک متخصص تغذیه و متخصص طب ورزشی هم باشید تا رژیم غذایی و حرکات ورزشی لازم را به شما یادآوری کنند.
در اینجا به خلاصه‌ای از آنچه برای شما تجویز می‌شود اشاره می‌کنیم.

به رژیم غذایی خود توجه کنید:
این اشتباه بزرگی است که فکر کنید نوع رژیم غذایی در بروز یا بهبود ورم پا بی‌تاثیر است. به طور معمول افرادی که به ورم پا دچارند، تغذیه درست و خوبی ندارند. به عنوان مثال چربی‌های اشباع و مواد غذایی تصفیه شده زیادی مصرف کرده و در مقابل علاقه‌ای به مصرف میوه و سبزیجات تازه ندارند. این در حالی است که بسیاری از رژیم‌های غذایی می‌تواند از حبس آب و در نتیجه ورم پیشگیری کند.

 1- هر روز به قدر کافی پروتئین بخورید:
بهترین مقدار مصرف روزانه پروتئین 7/5 تا یک گرم پروتئین برای هر کیلوگرم از وزن است. مثلا اگر وزن شما 55 کیلوگرم است، شما روزانه به 5/38 تا 55 گرم پروتئین نیاز دارید. 100 گرم گوشت مرغ حاوی 25 گرم و 100 گرم گوشت ماهی پخته حاوی 20 گرم پروتئین است. زمانی آب درون پاها و عروق حبس می‌شود که خون به اندازه کافی پروتئین نداشته باشد.

2- از منابع غنی ویتامین E و D استفاده کنید:
گردو، بادام، دانه انگور و ماهی‌های آب‌های سرد منابع غنی ویتامین E بوده و همان‌طور که ویتامین D محافظ استخوان‌هاست می‌توانند محافظ عروق خونی باشند. ویتامین D نیز در میوه‌های قرمز رنگ یافت می‌شود و می‌تواند سبب کاهش نفوذپذیری سلولی شود.

3- مصرف مواد غذایی اسفنجی را کاهش دهید:
برخی از مواد غذایی مانند گلوتن، کازئین و برخی افزودنی‌ها مانند امولیاست و امولزیفیانت می‌توانند حبس آب را افزایش دهند. به همین علت مصرف آنها توصیه نمی‌شود.

زیاد سر پا نایستید :
در صورتی که دچار ورم پا هستید مسلما اولین توصیه پزشک به شما پوشیدن جوراب‌های مخصوص واریس است. این جوراب‌ها چندان زیبا و راحت نیستند اما پوشیدن آنها ضروری است. می‌توانید این نوع جوراب‌ها را از داروخانه تهیه کنید. در ضمن بهتر است بدانید زیاد ایستادن می‌تواند ورم را شدیدتر کند، پس سعی کنید از ایستادن‌های طولانی‌مدت در طول روز خودداری کنید.

5 ورزش مناسب برای ورم پا :
هر روز این تمرین‌ها را باید مرتب و پشت هم انجام دهید
1- روی یک صندلی بنشینید و یک توپ تنیس را زیر کف پا گذاشته و بدون آنکه به آن فشار بیاورید آن را حرکت دهید و بچرخانید. این حرکت را برای هر پا به مدت یک دقیقه در روز انجام دهید.
2- سرپا جلوی یک پنجره یا هوای آزاد بایستید و در حالی که به دوردست نگاه می‌کنید، دست‌ها را به عقب برده تا قفسه سینه باز شود و برای یک دقیقه نفس عمیق بکشید.
3- سرپا بایستید. یک پا را لبه پله قرار دهید، به طوری که فقط پنجه روی پله باشد و پاشنه بالاتر قرار گیرد. پای دیگر را پشت پایی که روی پله است قفل کنید و خود را تا جای ممکن بالا بکشید. بعد به حالت طبیعی اول برگشته و این بار پاشنه را که زیر آن چیزی نیست پایین‌تر از بلندی پله بیاورید. این کار را روی هر پا 20 مرتبه تکرار کنید.
4- سرپا بایستید. دست ها را از هم باز کنید. یکی از زانوها را تا جایی که می‌توانید بالا آورده و به سینه نزدیک کنید و یک دقیقه در این حالت بمانید. برای پای دیگر هم همین کار را تکرار کنید.
5- روی زمین بنشینید. پاها را بکشید. دست‌ها را دو طرف خود روی زمین بگذارید. بعد به مدت یک دقیقه سرپنجه‌ها را تا جای ممکن به سمت خود بکشید. این تمرین را برای یک دقیقه در روز انجام دهید.
منبع:بیماریهای ناعلاج

 

اختلالات‌ شخصيت‌

شرح بیماری اختلالات‌ شخصيت‌ گروهي‌ از حالات‌ رواني‌ كه‌ بيماري‌ نبوده‌، بلكه‌ شيوه‌هاي‌ رفتاري‌ هستند. خصوصيات‌ اين‌ اختلالات‌ عبارتند از الگوهاي‌ رفتاري‌ نسبتاً ثابت‌، انعطاف‌ناپذير و ناسازگار كه‌ به‌ بروز مشكلاتي‌ در ارتباط‌ برقرار كردن‌ با ديگران‌ و مشكلات‌ شغلي‌ و قانوني‌ منجر مي‌گردد. افراد دچار اين‌ حالات‌ تصور مي‌كنند كه‌ الگوهاي‌ رفتاريشان‌ طبيعي‌ و صحيح‌ است‌.

 پارانوييد ـ داراي‌ شك‌ و بي‌اعتمادي‌ غيرمنطقي‌ نسبت‌ به‌ ديگران‌؛ در زمينه‌ بي‌اعتمادي‌، داراي‌ حالت‌ تدافعي‌ و حساسيت‌ بيش‌ از حد نسبت‌ به‌ ديگران‌ هستند.
اسكيزوييد و اسيكزوتيپال‌ ـ از نظر هيجاني‌ سرد هستند؛ در برقراري‌ ارتباط‌ با ديگران‌ مشكل‌ دارند. گوشه‌گير، خجالتي‌، خرافاتي‌ و از نظر اجتماعي‌ منزوي‌ هستند.

جبري‌ ـ كمال‌گرا، داراي‌ عادت‌ خشك‌، و مردد بوده‌ و نيازهاي‌ طبيعي‌ خود را مهار مي‌كنند.

نمايشي‌ (هيستريونيك‌) ـ وابسته‌، فاقد بلوغ‌ فكري‌، زودرنج‌، عاطل‌ و باطل‌، دائم‌ خواستار تشويق‌ و توجه‌ ديگران‌ بوده‌ و با ظواهر يا رفتار خود با ديگران‌ ارتباط‌ برقرار مي‌كنند (جلب‌ توجه‌ مي‌كنند).
خودشيفته‌ (نارسيستيك‌) ـ داراي‌ يك‌ حس‌ خودباوري‌ بيش‌ از حد بوده‌، شيفته‌ قدرت‌ هستند؛ نسبت‌ به‌ ديگران‌ بي‌علاقه‌ هستند. خواستار توجه‌ ديگران‌ بوده‌ و احساس‌ مي‌كنند كه‌ سزاوار توجه‌ ويژه‌ هستند.
دوري‌ گزين‌ ـ ترس‌ و واكنش‌ بيش‌ از معمول‌ نسبت‌ به‌ ردشدن‌؛ اعتماد به‌ نفس‌ پايين‌؛ از نظر اجتماعي‌ گوشه‌گير و وابسته‌ هستند.

وابسته‌ ـ غيرفعال‌، بيش‌ از حد پذيراي‌ نظرات‌ ديگران‌، ناتوان‌ در تصميم‌گيري‌؛ فاقد اطمينان‌ هستند.

بي‌تفاوت‌ ـ مهاجم‌ ـ سرسخت‌، بدخلق‌ و قهركننده‌، ترسان‌ از صاحب‌ اختيار بودن‌، و سهل‌انگار هستند؛ هميشه‌ كارها را به‌ تعويق‌ انداخته‌، استدلالي‌ بوده‌ و به‌ سختي‌ از ديگران‌ كمك‌ پذيرفته‌ يا عقايد خود را كنار مي‌گذارند.
ضداجتماعي‌ ـ خودپسند بي‌عاطفه‌، بي‌نظم‌ و بي‌قاعده‌، تحريك‌پذير و بي‌پروا هستند؛ از تجارب‌ درس‌ عبرت‌ نمي‌گيرند و در تحصيل‌ و كار ناموفقند.
بينابيني‌ ـ تحريك‌پذير، داراي‌ شخصيت‌ ناپايدار و تغيير شخصيتي‌ هستند؛ احساسات‌ خود از جمله‌ خشم‌، ترس‌ و احساس‌ گناه‌ را نابجا بروز مي‌دهند؛ نمي‌توانند خود را كنترل‌ كنند؛ مشكلات‌ هويت‌ دارند؛ ممكن‌ است‌ اقدام‌ به‌ خودزني‌ كنند (ايجاد جراحت‌ يا سوزاندن‌ قسمتي‌ از بدن‌ براي‌ كاهش‌ تنش‌ خود) و گاهي‌ دست‌ به‌ خودكشي‌ مي‌زنند.

علل ناشناخته‌ است‌. فرضيه‌هاي‌ موجود در اين‌ زمينه‌ نقش‌ عوامل‌ زيست‌شناختي‌، تكامل‌ اجتماعي‌ و رواني‌ را مطرح‌ كرده‌اند.  

عوامل تشدید کننده بیماری  سابقه‌ سوءرفتار ديگران‌ با فرد در كودكي‌
سابقه‌ خانوادگي‌ اختلالات‌ خلقي‌

پیشگیری  رفتار سالم‌ پدر و مادر با كودك‌  

 عواقب مورد انتظار درمان‌ براي‌ برخي‌ بيماران‌ مؤثر بوده‌ و يك‌ تغيير تدريجي‌ در شخصيت‌ و رفتار به‌ همراه‌ دارد. براي‌ ساير بيماران‌، درمان‌ نقش‌ نگه‌دارنده‌ داشته‌ و در مورد برخي‌ بيماران‌ عاقبت‌ درمان‌ نااميدكننده‌ است‌.  

 عوارض احتمالی مشكل‌ در حفظ‌ شغل‌ و ارتباط‌ با ديگران‌؛ اضطراب‌ و افسردگي‌
سوءمصرف‌ داروها
عدم‌ پايبندي‌ به‌ درمان‌
خودكشي‌

 درمان

اصول کلی اقدامات‌ تشخيصي‌ ممكن‌ است‌ شامل‌ مشاهده‌ علايم‌ بيمار توسط‌ سايرين‌ باشد.
- در اين‌ موارد و بررسي‌ سابقه‌ طبي‌، سابقه‌ رفتاري‌، معاينه‌ فيزيكي‌ و ارزيابي‌ روانشناختي‌ توسط‌ فرد درمانگر لازم‌ است‌.
- درمان‌ اين‌ اختلالات‌ مستلزم‌ اعتقاد متقابل‌ بين‌ درمانگر و بيمار است‌. تحقق‌ اين‌ امر ممكن‌ است‌ مشكل‌ باشد، زيرا در اين‌ اختلالات‌ اغلب‌ انگيزه‌ دريافت‌ درمان‌ مربوط‌ به‌ اطرافيان‌ بيمار است‌ نه‌ خود بيمار.
- درمان‌ روانشناختي‌ ممكن‌ است‌ شامل‌ خانواده‌ درماني‌ و گروه‌ درماني‌، موقعيت‌هاي‌ زندگي‌ گروهي‌ و گروه‌هاي‌ خودياري‌ باشد. روش‌هاي‌ تغيير رفتار با يادگيريي‌ مهارت‌هاي‌ اجتماعي‌، تقويت‌ رفتارهاي‌ به‌ جا، محدودكردن‌ رفتارهاي‌ نابجا، يادگيري‌ بروز احساسات‌، تحليل‌ شخصي‌ از رفتار و مسؤوليت‌پذيري‌ در مورد رفتارها در ارتباط‌ است‌.  

