دکتر بیژن فروغ

مصرف بی رویه، خوددرمانی و سوءاستفاده دارویی؛ به همه این دلایل، محمدرضا فاضلی، مدیر کل داروی وزارت بهداشت، هفته گذشته اعلام کرد میزان کدئین قرص‌های استامینوفن کدئین از 20 میلی گرم به 10 میلی‌گرم در هر قرص کاهش می‌یابد.

به گفته فاضلی، داروی استامینوفن کدئین جزء داروهای مخدر و خارج فهرست داروهای بدون نسخه بوده و فروش بدون نسخه آن ممنوع است، اما با توجه به فروش بدون نسخه این دارو در داروخانه‌ها میزان کدئین این قرصها به نصف کاهش می‌یابد تا امکان سوء‌استفاده از این قرصها کمتر شود. اما آیا این می‌تواند راهکاری منطقی برای مبارزه با سوء مصرف دارو باشد و آیا اصولا کاری علمی‌و منطبق با استانداردهای بین‌المللی است.

مهرداد رضایی، مدیر اطلاع رسانی معاونت غذا و داروی وزارت بهداشت، در گفتگو باهمشهری می‌گوید: این کاهش میزان کدئین در قرص‌های استامینوفن کدئینه، در واقع نوعی برگشت به حالت اولیه محسوب می‌شود، چرا که تاحدود 4 یا 5 سال پیش هم استامینوفن‌های کدئینه با میزان 8 میلی گرم کدئین در 300 میلی گرم استامینوفن تولید می‌شد که براساس یک سری تحقیقات انجام شده در همان زمان، تصمیم به افزایش میزان ماده کدئین به 20 میلی گرم در 300 میلی گرم گرفته شد.

وی همچنین در توضیح کاهش مجدد میزان ماده مخدر کدئین در این قرص‌ها می‌گوید: جالب است بدانید که از آن زمان تا به حال افزایشی در میزان مصرف استامینوفن معمولی نداشته‌ایم، در حالی که مصرف نوع کدئینه آن به طرز معناداری افزایش یافته است.

به گفته رضایی، بنا بر همین آمارها و همچنین بر اساس نتایج نشست‌های تخصصی که توسط متخصصان و فوق تخصص‌های درد و متخصصین نظارت بردارو و مواد مخدر انجام شد، برای کاهش سوء‌استفاده، تصمیم نهایی برکاهش میزان ماده کدئین در قرص‌های استامینوفن به میزان 10 میلی گرم گرفته شد که دوز مناسب و رایجی در تمام دنیاست.

دکترعباس شفیعی، استاد دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تهران هم با استقبال از اقدام وزارت بهداشت می‌گوید:کدئین ماده‌ای است که اثرتسکینی استامینوفن را افزایش می‌دهد، اما به طورمعمول نیازی به استفاده از انواعی از استامینوفن که کدئین هم داشته باشد نیست.

به اعتقاد وی، بسیاری از مردم بدون نیاز به مسکنی قوی تر از استامینوفن معمولی و تنها به دلیل اینکه تصورمی‌کنند انواع کدئینه اثر بخشی سریعتری دارند از این قرص‌ها استفاده می‌کنند و در بسیاری از دردها اصولانیازی به مصرف کدئین نیست.

به گفته دکتر شفیعی، این طرح توجیه علمی‌دارد چرا که مصرف بی رویه دارو در ایران، امری اثبات شده است و در حالی که قوانین کنترل برمصرف دارو در تمام دنیا قوانین سخت گیرانه‌ای است این قوانین درایران چندان که باید از ضمانت اجرایی بالایی برخوردارنیست، لذا این کاهش دوز می‌تواند گام موازی و مثبتی جهت کاهش سومصرف باشد.

در اینجا سؤالی دیگری هم مطرح می‌شود و آن این است که شاید این کاهش کدئین باعث افزایش مصرف میزان بیشتری از این قرص شود و علاوه بر وارد شدن میزان بیشتری استامینوفن به بدن افراد، آسیب‌های کبدی به دنبال داشته باشد.

دکترغلامرضا توگه، فوق تخصص خون و انکولوژی، این سوال را اینگونه پاسخ می‌دهد: این موضوع چیزی نیست که قابل پیش بینی و محتمل باشد و بعید است که افراد برای دریافت کدئین پس از این به استامینوفن رجوع کنند چرا که آسیب‌ها و عوارضی را به دنبال دارد.

دکتر سعید واقفى، دبیر انجمن داروسازان ایران، با اشاره به اینکه استامینوفن ساده ترین مسکن موجود در بازار است می‌گوید: اگر استامینوفن بیش از 10گرم در روز مصرف شود سبب تجمع در کبد مى شود، چرا که دارو به عنوان عنصرى بین غذا و سم است و تنها در صورت مصرف صحیح، نجات‌بخش خواهد بود، اما در غیر این صورت مصرف نادرست آن همانند سمى مهلک و کشنده است. با تمام این اوصاف به نظر می‌رسد کاهش کدئین موجود در استامینوفن کدئین، همچنان این دارو را از لیست داروهایی که فقط با نسخه عرضه می‌شود، خارج نمی‌کند.

دکتر واقفی در خصوص ممنوعیت فروش ترامادول، استامینوفن کدئین و الکل سفید بدون تجویز پزشک در داروخانه می‌گوید: این ممنوعیت از گذشته وجود داشته و قطعا در صورت انجام تخلف، بعد از سه بار توبیخ کتبی مسئول داروخانه، چنانچه بار دیگر این وضعیت تکرار شود، منجر به تعلیق پروانه و قطع سهمیه دارویی آن داروخانه خواهد شد.

وی تاکید می‌کند که برای انجام نظارت‌های پیشگیرانه بیشتر، در برخی موارد بازرسان دانشگاههای علوم پزشکی تهران، شهید بهشتی و ایران، به عنوان مراجعه کننده وارد داروخانه شده و تقاضای تهیه بدون نسخه برخی داروها را داشته‌اند که همین امر منجر به شناسایی متخلفین شده است.

منبع:همشهری آنلاین

برچسب‌ها: استامینوفن کدئین, استامینوفن, نسخه استامینوفن, وبلاگ دکتر فروغ

«ایران دومین تولید‌کننده داروی خوراکی تالاسمی در دنیا شد.» این خبری بود که چند روز قبل اعلام شد.

عباس کبریایی‌زاده، مدیر شرکت دارویی تولید‌کننده این دارو با اعلام این خبر گفته بود:‌ داروی خوراکی دفراسیروکس که در ایران با نام اختصاصی اوسورال (osveral) تولید شده است، جدیدترین دارو برای تسهیل جذب آهن در بیماران تالاسمی است و به عنوان جایگزین داروی ترزیقی دسفرال در اختیار این بیماران قرار می‌گیرد.

با این اوصاف و در حالی ‌که گفته شد این دارو تا اواخر شهریورماه سال جاری به بازار می‌آید، منابع آگاه از تکمیل نشدن مراحل مطالعاتی این دارو خبر می‌دهند و به نظر می‌رسد یک‌بار دیگر خبری در حوزه پیشرفت‌های علوم پزشکی منتشر شده که در خوش‌بینانه‌ترین حالت هنوز قطعیت نیافته است.

یکی از اعضای هیات علمی سازمان انتقال خون ایران در گفت‌وگو با همشهری، ضمن بیان این‌که این دارو، کپی‌برداری شده دفراسیروکس سوئیسی است و باید پیش از عرضه به بازار، از نظر عوارض جانبی روی عده معدودی از بیماران آزمایش شود، می‌گوید: نکته مهم این است که مصرف این دارو باید حتماً تحت کنترل پزشک باشد و به همین دلیل با پروتکلی که در اختیار هماتولوژیست‌ها قرار خواهد گرفت، در ابتدا عده خاصی از بیماران باید آن را مصرف کنند. یعنی بعد از این‌که از عوارض جانبی این دارو آگاه شدیم، به‌صورت رایج در تمام بیماران از این دارو استفاده می‌کنیم.

به گفته وی، الآن این قرص از لحاظ یکسان‌سازی با نوع خارجی‌اش مورد تأیید قرار گرفته و پروانه دارویی آن هم از وزارت بهداشت اخذ شده و به محض این‌که در دسترس پزشکان قرار گیرد به‌صورت محدود روی عده‌ای از بیماران اجرا می‌شود.

به این ترتیب به‌نظر می‌رسد داستان داروی داخلی و خارجی برای بیماران ام‌اس یک بار دیگر در حال تکرار است. در آن مورد هم دارویی داخلی به بازار عرضه شد که خیلی از بیماران و پزشکان به خاطر عوارض جانبی از مصرف و تجویز آن سر باز زدند.

نکته اینجاست که اگر این دارو به تأیید معاونت غذا و داروی وزارت بهداشت رسیده و اعلام می‌شود که قرار است تولید انبوه ‌شود، پس چرا باید از نظر بررسی عوارض جانبی فقط روی یک عده مخصوص از بیماران استفاده شود؟

دکتر مهرداد رضایی، مدیر برنامه‌های اطلاع‌رسانی معاونت غذا و داروی وزارت بهداشت با اعلام این‌که دفراسیروکس داروی جدیدی نیست که بگوییم برای اولین بار در حال تولید شدن است در پاسخ به این سؤال به همشهری می‌گوید: این دارو مراحل آزمایشگاهی خود را طی کرده و مثل خیلی از داروهای دیگر نوع ژنریک آن در کارخانه‌های ایران فرمولاسیون می‌شود. پس این درست نیست که بگوییم از نوع خارجی آن کپی‌برداری شده است. ضمناً این دارو با همان اسم خارجی در کشور ما تولید می‌شود و مراحلی که یک دارو برای اولین بار در کشور باید بگذراند را نمی‌گذراند ولی باید ثابت کند که عوارض اندک نوع خارجی و اثر‌بخشی آن را دارد.

وی ادامه می‌دهد: این‌که الآن این دارو در چه مرحله‌ای است هنوز معلوم نیست ولی از نظر معاونت غذا و داروی وزارت بهداشت کاملاً تأیید ‌شده است و با توجه به اعلام معاونت غذا و دارو تا دو ماه دیگر وارد بازار می‌شود.

دکتر رضائی با تاکید بر این‌که ما مصرف این‌گونه داروها را پایش می‌کنیم چون ممکن است عوارض جانبی خود را حتی 5 سال بعد نشان دهند، می‌گوید: تولید این دارو الآن در کشور صورت گرفته و خبر اعلام آن هم کاملاً درست است ولی این‌که چه زمانی کارخانه تولید‌کننده دارو و معاونت غذا و دارو تصمیم بگیرند آن را برای مصرف همگان، نهایی کنند منوط به زمانی است که تصمیم‌گیری‌های ما در مورد دارو کاملاً درست باشد.

با این‌که مسئولان وزارت بهداشت از تولید این دارو و مراحلی که برای استفاده همگانی از آن طی می‌شود دفاع می‌کنند ولی انجمن بیماران تالاسمی معتقدند اعلام این خبرها در حالی که هنوز موثق بودن‌شان برای ما مسجل نشده چیزی جز ایجاد یک امیدواری کاذب برای بیماران نمی‌تواند باشد.

بهمن عزیز‌پور، مدیر روابط عمومی انجمن تالاسمی می‌گوید:« ما فقط می‌توانیم منتظر نظر بیماران باشیم که کیفیت دارو چگونه است یا این‌که به سرنوشت داروهای دیگر که نوع ایرانی‌شان تولید شد دچار می‌شود یا نه. این اتفاق هم که تا به حال بارها تکرار شده مسلماً زودتر از 6 ماه تا یک سال دیگر برای ما معلوم نخواهد شد.»

منبع:همشهری آنلاین

برچسب‌ها: تالاسمی, داروهای ضد درد خوراکی, وبلاگ دکتر فروغ, طب فیزیکی و توانبخشی

اگر یک روز فرزند شما کمی تب کرد، چه دارویی به او می‌دهید؟ استامینوفن یا بروفن؟

هر دو خوب است ولی معمولاً در شروع درمان، استامینوفن ترجیح داده می‌شود. حالا اگر پای فرزندتان پیچ خورد و دردش ساکت نمی‌شد، به او کدام دارو را می‌دهید؟

این مسأله که برای کاهش درد در کودکان کدام مسکن مناسب‌تر است، نه‌تنها برای پدر و مادرها، بلکه گاهی برای پزشکان هم مورد سؤال بوده است. اما با انجام تحقیقاتی که نتایج آن در نشریه معتبر Pediatrics منتشر شد، به نظر می‌رسد دیگر بتوان یک دارو را به عنوان بهترین مسکن در کودکان معرفی کرد: بروفن؛ این است معجزه التیام‌بخش درد کودکان.

در این پژوهش، تأثیر بروفن، استامینوفن و کدئین، یعنی سه تا از معروفترین مسکن‌ها، در 300 کودک مراجعه کننده به بخش اورژانس یکی از بیمارستان‌های کودکان در شهر اتاوا واقع در کانادا مورد ارزیابی قرار گرفت. این کودکان که 6 تا 17 سال سن داشتند و همگی دچار شکستگی استخوان یا پیچ خوردگی یا کشیدگی اندام‌ها شده بودند در بدو ورود به اورژانس به‌طور تصادفی به 3 گروه تقسیم شدند و هر گروه یک دارو را دریافت کرد.

پس از نیم ساعت از دریافت داروها، تأثیر آنها در کاهش درد در هر 3 گروه تقریباً یکسان بود ولی با گذشت یک ساعت از زمان تجویز دارو، کودکانی که بروفن دریافت کرده بودند، درد کمتری نسبت به 2 گروه دیگر داشتند.

البته برای این‌که نتایج ملموس‌تر باشند و با دقت بیشتری بتوان تأثیر داروها را مقایسه کرد، پژوهشگران مقیاسی را تعریف کردند، به این ترتیب که به حداکثر درد عدد 100 تعلق گرفت و هرچه درد کمتر می‌شد، از این عدد کاسته می‌شد.

یک ساعت پس از مصرف دارو، در کودکانی که بروفن مصرف کرده بودند، میزان درد 24 نمره کاهش یافت ولی در دو گروهی که استامینوفن و کدئین مصرف کرده بودند، میزان درد به ترتیب 11 و 12 نمره کاهش نشان داد. این تفاوت پس از 2 ساعت از مصرف دارو همچنان باقی بود.

از سوی دیگر، 60 دقیقه پس از مصرف دارو، پزشکان در 50 درصد از کودکانی که بروفن دریافت کرده بودند، میزان کاهش درد را کافی و مناسب ارزیابی کردند ولی این میزان در گروهی که کدئین دریافت کرده بودند 40 درصد و در دریافت کنندگان استامینوفن، 36 درصد بود.

به گفته دکتر استیون کراگ، رئیس بخش اورژانس بیمارستان کودکان شیکاگو، پیش از این هم پزشکان برای تسکین دردهای ناشی از شکستگی استخوان در کودکان، بروفن را ترجیح می‌دادند، ولی مطالعه اخیر، این تجربه پزشکان را مورد تأیید قرار داد.

به گفته پژوهشگران، به‌طور کلی، در موارد دردهای ناشی از جراحت و صدمه به اعضا (تروما)، بروفن تأثیر بیشتری نسبت به استامینوفن دارد. اما چرا؟ دلیل این تفاوت چیزی نیست جز تفاوت در مکانیسم عمل این داروها، بروفن خاصیت ضد التهابی دارد ولی استامینوفن و کدئین، خیر.