 داروها هيچ‌ دارويي‌ براي‌ علاج‌ يا درمان‌ اختلالات‌ شخصيتي‌ وجود ندارد، ولي‌ ممكن‌ است‌ داروهايي‌ براي‌ درمان‌ بيماري‌هاي‌ همراه‌ تجويز شدند، مثلاً:
داروهاي‌ ضدافسردگي‌ براي‌ افسردگي‌؛ داروهاي‌ ضداضطراب‌
داروهاي‌ ضدروان‌پريشي‌ (سايكوژ)  

رژیم غذایی رژيم‌ خاصي‌ نياز نيست‌.

در چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد ؟اگر شما يا يكي‌ از اعضاي‌ خانواده‌ تان داراي‌ علايم‌ اختلالات‌ شخصيتي‌ باشيد.
- اگر علايم‌ پس‌ از شروع‌ درمان‌ تدام‌ يافته‌ يا بدتر شود.
-اگر دچار علايم جديد و غير قابل توجيه شده ايد. داروهاي‌ تجويزي‌ ممكن‌ است‌ با عوارض‌ جانبي‌ همراه‌ باشند.

منبع:پرستار سلام

رژیم غذایی همانند دارو در كاهش كلسترول خون مؤثر است

انجمن پزشكی آمریكا طی یك بررسی اعلام كرد مصرف غذاهای پائین آورنده كلسترول خون، همان تأثیر داروهای استاتین را در كاهش كلسترول خون وCRP* دارند. استاتین ها ؛ داروهای كاهش دهنده ی كلسترول خون می باشند.

CRPشاخص مهمی در پیش بینی حملات قلبی است. افزایشCRP در خون همانند كلسترول، خطر مبتلا شدن به حملات و سكته های قلبی را افزایش می دهد.

مطالعات متعدد نشان داده است، مصرف رژیم گیاهخواری كه دارای مقادیر زیادی استرول های طبیعی گیاهی مثل مارگارین، سویا، بادام، فیبرپی سلیم، جو، جوی دوسر، بادنجان و بامیه است تا 29 درصد و داروی استاتین تا 31 درصدLDL( كلسترول بد) را كاهش می دهد. بنابراین می توان گفت رعایت یك رژیم گیاهخواری سخت می تواند به اندازه داروهایی مثل استاتین، كلسترول خون را كاهش دهد.

رعایت رژیم غذایی نسبت به دارو، روش سالم تر و مطمئن تری است زیرا داروی استاتین باعث درد عضلات می شود. ورزشكاران استقامتی و قدرتی بایستی طی یك برنامه ی ورزشی شدیداً تمرین كنند طوریكه روز بعد احساس خستگی و كوفتگی كنند، سپس فعالیت سبك انجام دهند تا عضلاتشان استراحت كنند و مجدداً تمرین سختی را انجام دهند.

داروهای استاتین به علت ایجاد تأخیر در مرحله استراحت و بهبود، انجام این برنامه ورزشی را مشكل می سازد.

مدیریت تغذیه، بخش مهمی از درمان اختلالات مربوط به چربی خون است، هر چند پیروی از رژیم غذایی سخت و شدید نیازمند وجود انگیزه در بیمار، تشویق پزشك و مشاوره با كارشناسان تغذیه است.

كلسترول بالا یك عامل شناخته شده خطر در بروز بیماری قلبی و عروقی است و استاتین ها خطر مرگ و میر ناشی از بیماریهای قلبی را تا یك سوم كاهش می دهند.

امیدواریم با بهره گیری از این تجربه و پیشرفت بیشتر در این شیوه، بتوان با استفاده از رژیم غذایی و بدون استفاده از دارو، از بروز بیماریهای قلبی و عروقی پیشگیری كرد.

منبع:تبیان

مسبب فشار خون بالا در مغز است

تحقيقی در بريتانيا می گويد بر خلاف آنچه قبلا تصور می شده احتمالا عامل بيماری فشار خون، در مغز است و بروز اين بيماری تنها از مشکلات قلبی، کليوی يا رگ های خونی ناشی نمی شود.

محققان دانشگاه بريستول انگلستان می گويند اين يافته جديد ممکن است به راه های جديدی برای درمان فشار خون منجر شود.

آمار مبتلايان به بيماری فشار خون در همه کشورهای جهان نگران کننده است و از جمله در بريتانيا بيست درصد مردم به اين بيماری مبتلا هستند.

محققان در مطالعات خود پروتئينی موسوم به "جم - يک" را در گلبول سفيد رديابی کردند که مانع از جريان خون شده بود.

محصور شدن اين پروتئين در گلبول سفيد باعث تورم سلولی و نرسيدن اکسيژن کافی به مغز می شود.

فشار خون در مغز

پرفسور جولين پاتون و همکارانش در دانشگاه بريستول بر اين باورند که تورم سلولی و نرسيدن اکسيژن کافی به مغز باعث بروز تغييراتی می شود که نتيجه آن بالا رفتن فشار خون خواهد بود.

اين گروه از محققان که نتيجه کار خود را در مجله "فشار خون" بريتانيا منتشر کرده اند می گويند مطالعه آزمايش بر روی موش ها نشان داده که "جم - يک" با فشار خون بالا مرتبط است اما مکانيزم دقيق آن هنوز روشن نيست. محققان اکنون تغييرات در مغز انسان را تحت نظر دارند.

پروفسور پاتون می گويد: "چالش بعدی ما درک نوع تورمی است که در رگ های خونی مغز رخ می دهد تا دريابيم چه نوع دارويی را استفاده کنيم و چگونه تورم را هدف قرار دهيم. پروتئين جم - يک می تواند به ما اين امکان را بدهد که بدانيم چگونه با اين بيماری مقابله کنيم."

خانم پاتون در ادامه افزود: "اکنون درصدديم با دارو تورم شريان های مغزی بيمارانی را که با روش های متعارف درمان نشده اند، کاهش دهيم.

"هدف خوبی برای درمان"

پرفسور جرمی پيرسون از بنياد قلب بريتانيا که هزينه اين تحقيق را پرداخته می گويد: "اين تحقيق مهيج مهم است چون می توان از آن نتيجه گيری کرد که برای فشار خون بالا در مغز دلايل خارج از انتظاری وجود دارد.

وی در ادامه می گويد: "نتيجه اين تحقيق حاکی است که احتمالا راه های جديدی برای درمان اين بيماری رايج وجود دارد."

از مدتی پيش محققان گفته بودند که مغز می تواند بر فشار خون تاثير داشته باشد.

گروهی از محققان بيمارستان جان ردکليف آکسفورد کشف کرده اند که می توان با تحريک نقاط خاصی از مغز فشار خون بيماران را کم يا زياد کرد.

آلکس گرين، يکی از محققان اين گروه، گفت تحقيق دانشگاه بريستول "خيلی مهيج" است و جم - يک می تواند هدف خوبی برای درمان های جديد بيماری فشار خون باشد.

اما، پرفسور گراهام مک گرگور، رييس انجمن فشار خون بريتانيا، هشدار می دهد که تحقيق جديد دانشگاه بريستول در مراحل ابتدايی است به تحقيقات بيشتری نياز است.

وی گفت داروهای فشار خون کنونی اگر درست مصرف شوند و با رفتارهای سالم غذايی و ورزشی همراه شوند، کارساز هستند.

علائم بيماری فشار خون بالا شامل سردرد، سرگيجه و اختلال در ديد چشم می شود، اما اغلب کسانی که به اين بيماری مبتلا هستند علائم قابل توجهی را تجربه نمی کنند.

فشار خون بالا ممکن است به سکته مغزی، ايست قلب و آسيب به کليه ها منجر شود اما در صورتی که تغيير رژيم غذايی و فعاليت جسمانی در پايين آوردن فشار خون موفق نباشد با دارو می توان آثار اين بيماری را کنترل کرد.

منبع:طب

غذاهای آماده و تنقلات ناسالم مستعد کننده افراد برای ابتلا به سنگ کلیه

یک فوق تخصص بیماری‌های کلیوی با تاکید بر اینکه مصرف موادغذایی کلسیم دار در تشدید این بیماری تاثیری ندارد، به افراد مستعد به سنگ کلیه توصیه کرد همراه با رژیم غذایی کم نمک و مصرف آب فراوان و پیگیری آزمایشات، کپسول‌های کلسیمی و ویتامین D را کمتر مصرف کنند.

دکتر فرخ لقا احمدی، عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران در گفت‌وگو با ایسنا با بیان اینکه سنگ کلسیم شایع‌ترین نوع سنگ در افراد است، گفت: این سنگ به شکل اکسالات کلسیم و در بسیاری از موارد به صورت خالص وجود ندارد بلکه به صورت ترکیبی (کلسیم و اسیداوریک) یافت می شود و موارد نادرتر سنگ های کلسیم به صورت فسفات کلسیم است که در شرایط خاص مانند پرکاری غده پارا تیروئید، اسیدوز توبولی کلیه و کلیه های اسفنجی دیده می شود.

این فوق تخصص کلیه با تصریح اینکه شیوع سنگ کلیه هر دو جنس زن و مرد را مبتلا می سازد، بیان کرد: در مردان 4 تا 6 در صد شیوع آن بالاتر است و میزان بروز سنگ های عفونی در میان زنان در پی عفونت های ادراری شایع تر است.



این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران با اشاره به اینکه میزان بروز سنگ های کلیوی در کشورهای توسعه یافته شایع تر است، اذعان کرد: متاسفانه در کشور ما به دلیل مصرف زیاد انواع غذاهای آماده و کم فیبر این بیماری در حال گسترش است.

این فوق تخصص کلیه در مورد مصرف خشکبار و میوه افزود: مصرف خشکبار شور و گریپ فرود به بیماران توصیه نمی شود چرا که باعث رشد سنگ کلیه می شود.

دکتر احمدی درد را مهمترین علامت این بیماری دانست و افزود: درد معمولا ابتدا در ناحیه پهلوها و پایین دنده ها ظاهر شده و به تدریج به کشاله ران و پا انتشار می یابد و با دفع سنگ درد بیمار متوقف می شود. حالت تهوع، تکرر و قرمز بودن ادرار از دیگر علائم این بیماری محسوب می شود.

این فوق تخصص بیماری های کلیوی با بیان این مطلب که درمان سنگ کلیه از طریق تغییر رژیم غذایی و جراحی صورت می گیرد، گفت: اگر سنگ کمتر از شش میلی متر به شرطی که در حالب باشد هیچ گونه مشکلی پیدا نمی شود اما در سنگ های بزرگتر در صورت عوارض به سنگ شکن نیاز دارد.

دکتر احمدی در پایان یادآور شد: افرادی که سابقه سنگ کلیه را دارند باید هر سال یک بار برای اطمینان از سلامتی خود به پزشک مراجعه کنند.

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور اهواز گفت: تبلیغاتی که در زمینه افزایش قد از برخی شبکه‌های ماهواره‌ای پخش می‌شود صحت ندارد و نباید به این تبلیغات توجه کرد.

دکتر بهمن قادریان در گفت‌وگو با ایسنا  اظهار کرد: قد افراد تا اندکی پس از سن بلوغ افزایش می‌یابد و پس از آن رشد قد متوقف می‌شود؛ عناصری مانند روی، کلسیم و برخی ویتامین‌ها هم اگرچه می‌توانند در افزایش قد موثر باشند، ولی معجزه‌ نمی‌کنند.

وی افزود: کوتاه‌قدی می‌تواند دلایل مختلفی مانند ژنتیک، کم‌کاری غده تیروئید، دیابت، سوء جذب مواد غذایی و کمبود کلسیم داشته باشد؛ می‌توان با مراجعه به‌موقع به پزشک هر کدام از این موارد را درمان کرد.

قادریان تصریح کرد: عناصری مانند روی و کلسیم در افزایش قد موثر هستند و می‌توان از داروهای حاوی این عناصر تحت نظر پزشک استفاده کرد؛ البته باز هم باید به این نکته توجه داشت که تاثیر این داروها هم معجزه‌آسا نیست و تنها به میزان اندکی موجب افزایش قد می‌شوند.

قادریان گفت: استفاده از مواد غذایی حاوی کلسیم و ویتامین‌ها مانند لبنیات، گوشت و تخم مرغ هم در افزایش قد موثر است و مصرف این مواد پیش از سن بلوغ توصیه می‌شود.

وی تاکید کرد: اگرچه پس از سن بلوغ می‌توان با استفاده از جراحی غضروف‌ها افزایش قد را ممکن ساخت، ولی به دلیل خطر فلج شدن و عفونت مفاصل، این روش توصیه نمی‌شود.

این متخصص غدد اظهار کرد: برخی شبکه‌های ماهواره‌ای فارسی‌زبان وسایلی مانند "دمپایی افزایش قد" را تبلیغ می‌کنند؛ این وسائل هیچ تاثیری بر قد افراد ندارد و نباید از آنها استفاده کرد؛ افرادی که احساس می‌کنند فرزندشان نسبت به دیگر کودکان ‌قد کوتاه‌تری دارد باید با مراجعه به‌موقع به پزشک، علت این مشکل را یافته و آن را پیش از سن بلوغ درمان کنند.

 

یک استاد دانشگاه علوم پزشکی بقیة‌الله(عج) گفت: با پیروی از شیوه زندگی سالم، احتمال ابتلا به بیماریهای غیرواگیر مانند بیماریهای قلبی و عروقی، پرفشاری خون و دیابت کاهش می‌یابد.

دکتر علی مهرابی توانا در گفت وگو با ایسنا، افزود: برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری‌ها باید سطح زندگی افراد افزایش یابد بنابراین افراد باید دست کم، روزی 15 تا20 دقیقه نرمش کنند، علاوه بر آن سیگار نکشند و تغذیه سالم داشته باشند. به ‌جای مصرف غذاهای چرب، غذاهایی حاوی میوه و سبزیجات بخورند و شبی 8 ساعت بخوابند. برای ارتقای سطح بهداشت روان نیز مسافرت کردن ضروری است.

یک متخصص میکروب شناس بالینی خاطرنشان کرد: الگوهای بیماری‌ها در جهان از بیماریهای واگیر به بیماریهای غیرواگیر تغییر پیدا کرده است به گونه‌ای که در گذشته بیماری‌هایی مانند سل، سرخک و فلج اطفال باعث مرگ و میر انسانها می‌شد ولی در حال حاضر بیماریهایی مانند عوارض قلبی و عروقی و سرطان‌ها موجب فوت افراد می‌شود.

وی با بیان اینکه روز به روز روند ارتقای سلامت در حوزه پیشگیری در ایران بیشتر توسعه می‌یابد، گفت: در ایران در زمینه پیشگیری از بیماری‌ها در سطوح مختلف کارهای خوبی انجام شده است به گونه‌ای که نزدیک به صد درصد از کودکان بویژه در روستاها علیه بسیاری از بیماریها واکسینه شده‌اند علاوه بر آن آب‌ها سالم سازی شده است. آگاهی مردم نیز درباره مسایل بهداشتی افزایش پیدا کرده است.

این استاد دانشگاه افزود: قبل از انقلاب میزان مرگ و میر کودکان زیر یکسال حدود 126 نفر در هزار نفر بود ولی در حال حاضر این میزان به 26 نفر در هزار نفر رسیده است. میزان امید به زندگی نیز پیش از پیروزی انقلاب اسلامی حدود 55 سال بود ولی در حال حاضر این آمار در مردان به 71 سال و در زنان به 73 سال رسیده است.

مهرابی توانا در پایان با بیان اینکه مصرف خودسرانه آنتی‌بیوتیک‌ها ممکن است حتی باعث مرگ بیمار شود، توصیه کرد: آنتی بیوتیک‌ها را زیر نظر پزشک مصرف کنید. بنابراین خوددرمانی نکنید چون این کار بر سلامت انسان و محیط زیست تاثیر منفی می‌گذارد و باعث ضعیف شدن سیستم ایمنی و از بین رفتن باکتریهای مفید بدن می‌شود در نتیجه طول درمان افزایش می‌یابد.

منبع:سایت سلامت

آرتروز چیست؟

آرتروز، بیماری بسیار شایعی است که با افزایش سن عجین بوده و بسیاری از افراد در سن بالا دچار آن می شوند. تقریباً 70درصد افراد بالای 70سال، دچار آرتروز مفاصل هستند. مشخصه این بیماری، تخریب پیش رونده غضروف مفصلی است. از این رو دانستن راهکارهای عملی برای مقابله با این بیماری ضروری به نظر می‌رسد.

مهم‌ترین علت به وجود آورنده آرتروز زانو چیست؟

- افزایش سن مهمترین عامل این بیماری است. با افزایش سن ساختمان غضروف دچار تغییر و تحول می شود، به طوری که آب زیادتری داخل غضروف می رود و در نتیجه، تقریباً تمامی افراد مسن در صورت عکسبرداری متوجه آرتروز در مفاصل شان می شوند.عامل دیگر آرتروز، ارث است؛ به خصوص آرتروزهایی که در خانم ها دیده می شود و به خصوص آرتروز بند انگشتان، زمینه ژنتیک دارند. بنابراین کسانی که در خانواده خود افراد مبتلا به آرتروز بند انگشت داشته اند در معرض ابتلا به آرتروز هستند.

آیا چاقی در به وجود آوردن آرتروز مؤثر است؟

- باید بدانیم که آرتروز به خصوص در مفاصل، لگن و زانو و بند انگشتان دست با چاقی نسبت دارد. مسلماً  با چاق شدن، فشار روی مفاصل زانو و لگن زیادتر می شود و امروزه ثابت شده که هر 5کیلوگرم افزایش وزن بیش از حد نرمال، می تواند 10 تا 20درصد، عمر زانوها را کاهش دهد.

این اختلال با جنسیت و شغل چه ارتباطی دارد؟

- آرتروز شغلی در آقایان بیشتر دیده می شود. بعضی از مشاغل هستند که خطر ابتلا به آرتروز را بیشتر می کنند. به  طور کلی، آرتروزهای اولیه در خانم ها بیشتر است. به خصوص در ناحیه بند انگشتان و در ناحیه لگن، ولی به طور کلی آرتروز در آقایان بیشتر دیده می شود.

افزایش دامنه حرکات تاندون ها در افزایش آرتروز تاثیر دارد؟

- این حرکات خصوصاً در خانم ها زیاد است و منجر می شود که مفاصل، بیش از حد معمول حرکت کنند. نمونه خیلی ساده ای که افراد می توانند تشخیص دهند دامنه حرکات تاندون هایشان به چه صورت است، این است که انگشت شست را وقتی در داخل مشت قرار می دهند، نباید نوک آن از مشت خارج شود. امروزه ثابت شده کسانی که دامنه حرکات تاندونهایشان (هایپرموبیلیتی) زیاد است خطر ابتلا به آرتروز در آنها بیشتر است.

آیا آسیبهای وارده به مفصل و ناهنجاریهای مفصلی باعث ایجاد آرتروز می شوند؟

- یکی از عوامل مهم به وجود آورنده آرتروز، آسیب های مفصلی است. ما قوانین خاصی برای محافظت از مفاصل داریم و باید به مفاصل بها داده و آسیب های آن را جدی بگیریم. افرادی که به دنیال ضربه فوتبال، مچ پایشان متورم می شود، اگر آن را جدی نگیرند ممکن است به تدریج دچار آسیب های مفصلی شوند. ضربات به صور مختلف می توانند آسیب هایی را به تاندون، لیگامان و دیسک وارد کنند. از عوامل خیلی مهمی که شاید آموزش عمومی می طلبد، ناهنجاری های مفصلی است؛ خصوصاً در ناحیه زانو، دو بیماری داریم که افراد را به شدت مستعد آرتروز می کند و متأسفانه بدون علامت است. این دو بیماری پاپرانتزی و پاضربدری است. وقتی که دو تا مچ پا در حالت ایستاده به هم چسبیده می شوند، زانوها هم باید به همدیگر بچسبند. اگر فاصله ای بین دو زانو باشد، فرد دچار بیماری پاپرانتزی است و اگر این فاصله بیش از سه انگشت باشد، حتماً  نیاز است که فرد به پزشک مراجعه کند.
تمام این عوامل می توانند منجر به تشدید آرتروز بشوند ولی مهمترین عاملی که می تواند آرتروز را تشدید کند، وزن بالا، عدم استفاده صحیح از مفاصل و تحلیل عضلات است.

آرتروز، چه مفاصلی را بیشتر درگیر می کند؟

- مفاصلی که در آرتروز دچار درگیری می شوند، خیلی اهمیت دارند؛ به خصوص آرتروز اولیه، فقط در مفاصل خاصی دیده می شود. به عنوان مثال آرتروز اندام فوقانی، بند انتهایی و میانی انگشتان دست و قاعده شست را درگیر می کند و در اندام فوقانی، هیچ مفصل دیگری که مبتلا به آرتروز اولیه شود وجود ندارد. پس اگر کسی بگوید آرتروز مچ دست یا آرتروز شانه دارم، غلط است.در اندام تحتانی، زانو،  لگن و شست پا دچار آرتروز می شوند. آرتروز مچ پا نیز در اندام تحتانی وجود ندارد و ناحیه ستون مهره، ناحیه گردن و ناحیه کمری می توانند دچار آرتروز  شوند.