مسکن‌های معروف

به‌طور کلی در کشور ما 3 مسکن و تب‌بر، چه برای کودکان و چه بزرگسالان، از بقیه پرکاربردترند.

معروف‌ترین داروی مسکن که در هر خانه‌ای پیدا می‌شود، چیزی نیست جز استامینوفن. این داروی محبوب و مؤثر که حدود یک قرن پیش ساخته شد، حکم آچار فرانسه را دارد، هر کسی تب می‌کند، اولین توصیه، استامینوفن است. سرش درد می‌گیرد، باز استامینوفن توصیه می‌شود. دست و پایش درد می‌گیرد، سراغ استامینوفن می‌رود و ... .

استامینوفن، یک داروی ضد تب بسیار مؤثر است که با تأثیر بر مرکز کنترل حرارت بدن در هیپوتالاموس واقع در مغز، تب را کاهش می‌دهد. همچنین این دارو، برای کاهش دردهای خفیف تا متوسط کاربرد دارد ولی فاقد اثرات ضد التهابی است و به همین دلیل در مواردی که علت ایجاد درد، بروز التهاب در یک محل است، مثلاً در اثر ضربه، کبودشدگی، کشیدگی یا شکستگی، تأثیر آن در مقایسه با مسکن‌های ضد التهابی مثل بروفن کاهش می‌یابد.

استامینوفن معمولاً به‌صورت قرص‌های 325 میلی‌گرمی در بالغین مصرف می‌شود ولی در اطفال معمولاً از قطره، شربت یا شیاف آن استفاده می‌شود و کاربرد اصلی آن هم کاهش تب است.

نحوه تجویز استامینوفن در کودکان برحسب سن متفاوت است؛ مثلاً در کودکان 6 تا 9 سال به‌صورت 320 میلی‌گرم هر 6-4 ساعت تجویز می‌شود ولی در کودکان کم سن و سال‌تر باید این میزان کاهش یابد. در ضمن مهم است این را بدانید که هرچند استامینوفن داروی کم‌خطر و مطمئنی است، ولی مصرف مقادیر زیاد آن می‌تواند به‌شدت به کبد آسیب برساند.

بنابراین استامینوفن و کلاً هر دارویی را از دسترس اطفال دور نگه دارید. اما بروفن؛ بروفن که نام کامل آن ایبوپروفن است، از معروف‌ترین داروهای گروه داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAID) محسوب می‌شود که به‌صورت قرص و شربت وجود دارد. سایر داروهای معروف این گروه عبارتند از آسپیرین، ایندومتاسین و....

این گروه از داروها نه‌تنها اثر ضد تب دارند بلکه با کاهش التهاب، در کنار مکانیسم‌های دیگر، درد را هم کاهش می‌دهند. از جمله شایع‌ترین عوارض این‌دسته از داروها، ایجاد ناراحتی گوارشی، زخم و خونریزی معده است که البته این عوارض در مصرف کنندگان آسپیرین بیشتر دیده می‌شود.

اما آسپیرین که نام اصلی آن، استیل سالیسیلیک اسید یا ASA است، از 80 سال پیش، به‌عنوان یک داروی مؤثر در کاهش تب و تسکین درد شناخته شده است اما به‌دلیل عوارض جانبی مهمی که دارد، به‌ویژه در کودکان، معمولاً استامینوفن یا بروفن ترجیح داده می‌شود. یکی از مهمترین عوارض آسپیرین، آثار گوارشی و ایجاد خونریزی معده است.

از دیگر عوارض بسیار مهم و البته نه‌چندان شایع آسپیرین، ایجاد بیماری بسیار خطرناک کبدی در کودکان دچار آبله مرغان یا سایر بیماری‌های ویروسی است.

بنابراین در موارد شک به ابتلا به آبله مرغان یا سایر بیماری‌های ویروسی نظیر آنفلوآنزا به هیچ وجه از آسپیرین استفاده نکنید. به‌طور کلی توصیه می‌شود با وجودی‌که تهیه آسپیرین به نسخه پزشک نیاز ندارد، به دلیل وجود داروهای مؤثری نظیر استامینوفن یا بروفن، بدون نظر پزشک از آسپیرین به‌ویژه در کودکان استفاده نکنید.

فراموش نکنید

نکته مهمی که در مورد داروهای فوق باید بدانید این است که این داروها صرفاً علائم بیماری نظیر تب و درد را کاهش می‌دهند ولی عامل بیماری را درمان نمی‌کنند. بنابراین، هرچند این داروها بدون نسخه پزشک به فروش می‌رسند، تنها در مواردی که علائم بیماری خفیف و محدود است و علت آن هم مشخص است، به‌طور سرخود از این دارو استفاده کنید.

در غیر این صورت، مثلاً اگر کودک شما بدحال است، یا در کنار تب، علائمی نظیر گلودرد، سرفه شدید، سوزش ادرار، اسهال و... دارد، یا این‌که مثلاً در محل وارد آمدن ضربه، دچار تورم و قرمزی و درد شدید شده است حتماً به پزشک مراجعه کنید تا در صورت لزوم، آنتی‌بیوتیک مناسب یا سایر داروهای لازم را برای کودک تجویز کند، زیرا همان‌طور که اشاره شد، استامینوفن و بروفن، عامل بیماری را از بین نمی‌برند و تنها علائم را بهبود می‌بخشند.

نکته مهم دیگر این‌که اگر شما استامینوفن یا بروفن را برای کودکتان شروع کردید و ظرف 3-2 روز تب یا درد او کاهش نیافت، حتماً به پزشک مراجعه کنید.

منبع:همشهری آنلاین

برچسب‌ها: استامینوفن, بروفن, داروهای ضد درد خوراکی, طب فیزیکی

نام تجاری: روکامیکس ®

شکل دارویی: • آمپول 20 میلی گرم در میلی لیتر(فقط به صورت تزریق عمیق عضلانی استفاده گردد) • ژل 0/5% موضعی (هر 100 گرم حاوی 0/5 گرم پیروکسیکام)

طبقه بندی فارماکولوژیک: ضد التهاب،ضد استروئیدی

طبقه بندی درمانی: ضد درد غیر مخدر، ضد تب، ضد التهاب

طبقه بندی مصرف در بارداری: رده C(در سه ماهه آخر بارداری رده D)

فارماکولوژی

اثر ضد درد و ضد تب: مکانیسم دقیق اثر دارو مشخص نیست ولی به نظر می رسد پیروکسیکام ساخت پروستاگلاندین ها را مهار می کند.

فارماکوکینتیک:

پخش: به میزان زیادی به پروتئین پیوند می یابد.
متابولیسم: در کبد متابولیزه می شود.
دفع: از راه ادرار دفع می شود.

موارد مصرف:

• آرتریت روماتوئید و استئو آرتریت
• آرتریت روماتوئید جوانان

موارد منع مصرف:

حساسیت مفرط شناخته شده به دارو، بیمارانی که در آنها مصرف آسپرین و داروهای دیگر ضد التهاب غیر استروئیدی موجب بروز نشانه های آسم، کهیریا رینیت می شود. ازتزریق در افراد پایین تر از 15 سال سن، خودداري گردد.

احتیاط:

الف)سابقه زخم گوارشی ،آنژیوادم یا بیماری قلبی (ممکن است این موارد را تشدید کند)،کاهش کار کلیه (ممکن است موجب کاهش بیشتر کار کلیه شود).
ب)بیماران مبتلا به نشانه های شناخته شده سه گانه حساسیت مفرط به آسپرین ، رینیت/پولیپ بینی وآسم،در صورت مصرف این دارو در معرض خطر بروز اسپاسم نایژه ای قرار می گیرند.
پ)داروهای ضد التهاب غیر استروئید ممکن است موجب نهفته ماندن علائم ونشانه های عفونت حا د (تب،دردعضلانی،اریتم )شوند.وضعیت بیمارانی که درمعرض خطر زیاد قرار دارند (مانند بیماران دیابتی)باید به دقت ارزیابی شود.
ت)در شیر دهی ،افراد سالمند ،افراد مبتلا به هایپرتانسیون وشرایط مستعد کننده به احتباس مایعات ، باید با احتیاط مصرف شود.

تداخلات دارویی:

مصرف همزمان با داروهای ضد انعقاد وداروهای ترومبولیتیک (مشتقات کومارین ،هپارین،استرپتوکیناز یا اوروکیناز)ممکن است موجب تشدید اثرات ضد انعقاد خون این داروها شود.
از آنجائیکه پروستاگلاندینها بر متابولیسم گلوکز اثر می گذارند، مصرف همزمان پیروکسیکام یا انسولین با داروی خوراکی کاهنده قند خون ممکن است موجب تشدید اثر کاهنده قند خون این داروها شود.پیروکسیکام ممکن است داروهایی را که پیوند زیادی به پروتئین دارند،از محل های خود جابجا سازند.مصرف همزمان با مشتقات کومارین،فنی توئین،وراپامیل یا نیفیدیپین، ممکن است سبب مسمومیت شود.پیروکسیکام ممکن است اثر بخشی داروهای کاهنده فشار خون و مدر را کاهش دهد.مصرف همزمان با داروهای مدر ممکن است خطر بروز مسمومیت کلیوی را افزایش دهد.

عوارض جانبی:

اعصاب مرکزی:سردرد، خواب آلودگی ، کسالت، سرگیجه
قلبی-عروقی:ادم محیطی
پوست:خارش، بثورات پوستی،کهیر، حساسیت به نور
چشم و گوش: وزوز گوش،اختلالات شنوایی
دستگاه گوارش: ناراحتی اپی گاستر، تهوع، استفراغ،خونریزی شدید ، اسهال،یبوست، بی اشتهایی، نفخ،سوء هاضمه، خونریزی پنهان،زخم گوارشی ، زخم دهانی
ادراری-تناسلی:مسمومیت کلیوی
خون: کم خونی،آپلاستیک،آگرانولوسیتوز،ائوزینوفیلی،لکوپنی،ترومبوسیتوپنی ، طولانی شدن زمان انعقاد
سایر عوارض:افزایش آنزیمهای کبدی،مسمومیت کبدی

نحوۀ نگهداری:

به دور از نور و در دمای کمتر از 30 درجه سانتی گراد نگهداری گردد. از یخ زدگی محافظت گردد.

بسته بندی:

• آمپول 20 میلی گرم در میلی لیتر: بسته بندی 10 عددی
• ژل 0/5% موضعی: تک عددی- 60 گرمی

منبع:سایت دارو سازی

برچسب‌ها: آرتریت روماتوئید, کبد, ضد التهاب, آسم

شکل دارویی: • آمپول 50 میلی گرم در 1 میلی لیتر • آمپول 100 میلی گرم در 2 میلی لیتر

طبقه بندی فارماکولوژیک: مخدر شبه تریاک

طبقه بندی درمانی: ضد درد،داروی کمکی در بیهوشی (مخدر شبه تریاک)

طبقه بندی مصرف در بارداری: رده B(با مصرف مقادیر زیاد هنگام زایمان رده D)

فارماکولوژی

اثر ضد درد : پتیدین یک آگونیست مخدر با اثرات و قدرت اثر شبیه به مرفین است و فعالیت عمده آن در گیرنده های مخدر صورت می گیرد.مصرف این دارو برای برطرف کردن درد متوسط تا شدید توصیه شده است.

فارماکوکینتیک:

جذب: زمان لازم برای شروع اثر ضد درد این دارو 45-10 دقیقه است. طول مدت اثر 4-2 ساعت است.
پخش : به طور گسترده در سرتاسر بدن انتشار می یابد.
متابولیسم : عمدتاً توسط هیدرولیز در کبد متابولیزه می یابد.
دفع: حدود 30 درصد در ادرار بصورت مشتق ان-دمتیل و حدود 5 درصد آن بصورت تغییر نیافته دفع می شود.

موارد مصرف:

• درد متوسط تا شدید
• قبل از عمل جراحی

موارد منع مصرف:

حساسیت مفرط نسبت به این دارو یا ترکیبات مشابه آن.

احتیاط:

موارد احتیاط فراوان:
آریتمی فوق بطنی، ضربه مغزی یا افزایش فشار خون داخل جمجمه ای (معیارهای نورولوژیک را مبهم می سازد)، دوران حاملگی و زایمان(به راحتی از جفت عبور می کند، نوزادان نارس بخصوص نسبت به اثرات مضعف تنفسی و CNS آگونیستهای مخدر حساس هستند).

موارد احتیاط :
الف)اختلال کار کلیه یا کبد(احتمال تجمع این دارو یا طولانی شدن مدت اثر آن وجود دارد)، بیماریهای ریوی مانند آسم یا بیماری انسدادی مزمن ریوی (موجب کاهش فعالیت تنفسی و رفلکس سرفه می شود)،بیمارانی که تحت عمل جراحی مجاری صفراوی قرار می گیرند،(ممکن است باعث بروز حملات تشنجی شود)، بیماران سالخورده یا ناتوان که نسبت به اثرات جانبی و درمان دارو حساس تر هستند، بیماران مستعد به اعتیاد فیزیکی و روانی به این دارو(خطر اعتیاد به این دارو زیاد است).
ب)پتیدین اثرات شبه آتروپین دارد.مصرف این دارو در بیماران مبتلا به گلوکوم باید با احتیاط همراه باشد.

تداخلات دارویی:

مصرف همزمان با داروهای دیگر مضعف CNS (داروهای ضد دردمخدر،بیهوش کننده های عمومی ،آنتی هیستامین ها ، فتونیازین ها،باربیتوراتها،بنزودیازپینها، داروهای تسکین بخش- خواب آور،داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای، الکل و داروهای شل کننده عضلانی)،اثرات مضعف تنفسی و CNS ، اثر تسکین بخش و کاهنده فشار خون را تشدید می کند.

مصرف همزمان با سایمتیدین ممکن است اثرات مضعف تنفسی و CNS را افزایش دهد و موجب بروز اغتشاش شعور ، از دست رفتن حس جهت یابی،آپنه یا حملات تشنجی شود، در صورت نیاز به مصرف همزمان این داروها،کاهش مقدار مصرف پتیدین ضروری است.
مصرف همزمان با داروهایی که بطور گسترده ای در کبد متابولیزه می شوند (مانند ریفامپین و فنی توئین)، موجب تجمع دارو و افزایش اثرات آن می شود.مصرف همزمان با داروهای آنتی کولینرژیک ممکن است موجب بروز انسداد فلجی روده شود.

مصرف یک آنتاگونیست مخدر در بیمارانی که نسبت به این دارو وابستگی فیزیکی دارند ، ممکن است موجب بروز سندرم شدید قطع مصرف دارو شود.
مصرف همزمان با داروهای بیهوش کننده عمومی ممکن است موجب کاهش شدید فعالیت قلبی-عروقی شود.در صورت مصرف همزمان پتیدین با ایزو نیازید ممکن است اثرات جانبی ایزونیازید تشدید شود.مصرف همزمان با داروهای مهار کنند مونوآمین اکسیداز(MAO) حتی در بیمارانی که تا 14 روز قبل از مصرف ، پتیدین استفاده کرده اند ممکن است موجب بروز واکنشهای پیش بینی نشده و گاهی اوقات مرگ آور شود.بعضی از این واکنشها با اغماء ، ضعف تنفسی ، سیانوز و کمی فشار خون مشخص می شود ودر بعضی بیماران ، تحریک پذیری بیش از حد ،تشنج، تاکیکاردی،زیادی دمای بدن و زیادی فشار خون بروز کرده است.