مهمترین علامتی که فرد را به پزشک می کشاند چه علامتی است؟

- درد مهمترین علامت است. درد آرتروز در ابتدا حالت مکانیکی دارد یعنی با راه رفتن و استفاده از مفصل، این درد بدتر می شود و با خوابیدن و استراحت، بهتر می شود. این، برخلاف دردهای روماتیسمی است؛ در این دردها با استراحت، درد بدتر می شود و با راه رفتن، آرام آرام درد التیام پیدا می کند. اما گاهی اوقات در آرتروز، حالت ژله ای در مفصل به  وجود می آید که بعد از مدتی بی تحرکی، فرد باید راه برود تا دردش آرام شود. این حالت را با سفتی صبحگاهی نباید اشتباه گرفت.

سفتی صبحگاهی مشخصه بیماری های روماتیسمی است که معمولاً بیش از یک ساعت طول می کشد، در حالی که ژله ای شدن با برداشتن چند قدم برطرف می شود.گاهی اوقات سفتی در مفاصل باعث می شود که فرد به پزشک مراجعه کند؛ مثلاً در ناحیه انگشتان دست ممکن است فرد بیدار شده و متوجه شود انگشتانش سفت هستند یا در ناحیه گردن احساس خشکی کند. گاهی اوقات نیز آرتروز به صورت برجستگی های بدون درد در استخوان ها جلوه می کند؛ به عنوان مثال در انگشتان دیده می شود؛ برجستگی هایی که خصوصاً در زنان، بعد از یائسگی در بندهای انتهایی یا میانی انگشتان دیده می شود و معمولاً بدون درد هستند. گاهی اوقات نیز آرتروز، خودش را به  صورت صداهای غیرمعمولی وخرت  خرت در مفاصل نشان می دهد که در افراد مسن بیشتر است.

آیا این بیماری قابل درمان است؟

- بله، درمان های آرتروز شامل درمان های غیردارویی، دارویی و جراحی است. درمان های غیردارویی در مرحله اول شامل آگاهی دادن به بیمار است. خیلی از بیماران از آرتروز می ترسند و هراس دارند که این بیماری ظرف یکی- دو سال، آنها را زمین گیر کند. آرتروز آهسته پیشرفت می کند و باید بدانیم که اگر درمان نشود می تواند منجر به زمین گیرشدن بیمار شود و مهمترین چیزی که در قسمت آگاهی دادن باید به بیماران انتقال بدهیم، تغییر در وضعیت زندگی آنها و فرم ورزش کردنشان است. چون مفصل مبتلا به آرتروز یک مفصل سالم تلقی نمی شود و فشارهای بیش از حد، منجر به آسیب مفصلی می شود، آموزش دادن اینکه فرد از مفصل مبتلا به آرتروز چگونه استفاده کند، بسیار مهم است. بسیاری از بیماران با همین آموزش ها به مقدار قابل توجهی جلوی پیشرفت آرتروزشان گرفته می شود.

این آموزش‌ها شامل چه توصیه‌هایی هستند؟

- به عنوان مثال در ناحیه زانو؛ ما به بیمارانی که دچار آرتروز زانو هستند توصیه می کنیم که چهار زانو یا دو زانو ننشینند و از حرکاتی که منجر به خم و راست شدن مکرر زانو می شود پرهیز کنند، از سربالایی و سر پائینی کمتر بالا و پائین بروند،  خصوصاً سرازیری. به خصوص، در مراحل پیشرفته تر آرتروز به بیماران توصیه می کنیم که فرم نمازخواندن شان را تغییر بدهند،  از خم کردن زانو پرهیز کرده و از توالت فرنگی استفاده کنند. یا در ناحیه گردن که امروزه آرتروز به خاطر نوع مشاغل خیلی زیاد در افراد به وجود می آید،

پرهیز از خم نگه داشتن گردن و نرمش های حین کار برای پیشگیری از آرتروز گردن بسیار مهم است؛ به خصوص به راننده ها توصیه می کنیم که رانندگی های طولانی  نکنند. امروزه ما توصیه می کنیم که در اماکن کاری به خصوص کامپیوترها را در یک موقعیت مناسب قرار بدهند و هم سطح گردن باشد؛ به طوری که فرد برای نگاه کردن به کامپیوتر گردنش را خم نکند یا از صندلی های گردان یا میزهای شیب دار استفاده کنند و به خصوص کسانی که آرتروز گردن دارند، برای دیدن تلویزیون درست روبه روی تلویزیون قرار بگیرند و از پهلو به آن نگاه نکنند.

زانوبند، گردن بند و گرما و سرمای موضعی تاچه حد در درمان آرتروز مؤثرند؟

- بیماران می توانند از زانوبند و گردن بند در مواردی که پزشک شان صلاح می داند، استفاده کنند. امروزه می دانیم که استفاده بی رویه و مفرط از زانوبند و گردن بند منجر به تحلیل عضلات می شود و در نتیجه شدت روند آرتروز پیشرفت خواهد کرد؛ در حالی که تمام سعی ما بر این است که مفاصل اطراف ناحیه آرتروز را به نحوی درست تقویت کنیم. بعضی مواقع بیماران متوجه می شوند که گرما یا سرمای موضعی می تواند دردشان را تخفیف دهد؛ به خصوص در دردهای مزمن، بیماران بیشتر تمایل به استفاده از گرمای موضعی دارند و در دردهای حاد، سرمای موضعی می تواند التهاب ناحیه آسیب دیده را کاهش دهد.در استفاده از گرمای موضعی باید بدانیم که گرما باید بین 40 تا 45 درجه و بین 3 تا 30 دقیقه باشد. در مفاصلی که خونریزی کرده اند، استفاده از گرمای موضعی صحیح نیست.استفاده از کفی های داخل کفش و استفاده از کفش مناسب، کمک زیادی به کنترل علائم آرتروز می کند.

رژیم‌های غذایی چطور؟

- امروزه ثابت شده بعضی از رژیم های غذایی می تواند روند آرتروز را آهسته تر کند؛ به عنوان مثال استفاده از سویا، ویتامین d ، آووکادو و ترکیباتِِِی مثل آن، روند پیشرفت آرتروز را کاهش می دهد. استفاده از این مواد باید کنترل شده باشد. مثلاً مصرف خیلی زیاد سویا می تواند اثرات مضری روی تیروئید یا لخته شدن خون در پا داشته باشد. استفاده از زنجبیل، کرفس و غضروف کوسه نیز توصیه می شود.

درمان‌های دارویی شامل چه اقداماتی هستند؟

- درمان های دارویی به سه صورت موضعی، داخل مفصلی و خوراکی تجویز می شوند. در استفاده از درمان های موضعی، از مدت ها پیش مشخص بود که وقتی فرد ناحیه مبتلا به درد را ماساژ می دهد و گرم می کند، کمی از دردش تخفیف می یابد، به خاطر اینکه ماساژ رفلکس درد به سمت پوست را منحرف می کند و درد، در عمق کاهش می یابد. اما استفاده از موادی که خاصیت ضد درد دارند را اگر اضافه کنند، تأثیر ماساژ بیشتر می شود. به عنوان مثال استفاده از کرم های ضد التهاب یا استفاده از عصاره کرفس برای کنترل دردهای آرتروز یا فلفل موضعی نیز در کاهش درد مؤثرند.در مورد ترکیبات داخل مفصلی در بیماران، تزریق مواد خاص کورتون دار است که باید استفاده از آنها محدود باشد؛ مثلاً 2 تا 3 بار در سال. امروزه ما ترکیبی از غضروف های ساخته شده داریم که در داخل مفصل تزریق می شود و درد بیمار را کاهش می دهد و عمر مفصل را افزایش می دهد.در نهایت، آخرین قسمت درمان آرتروز، استفاده از جراحی است. جراحی برای اصلاح انحرافات داخل مفصل است و گاهی در مراحل پیشرفته، استفاده از تعویض در داخل مفصل، کمک کننده است. درمان های نویدبخش نیز شامل کاشت غضروف است که تا کامل شدن این روش ها نیاز به زمان است.

منبع:همشهری آنلاین

10 روش برای رهايی از سلوليت

آيا می‌دانستيد 80 درصدر خانمها سلوليت دارند؟  اين عارضه در اثر تجمع چربی که به سطح بالايی پوست فشار وارد می‌کند ايجاد می‌شود و باعث تشکيل فرورفتگی‌هايی در پوست می‌‌گردد. رهايی از سلوليت کمی مشکل به نظر می‌رسد اما توصيه‌های زير به کاهش ظاهر پوست پرتقالی در طول زمان کمک می‌کند.  

 

1-     ورزش‌های هوازی: در رفع سلوليت موثر است. بيشتر به انجام ورزش‌هايی بپردازيد که روی قسمت‌ ران تمرکز دارند مثل پياده‌روی، دوچرخه‌سواری، دويدن. 

 

2-     آب: پيشگيری بهتر از درمان است. آب پوست شما را هيدراته نگه می‌دارد و سموم را دفع می‌کند. روزانه 5/1 ليتر مناسب است. 

 

3-     غذاهای حاوی لسيتين مصرف کنيد: اين موادغذايی را به صورت روزانه مصرف کنيد زيرا باعث استحکام جداره سلول‌ها می‌شود. تخم مرغ، سيب، سويا، اسفناج، گل کلم، بادام زمينی و کاهو موادغذايی غنی از لسيتين هستند.  

 

4-     پروتئين: باعث تقويت و تسريع ساخت کلاژن و الاستين می‌شود که از تشکيل سلوليت جلوگيری می‌کنند. گوشت‌های کم چرب، مغزها، حبوبات و شير کم‌چربی را فراموش نکنيد.

 

 

5-     کرمهای ضد سلوليت: هم نقش زيادی در اين زمينه دارند. همچنين اگر هربار که استحمام می‌کنيد در قسمت ران‌ از اسکراب استفاده کنيد جريان خون را در آن قسمت افزايش می‌دهد که به رفع سلوليت کمک می‌کند.  

 

6-     از پله‌ها بالا پايين برويد: به افزايش جريان خون کمک می‌کند.

  

7-     ماهی: روغن موجود در ماهی از آسيب رسيدن به جداره سلول‌های پوستی جلوگيری می‌کند. سعی کنيد در هفته حداقل يک بار ماهی بخوريد. 

 

8-     از مصرف لبنيات پرچرب خودداری کنید: لبنيات پرچرب مثل خامه، کره و پنير خامه‌ای سرشار از اسيدهای چرب اشباع هستند و شکستن آنها برای بدن بسيار دشوارتر می‌باشد. تا جای ممکن از مصرفشان خودداری کنيد.

9-     مصرف کيک و فست فودها را کاهش دهيد: غذاهای چرب و فراوری شده می‌توانند باعث ايجاد سلوليت گردند زيرا باعث تشکيل ذخيره چربی در بدن می‌شوند.

 

10-  ميوه و سبزيجات: غنی از فيبر و آب هستند و برخی از انواع آنها مثل کرفس، پرتقال، گريپ فروت، هلو و آلو که قند کمتر و فيبر بيشتری دارند به بقيه ارجحيت دارند.

منبع:کلینیک

 

فشار خون بالا و درمان آن

میزان فشار خون بر پایه دو عدد نشان داده می شود. اولین عدد مربوط به فشار سیستولیک یا ماکزیمم و دومی مربوط به فشار دیاستولیک یا مینیمم است. بالاترین میزان فشار خون، فشار سیستولیک نام دارد. سیستولیک همان فشاری است که هنگام انقباض ماهیچه قلب موجب می شود تا خون از قلب به سرخرگ اصلی وارد شده و به سایر نقاط بدن برسد.

به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز،  کمترین میزان فشار خون نیز فشار دیاستولیک است که فشار بین ضربان های قلب محسوب می شود و مربوط به زمانی است که قلب در حالت استراحت است. فشار خون بر حسب میلی متر جیوه (mmhg) اندازه گیری می شود.

فشار خون بالا عبارت است از افزایش فشار وارده از جریان خون به دیواره رگ های خونی. فشار خون بالا گاهی «قاتل بی صدا» نامیده می شود چرا که تا مراحل انتهایی اغلب هیچ علامتی ندارد.

باید توجه داشت که فشار خون به طور طبیعی در اثر استرس و فعالیت بدنی بالا می رود. اما فردی که دچار بیماری فشار خون بالا است هنگام استراحت نیز فشار خونش بالاتر از حد طبیعی است.

رژیم های نادرست غذایی، مصرف زیاد غذاهای چرب و پرنمک، بی تحرکی و زندگی ماشینی از جمله عوامل مستعد کننده برای ابتلا به بیماری فشار خون بالاست.

بسیاری از افراد که به فشار خون بالا مبتلا هستند، علامتی نداشته و احساس بیماری ندارند. ۱۵ درصد افراد مسن دارای فشار خون هستند و خودشان خبر ندارند مگر آن که فشار خون بطور ناگهانی خیلی بالا برود. به این ترتیب تنها راه تشخیص فشار خون بالا، اندازه گیری میزان آن است.

از هر ده نفر مبتلا به فشار خون بالا، در نه نفر آنها، یعنی در۹۰ درصد آنها علت دقیق برای فشار خون شناخته نشده است. این نوع فشار خون، نوع اولیه فشار خون بالا نامیده می شود.

در تعداد کمی از افراد مبتلا به فشار خون بالا (نوع ثانویه فشار خون بالا) عواملی همچون تنگ شدن سرخرگ کلیوی و یا اختلال در تولید هورمون های مترشحه از غدد فوق کلیوی و بیماری های بافت کلیه در ایجاد بیماری نقش دارند.

چاقی و اضافه وزن، سیگار کشیدن، مصرف الکل، رژیم غذایی حاوی نمک یا چربی اشباع شده زیاد، عدم مصرف میوه و سبزی، کم تحرکی و نداشتن فعالیت بدنی کافی، استرس و عوامل ژنتیکی از علل مستعد کننده بیماری فشار خون هستند.

اگر یکی از والدین و یا هر دو دچار فشار خون بالا باشند، خطر ابتلای فرد به فشار خون بیشتر است.

سابقه خانوادگی فشار خون بالا، سکته مغزی و حمله قلبی نیز احتمال ابتلا را افزایش می دهد.

پیشگیری از ابتلا به فشار خون بالا

برای پیشگیری از ابتلا به فشار خون، وزن تان را کنترل کنید. اگر اضافه وزن دارید، رژیم بگیرید. کم کردن حتی یک کیلوگرم از وزن تان در این زمینه مفید است. مرتب ورزش کنید. ۳۰ دقیقه ورزش در هر روز بهترین راه مبارزه با پرفشاری خون است.

مصرف روزانه نمک را کم کنید (حداکثر یک قاشق چایخوری). سدیم علاوه بر نمک در بسیاری از غذاهای بسته بندی شده، وجود دارد. برای اطلاع یافتن از مقدار سدیم بکار رفته در مواد غذایی برچسب آنها را قبل از مصرف به دقت مطالعه کنید.

اگر می خواهید از مواد جایگزین سدیم استفاده کنید حتما با پزشک مشورت کنید؛ چرا که برخی از این مواد برای همه افراد مناسب نیستند.

از رژیم غذایی حاوی میوه و سبزیجات فراوان و غذاهای حاوی پتاسیم مانند دانه های سبوس دار و خشکبار استفاده کنید.

پتاسیم از فشار خون بالا جلوگیری می کند. لوبیا، عدس، نخود، آب میوه، میوه جات تازه بویژه زردآلو، موز، گیلاس، طالبی، کیوی، انبه، شلیل، پرتغال، هلو، تشمک و نارنگی حاوی پتاسیم بالایی هستند.

دانه کنجد و سبزی های برگ سبز، منابع کم سدیم و تامین کننده کلسیم هستند. سیر نیز به کاهش فشار خون کمک می کند. از مصرف مشروبات الکی بپرهیزید.

در نظر داشته باشید که اندازه گیری فشار خون را در برنامه بررسی سلامت خود قرار دهید. زیرا اگر فشار خون بالا زود تشخیص داده شود و درمان به موقع انجام گیرد از عوارض آن پیشگیری می شود.

اگر سابقه خانوادگی فشار خون بالا وجود داشته باشد، فشار خون باید حداقل سالی یکبار کنترل شود.

اگر باردار هستید، مرتب برای انجام مراقبت های دوره بارداری به مراکز درمانی مراجعه کنید تا ضمن انجام سایر مراقبت ها فشار خون شما نیز به موقع کنترل شود.

اگر از قرص های ضد بارداری حاوی استروژن استفاده می کنید یا تحت هورمون درمانی هستید، فشار خون تان را به طور منظم کنترل کنید.

عوارض فشار خون بالا چیست؟

سکته مغزی، حمله قلبی، نارسایی احتقانی قلب، نارسایی کلیه و آسیب چشمی و مشکل بینایی از عوارض اصلی فشار خون بالا هستند. هرچه فشار خون بالاتر باشد، طول عمر افراد پایین تر خواهد بود.

اگر فشار خون بالا به مدت طولانی بدون درمان باقی بماند ممکن است نارسایی کلیوی رخ دهد و یا حتی به بینایی آسیب وارد شود.

در ضمن امکان دارد که قلب بطور غیر طبیعی بزرگ شده و کارایی آن کم شود که چنین وضعیتی می تواند منجر به نارسایی قلبی و اختلال در پمپاژ خون توسط قلب شود.

اگر فشار خون بالا درمان شود، از خطر ابتلا به حملات قلبی کاسته خواهد شد. فشار خون بالا از ابتدایی ترین عوامل بروز بیماری های قلبی و سکته است.

طبق آمارهای جهانی، از هر ۵ مورد نارسایی قلبی در زنان، ۳ مورد به دلیل کنترل نکردن فشار خون بالا ایجاد می شود.

فشار خون بالا به کلیه ها آسیب می رساند و موجب نارسایی کلیوی، سکته مغزی، حمله قلبی و بیماریهای مرگبار دیگری می شود.

همچنین، افرادی که علاوه بر فشار خون بالا به بیماری دیابت مبتلا هستند به مراتب بیشتر از سایرین به نارسایی کلیوی و سکته مغزی دچار می شوند.

درمان فشار خون بالا

علاوه بر اندازه گیری فشار خون، ممکن است بنا به تشخیص پزشک، برخی بررسی های تشخیصی دیگر برای تعیین علت ابتلا به فشار خون بالا یا بررسی عوارض و آسیب های احتمالی آن لازم باشد.

اقدامات درمانی با توجه به ویژگی های هر فرد تعیین خواهند شد و ممکن است شامل کم کردن وزن، ترک دخانیات، برنامه ورزش مناسب و تغییر شیوه زندگی برای کاهش استرس باشند.

در صورتی که اقدامات غیر دارویی اثر نداشته باشند، با استفاده از داروهای ضد فشار خون می توان فشار خون را پایین آورد. این داروها باید بطور مستمر و تحت نظر پزشک مورد استفاده قرار گیرند.

اگر فرد علاوه بر فشار خون بالا به بیماری دیگری نیز مبتلا باشد، به عنوان مثال به دیابت نیز مبتلا باشد درمان دارویی فشار خون بالا از همان ابتدای تشخیص شروع خواهد شد.

پیگیری افراد مبتلا به فشار خون بالا

افراد مبتلا به فشار خون بالا باید برای بررسی پیشرفت بیماری یا تعیین ابتلا به عوارض احتمالی از طریق بررسی های زیر با فواصل زمانی خاص مراجعه کنند:

اندازه گیری فشار خون، معاینه قفسه سینه، معاینه چشمها که با دستگاه مخصوصی انجام و وضعیت عروق شبکیه چشم نیز بررسی می شود. فشار خون بالا می تواند موجب آسیب عروق شبکیه شود.

فعالیت الکتریکی و ریتم قلب توسط الکتروکاردیوگرام (ECG) یا نوار قلب بررسی می شود. آزمایش خون جهت اندازه گیری میزان کلسترول و قند خون نیز حائز اهمیت است.

میزان بالای کلسترول و قند خون، خطر ابتلا به بیماری های قلبی را افزایش می دهد. آزمایش ادرار نیز برای بررسی وضعیت کلیه ها اهمیت دارد. رادیوگرافی قفسه سینه در بررسی عوارض قلبی بیماری مورد استفاده قرار می گیرد.

با فشار دادن دکمه ای روی قسمت دیجیتالی دستگاه، بازوبند شروع به باد شدن می کند تا به یک سطح معینی برسد.

سپس بطور اتوماتیک باد آن می خوابد. در بازوبند یک گیرنده خاص الکترونیکی وجود دارد که نسبت به نبض حساس است و میزان فشار خون را روی صفحه نمایشگر نشان می دهد.

منبع:پزشکان بدون مرز

چگونه بفهمیم کم خونی داریم؟

کم خونی یعنی کاهش تعداد گلبول‏های قرمز خون و علل متفاوتی دارد، ولی مهم‏ترین آنها کمبود آهن در بدن است.

اگر کم‏خونی خفیفی داشته باشید، ممکن است علامتی دیده نشود و حتی اگر دیده شود، ممکن است متوجه کم‏خونی خود نشوید، یا آن را با بیماری دیگری اشتباه بگیرید.

حال ما به شما می گوییم که علائم شایع کم خونی چیست تا با مشاهده ی آنها به پزشک مراجعه کنید:

1- به پوست خود دقت کنید. آیا پوستتان رنگ پریده است؟

در حالت کم‏خونی، حتی اگر رنگ پوستتان معمولی باشد، ولی لبهای شما، کمرنگ‏تر از حد طبیعی است و پوست شما بی‏حال و خسته (شل) می باشد.

2- آیا همیشه احساس خستگی و بی‏حالی می کنید؟ این ها از علائم شایع کم‏خونی است.

3- آیاسردردهای پی در پی دارید؟ و یااشتهایی برای غذا خوردن ندارید؟ این ها از علائم اولیه کم‏خونی هستند.