عوارض جانبی:

اعصاب مرکزی: خواب آلودگی ، اختلال در مرکز حسی ،منگی ، سرگیجه،هیجان ، احساس سرخوشی، بی خوابی، آشفتگی ،اغتشاش شعور، سر درد ، لرزش ، تنگ شدن مردمک چشم،حملات تشنجی ، وابستگی روانی ، تشنجات(به ازای مصرف مقادیر زیاد ).
*تزریق نامناسب در مقابل یک تنه عصبی ممکن است موجب فلج اعصاب حسی- حرکتی شود که معمولاً(ولی نه همیشه) موقتی است.

قلبی- عروقی:تاکیکاردی ، آسیستول ، برادیکاردی ، تپش قلب ،کمی فشار خون، سنکوب
پوست:تعریق، برافروختگی ، بثورات پوستی ، خارش ،درد در محل تزریق ، تحریک موضعی و سفتی بعد از تزریق زیر جلدی (بخصوص در صورت تکرار مصرف).
دستگاه گوارش:خشکی دهان،بی اشتهایی،اسپاسم های صفراوی (کولیک)، انسداد فلجی روده ،تهوع،استفراغ، یبوست ادراری-تناسلی : احتباس ادرار یا تاخیر در دفع ادرار

سایر عوارض:ضعف تنفسی
*توجه : در صورت بروز حساسیت مفرط و حملات تشنجی آریتمی قلبی، مصرف باید دارو قطع شود.

نحوۀ نگهداری:

دور از نور و در دمای کمتر از 30 درجه سانتی گراد نگهداری گردد. از یخ زدگی محافظت گردد.

بسته بندی:

• آمپول 50 میلی گرم در 1 میلی لیتر : بسته بندی 10 عددی
• آمپول 100 میلی گرم در 2 میلی لیتر : بسته بندی 10 عددی

منبع:سایت دارو سازی

برچسب‌ها: پتیدین, داروهای ضددرد خوراکی, فارماکولوژی, افزایش فشار خون

نام ژنریک: سوماتریپتان سوکسینات

نام تجاری: -

شکل دارویی: • آمپول 6 میلی گرم در 0/5 میلی لیتر

طبقه بندی فارماکولوژیک: آگونیست انتخابی رسپتور 5-HT1

طبقه بندی درمانی: ضد میگرن

طبقه بندی مصرف در بارداری: رده C

فارماکولوژی

عملکرد ضد میگرن: سوماترپیتان به شکل انتخابی به رسپتور 5-HT1 در شریان بازیلار و سیستم عروقی سخت شامه متصل شده و منجر به بروز اثرات ضد میگرن می گردد.
مصرف سوماترپیتان در این بافتها منجر به فعال شدن رشد رسپتور جهت ایجاد انقباض عروقی شده و از این طریق منجر به از بین رفتن میگرن می شود.

فارماکوکینتیک:

جذب: فراهمی زیستی به دنبال تزریق زیر جلدی 97%از میزان تزریق شده است.
پخش: این دارو ظرفیت اتصال پروتئینی پایینی دارد(حدود 21-14 درصد).
متابولیسم: حدود 80 درصد از دارو در کبد،متابولیزه شده و عمدتاًبه یک متابولیت ایندول استیک اسید غیر فعال تبدیل می شود.
دفع: عمدتاً از طریق ادرار دفع می شود که بخشی از آن (22%) بصورت ترکیب دست نخورده و بخش دیگری به فرم متابولیت ایندول استیک اسید می باشد.نیمه عمر حذف دارو حدود دو ساعت است.

موارد مصرف:

• حملات حاد میگرن(با یا بدون اورا)
• درمان حاد اپیزوهای سردرد خوشه ای

موارد منع مصرف:

در موارد حساسیت مفرط به دارو یا سایر اجزاء فرمولاسیون ، در کسانیکه سابقه علایم یا نشانه های ایسکمی قلبی دارند، سندرمهای عروق مغزی(مانند استروک یا حملات گذرای ایسکمیک)یا عروق محیطی(مثل بیماریهای ایسکمیک روده ای) ، بیماریهای قلبی عروقی زمینه ای شامل آنژین،انفارکتوس قلبی و ایسکمی قلبی بدون علامت ، هایپرتانسیون کنترل نشده،مصرف ظرف 24 ساعت پس از استفاده از یک آگونیست سروتونین یا داروهای حاوی ارگوتامین، استفاده در طی 14 روز پس از درمان با مهار کننده های MAO و نارسایی شدید کبدی منع مصرف دارد.

احتیاط:

لازم است مصرف دارو در بیمارانی که در معرض خطر عروق کرونر قرار دارند یا در کسانیکه عوامل خطرسازی همچون هایپرتانسیون،هایپر کلسترولمی،چاقی مفرط، دیابت،مصرف دخانیات یا سابقه فامیلی،مشکلات عروقی دارند با احتیاط صورت گیرد.
مصرف دارو در خانم های باردار و در سنین باروری با احتیاط مصرف شود.

تداخلات دارویی:

مهار کننده های MAO می توانند کلیرانس سوماترپیتان را کاهش دهند. شود.استفاده از فرم تزریقی در این فاصله باید با احتیاط صورت گرفته و دوز سوماترپیتان کاهش یابد.مهار کننده های اختصاصی باز جذب سروتونین ، در مصرف همزمان با سوماترپیتان می توانند باعث بروز سندروم سروتونین شوند(ضعف عضلانی ، هایپر رفلکسی ). لازم است در مواردی که نیاز به مصرف همزمان این فرآورده ها می باشد، بیمار از نزدیک کنترل گردد.

عوارض جانبی:

اعصاب مرکزی:اضطراب، گیجی ، خواب آلودگی،خستگی، سردرد، بی حالی ، سرگیجه
قلبی - عروقی: فیبریلاسیون دهلیزی،وازو اسپاسم شریان کرونر ، احساس فشار یا گرفتگی در سینه ،فیبریلاسیون بطنی،تاکیکاردی بطنی
سر وگردن:اختلال بینایی،احساس ناراحتی در گلو، بینی،سینوس، دهان، فک و زبان
عضلانی-اسکلتی: کرامپ های عضلانی،درد عضلانی،درد گردن
تنفسی:التهاب مجاری تنفس فوقانی و تنگی نفس
پوست:تعریق بیش از حد، فلاشینگ،واکنشهای محل تزریق(در تزریق زیر جلدی)
سایر عوارض:احساس گرما یا گر گرفتگی،احساس سوزش،سنگینی، احساس فشار یا گرفتگی،حس سرما و بی حسی

*توجه:در صورت تداوم نتايج غير طبيعي آزمون عملكرد كبد يا تشديد بيماري يا در صورت بروز علائم باليني كبدي، بايد مصرف دارو قطع شود.

نحوۀ نگهداری:

دور از نور و در دمای کمتر 30 درجه سانتی گراد نگهداری گردد. از یخ زدگی محافظت گردد.

بسته بندی:

آمپول 6 میلی گرم در 0/5 میلی لیتر: بسته بندی تک عددی

منبع:شرکت داروسازی

برچسب‌ها: سوماتریپتان سوکسینات, داروهای ضد دردخوراکی, ضد میگرن, سیستم عروقی

نام ژنریک: فنتانیل سیترات

نام تجاری: -

شکل دارویی: آمپول 0/5 میلی گرم در 10 میلی لیتر

طبقه بندی فارماکولوژیک: مخدر شبه تریاک

طبقه بندی درمانی: ضد درد،کمک بیهوشی، بی حسی موضعی

طبقه بندی مصرف در بارداری: رده B (با مصرف مقادیر زیاد یا مصرف طولانی مدت در زمان ترم : رده C )

fentanyl.pdf

فارماکولوژی

فنتانیل به عنوان یک آگونیست با گیرنده های شبه تریاک پیوند می یابد و بر احساس درد تأثیر می گذارد و از این طریق اثر ضد درد خود را برای دردهای متوسط تا شدید اعمال می کند.اثرات این دارو در تضعیف CNS و دستگاه تنفس مانند مرفین است.اثرات خواب آور این دارو بسیار کم است و به ندرت موجب آزادسازی هیستامین می شود.

فارماکوکینتیک:

جذب: شروع اثر دارو بعد از تزریق وریدی سریع است . حداکثر غلظت دارو طی 15-5 دقیقه و حداکثر اثر ضد درد آن طی5/0 ساعت حاصل می شود. طول مدت اثر دارو 2-1 ساعت است.
پخش: انتشار مجدد دارو ، دلیل اصلی کوتاه بودن اثر ضد درد فنتانیل شناخته شده است.
متابولیسم: فنتانیل در کبد متابولیزه می شود.
دفع: به صورت داروی تغییر نیافته و متابولیت از طریق ادرار دفع می شود.

موارد مصرف:

• قبل از جراحی
• داروی کمکی در بیهوشی عمومی
• ضد درد بعد از عمل جراحی
• درد زایمان
• داروی کمکی در بی حسی موضعی

موارد منع مصرف:

حساسیت مفرط شناخته شده به دارو

احتیاط:

آریتمی فوق بطنی یا برادیکاردی ، ضربه مغزی یا افزایش فشار داخل جمجمه ، دوران بارداری و شیردهی ، اختلال عملکرد کبدی یا کلیوی ، بیماریهای ریوی مانند آسم یا بیماری انسدادی مزمن ریوی ، اختلالات تشنجی ، بیماران سالخورده یا ناتوان ، در موارد جراحی مجاری صفراوی ، بیماران مستعد ابتلای وابستگیهای روحی یا جسمی ، بیمارانی که که تحت درمان با داروهای مهار کننده مونوآمین اکسیداز می باشند.

تداخلات دارویی:

مصرف همزمان با سایر داروهای تضعیف کننده CNS (داروهای ضد درد مخدر، بیهوش کننده های عمومی ، ضد هیستامین ها ، فنوتیازین ها ، باربیتورات ها ، بنزودیازپین ها و داروهای خواب آور- آرام بخش ، ضد افسردگی های سه حلقه ای ، فرآورده های حاوی الکل و داروهای شل کننده عضلانی) اثرات تضعیف کنندگی CNS ، دستگاه تنفسی ، آرام بخشی و کاهندگی فشار خون فنتانیل را تشدید می کند.مصرف همزمان با سایمتیدین ممکن است اثر تضعیف کنندگی CNS و دستگاه تنفسی را افزایش دهد. مصرف همزمان فنتانیل با داروهای دیگری که به طور گسترده در کبد متابولیزه می شوند مانند ریفامپین ، فنی توئین و دیگوکسین ، ممکن است موجب تجمع دارو و تشدید اثرات آن شود. مصرف همزمان با داروهای آنتی کولینرژیک ممکن است موجب انسداد فلجی روده شود. مصرف مقادیر زیاد فنتانیل با دیازپام ممکن است موجب کاهش فعالیت دستگاه قلبی- عروقی گردد.

عوارض جانبی:

قلبی – عروقی : تاکیکاردی، برادیکاردی ، طپش قلب ، افزایش یا کاهش فشار خون ، شوک ، ایست قلبی – ریوی
پوست : برافروختگی ، بثورات پوستی ، خارش ، درد محل تزریق ، تعریق بیش از حد
دستگاه گوارش : خشکی دهان ، بی اشتهایی ، اسپاسم مجاری صفراوی ، انسداد فلجی روده ، تهوع ، استفراغ ، یبوست
ادراری- تناسلی : احتباس ادرار یا اختلال در ادرار کردن ، کاهش میل جنسی
سایر عوارض : آپنه ، کاهش فعالیت دستگاه تنفسی ، سفتی عضلات اسکلتی (بویژه دیواره قفسه سینه)، تاری دید

*توجه : در صورت بروز حساسیت مفرط ، حملات تشنجی یا آریتمی قلبی خطرناک، باید مصرف دارو قطع گردد.

نحوۀ نگهداری:

دارو در دمای کمتر از 30 درجه سانتی گراد و دور از نور نگهداری شود. از یخ زدگی دارو جلوگیری شود.

بسته بندی:

آمپول 0/5 میلی گرم در 10 میلی لیتر : بسته بندی 5 عددی

منبع:شرکت داروسازی

برچسب‌ها: فنتانیل سیترات, داروهای ضد درد خوراکی, فارماکولوژی, عوارض جانبی

Journal Watch: دستورالعمل‌ جديدي كه به وسيله آكادمي نورولوژي آمريكا منتشر شده، به درمان‌هاي جديد بيماران مبتلا به نوروپاتي اشاره كرده است...

در اين بررسي متون جامعي كه انجام شده، نويسندگان نتيجه‌گيري كرده‌اند كه تنها يك دارو، يعني ضدتشنج «پره گابالين» (pragabalin) با نام تجارتي «ليريكا» (Lyrica)، به عنوان داروي سطح A مورد استفاده قرار مي‌گيرد. اين داده‌ها بر اساس دو كارآزمايي باليني با كيفيت بالا ارائه شده‌اند، البته اين داده‌ها حاكي از آن هستند كه اين دارو نيز تنها اثر مثبت مختصري نسبت به دارونما دارد (اندازه اثر: 10 تا 15 درصد). تعداد زيادي از داروها، خصوصا ضدافسردگي‌ها، ديگر ضدتشنج‌ها و اوپيوييدها، در سطح B اثر قرار مي‌گيرند. در مطالعه‌هايي كه روي اين داروها انجام شده، اندازه اثر بيشتري از پره‌گابالين داشته‌اند اما متدولوژي كارآزمايي‌ها با مشكل مواجه بوده‌اند، بنابراين نمي‌توانند مورد استفاده قرار گيرند.

در مطالعه ديگري كه به صورت دو سوكور، تصادفي‌سازي شده و متقاطع انجام شد، محققان دوره 6 هفته‌اي آمي‌ترپتيلين و دولوكستين را در 58فرد بزرگسال مبتلا به نوروپاتي ديابتيك دردناك مورد ارزيابي قرار دادند.

آمي‌تريپتيلين از 10 تا 50 ميلي‌گرم تيتر شد و دولوكستين از 20 تا 60 ميلي‌گرم. ميزان كاهش درد در هر دو گروه، مشابه بودند، به طوري كه حدود 60درصد بيماران بيش از 30درصد كاهش در نمره درد خود نشان دادند. خشكي دهان بيشتر در گروه آمي‌تريپتيلين شايع بود، در حالي كه يبوست در گروه دولوكستين بيشتر ديده شد.

اين دستورالعمل به ما يادآوري مي‌كند كه براي درمان نوروپاتي ديابتيك دردناك نياز به درمان‌هاي موثر و قابل‌تحمل‌تر احساس مي‌شود. تنها درمان تاييد شده به وسيله FDA، در اين زمينه پره‌گابالين و دولوكستين است و از ميان اين دو دارو نيز، پره‌گابالين است كه سطح A را از آن خود كرده است. به دلايل هزينه‌اي، بسياري از بيماران ترجيح مي‌دهند كه از ابتدا با فرم‌هاي ژنريك ارزان‌ آمي‌تريپتيلين و گاباپنتين، نسبت به داروهاي گران‌قيمت با نام‌هاي دولوكستين و پره‌گابالين تحت درمان قرار گيرند كه در نهايت هيچ نتيجه‌اي نيز از اين درمان نخواهند بود و درد آنها كاهش محسوسي نخواهد داشت.