4- آیا مبتلا به یبوست شده‏اید؟ این هم یکی از علائم اولیه کم خونی است و بدون هیچ‏ تغییری در عادات غذایی به وجود می‏آید (یعنی مثلا بدون کاهش مصرف میوه و سبزی، دچار یبوست می شوید).

تنها راه تشخیص کم‏خونی، دادن آزمایش خون است.

5- آیا تمرکز فکری برای شما سخت شده است؟ این مسئله روی کار شما یا انجام تکالیف درسی شما تاثیرگذار است.

6- آیا دوست دارید مواد عجیب و غریب را که خوراکی نیستند، بخورید، مثل خاک یا کاغذ. چنین حالتی، «بیکا» نام دارد.

7- به حالات روحی و روانی خود دقت کنید. کم‏خونی می‏تواند باعث احساس افسردگی شود.

8- آیا احساس تنگی نفس  دارید؟ گلبول‏های قرمز خون، بخش حیاتی فرآیند تنفس را تشکیل می دهند و این علامت در کم‏خونی متوسط تا شدید بروز می‏کند.

9- آیا احساس می‏کنید انگشتان دست و پای شما همیشه سرد هستند؟ این حالت به دلیل کاهش جریان خون در انگشتان دست و پا، در اثر کم‏خونی اتفاق می‏افتد.

10- آیا احساس ضعف یاسرگیجه  دارید؟ در کم‏خونی شدید، هنگام برخاستن از رختخواب احساس ضعف زیادی دارید و یا هنگام بلند شدن از جایتان، احساس سرگیجه می‏کنید.

هشدارها:

* اگر به طور ناگهانی،زخمهایی روی زبان یا دهانتان پیدا شد، یا اگر خانم هستید و یک مرتبه دچار قطع قاعدگی  شدید، نشان می‏دهد دچار کم‏خونی هستید.

* اگر بیشتر اوقات غذاهای فرآیند شده و آماده بخورید، یا بعضی وعده‏های غذایی  را از برنامه غذایی تان حذف کنید، یا ریزه خواری داشته باشید، یا ازهمه گروه های غذایی استفاده نکنید، ممکن است آهن و سایر مواد مغذی را به مقدار کافی دریافت نکنید. در این صورت، اگر علائم ذکر شده در بالا را داشتید، احتمالا دچار کم‏خونی هستید.

* کم‏خونی می‏تواند در اثر مشکلات پزشکی اصولی و دریافت یا جذب ناکافی آهن در بدن به وجود آید. تنها راه تشخیص کم‏خونی، دادنآزمایش خون است. اگر فکر می‏کنید دچار کم‏خونی هستید، حتماً به پزشک مراجعه کنید.

* اگر نسبت به کم‏خونی خود شک دارید، هرگز مقادیر بالای مکمل‏های آهن را مصرف نکنید، زیرا دریافت مقادیر آهن ، مسمومیت زاست و عوارض بدی دارد.

برای تشخیص قطعی کم‏خونی باید به پزشک مراجعه کنید و خودتان بر اساس علائم بالا نمی‏توانید بگویید حتما دچار کم‏خونی هستید، زیرا علائم کم‏خونی می‏تواند مشابه علائم سایر بیماری‏ها باشد و کمبود آهن به تنهایی، علت بروز کم‏خونی نیست.

* اگر علائم بالا در شما ادامه داشت، یا دچار یک مشکل خاص پزشکی هستید، حتماً به پزشک مراجعه کنید. اطلاعاتی که در این مقاله برای شما ارائه شده، نمی‏تواند جایگزین توصیه‏ها یا درمان تخصصی پزشکی شود.

 

منبع:تبیان

درمان کم خونی با تخم مرغ و آب پرتقال

صبحانه چه می‌خورید؟ کره، عسل، خامه، پنیر؟ شاید هم تخم‌مرغ.
 اما این نکته را می‌دانستید که خوردن تخم مرغ به همراه آب پرتقال به عنوان صبحانه در درمان کم خونی موثر است.
تخم مرغ منبع غنی از آهن است که به سالم نگه‌داشتن خون کمک می‌کند. اما اغلب زنان به اندازه کافی آهن دریافت نمی‌کنند و تقریبا ۴۰ درصد از زنان ۱۹ تا ۳۴ ساله به فقر آهن دچارند.

 

متخصصان می‌گویند، هرچند تخم مرغ مقادیر زیادی آهن دارد اما نوع این آهن با آهن موجود در گوشت قرمز متفاوت است و به خوبی در بدن جذب نمی‌شود.

 

این همانجایی است که آب پرتقال به کمک شما می‌آید. میوه‌های ترش همانند پرتقال سرشار از ویتامینC هستند و این ویتامین به بدن کمک می کند تا ۳ برابر بیشتر آهن موجود در تخم مرغ را جذب کند.

 

در واقع هرچه ویتامین C بیشتری بخورید، میزان جذب آهن هم بالاتر می‌رود. پس از اینکه یک لیوان بزرگ آب پرتقال همراه با تخم مرغ‌های صبحانه نوش‌جان کنید، نهراسید.

منبع:پزشکان ایران

رژیم غذایی مناسب در کم خونی فقر آهن

در بین کم خونی‌ها آنمی فقر آهن ، شایع‌ترین کم خونی نه تنها در ایران بلکه در جهان به شمار می‌رود از آنجا که اهن در بدن وظایف مهم و متعددی را برعهده دارد تلاش برای رفع کمبود آهن اهمیت بسزایی دارد برا ی این منظور استفاده از منابع آهن از قبیل گوشت و تخم مرغ ( دارای آهن هم ) غلات و سبزیجات و میوه‌ها ( دارای آهن غیر هم ) توصیه می‌شود .

 کم‌خونی وضعیتی است که در آن تعداد یا اندازه گلبول‌های قرمز و یا مقدار هموگلوبین موجود در خون کاهش یافته و تبادل اکسیژن و دی‌اکسیدکربن بین خون و سلول‌هادچار اختلال می‌شود. از علل ایجادکننده کم‌خونی می‌توان کمبودهای تغذیه‌ای، خونریزی، ناهنجاری‌های ژنتیکی، بیماری‌های مزمن و یا مسمومیت‌های دارویی را نام برد.

منظور از کم‌خونی‌های تغذیه ای کم‌خونی‌هایی است که در اثر دریافت ناکافی مواد مغذی ایجاد می‌شوند.

از مهم‌ترین مواد مغذی جهت خون‌سازی که کمبود آن‌ها موجب بروز کم‌خونی می‌شود می‌توان به آهن،‌ ویتامین ب ۱۲ و اسیدفولیک اشاره کرد. از بین آن‌ها کم‌خونی ناشی از فقر آهن یکی از شایع‌ترین کم‌خونی‌های تغذیه‌ای است.

●  کم‌خونی ناشی از فقر آهن

فقر آهن یکی از شایع‌ترین اختلالات تغذیه‌ای در کشورهای در حال توسعه و مهم‌ترین علت کم‌خونی تغذیهای در کودکان و زنان در سنین باروری است که با ایجاد گلبول‌های قرمز کوچک و کاهش میزان هموگلوبین مشخص می‌شود که این بیماری سبب اتلاف منابع و مراقبت‌های بهداشتی، کاهش  بهره‌وری در اثر افزایش میزان مرگ و میر ابتلا به بیماری در مادران و کودکان و بالاخره کاهش ظرفیت جسمی‌ و روانی در بخش بزرگی از جامعه می‌شود.

●  میزان نیاز به آهن

میزان نیاز به آهن براساس سن، جنس و وضعیت فیزیولوژیکی افراد متفاوت است. مثلا زنان باردار به علت افزایش حجم خون، رشد جنین و جفت و سایر بافت‌ها به آهن بیشتری نیاز دارند. به همین دلیل بیش از سایرین در معرض خطر کم‌خونی قرار دارند. در شیرخواران در صورت سلامت مادران، میزان آهن موجود در شیر مادر برای ۶ـ۴ ماه اول زندگی کافی است. ولی در مورد نوزادانی که با وزن کم متولد می‌شوند، ذخایر آهن کم بوده و باید از ۳ ماهگی آهن اضافی به صورت قطره خوراکی خورانده شود. همچنین بستن پیش از موقع بند ناف نیز به این دلیل که نوزاد را از یک سوم کل خونش محروم می‌کند، خطر فقر آهن را افزایش می‌دهد.

●  دلایل فقر آهن

دلایل گوناگونی برای کمبود آهن وجود دارد که از آن جمله می‌توان به علل زیر اشاره کرد

۱ ـ دریافت ناکافی آهن به دلیل رژیم غذایی مورد استفاده که در آن آهن کمی ‌وجود دارد، مانند بعضی از رژیم‌های گیاه خواری.

۲ ـ جذب ناکافی آهن در اثر اسهال، کاهش ترشح اسید معده، مشکلات گوارشی یا تداخلات دارویی و داروهایی مثل کلستیرامین، سایمتیدین، پانکراتین، رانیتیدین و تتراسایکلین).

۳ ـ افزایش نیاز به آهن برای افزایش حجم خون در دوران نوزادی، نوجوانی، بارداری و شیردهی.

۴ ـ خون‌ریزی زیاد در دوران عادت ماهانه و یا در اثر جراحات یا ناشی از همورویید (بواسیر) یا بیماری‌های بدخیم و انگل‌ها. کمبود آهن در مردان بزرگسال معمولا در اثر از دست دادن خون است.

●  علایم کم‌خونی ناشی از فقر آهن

بعضی از علایم کم‌خونی فقر آهن عبارتند از:

رنگ پریدگی پوست، زبان و مخاط داخل لب و پلک چشم‌ها، خستگی زودرس، سرگیجه و سردرد، خواب رفتن و سوزن سوزن شدن دست و پاها، حالت تهوع و در کم‌خونی شدید گود شدن روی ناخن(ناخن قاشقی).

درمان کم‌خونی ناشی از فقر آهن

برای درمان کم‌خونی از چند روش استفاده می‌شود که بهترین و کم‌خطرترین آن‌ها استفاده از مکمل‌های خوراکی است. درمان با نمک‌های ساده آهن مثل سولفات فروی خوراکی کاملا موثر بوده و به شکل قرص، کپسول یا مایع است و باید مصرف آن‌ها تا چندین ماه ادامه یابد.

به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ،  چنانکه این قرص‌ها با معده خالی مصرف شوند جذب آن‌ها بهتر و بیشتر صورت می‌گیرد، ولی در این حالت سبب تحریک معده و بروز مشکلات گوارشی می‌شوند. عوارض گوارشی ناشی از مصرف آهن نظیر تهوع، دل پیچه، سوزش قلب، اسهال یا یبوست را می‌توان به حداقل رساند، به شرطی که آهن را با میزان بسیار کم مصرف کرده و به تدریج به میزان آن افزوده تا به حد مورد نیاز بدن برسد. بهتر است قرص آهن در آخر شب قبل از خواب استفاده شود تا عوارض ناشی از آن کاهش یابند.

ویتامینC  جذب آهن را افزایش می‌دهد. به همین دلیل معمولا مصرف ویتامین C به همراه آهن پیشنهاد می‌شود. علاوه بر درمان دارویی باید به میزان آهن قابل جذب در غذا نیز توجه کرد. جذب آهن غذا اغلب تحت تاثیر شکل آهن موجود در آن می‌باشد. آهن موجود در پروتئین‌های حیوانی مانند گوشت گاو، ماهی، پرندگان (آهن هم) بیشتر جذب می‌شود، در حالی که جذب آهن پروتئین‌های گیاهی مانند سبزی‌ها و میوه‌ها (آهن غیرهم) کمتر می‌باشد. باید توجه داشت که ویتامینC    جذب آهن سبزی‌ها و میوه‌ها (آهن غیرهم) را بیشتر می‌کند. مصرف چای همراه یا بلافاصله بعد از غذا می‌تواند جذب آهن را تاحدصفر تا پنج درصد کاهش دهد.

قهوه، تخم‌مرغ، شیر و لبنیات، نان گندم، حبوبات (حاوی اسید فیتیک) و فیبرهای غذایی جذب آهن را  به علت تشکیل کمپلکس‌های نامحلول کاهش می‌دهند. بنابراین فرآورده‌های حاوی آهن، طی یک ساعت قبل یا دو ساعت بعد از مصرف هر یک از این مواد نباید مصرف شود.

منابع غذایی آهن دار

منابع غذایی آهن‌دار عبارتند از جگر، قلوه، گوشت قرمز، ماهی، زرده تخم‌مرغ، سبزی‌های دارای برگ سبز تیره مانند جعفری، اسفناج و حبوبات، مثل عدس و لوبیا همچنین میوه‌های خشک (برگه‌ها) بخصوص برگه زردآلو و دانه‌های روغنی.

●  عوامل افزایش دهنده جذب آهن و منابع غذایی آن‌ها:

ـ اسید سیتریک و اسید اسکوربیک یا ویتامین ث که در آلو، خربزه، ریواس، انبه، گلابی، طالبی، گل کلم، سبزی‌ها، آب پرتقال، لیمو شیرین، لیمو ترش، سیب و آناناس وجود دارند می‌توانند عوامل افزایش دهنده جذب آهن در بدن باشند.

۲ ـ اسید مالیک و اسید تارتاریک که در هویج، سیب زمینی، چغندر، کدوتنبل، گوجه فرنگی، کلم پیچ و شلغم موجود است نیز سبب افزایش جذب آهن می‌شوند.

۳ ـ محصولات تخمیری مثل سس سویا نیز در این دسته از عوامل گنجانده می‌شود.

توصیه‌های کلی زیر را به کار ببندید:

۱ ـ استفاده از غذاهایی که غنی از آهن می‌باشند.

۲ ـ استفاده از منابع غذایی حاوی ویتامین ث هر وعده غذایی جهت جذب بهتر آهن (مثل پرتقال، گریب‌فروت، گوجه فرنگی، کلم، توت فرنگی، فلفل سبز، لیمو ترش)

۳ ـ گنجاندن گوشت قرمز، ماهی یا مرغ در برنامه غذایی.

۴ ـ پرهیز از مصرف چای یا قهوه همراه یا بلافاصله بعد از غذا.

۵ ـ برطرف کردن مشکلات گوارشی و یبوست.

۶ ـ تصحیح عادات غذایی غلط (مثل مصرف مواد غیر خوراکی مانند خاک، یخ) که خود از علایم کم خونی فقر آهن می باشند.

۷ ـ مشاوره با پزشک و متخصص تغذیه جهت پیشگیری به موقع و یا بهبود کم‌خونی.

۸ ـ استفاده از نانهایی که از خمیر ورآمده تهیه شده‌اند.

۹ ـ استفاده از خشکبار مثل توت خشک، برگه آلو، انجیر خشک و کشمش که منابع خوبی از آهن هستند.

۱۰ ـ استفاده از غلات و حبوبات جوانه زده.

۱۱ ـ شست و شو و ضد عفونی کردن سبزی‌هایی که استفاده می‌کنید.

۱۲ ـ شستن کامل دستها با آب و صابون قبل از تهیه و مصرف غذا و پس از هر بار اجابت مزاج

۱۳ ـ مصرف روزانه یک قرص آهن از پایان ماه چهارم بارداری تا سه ماه پس از زایمان در زنان باردار.

۱۴ ـ مصرف قطره آهن همزمان با شروع تغذیه تکمیلی تا پایان ۲ سالگی در کودکان.

مهار کننده‌های جذب آهن :

مواد غذایی حاوی فیتات‌ها ( مانند نان‌های سبوس‌دار تخمیر نشده یا تهیه شده با جوش شیرین ) پلی فنول‌ها ( مانند چای ، قهوه و اسفناج )

به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ،  مواد غذایی حاوی کلسیم ( مانند شیر و پنیر ) که با جذب آهن تداخل می کنند با جدا نمودن زمان مصرف و فاصله گذاری لازم بین دریافت مواد غذایی حاوی آهن با این مواد می‌توان اثرات آن‌ها را تعدیل و حتی خنثی نمود به طور مثال مصرف شیر و پنیر در میان وعده‌ها وعدم نوشیدن چای یا قهوه یا ساعت قبل و دو ساعت بعد از میل کردن غذا به خصوص برای خانم ها توصیه می‌شود البته مواردی که ذکر گردید در مورد آهن غیر هم صدق می کند آهن هم تحت تاثیر عوامل بازدارنده اشاره شده قرار نمی‌گیرد .

از سوسیس، کالباس، کنسرو گوشت، برگرها و سایر فرآورده­های گوشتی به علت دارا بودن مقادیر بالای سدیم باید پرهیز کرد. سبزی­های کنسرو شده در آب نمک، زیتون شور، چیپس و سایر تنقلات شور نیز نباید مصرف شوند.

ماهی دودی یا کنسرو شده و تن ماهی سرشار از سدیم هستند.

سس­ها، سوپ­ها، قرصهای گوشت، کنسرو لوبیا و سایر غذاهای آماده مصرف می­تواند سبب تشدید بیماری شود.

مصرف الکل با فشار بالا ارتباط داشته و می­تواند سبب تشدید بیماری شود.

در طبخ به جای کره و روغن نباتی جامد بهتر است از روغن زیتون، سویا و کانولا استفاده کرد.

مواد حاوی کافئین از قبیل قهوه، چای، نوشابه­های کولا و شکلات، سبب افزایش فشارخون می­شوند و باید در حد اعتدال مصرف شوند.

● مواد غذایی فزایش‌دهنده‌های میزان آهن :

عموماً اعتقاد پزشکان بر این است که افراد دچار پرفشاری، نیاز به کاهش دریافت سدیم دارند. پتاسیم و کلسیم اضافی نیز می­تواند به کاهش فشارخون کمک کند.

جگر، قلوه ، گوشت قرمز، ماهی، زرده تخم مرغ ، سبزی های دارای برگ سبز تیره مانند جعفری ، اسفناج و حبوبات ؛ مثل عدس و لوبیا، هم چنین میوه های خشک ( برگه ها) به خصوص برگه زرد آلو و دانه های روغنی.

استفاده از مواد غذایی دارای ویتامین ث، انواع سبزی­های تازه، فلفل سبز، گوجه فرنگی، کلم، میوه­های تازه بخصوص پرتقال، لیمو و سایر مرکبات همراه با غذا که سبب می­شوند آهن بیشتر جذب شود.

مواد غذایی حاوی ویتامین ث ( مانند مرکبات ، طالبی ، آناناس ) که مصرف همزمان آن‌ها با مواد غذایی حاوی آهن به جذب این ماده معدنی مهم کمک می‌کند .اسید استیک ، اسید مالیک ، اسید تارتاریک و اسید سیتریک که از منابع غذایی آن ها می‌توان به هویج ، سیب زمینی ، چغندر ، کدو تنبل ، گوجه فرنگی ، کلم پیچ و شلغم اشاره نمود .

موز، زردآلو، انجیر، گریپ فروت، هلو، انگور و آلو میوه­هایی سرشار از پتاسیم هستند و سیب­زمینی، سیر، براکلی، کدو سبز، قارچ و گوجه فرنگی و سبزی­ها سرشار از پتاسیم هستند. حبوبات نیز از این نظر غنی­اند.

میوه­ها و سبزی­ها دارای مقدار کم سدیم هستند و باید به وفور مصرف شوند. در مطالعات مقایسه­ای میان گیاه خواران با افراد غیرگیاه­خوار، مشاهده شده است که متوسط فشارخون گیاه خواران کمتر است. یکی از علل این تفاوت را دریافت بیشتر پتاسیم در گیاه خواران دانسته­اند.

مرکبات، توت­ها و سبزی­های دارای برگ سبز، منابع خوب ویتامین ث هستند. دریافت کم این ویتامین با پرفشاری ارتباط دارد. مصرف مکمل ویتامین ث در افراد دچار پرفشاری و همچنین افراد سالم سبب کاهش فشارخون می­شود.

گوشت و مرغ طبخ شده بدون نمک برای افراد دچار پرفشاری توصیه می­شود. برای معطر کردن گوشت می­توان از سبزیهای معطر، ادویه­ها و میوه­ها استفاده کرد. به عنوان مثال برای گوشت گوسفند از مرزنگوش و مریم گلی، برای مرغ از شوید و ترخون و برای جگر از پرتقال می­توان استفاده کرد.

به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، ماهی تازه، منجمد یا کنسرو شده بدون آب نمک خوب هستند. می­توان ماهی را با برگ بو، شوید، فلفل قرمز و سیاه، ادویه­ها، مرکبات، سس­های خانگی بدون نمک و سایر سبزی­ها معطر کرد. ماهی­های حاوی اسیدهای چرب مفید از قبیل حلوا، قزل­آلا و قباد چندین بار در هفته توصیه می­شوند.

سبزی­های ریشه­ای مثل سیب زمینی، همچنین برنج، ماکارونی، رشته­ها و حلیم بدون نمک و همچنین مواد نشاسته­ای دارای سدیم کم هستند و می­توان به عنوان پایه­ای برای وعده غذایی از آنها استفاده کرد.

دانه کنجد و سبزی­های برگ سبز، منابع کم سدیم و تامین کننده کلسیم هستند.

سیر نیز به کاهش فشارخون کمک می­کند.

در ضمن مصرف همزمان محصولات تخمیری مثل سویا سس و بعضی از مواد غذایی حاوی سیستئین مثل گوشت گاو ، گوسفند ، جگر مرغ و ماهی همراه و همزمان با مواد غذایی حاوی اهن غیر هم به بالا بردن سطح جذب کمک می‌نماید .

▪ کاهش وزن و حفظ وزن طبیعی از ارکان اساسی هر برنامه طراحی شده جهت مقابله با پرفشاری هستند.

▪ نیاز روزانه یک فرد بزرگسال به نمک یک دهم قاشق چایخوری است. مقادیر بیشتر نمک فقط در شرایط آب و هوایی گرم و یا در طول شیردهی لازم است. در این موارد یک قاشق چایخوری نمک کافی خواهد بود.

▪ برای کاهش فشارخون پیاده روی سریع ۳۰ تا ۴۵ دقیقه در روز و ۳ تا ۵ بار در هفته توصیه می­شود.

▪ مصرف سیگار سبب تشدید پرفشاری شده بنابراین توصیه به ترک سیگار می­شود.