نوروپاتی دیابتی یک بیماری از خانواده مشکلات عصبی است ، علت نوروپاتی دیابتی ابتلا به دیابت ایجاد می‌شود. افراد مبتلا به دیابت با گذشت زمان دچار آسیب‌دیدگی عصبی در کل بدن می‌شوند. در برخی افراد، آسیب وارد شده به اعصاب بدون علائم خاص است، در حالی که در سایر افراد علائمی همچون درد، سوزش، یا بی‌حسی در دست‌ها، بازوها، پاها و ناحیه کف پا مشاهده می‌گردد. علاوه بر این مشکلات عصبی می‌توانند تمام اندام‌های بدن همچون سیستم گوارش، قلب، و اندام‌های جنسی را تحت تاثیر خود قرار دهند.

منبع:سایت سلامت ایران

برچسب‌ها: درمان جديد نوروپاتي ديابتي, درمان دیابت, دیابت, پره گابالين

با رایج‌ ترین قرص‌ های ضددیابت که برای کنترل قند خون در دیابت نوع 2 مصرف می ‌شوند، آشنا شوید

یکی از شایع ‌ترین پرسش ‌های دیابتی‌ ها، پرسش درباره انواع داروهای ضددیابت است. بیشتر دیابتی ‌ها دوست دارند بدانند کدام دارو جدیدتر است و کدام دارو کم‌ عارضه‌ تر.

منظور از قرص ‌های جدید ضددیابت، داروهای نسل جدیدند که در حال حاضر در بازار (در ایران و خارج از ایران) وجود دارند. در این مطلب، از ذکر نام تجاری (برند) دارو خودداری و به ذکر نام ژنریک داروها اکتفا می ‌کنم. البته بدیهی است که انتخاب نوع دارو به عهده پزشک معالج شما است و این اطلاعات صرفا جهت بالا بردن سطح آگاهی عمومی شما در این زمینه است.

قرص ‌های ضددیابت صرفا به منظور کنترل قند خون در دیابت نوع 2 مصرف می ‌شوند. درمان دیابت نوع 2 در درجه اول، اصلاح شیوه زندگی است؛ چون دیابت نوع 2، اساسا یک بیماری وابسته به شیوه زندگی است.

اگر اصلاح شیوه زندگی، مقدور یا موثر نباشد؛ آن‌ گاه باید از داروهای خوراکی ضد دیابت استفاده نمود و اگر این داروها هم نتوانند قندخون را کنترل کنند و یا دیابت نوع 2، با عوارض همراه شود آن‌ گاه ناچار هستیم به جای قرص از انسولین استفاده کنیم.

بیمارانی موفق هستند که از همان ابتدا با اصلاح شیوه زندگی خود از حداقل دارو استفاده کنند و خود را وابسته به داروها نکنند. کنترل وزن، الگوی تغذیه صحیح، تحرک جسمانی، ورزش، ترک سیگار، کنترل فشار خون و ترک عادات و رفتارهای پُرخطر، می ‌تواند ما را از داروهای ضد دیابت نوع 2، بی ‌نیاز کند.

قرص‌های ضد دیابت، بدون استثنا دارای عوارض جانبی هستند. داروهای ضد دیابت پُرمصرف به گروه‌های زیر تقسیم می ‌شوند:

سولفونیل اوره‌ ها

این گروه، قدیمی‌ ترین داروهای ضد دیابت محسوب می ‌شوند. تولازاماید، اولین دارویی است که برای دیابت نوع 2 به جامعه پزشکی عرضه شد (سال 1950). تولبوتاماید، کلرپروپاماید و استوهگزاماید به تدریج وارد بازار شدند. کلروپروپاماید در سه تا چهار دهه پیش، روی قلم پزشکان و جزو پُرمصرف ‌ترین داروهای ضددیابت بود. خود من، خاطرات زیادی از عوارض این دارو دارم (مثل افت قند خون که ساعت‌ ها یا روزها طول می ‌کشید و حتی به بستری شدن، منجر می ‌شد.) داروهای سولفونیل اوره نسل جدید شامل گلی ‌پی ‌زاید، گلی می ‌پی ‌راید، گلی بوراید، گلی ‌بن ‌کلاماید و... هستند که با اسامی تجارتی (براند) مختلفی در بازار ایران موجود هستند؛ یا ساخت داخل و یا به صورت وارداتی. پُرمصرف ‌ترین این گروه از داروها، همان گلی‌ بن‌ کلاماید است.

مکانیسم اثر این داروها از طریق تحریک سلول‌ های بتا و ترشح انسولین است. دارو باید قبل از غذا مصرف شود. دو عارضه مهم دارو، یکی افت قند خون(هیپوگلیسمی) و دیگری اضافه وزن است. بعد از چند سال، دارو بی‌ اثر خواهد شد و سلول‌ های بتا دیگر به دارو جواب نمی‌ دهند. برای چاق ‌ها، داروی مناسبی نیست. به صورت قرص ‌های پنج میلی‌ گرم در ایران ساخته شده است. سولفونیل اوره‌های نسل اول امروزه مصرف نمی ‌شوند مگر در موارد خاص و با عادت بیمار به آن ها.

بی‌ گوانیدها

پُرمصرف ‌ترین داروی این گروه، همان متفورمین است. این دارو، اولین داروی انتخابی در دیابت نوع 2، به ویژه در چاق ‌ها است. به خاطر دارم که این دارو در چند دهه قبل وارد بازار شد ولی بعد از مدتی توسط FDA جمع‌ آوری شد و در سال ‌های اخیر مجددا مورد تایید قرار گرفت. متفورمین، افت قند خون(هیپوگلیسمی) نمی ‌دهد و چاق نمی ‌کند و حتی برعکس، لاغر هم می ‌کند. مصرف متفورمین ممکن است چربی بد (LDL) و تری گلیسرید را هم پایین بیاورد. تهوع، اسهال، سوءهاضمه از عوارض نسبتا متداول و اسیدوز لاکتیک از عوارض نادر ولی مهلک این دارو محسوب می‌ شود. علت جمع‌ آوری متفورمین و فن‌ فورمین در چند دهه قبل، همین عارضه اسیدوز لاکتیک بود. این عارضه امروزه خیلی به ندرت ممکن است دیده شود. مصرف دارو بعد از مصرف غذا است. انواع آهسته و معمولی آن، به اسامی تجارتی مختلف و با قدرت مختلف وجود دارد. در ایران هم به صورت قرص ‌های 500 و 1000 میلی‌ گرمی و با نام‌های تجاری گوناگون، ساخت کارخانجات داخلی و وارداتی هم اکنون موجود است. متفورمین فعلا داروی خط اول درمان در دیابت نوع 2 محسوب می ‌شود.

مکانیسم اثر دارو، از طریق کاهش تولید گلوگز در کبد، کاهش مقاومت به انسولین و افزایش سوخت گلوکز در بافت ‌های محیطی است. یکی از نکات جالب در ارتباط با متفورمین، کاربرد آن در سایر بیماری‌ ها است؛ مانند تخمدان پلی‌ کیستیک، القای تخمک ‌گذاری، چاقی و حتی بعضی سرطان‌ ها که هیچ ‌کدام به طور قطع و یقین به اثبات نرسیده و تنها در دیابت نوع 2، این دارو همچنان یکه ‌تاز است.

مهارکنندگان آنزیم گوارشی

آلفاگلوکوزیداز، آنزیم مخصوصی است که موجب جذب گلوکز از روده می ‌شود. داروهای مهارکننده این آنزیم می ‌توانند قند خون را کاهش دهند و از جذب گلوکز، جلوگیری کنند. معروف‌ ترین و قدیمی ‌ترین آن ها آکاربوز است که با نام‌ های تجارتی مختلف در ایران موجود است. دارو باید با اولین لقمه غذا مصرف شود تا بتواند جذب گلوکز در روده‌ ها را کُند نماید. غالبا همراه با سایر داروها تجویز می‌ شود. دو عارضه شایعه این داروها،اسهال و سوءهاضمه (نفخ) می ‌باشد. میگ لیتول، ترکیب جدیدتری از این گروه است. از 25 میلی‌ گرم شروع و تدریجا هر چهار تا شش هفته، 25 میلی‌ گرم در روز اضافه می ‌شود.

تیازولیدیندایون‌ها (TZD)

این داروها حساسیت عضلات و بافت چربی را نسبت به اثر انسولین بالا می ‌برند. همچنین ممکن است چربی خوب (HDL) را اندکی افزایش دهند ولی به همان نسبت ممکن است چربی بد (LDL) را نیز بالا ببرند. اضافه وزن و ادم یا خیز (تجمع آب زیر پوست) از عوارض شناخته شده این داروها است. نارسایی قلب و حتی حمله قلبی با این داروها گزارش شده و به همین علت، در سال 2007، اداره نظارت بر غذا و داروی آمریکا، رسما هشدار داد که " روزی گلیتازون " ممکن است موجب حمله قلبی و حتی مرگ شود. ضایعات کبدی شدید نیز گزارش شده است. دو ترکیب دارویی با نام ژنریک روزی گلیتازون و پیوگلیتازون در این گروه معروف ‌تر هستند. در ایران دو نام تجارتی از این داروها به صورت قرص‌های 15، 30 و 45 میلی ‌گرمی موجود است. اثر عمده این داروها، کاهش مقاومت به انسولین، افزایش جذب گلوکز در بافت‌ها و کاهش جزیی در تولید گلوکز توسط کبد است.

مگلی تینایدها

این دسته دارویی موجب تحریک لوزالمعده و ترشح بیشتر انسولین می ‌شوند ولی زمانی موثر هستند که قبل از غذا خورده شوند. اگر قرار نیست یک وعده غذا صرف شود، دارو نیز نباید مصرف شود. رپاگلی ناید و ناتگلی ‌ناید دو فرآورده ژنریک از این گروه‌ هستند که با دو نام تجارتی معروف به صورت وارداتی در بازار ایران موجودند، با نام ژنریک رپاگلی ‌ناید. اگر همراه با سولفونیل اوره مصرف شوند، خطر افت قند خون مضاعف خواهد شد زیرا هر دو دارو، ترشح انسولین را تحریک و اثر یکدیگر را تقویت می ‌کنند. مصرف الکل همراه با این قبیل داروها، خطر افت قند را خیلی بالا می ‌برد. این قرص ‌ها با قدرت 5/0، 1 و 2 میلی‌ گرمی تهیه شده است.

مهارکنندگان آنزیم DPP-4

آنزیمی به نام دی پپتیدیل پپتیداز – 4 یا DPP-4 در بافت‌ها وجود دارد که قادر است GLP-1 را تخریب و بلااثر کند.

GLP-1 یا پپتید شبه گلوکاگن شماره 1 ماده‌ای است پروتئینی که برخلاف گلوکاگن، قادر است قند خون را کاهش دهد.آنزیم یاد شده مزاحم و مانعGLP-1 می‌ باشد و لذا به محض ظاهر شدن GLP-1 در جریان خون، توسط آنزیم DPP-4، تخریب و ناپدید می‌ شود. داروهای مهارکننده این آنزیم با آن مقابله کرده و GLP-1 را همچنان فعال نگه می ‌دارند و از این طریق قند خون کنترل می ‌شود. این دارو بسیار جدید است و یک نام ژنریک و معروف آن، سیتاگلی ‌پتین (فسفات) است که در بازار اروپا و آمریکا هم اکنون با یک براند تجارتی معروف موجود است. این دارو همراه با سایر داروهای خوراکی و یا به تنهایی تجویز می ‌شود. مختص دیابت نوع 2 است. قرص‌ های این دارو در کشور انگلیس مثلثی شکل و صورتی رنگ است تا با سایر قرص‌ ها اشتباه نشود. سیتاگلی پتین‌ ها، در واقع تقویت ‌کننده این کرتین‌ ها هستند.

این کرتین ‌ها به هر ماده‌ای در بدن گفته می ‌شود که بتواند ترشح انسولین را تحریک و اثر آن را تقویت کند مانند GLP-1 که یک این کرتین است. اثر دارو فقط زمانی است که قند بالا می‌ رود و لذا هیپوگلیسمی نمی ‌دهد. هر ساعت از روز بدون توجه به زمان مصرف غذا، تجویز می ‌شود و سه بار در روز. دوز دقیق دارو را باید از پزشک معالج خود بپرسید زیرا به عوامل مختلفی بستگی دارد. قرص ‌های یک صد میلی‌ گرمی دارد. گران است و مصرف آن تا 250 دلار در ماه هزینه دارد (در مقایسه با متفورمین که بین 4 تا 78 دلار است).

عفونت دستگاه تنفس فوقانی، گلو درد و اسهال از عوارض شناخته شده این دارو است. سایر آثار جانبی آن در آینده برملا خواهد شد. هر داروی جدیدی، هرچه قدر لوکس و معروف هم باشد، دال بر خوب بودن آن نیست. به شگردهای شرکت‌ های دارویی بین ‌المللی توجه داشته باشید. داروی دیگر از این گروه ویلدارگلی پتین است. تقریبا تمام داروهای خوراکی ضددیابت ممکن است عوارض کبدی بدهند لذا آزمون‌ های کبدی باید حتما پایش شود.

دو داروی بسیار جدید و تزریقی که اخیرا توسط FDA تایید شده‌اند:

* پرام لینتاید: با یک نام تجارتی معروف اکنون در بازار موجود است. پرام لینتاید، چیزی نیست جز همان هورمون آمیلین. آمیلین به همراه انسولین و گلوکاگن از سلول ‌های بتا ترشح می ‌شود و همراه با تزریق انسولین موثر است و تزریق آن، A1C را پایین می ‌آورد. در تیپ 1 و 2 همراه با انسولین تزریق می ‌شود لیکن با ویال انسولین نباید مخلوط شود. تهوع از عوارض این دارو است. این دارو جدید است و هنوز تجربه کافی در مورد آن وجود ندارد. حداکثر دوز آن 120 میکروگرم قبل از صبحانه است.

مقلدهای این ‌کرتین: در سواحل جنوبی آمریکای شمالی، نوعی سوسمار عظیم الجثه زندگی می ‌کند که نیش آن خطرناک و سمی است. بزاق این جانور، حاوی ماده‌ای است که قندخون را کاهش می ‌دهد. این ماده، اثرات این کرتین را تقلید می ‌کند. این کرتین‌ ها، همان هورمون‌ های تنظیم ‌کننده قندخون هستند مانند انسولین، گلوکاگن و GLP-1 و... ماده‌ای که از بزاق این سوسمار غول پیکر استخراج گردیده است EXENATIDE نامگذاری شده است.

اگزناتاید، اولین دارویی است که از این گروه شناسایی و با همین نام ژنریک عرضه شده و توسط FDA در سال 2007 مورد تایید قرار گرفته است. این دارو مختص دیابت نوع 2 است و در بیمارانی مصرف می‌ شود که با رژیم غذایی و داروهای خوراکی ضد دیابت، از کنترل قندخون ‌شان عاجز هستند. دو بار در روز، قبل از صبحانه و شام به صورت تزریقی تجویز می‌ شود؛ مثل انسولین.

اگزناتاید، ترشح انسولین را تحریک و ترشح گلوکاگن را مهار می ‌کند و به این ترتیب قندخون را کاهش می ‌دهد. همچنین زمان تخلیه معده را کند و احساس گرسنگی را کم و احساس سیری را زیاد می ‌کند. دارو را می ‌توانید به متفورمین یا سولفونیل اوره اضافه کنید ولی معمولا همراه با انسولین مصرف نمی ‌شود. تاثیر دارو در کنترل قند و کاهش هموگلوبین A1C چشم ‌گیر است. تهوع و اسهال خفیف، تنها عوارض دارو است. همراه با سولفونیل اوره ممکن است افت قندخون بدهد ولی همراه با متفورمین هیپوگلیسمی نمی‌ دهد. اگزناتاید چاق نمی‌ کند و در نارسایی کلیه، ممنوع است. پانکراتیت‌ حاد و مهلک با مصرف این دارو گزارش شده است.

باید خاطرنشان ساخت که هر روز داروی جدیدی توسط شرکت‌ های دارویی تولید و به بازار مصرف عرضه می ‌شود(هر دم از این باغ بری می ‌رسد/ تازه ‌تر از تازه ‌تری می ‌رسد)

هر دارویی که جدیدتر، لوکس ‌تر، شیک ‌تر و گران ‌تر باشد، لزوما بهتر نیست.

شرکت‌ های بزرگ داروسازی می ‌دانند با صرف هزینه ‌های سرسام ‌آور، چگونه از یک فرآورده معمولی و جدید یک معجزه ‌گر بسازند. هر داروی جدید وقتی به جامعه پزشکی معرفی می ‌شود، در ابتدا با ابراز احساسات و اقبال پزشکان مواجه شده و تا چند سال دوران ماه عسل خود را می‌ گذراند. لیکن بعد از چند سال یا چند دهه، عوارض آن آشکار می‌ شود. بیش از یک قرن است که آسپیرین را می ‌شناسیم و به مزایای آن پی برده ‌ایم و با خواص متعدد آن از یک مُسکن و ضدالتهاب و ضدتب معمولی گرفته تا خاصیت ضد‌سرطانی آن آشنا هستیم ولی عارضه معروف آن را که خون‌ ریزی است، در سال‌ های اخیر شناخته ‌ایم و سال ‌های متمادی از این عارضه خطرناک غافل بوده ‌ایم و چه بسا صدها انسان جان خود را به علت همین عارضه از دست داده باشند.

داروها به منزله انسان‌ ها هستند. برای شناخت آن ها، سال‌ های متمادی وقت و فرصت و تجربه و آزمون و خطا لازم است. دارویی خوب است که ساده، شناخته شده، ارزان و در دسترس باشد و پزشک و بیمار با آن دارو اخت و مانوس شده باشند.

به هر تقدیر نباید فراموش کنیم که پزشکی، یک علم خشک و منجمد نیست. پزشکی یک فن است، یک هنر است و پزشک، یک هنرمند. به علاوه، علم پزشکی، علمی است دایما در حال تغییر و تحول و حرکت رو به جلو.

برچسب‌ها: سولفونیل اوره‌ ها, بی‌ گوانیدها, مهارکنندگان آنزیم گوارشی, تیازولیدیندایون‌ها

زمينه و هدف: جراحي لاپاراسكوپيك با درد بعد از عمل جراحي همراه م يباشد.درمان مناسب درد بعد از عمل با داروهايي كه عوارض كم دارند جهت ريكاوري و شروع حركت زودرس در بيماراني كه تحت عمل جراحي لاپاراسكوپيك قرار مي گيرند خيلي مهم مي باشد. در اين مطالعه اثر بي دردي پره گابالين با گاپنتين در مقادير مختلف در بيماراني كه تحت اين جراحي قرار گرفتند را مقايسه كرده ايم.

مواد و روش ها: تعداد 90 بيمار با روش تصادفي دو سوكور انتخاب شده و به سه گروه تقسيم شدند: گروه A 300 ميلي گرم پره گاباپنتين ، گروه B 600 میلی گرم گاپانتین و گروه C 900 میلی گرم گاباپنتن حدود یک ساعت قبل از عمل جراحی لاپاروسکوپیک دریافت کردند، بیهوشی عمومی انجام شد. بعد از عمل شدت درد بيماران با روش مقياس بينايي درد(VAS)درريكاوري ،شش و 24 ساعت بعد انداز ه گيري شد. سطح معني داری اين مطالعه 0.05 در نظر گرفته شد.

يافته ها: 300 ميلي گرم پره گابالين اثر مشخصي در كاهش درد بعد از عمل در 24 ساعت بعد از عمل داشته است ( p<0.001) درگروهي كه 600 ميلي گرم VAS ميزان مسكن مصرفي و مصرف مسكن در گروهي كه پره گابالين دريافت كرده بودند كمتر بودp<0.001) گاباپنتين دريافت كرده بودند بيشتر از دو گروه ديگر بود.

نتيجه گيري: يافته هاي ما نشان دادند تك مقدار خوراكي پره گابالين 300 ميلي گرم اثر بيشتري در كاهش درد و ميزان مسكن دريافتي طي 24 ساعت بعد از عمل جراحي لاپاراسكوپيك در مقايسه با دو گروه ديگر گاباپنتين داشته، در ضمن گاباپنتين 900 ميلي گرم هم اثر مشخصي در كاهش درد و مسكن مصرفي دارد.

منبع:دانشگاه علوم پزشکی تهران

برچسب‌ها: پره گابالين, گاباپنتين, جراحي لاپاراسكوپيك, گاباپنتين خوراكي

INDOMETHACIN

- ایندومتاسین مسكن غیرمخدری است كه برای تسكین آرتریت‌ها یا التهاب و درد مفاصل استفاده می‌شود.

- به سبب خواص ضدالتهابی‌اش، در درمان بیماری‌هایی مثل آرتریت روماتویید، اسپوندیلیت آنكیلوزان، آرتروز، آرتریت نقرسی ، التهاب مفصل و التهاب تاندون بسیار مؤثراست. ایندومتاسین از داروهای ضدالتهابی غیراستروییدی است.

- ایندومتاسین را همیشه با غذا، بلافاصله پس از غذا، یا با آنتی اسید بخورید تا به معده‌تان كمتر آسیب بزند و موجب سوزش معده نشود. پیش از ریختن سوسپانسیون آن، شیشه دارو را به خوبی تكان دهید. برای جلوگیری از تحریك و آسیب مری، پس از خوردن قرص و كپسول ایندومتاسین، 15 تا 30 دقیقه دراز نكشید.

- در صورت بروز هریك از علایم زیر مصرف ایندومتاسین را قطع كنید:

درد قفسه سینه، خستگی یا خواب‌آلودگی شدید، سردرد شدید هنگام صبح، تغییرات خلقی یا گیجی، گزگز انگشتان دست‌ها و پاها، خون‌ریزی از مقعد (در موارد استعمال شیاف)، درد یا سوزش معده، تهوع یا استفراغ، مدفوع سیاه و قیری شکل، لرز، تب، درد عضلانی، به ویژه اگر درست قبل یا هم‌زمان با بروز بثورات جلدی رخ دهند، افزایش وزن، كبودی یا خون‌ریزی غیرعادی، بثورات جلدی ، زخم‌های دهانی یا تب یا گلودردی كه پیش از مصرف ایندومتاسین وجود نداشته است.

- افراد مسن بیشتر از سایرین در معرض خطر مشكلات گوارشی و دیگر مشكلات خون‌ریزی دهنده‌ هستند.

- یك واكنش حساسیتی نادر به ایندومتاسین، آنافیلاكسی (شوک آلرژیک) است كه به مراقبت فوری پزشكی نیاز دارد. آنافیلاكسی به سرعت پیشرفت می‌كند. در صورت بروز تورم لب‌ها و اطراف چشم، كهیر یا تورم‌های روی پوست، ضربان قلب تند، خس‌خس سینه یا مشكل در تنفس، مصرف ایندومتاسین را قطع كرده، با یك مركز اورژانس پزشكی تماس بگیرید.

- در صورت وجود هریك از موارد زیر پیش از مصرف ایندومتاسین، پزشكتان را مطلع سازید:

حساسیت به آسپیرین یا دیگر داروهای ضدالتهابی غیراستروییدی، سابقه ابتلا یا ابتلا به پولیپ‌های بینی مرتبط با آسپیرین، زخم‌های یا التهاب‌های دستگاه گوارش، هموفیلی یا دیگر مشكلات خون‌ریزی دهنده، زخم‌های دهانی یا بیماری‌های كبدی یا كلیوی.

- هنگام مصرف ایندومتاسین، برچسب همه داروهای مجاز بدون نسخه ای را که مصرف می کنید،به دقت بخوانید تا مطمئن شوید جزء داروهای ضد التهابی غیراستروییدی (مثل ایبوپروفن یا ناپروكسن) یا داروهایی كه با ایندومتاسین تداخل ایجاد می‌كند، نباشد.

به خاطر داشته باشید كه آسپیرین یك داروی ضدالتهابی غیراستروییدی است.

- پیش از انجام هرگونه عمل جراحی یا كارهای دندانپزشكی، پزشك را از اینكه ایندومتاسین مصرف می‌كنید، مطلع سازید. این دارو ممكن است موجب كبودی یا خون‌ریزی شدید شود.

منبع:تبیان

برچسب‌ها: ایندومتاسین, مسکّن درد مفاصل, داروهای ضد خوراکی درمان آرتریت‌ها, التهاب مفصل

ژلوفن فرم ژله‌ای داروی ایبوپروفن است که مشهورترین نام تجاری آن بروفن است. این مسکن ها جزء داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی هستند.

ژلوفن (GELOFEN)

ژلوفن به صورت کپسول نرم ژلاتینی است از دسته داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی می‌باشد و در موارد زیر قابل استفاده است:

کاهش موقت درد ناشی از سرماخوردگی، دندان درد، درد عضلانی، سردرد (مثل میگرن)، آرتریت روماتوئید، درد قاعدگی و کاهش تب.

مسکن‌های دیگر مانند ایبوپروفن، مفنامیک اسید و ... نیز همانند ژلوفن عمل می‌کنند.

این دسته از داروها می‌توانند ایجاد زخم معده کنند، بنابراین افرادی که دارای مشکل زخم معده هستند از مصرف این داروها باید خودداری کنند.

همچنین مصرف ژلوفن در سه ماه اول دوران بارداری مجاز است، ولی در سه ماه آخر بارداری که جزء گروه پرخطر است، مصرف آن ممنوع است.

مصرف این داروها باید در کوتاه‌مدت صورت گیرد و در بلند مدت نباید از این داروها استفاده کرد.

عوارض ژلوفن

هر دارو به موازات اثر درمانی مطلوب ممکن است باعث بروز برخی عوارض ناخواسته نیز بشود. اگر چه تمام عوارض زیر در یک فرد دیده نمی‌شود، لیکن بروز هر یک از عوارض زیر با داروساز خود مشورت کنید :

سردرد شدید، اختلالات پوستی، اختلالات بینایی، تنگی نفس، افسردگی یا تغییرات رفتاری، اختلالات شنوایی، بی حسی یا ضعف در دست‌ها و پاها، احساس خستگی، اختلالات ادراری و افزایش وزن.

در صورت بروز هر یک از عوارض زیر مصرف دارو را قطع کنید و سریعاً پزشک خود را در جریان قرار دهید :

درد و سوزش معده، مدفوع قیری‌رنگ یا خون آلود، احساس درد و فشار در قفسه سینه، تشنج، با یا بدون لرز، تهوع، سوزش سردل یا سوءهاضمه، لکه‌های قرمز کوچک روی پوست، جراحت، زخم یا لکه‌های سفید روی لب‌ها یا داخل دهان، خون دماغ بدون علت خاص، خونریزی یا کبودی غیرمعمول، استفراغ و بالا آوردن خون .

عوارض خفیف دیگری که نیاز به مراقبت پزشکی ندارند، ممکن است با ایبوپرفن پیش بیایند مانند درد خفیف معده، گیجی یا خواب آلودگی، تهوع و استفراغ، سوءهاضمه و ریفلاکس معده.

این عوارض به تدریج در طی درمان، با تطبیق بدن با دارو از بین می‌روند، البته در صورتی که ادامه یافتند به داروساز یا پزشک خود اطلاع دهید.

ایبوپروفن (IBUPROFEN)

قرص‌های 200 میلی گرم ایبوپروفن، بدون نسخه پزشک قابل تهیه است، اما قرص‌های 400 میلی گرم توسط پزشک تجویز می‌شود. ایبوپروفن از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی است.

این دارو یک داروی ضد درد غیر مخدر برای دردهای خفیف تا متوسط، نظیر سردرد، درد عادت ماهانه و حملات نقرس است.

به علت داشتن خواص التهابی، این دارو در درمان بیمارهای روماتیسمی مثل آرتریت روماتوئید و دیگر مشکلات التهابی غیر روماتیسمی مثل آسیب‌های حین ورزش (پیچ خوردگی‌ها و رگ به رگ شدن‌ها)، بورسیت ها، تاندونیت ها (التهاب تاندون)، و استئوآرتریت (آرتروز) بسیار مفید است. ایبوپروفن تب را نیز کاهش می‌دهد.

چگونگی مصرف ایبوپروفن

قرص ایبوپروفن را باید با غذا و همراه یک لیوان پر از آب خورد.

پس از خوردن قرص‌های ایبوپروفن برای جلوگیری از آسیب و تحریک بدن، 15 تا 30 دقیقه از خوابیدن یا دراز کشیدن اجتناب کنید.

اگر روزی یک یا دوبار ایبوپروفن مصرف می‌کنید و یک نوبت را فراموش کردید، اگر حداکثر تا 2 ساعت آن را به یاد آورید بلافاصله مصرفش کنید، در غیر این صورت نوبت فراموش شده را رها کرده، به برنامه منظمتان برگردید.

اگر روزانه بیش از دو نوبت ایبوپروفن مصرف می‌کنید، به محض این که نوبت فراموش شده را به یاد آورید مصرفش کنید. اما اگر تقریبا موقع نوبت بعدی رسیده بود، نوبت فراموش شده را مصرف نکنید.

مقدار دارو را دو برابر نکنید.

هنگام مصرف ایبوپروفن ، نباید بیش از مقدار مشخص شده بر روی جعبه دارو مصرف کنید، مگر طبق دستور پزشک. این دارو می‌تواند موجب کبودی و خونریزی زیاد شود

عوارض جانبی ایبوپروفن

در صورت بروز هر یک از علایم زیر مصرف ایبوپروفن را قطع کرده ، با پزشکتان تماس بگیرید:

خستگی یا خواب آلودگی شدید؛ درد یا سوزش معده؛ تهوع یا استفراغ؛ مدفوع سیاه؛ علایم شدید آنفلوآنزا (لرز، تب، دردهای عضلانی)؛ افزایش وزن؛ کبودی یا خونریزی غیرطبیعی؛ بثورات پوستی؛ زخم‌های دهانی؛ یا تب یا گلودردی که پیش از شروع درمان وجود نداشته و با مشکلی که در حال حاضر به خاطرش تحت درمان هستید ارتباطی نداشته باشد.

بیماران مسن بیشتر از سایرین در معرض خطر مشکلات گوارشی و خونریزی دهنده هستند.

یک واکنش حساسیتی نادر به ایبوپروفن، آنافیلاکسی است که به توجه و مراقبت فوری پزشکی نیاز دارد. آنافیلاکسی، سریعا پیشرفت می‌کند.

هنگام بروز خس خس سینه یا مشکل در تنفس، مصرف ایبوپروفن را قطع کرده و با یک مرکز اورژانس تماس بگیرید.