با رعایت نکات فوق برای حفظ سلامتی ، شادکامی و افزایش توان ذهنی و اندیشه و تقویت نیروی دفاعی بدن تان از همین امروز برای رفع کم خونی فقر آهن اقدام کنید چرا که فردا و فرداهای دیگر بسیار دیر خواهد بود .

البته لازم به یادآوری است که این توصیه در صورتی موثر واقع می‌شود که دفع آهن شما خارج از کنترل نباشد ( مانند پریودهای طولانی یا هموروئید یا لکه بینی‌های به فیبروم و…)

منبع:پزشکان بدون مرز

نگرانی، عامل تشدید سندروم روده تحریک پذیر در ۷ میلیون ایرانی

به گفته این فوق تخصص گوارش 70 افرادی که به پزشکان برای درمان این مشکل مراجعه می‌کنند به درصد خفیف آن مبتلا هستند.

فارس: یک فوق تخصص گوارش گفت: حدود ۷ میلیون نفر در کشور به سندروم روده تحریک پذیر مبتلا هستند اغلب افرادی که برای سندرم روده تحریک پذیر دارند مراجعه می کنند در زندگی نگرانی، اضطراب و افسردگی دارند.

فرهاد واحدی در مورد سندرم روده تحریک پذیر و علائم آن خاطرنشان کرد: سندرم روده تحریک پذیر بیماری نیست بلکه مجموعه‌ای از علائم است که بیشتر در زنان و سنین پایین دیده می‌شود و تقریباً 10 درصد جمعیت کشور با این سندرم درگیرند.

به گفته این فوق تخصص گوارش 70 افرادی که به پزشکان برای درمان این مشکل مراجعه می‌کنند به درصد خفیف آن مبتلا هستند.

واحدی تغییر شکل و نحوه دفع مدفوع، نفخ و درد شکم را از جمله علائم سندرم روده تحریک پذیر(IBS) عنوان کرد و گفت: همه اینها در حالی است که وقتی معاینات و کارهای تشخیصی انجام می شود هیچ یک از اعضای گوارشی فرد علائم مشخصه‌ای مانند عفونت یا زخم نداشته و سالم است.

عضو هیئت علمی علوم پزشکی تهران معاینه کامل بیمار و گرفتن شرح حال کامل وی را در تشخیص سندرم روده تحریک پذیر مهم دانست و گفت: اینکه به بیمار اطمینان دهید که بیماری خاص گوارشی مانند سرطان ندارد 50 درصد درمان می‌شود اما نگرانی به این قضیه دامن می‌زند.

وی در پاسخ به اینکه گفته می‌شود استرس‌های تکان دهنده و شدید می‌تواند به یک مرتبه عامل ایجاد سندرم روده تحریک پذیر باشد گفت: تئوری‌های زیادی راجع به منشأ ایجاد این مشکل مطرح است ولی ژنتیک، میکروب‌های داخل روده و ارتباط بین مغز و میکروب های داخل روده در این امر دخیل هستند.

واحدی تاکید کرد: اغلب افرادی که از بیماری شکایت دارند دچار افسردگی یا اضطراب هستند و به مواد غذایی خاص مانند قند موجود در شیر و خامه حساسیت دارند که با خوردن این مواد بلافاصله نفخ می‌کنند.

این فوق تخصص گوارش استفاده از چای پررنگ، قهوه و نوشابه را برای این دسته افراد نامناسب دانست.

منبع:عصر ایران

روش تنظیم یک برنامه غذایی سالم

رعایت اصل تعادل و تنوع در رژیم غذایی روزانه یکی ازنکات مهم در تنظیم یک برنامه غذایی سالم است. اما به جز این نکته،‌ نکات مهم دیگری هم وجود....

 

  رعایت اصل تعادل و تنوع در رژیم غذایی روزانه یکی ازنکات مهم در تنظیم یک برنامه غذایی سالم است. اما به جز این نکته،‌ نکات مهم دیگری هم وجود دارد که با رعایت آنها می‌توانید از بروز بیماری های مزمن جلوگیری کنید.

 

1. یکی دیگر از عوامل مهمی‌که باید در برنامه غذایی روزانه هر فرد مورد توجه قرار گیرد نوع روغن مصرفی،‌ میزان مصرف و چگونگی مصرف آن است. مصرف زیاد غذاهای چرب سرخ شده و استفاده از روغن های جامد موجب افزایش احتمال ابتلا به انواع بیماری ها می‌شود. بنابراین توجه به نکات زیر در این مورد ضروری است:

الف) مصرف چربی و روغن در برنامه غذایی کاهش یابد. برای این منظور بهتر است که غذاها تا حد امکان به صورت آب پز،‌ بخارپز یا کبابی تهیه شوند و در صورت نیاز به روغن از کمترین میزان ممکن استفاده شود.

ب)مصرف مواد غذایی چرب مانند لبنیات پرچرب (شیر،‌ پنیر،‌ ماست،‌ خامه)،‌ کره،‌ دنبه،‌ روغن حیوانی،‌ مغز،‌ کله پاچه،‌ جگر،‌ دل،‌ قلوه،‌ سیرابی و شیردان،‌ انواع سس سالاد،‌ گوشت های پرچرب کاهش یابد.

ج)درباره نوع روغن بهتر است هر خانواده دو نوع روغن درمنزل داشته باشد:

1-روغن مایع معمولی

2- روغن مایع مخصوص سرخ کردنی

زیرا هر نوع روغن برای کاربرد خاصی تهیه شده است. از روغن مایع برای مصارف پخت و به عنوان روغن سالاد و از روغن مخصوص سرخ کردن برای مصارف سرخ کردن استفاده شود.

د) روغن مایع مخصوص سرخ کردن در مقابل حرارت پایدار است اما این به آن معنی نیست که از این نوع روغن می‌توان چند بار برای سرخ کردن استفاده کرد. از روغن مخصوص سرخ کردن می‌توان حداکثر دو تا سه بار آن هم نه با فاصله طولانی بلکه برای مثال در طول یک روز استفاده کرد و پس از آن باید روغن را دور ریخت.

 

2. کاهش مصرف نمک: مصرف سرانه نمک در کشور ما بیش از دو برابر مقدار توصیه شده است. مصرف زیاد نمک و غذاهای شور یکی از عوامل موثر در افزایش فشار خون و بروز بیماری های قلبی و عروقی است. برای کاهش دریافت نمک توصیه های زیر را مورد توجه قرار دهید:

الف) هنگام تهیه و طبخ غذا مقدار نمک مصرفی را کاهش دهید و از نمکدان هنگام صرف غذا و سر سفره استفاده نکنید.

ب) غذاهای کنسرو شده و بسیاری از مواد غذایی بسته بندی شده آماده دارای مقادیر زیادی نمک هستند. به همین دلیل بهتر است مصرف آنها کاهش یابد.

ج)مصرف غذاهای شور مانند ماهی دودی،‌ آجیل شور،‌ چیپس،‌ پفک،‌ انواع شور،‌ سوسیس و کالباس باید کاهش یابد.

د) برای بهبود طعم غذا و کاهش مصرف نمک در تهیه غذاها می‌توان از سبزی های تازه،‌ سیر،‌ لیمو ترش تازه،‌ آب نارنج،‌ آویشن،‌ شوید و... استفاده کرد.

ه)مصرف روغن زیتون برای مصارف پخت مناسب است ولی مانند سایر روغن های مایع به حرارت بالا حساس است. مصرف آن به عنوان جانشینی برای سس های سالاد توصیه می‌شود.

و) در مورد ظرف نگهداری روغن نیز توجه داشته باشید که این ظرف باید سالم و غیر قابل نفوذ به نور،‌ حرارت و هوا باشد. روغن نباید در ظروف شفاف و پشت شیشه فروشگاه ها نگهداری شود. همچنین در هنگام خرید روغن باید به مشخصات روی برچسب توجه کرد.

 نام و نوع فرآورده،‌ نام و آدرس شرکت سازنده،‌ شماره پروانه ساخت و پروانه وزارت بهداشت،‌ شرایط نگهداری و مصرف،‌ تاریخ تولید و انقضا و مشخصات تغذیه ای کاملا باید روی آن ذکر شده باشد.

 

3. افزایش مصرف میوه و سبزی: سبزی ها و میوه ها به دلیل داشتن فیبر و ویتامین ها در کاهش چربی های خون،‌ فشار خون و پیشگیری از یبوست موثراست. البته در مصرف میوه و سبزی نیز نباید زیاده روی کرد زیرا مصرف بیش از حد آنها نیز موجب دریافت بیشتر انرژی و افزایش وزن می‌شود.

بهتر است تا حد امکان میوه و سبزی ها به صورت تازه مصرف شوند و در صورت نیاز به پختن سبزی ها بهتر است آنها را بخارپز کرد و یا با آب کم پخت تا خواص تغذیه ای آنها حفظ شود.

 

4. افزایش مصرف فیبر: یکی دیگر از توصیه های مفید برای پیشگیری از ابتلا به بیماری های مزمن افزایش مصرف مواد غذایی حاوی فیبر است. فیبرها و الیاف گیاهی،‌ موجود در مواد غذایی به دو گروه تقسیم می‌شوند:

الف) فیبرهای محلول که در جو دو سر،‌ حبوبات و میوه ها وجود دارند که موجب کاهش کلسترول خون شده و خطر ابتلا به بیماری های قلبی را کاهش می‌دهند.

ب)فیبرهای نامحلول که در سبوس گندم،‌ نان،‌ غلات سبوس دار و سبزی ها وجود دارند و موجب تسهیل حرکات لوله گوارش و پیشگیری از یبوست می‌شوند.

بهتر است غذایی که حاوی فیبر بیشتری هستند مانند سبزی ها،‌ میوه ها،‌ حبوبات،‌ غلات و نان های سبوس دار بیشتر در برنامه غذایی گنجانده شوند.

 

5. کاهش مصرف مواد قندی و نشاسته ای: قندها هم مانند چربی ها در صورتی که بیشتر از میزان مورد نیاز مصرف شوند موجب اضافه وزن،‌ چاقی،‌ افزایش فشارخون و چربی خون می‌شوند. مصرف مواد قندی و نشاسته ای مانند برنج،‌ ماکارونی،‌ شیرینی،‌ شکلات،‌ مربا،‌ عسل و نوشابه ها باید کاهش یابند.

6. بی تحرکی: یکی از مهم ترین عوامل غیر تغذیه ای که در بروز بیماری های مزمن نقش دارند،‌ بی تحرکی است. توصیه می‌شود هر فردی روزانه حداقل 30 دقیقه پیاده روی با شدت متوسط داشته باشد. البته در مورد افرادی که به بیماری خاصی مبتلا هستند و یا تاکنون ورزش نکرده اند بهتر است پیش از شروع به ورزش با پزشک خود در مورد نوع و میزان فعالیت ورزشی مشورت کنند. فعالیت بدنی موجب بهبود عملکرد سیستم قلب و عروق،‌ کاهش چربی و فشار خون می‌شود و توانایی فرد را در مقابله با استرس ها افزایش می‌دهد.

 
منبع:سیمرغ