قبل از مصرف ایبوپروفن دقت کنید

در صورت داشتن هریک از موارد زیر، پیش از مصرف ایبوپروفن، پزشکتان را مطلع سازید:

- حساسیت به آسپیرین یا دیگر داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی

- بارداری یا شیردهی

- مصرف داروهای دیگر به ویژه دیگر داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی (مثل ناپروکسن)، آسپیرین، ضدانعقادها (مثل وارفارین)، آنتی بیوتیک ها (سفالسپورین ها)، داروهای ضد سرطان (یک داروی مدر) و والپروئیک اسید یا دیوالپروئکس

- مصرف مشروبات الکلی

- ابتلا به پولیپ‌های بینی مرتبط با آسپیرین؛ زخم یا التهاب در دستگاه گوارش؛ پرفشاری خون؛ هموفیلی یا دیگر مشکلات خونریزی دهنده؛ نارسایی مغز استخوان؛ زخم‌های دهانی؛ یا بیماری‌های کبدی یا کلیوی

هنگام مصرف ایبوپروفن توصیه می‌شود

برچسب روی دارو را مطالعه کرده و از دستوراتش پیروی کنید.

برچسب سایر داروهای مجاز بدون نسخه را بخوانید تا مطمئن شوید حاوی داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (مثل آسپرین یا ناپروکسن) یا داروهایی که با ایبوپروفن تداخل ایجاد می‌کنند نباشد.

اگر ایبوپروفن را برای درد یا تب می‌خورید و درد ظرف 14 روز و تب ظرف 3 روز بهتر نشد یا حتی بدتر شد، با پزشکتان مشورت کنید.

ایبوپروفن را به اندازه تجویز شده مصرف کنید.

به طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید (اگر برای مدتی طولانی قرار است ایبوپروفن مصرف کنید).

پیش از انجام هر گونه عمل جراحی یا کارهای دندانپزشکی، پزشک را از اینکه ایبوپروفن مصرف می‌کنید مطلع سازید.

ایبوپروفن را دور از دسترس کودکان ، دور از گرما، نور مستقیم یا حرارت مرطوب نگهداری کنید (در این شرایط ایبوپروفن فاسد می‌شود)

ایبوپروفن تاریخ مصرف گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.

هنگام مصرف ایبوپروفن ، نباید بیش از مقدار مشخص شده بر روی جعبه دارو مصرف کنید، مگر طبق دستور پزشک . این دارو می‌تواند موجب کبودی و خونریزی بیش از حد شود.

تا مشخص شدن پاسخ بدنتان به دارو، از رانندگی یا شرکت در فعالیت‌های خطرناک خودداری کنید. این دارو در برخی افراد موجب گیجی، سرگیجه، یا خواب‌آلودگی می‌شود.

فرآوری: نیره ولدخانی

بخش سلامت تبیان

برچسب‌ها: ژلوفن و بروفن, داروهای ضد خوراکی, ایبوپروفن, عوارض ژلوفن

1. ايندومتاسين مسكن غيرمخدري است كه براي تسكين آرتريت‌ها يا التهاب مفاصل متوسط تا شديد استفاده مي‌شود.

2. به سبب خواص ضدالتهابي‌اش، در درمان بيماري‌هايي مثل آرتريت روماتوييد، اسپونديليت آنكيلوزان، آرتروز، آرتريت نقرسي، التهاب بورس مفصل و التهاب تاندون بسيار مؤثراست. ايندومتاسين از داروهاي ضدالتهابي غيراستروييدي است.

3. ايندومتاسين را هميشه با غذا، بلافاصله پس از غذا، يا با آنتي اسيد بخوريد تا به معده‌تان كمتر آسيب بزند و موجب سوزش سردل نشود. پيش از ريختن سوسپانسيون آن، شيشه دارو را به خوبي تكان دهيد. براي جلوگيري از تحريك و آسيب به مري پس از خوردن قرص و كپسول ايندومتاسين 15 تا 30 دقيقه دراز نكشيد.

4. در صورت بروز هريك از علايم زير مصرف ايندومتاسين را قطع كنيد: درد قفسه سينه، خستگي يا خواب‌آلودگي شديد، سردرد شديد هنگام صبح، تغييرات خلقي يا گيجي، گزگز انگشتان دست‌ها و پاها، خون‌ريزي از مقعد (در موارد استعمال شياف)، درد يا سوزش معده، تهوع يا استفراغ، مدفوع سياه و قيري، لرز، تب، درد عضلاني، به ويژه اگر درست قبل يا هم‌زمان با بروز بثورات جلدي رخ دهند، افزايش وزن، كبودي يا خون‌ريزي غيرعادي، بثورات جلدي، زخم‌هاي دهاني يا تب يا گلودردي كه پيش از مصرف ايندومتاسين وجود نداشته است.

5. افراد مسن بيشتر از سايرين در معرض خطر مشكلات گوارشي و ديگر مشكلات خون‌ريزي دهنده‌ هستند..

6. يك واكنش حساسيتي نادر به ايندومتاسين آنافيلاكسي است كه به مراقبت و توجه فوري و پزشكي نياز دارد. آنافيلاكسي به سرعت پيشرفت مي‌كند. در صورت بروز تورم لب‌ها و اطراف چشم، كهير يا تورم‌هاي روي پوست، ضربان قلب تند، خس‌خس سينه يا مشكل در تنفس، مصرف ايندومتاسين را قطع كرده، با يك مركز اورژانس پزشكي تماس بگيريد.

7. در صورت وجود هريك از موارد زير پيش از مصرف ايندومتاسين، پزشكتان را مطلع سازيد: حساسيت به آسپرين يا ديگر داروهاي ضدالتهابي غيراستروييدي، سابقه ابتلا يا ابتلا به پوليپ‌هاي بيني مرتبط با آسپرين، زخم‌هاي يا التهاب‌هاي دستگاه گوارش، هموفيلي يا ديگر مشكلات خون‌ريزي دهنده، زخم‌هاي دهاني يا بيماري‌هاي كبدي يا كليوي.

8. هنگام مصرف ايندومتاسين توصيه مي‌شود برچسب روي همه داروهاي مجاز بدون نسخه را به دقت بخوانيد تا مطمئن شويد كه دارويي مصرف نمي‌كنيد كه حاوي داروهاي ضد التهابي غيراستروييدي (مثل ايبوپروفن يا ناپروكسن) يا داروهايي كه با ايندومتاسين تداخل ايجاد مي‌كند، باشد. به خاطر داشته باشيد كه آسپرين يك داروي ضدالتهابي غيراستروييدي است.

9. پيش از انجام هرگونه عمل جراحي يا كارهاي دندانپزشكي ساير پزشكان را از اينكه ايندومتاسين مصرف مي‌كنيد، مطلع سازيد. اين دارو ممكن است موجب كبودي يا خون‌ريزي شديد شود.

منبع:سایت سلامت

برچسب‌ها: ايندومتاسين, داروهای ضد درد خوراکی, تداخل‌هاي‌ دارويي‌ ايندومتاسين, نکته درباره ايندومتاسين

ايندومتاسين يك داروي ضد التهاب غير استروئيدي است. عوارض ناخواسته ناشي از اين دارو در 60-30 درصد مصرف كنندگان آن مشاهده مي شود. اغلب عوارض ناخواسته ناشي از اين دارو وابسته به دوز مي باشد. فراواني عوارض ناخواسته ناشي از فرم آهسته رهش و كپسول هاي موجود اين دارو يكسان است. شايع ترين عوارض ناشي از ايندومتاسين عوارض عصبي و گوارشي مي باشد.

يكي از عوارض ناشي از ايندومتاسين سردرد است كه در 10 درصد افراد مصرف كننده بروز مي كند. زمان بروز سردرد، معمولاً صبحها بوده و در اين زمان از شدت بالاتري برخوردار است. اين سردرد همراه با تهوع، تورم رگ شقيقه، آتاكسي، لرزش، گيجي، بي خوابي و سرگيجه مي باشد. علاوه براين عوارض ايندومتاسين ممكن است باعث ايجاد پرفشار خوني، پرفشار خوني ريوي، كاهش فعاليت عوامل كاهنده فشار و باعث افزايش اثر پر فشار خوني سمپاتوميمتيك ها گردد. همچنين به ندرت افت فشار خون با مصرف اين دارو نيز به وقوع پيوسته است.

نكات ذيل در مصرف ايندومتاسين بايد مورد توجه قرار گيرد:

1- احتمال بروز خطرات شديد گوارشي در مصرف كنندگان ايندومتاسين، به خصوص در دوره طولاني مدت را بايد در نظر گرفت. اين دارو در بيماران با ضايعات فعال دستگاه گوارش و تاريخچه عود آن نبايد مصرف شود.

2- ايندومتاسين در بيماران مبتلا به نارسايي قلبي، پرفشار خوني و مشكلات احتباس آب، بايد با احتياط مصرف شود. زيرا احتمال تشديد احتباس آب وجود دارد.

3- مصرف ايندومتاسين در سالمندان به علت احتمال بالاي بروز حوادث سايكوتيك و اثرات سوء گوارشي بايد با احتياط صورت گيرد.

4- اين دارو در بيماران با سابقه ابتلا به افسردگي، اختلالات رواني، صرع و سندرم پاركينسون بايد با احتياط شديد مصرف شود، زيرا ممكن است باعث تشديد موارد فوق گردد.

5- NSAIDs از جمله ايندومتاسين ممكن است باعث پنهان ماندن علائم عفونت گردند. بنابراين در فرد مبتلا به عفونت، بايد با احتياط كامل مورد مصرف قرار گيرند.

6- به علت اثرات هپاتوتوكسيسيته شديد و كشنده ناشي از مصرف ايندومتاسين، در صورت مشاهده هرگونه علائم واكنشهاي شديد كبدي دارو درماني بايد قطع شود.

7- مصرف كورتيكوستروئيدها به همراه ايندومتاسين به دليل افزايش احتمال بروز عوارض گوارشي با احتياط بايد صورت گيرد.

منبع:سایت پزشک بالینی

برچسب‌ها: ايندومتاسين و عوارض ناشي از آن, ايندومتاسين, سردرد, هوع

موارد مصرف‌: ايندومتاسين‌ براي‌ كنترل‌درد و التهاب‌ متوسط تا شديد دربيماريهاي‌ روماتيسمي‌ و اختلالات‌ حادعصبي‌ ـ عضلاني‌ ديگر به‌كار مي‌رود.همچنين‌ در درمان‌ نقرس‌ حاد، قاعدگي‌دردناك‌ و براي‌ بستن‌ مجراي‌ شرياني‌ درنوزاد مصرف‌ مي‌گردد.

مكانيسم‌ اثر: ايندومتاسين‌ يك‌ داروي‌ ضدالتهابي‌ قوي‌ است‌ كه‌ با مهار ساخت‌پروستاگلاندين‌ها اثر خود را اعمال‌مي‌نمايد. اين‌ دارو همچنين‌ تحرك‌ و انتقال‌پلي‌ مرفونوكلئرها به‌ ناحيه‌ ملتهب‌ را مهارمي‌كند.

فارماكوكينتيك‌: ايندومتاسين‌ بعد ازمصرف‌ خوراكي‌ بخوبي‌ و سريع‌ جذب‌مي‌گردد. مصرف‌ دارو همراه‌ با غذا زمان‌جذب‌ دارو را افزايش‌ مي‌دهد. در مايعات‌بدن‌ و از جمله‌ CSF وارد مي‌شود. دارومتابوليسم‌ كبدي‌ وسيع‌ داشته‌ و عمدتŠ ازطريق‌ صفرا دفع‌ مي‌گردد. نيمه‌ عمر داروبه‌طور متوسط 4/5 ساعت‌ است‌.

موارد منع‌ مصرف‌: در بيماران‌ با سابقه‌حساسيت‌ به‌ ASA يا ديگر داروهاي‌ ضدالهتاب‌ غير استروئيدي‌ (NSAIDs)، دربيماران‌ با زخم‌ معده‌ فعال‌ و فرم‌ شياف‌ آن‌در بيماران‌ دچار هموروئيد يا التهاب‌راست‌ روده‌ و مقعد نبايد مصرف‌ شود.

هشدارها: 1 ـ ايندومتاسين‌ در افراد مسن‌،حالات‌ آلرژيك‌، صرع‌، پاركينسون‌ واختلالات‌ رواني‌ بايد با احتياط مصرف‌شود.

2 ـ در مصرف‌ طولاني‌ مدت‌ انجام‌ معاينات‌چشم‌ و خون‌ توصيه‌ مي‌گردد.

3 ـ در بيماران‌ مبتلا به‌ اختلالات‌ كليوي‌،قلبي‌، كبدي‌ و نيز گوارشي‌ با احتياط مصرف‌گردد و در صورت‌ بروز ضايعه‌ يا زخم‌ دردستگاه‌ گوارش‌ مصرف‌ دارو قطع‌ شود.

عوارض‌ جانبي‌: اختلالات‌ دستگاه‌ گوارش‌شايع‌ است‌. تهوع‌ و اسهال‌ و گاهگاهي‌خونريزي‌ و زخم‌ گوارشي‌ ممكن‌ است‌بروز نمايد. سردرد، گيجي‌، احساس‌ سبكي‌سر و بندرت‌ خواب‌ آلودگي‌، اغتشاش‌ يابيخوابي‌، تشنج‌، اختلالات‌ رواني‌،افسردگي‌ و سنكوپ‌، اختلالات‌ خوني‌(به‌ويژه‌ كاهش‌ پلاكت‌ها)، افزايش‌فشارخون‌ و نيز افزايش‌ قند خون‌، تاري‌ديد، رسوب‌ در قرنيه‌ و نوروپاتي‌ محيطي‌ممكن‌ است‌ بروز نمايد. مصرف‌ دارو از راه‌مقعد ممكن‌ است‌ موجب‌ تحريك‌ ناحيه‌ شده‌و خونريزي‌ گهگاه‌ ايجاد نمايد.

تداخل‌هاي‌ دارويي‌: ايندومتاسين‌ با اثركاهنده‌ فشارخون‌ داروهاي‌ مهاركننده‌آنزيم‌ تبديل‌ كننده‌ آنژيوتانسين‌ (ACE)،مقابله‌ نموده‌ و خطر بروز نارسايي‌

كليوي‌ و هيپركالمي‌ را افزايش‌ مي‌دهد.مصرف‌ همزمان‌ با داروهاي‌ ضد ميكروبي‌از دسته‌ كينولون‌ها، خطر بروز تشنج‌ راافزايش‌ مي‌دهد. اثر داروهاي‌ سولفونيل‌اوره‌ احتمالا توسط اين‌ دارو افزايش‌مي‌يابد. ايندومتاسين‌ دفع‌ متوتركسات‌ واحتمالا ليتيوم‌ را كاهش‌ مي‌دهد. مصرف‌ايندومتاسين‌ به‌ همراه‌ سيكلوسپورين‌

و يا داروهاي‌ مدر خطر سميت‌ كليوي‌ راافزايش‌ مي‌دهد. ايندومتاسين‌ با اثرداروهاي‌ مدر مقابله‌ نموده‌، خطر بالارفتن‌پتاسيم‌ خون‌ را در صورت‌ مصرف‌همزمان‌ با داروهاي‌ مدر نگهدارنده‌

پتاسيم‌ افزايش‌ داده‌ و همراه‌ با تريامترن‌گاهگاهي‌ سبب‌ كاهش‌ عملكرد كليه‌مي‌گردد.

نكات‌ قابل‌ توصيه‌: 1 ـ مصرف‌ اين‌ دارو فقطدر كودكاني‌ توصيه‌ مي‌شود كه‌ به‌داروهاي‌ با سميت‌ كمتر جواب‌ نداده‌ يا آنهارا تحمل‌ ننمايند.

2 ـ در افراد مسن‌ خطر بروز عوارض‌جانبي‌ مربوط به‌ CNS به‌ويژه‌ اغتشاش‌شعور بيشتر است‌.

3 ـ مصرف‌ اين‌ دارو در كودكان‌ توصيه‌نمي‌شود.

مقدار مصرف‌: ايندومتاسين‌ از راه‌

خوراكي‌ در بيماري‌هاي‌ روماتيسمي‌

200mg/day ـ 50 در مقادير منقسم‌ همراه‌

با غذا مصرف‌ مي‌گردد. در نقرس‌ حاد250mg/day ـ 150 در مقادير منقسم‌

و در قاعدگي‌ دردناك‌ تا 75mg/day به‌كارمي‌رود. شياف‌ ايندومتاسين‌ بميزان‌

100 ميلي‌گرم‌ شبها و در صورت‌ نيازهنگام‌ صبح‌ نيز استعمال‌ مي‌گردد. درمان‌تركيبي‌ از فرم‌ خوراكي‌ و استعمالي‌ باحداكثر تا ميزان‌ mg/day 200 ـ 150 انجام‌مي‌شود.

اشكال‌ دارويي‌:

Capsule : 25 mg

Tablet SR : 75 mg

Suppository : 50 mg, 100 mg

منبع:ایران سلامت

برچسب‌ها: ايندومتاسين, داروهای ضد درد خوراکی, تداخل‌هاي‌ دارويي‌ ايندومتاسين, عوارض‌ جانبي‌ ايندومتاسين

ديکلوفناک‌ دارويي است که براي تسکين درد و التهاب‌ ناشي‌ از بيماري‌هاي‌ روماتيسمي‌ شامل‌ آرتريت‌ جوانان‌ و ديگر دردهاي‌ عضلاني‌ اسکلتي‌، دردهاي‌ بعد از جراحي‌ و نيز نقرس‌ حاد به‌کار مي‌رود. به نکات زير در مورد اين دارو توجه کنيد.
1 مصرف اين دارو در بيماران‌ حساس‌ به‌آسپيرين يا ديگر داروهاي‌ هم‌گروه آن و در بيماران ‌دچار پورفيري‌ کبدي‌ نبايد مصرف‌ شود و در بيماران‌ دچار زخم‌ معده‌ فعال‌ نيز بايد از مصرف‌ آن‌ خودداري‌ شود.
2 بيماران‌ با سابقه‌ زخم‌ معده يا اثني‌عشر بهتر است‌ از مصرف‌ اين‌ دارو پرهيز کرده‌ و در صورت‌ بروز صدمات‌ معدي‌ روده‌اي‌ نيز بايد مصرف‌ آن‌ قطع ‌شود.
3 اين دارو در بيماران‌ دچار اختلالات‌ کليوي‌، کبدي‌ يا قلبي‌ بايد با احتياط و با حداقل‌ ميزان‌ ممکن‌ به ‌کار رود.
4 اين‌ دارو در سالمندان و همچنين‌ افرادي ‌که‌ سابقه‌ حمله‌ آسم‌ و حساسيتي‌ دارند بايد با احتياط مصرف‌ شود.
5 عوارض‌ گوارشي‌ شامل ‌تهوع، اسهال و نيز گاهگاهي‌ خونريزي‌ يا زخم‌ ممکن‌ است‌ متعاقب مصرف اين دارو بروز نمايد.
6 واکنش‌هاي‌ ناشي از حساسيت بيش از حد‌ و نيز عوارضي‌ مانند سرگيجه‌، سردرد، اختلالات‌ شنوايي‌ مانند وزوز گوش‌ و دفع‌ خون‌ از ادرار ممکن‌ است‌ متعاقب مصرف اين دارو ايجاد شود.
7 مصرف‌ هم‌زمان‌ ديکلوفناک با داروهايي مانند کاپتوپريل و انالاپريل سبب‌ مهار اثر ضد فشارخون‌ اين‌ داروها گرديده‌ و احتمالا خطر نارسايي‌ کليوي‌ و افزايش پتاسيم خون‌ را افزايش‌ مي‌دهد.
8 خطر مسموميت‌ کليوي‌ در صورت ‌مصرف‌ همزمان‌ سيکلوسپورين و ديکلوفناک‌ افزايش‌ مي‌يابد.
9 مصرف هم‌زمان اين دارو با ليتيوم‌ و متوترکسات‌ مسموميت ناشي از مصرف‌ آنها افزايش‌مي‌يابد.
10 در محل‌ تزريق‌ ديکلوفناک ممکن‌ است‌ درد و گاهگاهي‌ صدمات‌ بافتي‌ ايجاد شود.
11 مصرف‌ شياف‌ ديکلوفناک ممکن‌ است‌ سبب‌ تحريک‌ موضعي‌ شود.

12 شکل‌ تزريقي‌ اين‌ دارو در کودکان‌ زير13 سال‌ نبايد مصرف‌ شود.

منبع:سایت سلامت

برچسب‌ها: ديکلوفناک, درمان با ديکلوفناک, عوارض ديکلوفناک, طب فیزیکی

به دلیل دو عوارض دارویی دیکلوفناک این دارو از سطح داروخانه‌ها جمع آوری شد و عرضه آن ممنوع است.

باشگاه خبرنگاران: دکتر محمدرضا شانه ساز مدیر کل نظارت بر امور دارویی و مواد مخدر وزارت بهداشت افزود: در حال حاضر داروی دیکلوفناک با نام ژنریک ولتارین از داروخانه جمع شده و فقط در مراکز بیمارستانی و درمانی استفاده می‌شود.

وی در پاسخ به این سوال که آیا این دارو به خاطر عوارض متعدد از سطح داروخانه جمع آوری شده است گفت: عوارض زیبایی که به این دارو نسبت داده می‌شد به خاطر مصرف و تجویز زیاد آن بوده است. حتی یک مدت تولید داخل دیکلوفناک را متوقف کردیم و فقط از خارج وارد می‌کردیم که ببینیم آیا دیکلوفناک تولید داخل دارای عوارض است.

شانه ساز اظهار داشت: نتایج نشان داد که هر دو دارو کاملا مثل هم بوده و عوارض آن، دلیل مدت زیاد آن است وی خاطرنشان کرد: اگر داروخانه‌ای اقدام به فروش دیکلوفناک کند جرم محسوب می‌شود و باید با آن برخورد شود.

منبع:سایت شفاف

برچسب‌ها: دیکلوفناک, عوارض دیکلوفناک, طب فیزیکی و توانبخشی, دکتر فروغ

به اطلاع همكاران محترم مي رساند كه گزارشهايي مبني بر وقوع آسيب عصب سياتيك متعاقب تزريق عضلاني آمپول ولتارن ( ديكلوفناك سديم ) به مركز ثبت و بررسي عوارض ناخواسته داروها گزارش شده است. اين گزارشها مشتمل بر تعداد 11 مورد اختلال حركتي پا ناشي از تزريق عضلاني اين آمپول مي باشد كه در چهار مورد از موارد گزارش شده مدارك موجود نشان دهنده آسيب عصب سياتيك به صورت افتادگي مچ پا مي باشد.

لازم به ذكر است پيش از اين نيز گزارشهاي مشابهي متعاقب مصرف فرآورده ساخت داخل به مركز ثبت و بررسي عوارض داروها گزارش شده بود كه به دنبال دريافت گزارشهاي مذكور و با توجه به عدم گزارش چنين عارضه اي در ساير كشورها، جهت تامين امنيت دارويي در كشور، وزارت بهداشت نسبت به قطع موقت توليد داخلي اين آمپول و صدور مجوز واردات نوع خارجي با نام تجاري ولتارن ( ساخت شركت نوارتيس سوئيس ) اقدام نمود.

با توجه به گزارشهاي دريافتي متعاقب مصرف نوع خارجي اين آمپول، در حال حاضر آنچه واضح است آن است كه آمپول ديكلوفناك سديم اعم از توليد داخل يا خارج از كشور مي تواند در جمعيت ايراني چنين عارضه اي را ايجاد نمايد، اگرچه علت واقعي آن هم چنان نامعلوم است.

لذا از همكاران محترم درخواست مي گردد هنگام تجويز اين آمپول به نكات زير توجه نمايند:

1- تزريق آمپول ديكلوفناك سديم در كودكان زير 15 سال ممنوع است.

2- اين آمپول بايد به صورت عميق در ربع فوقاني خارجي عضله گلوتئال تزريق گردد تا از ايجاد آسيب احتمالي به عصب يا بافت جلوگيري گردد.

3- از تزريق اين آمپول در موارد غيرضروري نظير درمان تب، سرماخوردگي، دردهاي خفيف و ساير موارد كه از موارد مصرف ذكر شده در بروشور دارو نمي باشد جدا ً‌خودداري گردد.

4- در موارد دردهاي شديد كه تزريق عضلاني دو آمپول در فاصله چند ساعت لازم است در هريك از عضلات گلوتئال راست و چپ فقط يك آمپول تزريق گردد.

5- آمپول ديكلوفناك سديم نبايد بيش از دو روز مصرف گردد. در صورت نياز به مصرف اين دارو بيش از دو روز، مي توان از قرص يا شياف اين دارو استفاده نمود.

6- مصرف آمپول ولتارن فقط به بيماران بستري در بيمارستان اختصاص يابد.

7- افتادگي پا به عنوان يكي از عوارض دارو به بروشور دارو اضافه مي شود.

منبع: مركز ثبت و بررسي عوارض ناخواسته داروها

برچسب‌ها: آسيب عصب سياتيك ناشي از تزريق آمپول ولتارن, داروهای ضد درد خوراکی, طب فیزیکی و توانبخشی, ديكلوفناك سديم

به دنبال دريافت گزارشهاي متعدد عارضه برگشت ناپذير فلج پا ناشي از تزريق عضلاني آمپول ديكلوفناك سديم و پيروكسيكام ساخت داخل و به منظور پيشگيري از وقوع مجدد اين عارضه جدي كه منجر به نقص عضو مي گردد، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي اقدام به قطع توليد و توزيع اين فرآورده ها نموده است.

مركز ثبت و بررسي عوارض ناخواسته داروها ضمن قدرداني از جامعه پزشكي كه با ارسال گزارش اين عوارض، مركز را در شناسايي آن ياري نموده اند، به اطلاع مي رساند در راستاي تامين ايمني مصرف دارو (Drug Safety)، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي دستور قطع توليد و توزيع داخلي آمپولهاي ديكلوفناك سديم و پيروكسيكام را صادر نموده است. با توجه به كمبود موقت فرآورده هاي ضد درد تزريقي توجه همكاران محترم را به اين نكته معطوف مي دارد كه در درمان دردهاي خفيف تا متوسط، در بسياري موارد نيازي به استفاده از داروي ضد درد تزريقي نمي باشد. در اين قبيل موارد مي توان از داروهاي ضد درد خوراكي يا شياف استفاده نمود.

داروهاي ضد درد خوراكي موجود در بازار ايران به شرح زير مي باشد:

قرص ديكلوفناك – كپسول پيروكسيكام- كپسول ايندومتاسين- قرص ACA- قرص استامينوفن- قرص آسپيرين – قرص ايبوپروفن- كپسول مفناميك اسيد- قرص ناپروكسن- قرص استامينوفن كدئين – قرص آسپيرين كدئين

شيافهاي ضد درد موجود در بازار ايران شامل موارد زير مي باشد:

شياف استامينوفن – شياف ديكلوفناك – شياف ايندومتاسين

همچنين داروهاي ضد درد اپيوئيدي موجود در بازار ايران كه معمولاً در كنترل دردهاي شديد بيماران بستري و بيماران مبتلا به سرطان مي توان از آنها استفاده نمود، شامل موارد زير مي باشد:

آلفنتانيل(تزريقي)- فنتانيل(تزريقي)- متادون(تزريقي و قرص)- مورفين(تزريقي)- پنتازوسين (تزريقي )- پتيدين ( تزريقي ) – سولفنتانيل ( تزريقي )- ترياك ( قرص ) – كدئين فسفات ( قرص )

بديهي است هنگام تجويز هر يك از فرآورده هاي فوق حتماً نكات مربوط به موارد مصرف، موارد منع مصرف، تداخل هاي دارويي و ساير نكات معمول بايستي مورد توجه قرار گيرد.

منبع: مركز ثبت و بررسي عوارض ناخواسته داروها

برچسب‌ها: داروهاي ضد درد خوراكي, ديكلوفناك, پيروكسيكام, ايندومتاسين

قسمت اول

پنی سیلین ها Penicillins

پنی سیلین جی سدیم یا پتاسیم، پنی سیلین جی پروکائین (Omnacillin)، پنی سیلین جی بنزاتین (Penadur)، پنی سیلین وی (Vicillin)، کلوگزاسیلین (Orbenin)، نفسیلین، آمپی سیلین(Binotal, Pentrexyl)،آموکسی سیلین (Amoxil)، کاربنی سیلین (Pyopen)، پی پراسیلین و کوآموکسی کلاو (Augmentin)

فارماکوکینتیک- پنی سیلین ها آنتی بیوتیک های باکتریسیدی هستند که جذب متغیری از راه گوارشی دارند. پنی سیلین جی و نافسیلین در محیط اسیدی معده ناپایدار بوده و غیر فعال می شوند. بهمین جهت مصرف خوراکی آن ها ارزش درمانی ندارد و بصورت تزریقی ارائه می شوند. جذب اغلب پنی سیلین ها (بجز آموکسی سیلین) توسط غذا تحت تاثیر قرار می گیرد اما جذب پنی سیلین وی بمقدار خیلی کمی کاهش می یابد. این داروها بطور گسترده ای در اغلب مایعات بدن، بافت ها و استخوان منتشر می شوند، ولی نفوذ آنها به درون سلول ها، چشم و مننژ سالم ضعیف است. التهاب مننژ باعث افزایش نفوذ می گردد اما غلظت CSF آنها از حدود 5% غلظت پلاسمایی بیشتر نمی شود. پنی سیلین ها به مقادیر کمی متابولیزه شده (بجز نافسیلین) و عمدتا بصورت دست نخورده از طریق کلیه (تصفیه گلومرولی و ترشح لوله ای) دفع می شوند. پی پراسیلین عمدتا از راه صفراوی و کلیوی دفع شده و در بیماران با عیب شدید کار کلیه می تواند بدون خطر مصرف شود. دفع کلوگزاسیلین نیز کمتر تحت تاثیر قرار می گیرد زیرا این دارو نیز از صفرا دفع شده و متابولیزه می شود. نیمه عمر اغلب پنی سیلین ها کوتاه (کمتر یا مساوی 4/1 ساعت) است.

کلاوولانیک اسید نزدیک به 50% متابولیزه می شود و جذب آن در مصرف همراه با غذا افزایش می یابد.

موارد مصرف

پنی سیلین جی- عفونت های پنوموکوکی دستگاه تنفسی فوقانی، فارنژیت، آرتریت، مننژیت و آندوکاردیت استرپتوکوکی، عفونت های بیهوازی (تنفسی، دندانی و آبسه های مغزی)، عفونت های مننگوکوکی، دیفتری، سیاه زخم، آکتینومیکوز، عفونت های کلوستریدیایی (بوتولیسم، گاز گانگرن و کزاز)، تب گزش موش صحرایی، عفونت های لیستریایی، باد سرخ (erysipeloid)، عفونت های فوزواسپیروکتی و سیفلیس.

آمینوپنی سیلین ها- عفونت های مجرای گوارشی (تیفوئید و شیگلوز)، دستگاه ادراری-تناسلی و تنفسی ناشی از ارگانیسم های حساس (اشریشیا کولی، پروتئوس میرابیلیس و هموفیلوس آنفولانزا)، عفونت هایگوش میانی (فقط آموکسی سیلین)، سپتی سمی (فقط آمپی سیلین تزریقی) و عفونت های بافت نرم ناشی از باکتری های حساس. این داروها بر علیه هموفیلوس آنفولانزا، اشریشیا کولی، پروتئوس میرابیلیس، سالمونلا و شیگلا موثرند.

پنی سیلین های مقاوم به پنی سیلیناز- عفونت های پوستی و تنفسی (فوقانی و تحتانی) ناشی از استافیلوکوک ها.این داروها فقط در عفونت های استافیلوکوکی تولید کننده پنی سیلیناز ارزشمندند. مصرف این داروها در عفونت های حساس به پنی سیلین جی توصیه نمی شود زیرا در این موارد اثر بخشی آن ها کمتر از پنی سیلین جی می باشد.

پنی سیلین های ضد پسودومونا- این داروها شامل کاربنی سیلین و پی پراسیلین بوده و داروهای مهمی در درمان بیماران با عفونت های شدید ناشی از باکتری های گرم منفی می باشند.

کاربنی سیلین بر علیه سویه های پسودوموناس آئروژینوزا و بعضی سویه های ایندول مثبت گونه های پروتئوس، که به آمپی سیلین و همگروه هایش مقاومند، فعال است. این دارو در عفونت های مجرای ادراری تناسلی، عفونت های داخل شکمی، تنفسی، پوستی و سپتی سمی ناشی از ارگانیسم های حساس از جمله پسودومونا، پروتئوس، اشریشیا کولی و هموفیلوس آنفولانزا مصرف می شود. کاربنی سیلین به دو شکل خوراکی و تزریقی ارائه می شود. شکل خوراکی این دارو استر ایندانیل سدیم کاربنی سیلین است که به اسید معده مقاوم بوده و برای مصرف خوراکی مناسب است. شکل خوراکی این دارو غلظت پلاسمایی نسبتا کمی ایجاد می کند و فقط برای درمان عفونت های دستگاه ادراری ناشی از گونه های پروتئوس ( بجز پروتئوس میرابیلیس) و پسودوموناس آئروژینوزا ارزشمند است.

پی پراسیلین ضمن دارا بودن اثر گسترده تر بر علیه اغلب سویه های پسودومونا، بر علیه آنتروباکترها، کلبسیلا و بسیاری از گونه های باکتروئیدها نیز فعال است. این دارو در همان موارد مصرف کاربنی سیلین بعلاوه عفونت های استخوان و مفصل مصرف می گردد و به شکل تزریقی عرضه می گردد.

کلاوولانیک اسید بتالاکتاماز تولید شده توسط هموفیلوس آنفولانزا، اشریشیا کولی، نیسریا گونوره، سالمونلا، شیگلا، استافیلوکوک، کلبسیلا، لژیونلا و باکتروئید تاژک دار را خنثی می کند اما بر روی بتالاکتاماز تولید شده توسط پسودومونا و آنتروباکتر، سراتیا، مورگانلا، سیتروباکتر و گونه های آسینتوباکتر موثر نیست.

عوارض جانبی

عارضه جانبی شایع پنی سیلین ها حساسیت مفرط است که به دو شکل بروز می کند: 1- حساسیت فوری که در کمتر از 5/0% افراد بروز می کند و شامل آنافیلاکسی (با احتمال مرگ ناگهانی)، کهیر و آنژیوادم است و در افراد با سابقه آسم یا تب یونجه یا حساسیت های دیگر بیشتر است. 2- حساسیت تاخیری که در 8% بیماران ایجاد می شود و شامل بیماری سرمی و دانه های پوستی است و بعد از 7 تا 10 روز از شروع درمان بروز می کند.

سمیت CNS با علائم رخوت، تحریک پذیری، توهمات و تشنج با دوز بالای این داروها ممکن است بروز کند. این عوارض معمولا با مصرف وریدی این داروها در بیماران با عیب کار کلیه ایجاد می شود.

گلومرولونفریت حاد با منشا ایمونولوژیک ممکن است بروز کند ولی معمولا برگشت پذیر است.

آنمی، آنمی همولیتیک و کاهش اجزای خونی نیز ممکن است بروز کند. لکوپنی با نفسیلین بیشتر اتفاق می افتد. کاربنی سیلین و پی پراسیلین با کار پلاکت ها تداخل کرده و ممکن است زمان خونریزی افزایش یابد.

عوارض گوارشی شامل تهوع و اسهال از جمله کولیت پسودومامبرانوس در مصرف پنی سیلین های خوراکی ممکن است بروز کند. پی پراسیلین بدلیل توقف صفرا ممکن است یرقان ایجاد کند.

در بیمارانی که پنی سیلین جی پروکائین را جهت درمان سوزاک دریافت کرده اند، اغتشاشات مغزی شامل اضطراب، آشفتگی، دپرسیون، توهم، ضعف، تشنج و پرخاشگری گزارش شده است که احتمالا واکنش به پروکائین است. این علائم 15-30 دقیقه ادامه می یابد.

در مصرف پی پراسیلین احتمال بروز هیپوکالمی وجود دارد.

تداخلات دارویی

1- آمینوگلیکوزیدها و پنی سیلین ها در صورت اختلاط ممکن است باعث بی اثر شدن یکدیگر شوند. در صورت نیاز به تجویز توام بایستی در دو محل جداگانه و با یک ساعت فاصله از یکدیگر تزریق شوند.

2- در مصرف توام داروهای مهار کننده آنزیم تبدیل کننده و مدرهای نگهدارنده پتاسیم با پنی سیلین جی پتاسیم خطر بروز هیپرکالمی وجود دارد.

3- دوز بالای کاربنی سیلین و پی پراسیلین بهم چسبیدن پلاکت ها را مهار می کند و در مصرف توام با هپارین یا داروهای ضد انعقاد خوراکی ممکن است خطر خونریزی را افزایش دهند. این پنی سیلین ها نباید همزمان با داروهای ترومبولیتیک مصرف شوند، چون خطر خونریزی شدید افزایش می یابد. این تداخل با آسپیرین و داروهای ضد درد و التهاب دیگر نیز احتمال دارد.

4- اثرات داروهای ضد بارداری خوراکی در خانم های دریافت کننده آمپی سیلین، آموکسی سیلین و پنی سیلین جی کاهش می یابد و در مواردی منجر به بارداری ناخواسته شده است.

5- مصرف توام متوترکسات و پنی سیلین ها منجر به افزایش غلظت متوترکسات (احتمالا بدلیل رقابت در ترشح لوله ای کلیوی) و مسمومیت با آن شده است.

6- پروبنسید نیز با ترشح لوله ای پنی سیلین ها رقابت کرده و باعث کاهش کلیرانس و افزایش نیمه عمر این داروها می شود.

7- احتمال بروز دانه های کهیری غیر آلرژیک با آمپی سیلین (9%) وجود دارد. در مصرف توام با آلوپورینول احتمال بروز دانه های پوستی افزایش می یابد (14-22%).

نکات قابل توصیه

1- درمان تمام عفونت ها را تا 48-72 ساعت پس از برطرف شدن علائم ادامه دهید.

2- به منظور پیشگیری از بروز تب روماتیسمی حاد و گلومرولونفریت حاد، درمان عفونت های استرپتوکوکی گروه A بتا همولیتیک به مدت حداقل 10 روز توصیه می شود.

3- در صورت ایجاد واکنش های حساسیت مفرط پوستی، در مواردی که امکان جایگزینی پنی سیلین نمی باشد (مانند سیفلیس عصبی، سیفلیس مادرزادی و سیفلیس بارداری)، می توان از روش حساسیت زدایی استفاده کرد. یکی از روش های معمول تجویز دوزهای دو برابر شونده پنی سیلین وی در فواصل زمانی کوتاه (هر 15-20 دقیقه) برای 14 دوز است.

4- پنی سیلین های خوراکی باید با معده خالی مصرف شوند (یک ساعت قبل یا دو ساعت بعد از غذا). فقط آموکسی سیلین و پنی سیلین وی را می توان بدون توجه به غذا مصرف کرد. کلوگزاسیلین بایستی با یک لیوان آب مصرف شود. از مصرف این دارو با آب میوه یا نوشابه گاز دار اجتناب شود.

5- اشکال مایع خوراکی پنی سیلین ها فقط تا یک هفته در دمای اتاق و تا دو هفته در یخچال پایدارند.

6- پنی سیلین جی پروکائین و بنزاتین بصورت سوسپانسیون تزریقی در می آیند و عضلانی تجویز می شوند.

مصرف در بارداری- پنی سیلین ها در گروه B قرار دارند. این داروها از جفت می گذرند ولی در مطالعات حیوانی هیچگونه عوارضی بر روی جنین نداشته اند.

مصرف در شیردهی- پنی سیلین ها وارد شیر می شوند. اگرچه مشکلات قابل ملاحظه ای مشخص نشده است، ولی مصرف این داروها توسط مادر ممکن است باعث حساسیت زایی، اسهال، برفک دهان و دانه های پوستی در نوزاد شوند.

سفالوسپورین ها Cephalosporin's

نسل اول: سفالکسین (Ceporex, Keflex)، سفازولین(Kefzol) نسل دوم: سفوروکسیم (Cefuroxime)

نسل سوم: سفتریاکسون (Rocephin)، سفتازیدیم (Fortum)، سفوتاکسیم، سفتی زوکسیم و سفیکسیم

نسل چهارم: سفپیم (Cefepime)

فارماکوکینتیک- سفالکسین، سفیکسیم و سفوروکسیم بخوبی از دستگاه گوارشی جذب می شوند. جذب این داروها توسط غذا به تاخیر می افتد اما مقدار تام جذب تغییری نمی کند. سفالوسپورین ها وسیعا در سراسر بدن منتشر می شوند و در اغلب بافت ها و مایعات بدن شامل مایع مفصلی، پریکارد، جنب، روده بند، صفرا، خلط و ادرار غلظت درمانی ایجاد می کنند. این داروها به استخوان، کیسه صفرا، عضله قلب و پوست و بافت نرم نیز نفوذ می کنند. سفتریاکسون بالاترین غلظت را در صفرا ایجاد می کند. سفتازیدیم بیشترین غلظت را در مایع داخل چشمی ایجاد می کند. سفتازیدیم، سفوروکسیم، سفتریاکسون، سفتی زوکسیم و سفپیم تنها سفالوسپورین هایی هستند که در CSF غلظت درمانی ایجاد می کنند. نیمه عمر سفوتاکسیم 1 ساعت، سفتازیدیم 4/1 تا 2 ساعت، سفتی زوکسیم و سفوروکسیم 7/1 ساعت، سفپیم 2 ساعت، سفیکسیم 4-3 ساعت (زیست رسی 50-40 در صد) و سفتریاکسون 9-6 ساعت است.

موارد مصرف

سفالوسپورین ها داروهای مهم و پر مصرفی هستند. این داروها هم در پیشگیری و درمان طیف وسیعی از عفونت ها مصرف می شوند.

سفالوسپورین ها بر اساس طیف فعالیت ضد باکتریایی به چند نسل تقسیم شده اند. سفالوسپورین های نسل اول شامل سفالکسین، سفالوتین و سفازولین بوده و بیشترین فعالیت را بر علیه اغلب باکتری های گرم مثبت از جمله استافیلوکوک طلایی تولید کننده پنی سیلیناز و اغلب استرپتوکوک ها دارند و نیز بر علیه اشریشیا کولی، کلبسیلا پنومونی و پروتئوس میرابیلیس از گرم منفی ها فعالند.

سفالوسپورین های نسل سوم شامل سفتازیدیم، سفوتاکسیم، سفتی زوکسیم و سفتریاکسون بوده و در مقابل بتالاکتامازها مقاومت زیادی دارند. این داروها بر علیه طیف وسیعی از باکتری های گرم منفی از جمله سویه های تولید کننده پنی سیلیناز نیسریا گونوره و اغلب گونه های اشریشیا کولی، آنتروباکتر، کلبسیلا، پروتئوس، مورگانلا، پروویدنسیا و سراتیا دارند. این داروها بر روی کوکسی های گرم مثبت اثر ضعیفی دارند. سفپیم بر خلاف داروهای نسل سوم بر علیه هر دو گروه باکتریهای گرم مثبت و گرم منفی موثر است.

موارد مصرف عمومی سفالوسپورین ها شامل عفونت های استخوان ها و مفاصل، عفونت های ادراری تناسلی (نسل اول)، عفونت های داخل شکمی، التهاب گوش میانی، عفونت های لگنی، پیشگیری از عفونت های جراحی، درمان پنومونی، سپتی سمی و عفونت های پوستی می باشد.

سفپیم مقاومت بیشتری از داروهای نسل سوم بر علیه بتالاکتامازها دارد و در درمان عفونت های شدید داخل شکمی، ادراری و پوستی در بیماران بستری، بخصوص زمانی که احتمال عاملیت باکتری های گرم مثبت، آنتروباکترها و پسودومونا وجود دارد، مصرف می شود.

سفتریاکسون در درمان گونوره، سفتازیدیم و سفتریاکسون در درمان مننژیت و سفتازیدیم در عفونت های ریوی، فیبروز کیستیک و عفونت های ناشی از پسودوموناس آئروژینوزا بکار می روند.

سفالکسین و سفیکسیم به صورت خوراکی و بقیه سفالوسپورین ها به صورت تزریقی ارائه می شوند. سفوروکسیم به هر دو شکل خوراکی و تزریقی ارائه می شود. اشکال تزریقی توسط حامل مربوطه (آب مقطر تزریق یا نرمال سالین تزریق) بصورت محلول شفاف در می آیند و به هر دو شکل عضلانی یا وریدی قابل مصرف می باشند.

عوارض جانبی- سفالوسپورین ها عوارض محدودی دارند. داروهای خوراکی آنها ایجاد تهوع، استفراغ و اسهال خفیف می نمایند. همچنین امکان بروز کولیت پسودومامبرانوس با تمام این داروها وجود دارد. درد در محل تزریق عضلانی و درد، قرمزی و تورم در محل تزریق وریدی که علامت ترومبوفلبیت است، با این داروها نسبتا شایع است.

سفالوسپورین ها ممکن است بندرت ایجاد واکنش های حساسیت مفرط نمایند اما وقوع آنها کمتر از پنی سیلین هاست. همچنین، تقریبا در 3 تا 7 در صد بیماران با سابقه مشخص آلرژی به پنی سیلین حساسیت متقاطع با این داروها ایجاد می شود.

تمام سفالوسپورین ها (بخصوص سفتریاکسون) بندرت ممکن است ایجاد هیپوپروترومبینمی و نتیجتا خونریزی غیر عادی نمایند. عوارض نادر دیگر قابل ذکر این داروها هیپوتانسیون، طپش قلب و سنکوپ؛ آسیب کلیوی؛ کاهش شنوایی و واکنش های شبیه بیماری سرمی در تجویز دوز بالای این داروهاست.

موارد احتیاط

1- سفالوسپورین ها، بخصوص در بیماران مبتلا به عیب کار کلیه، ممکن است باعث بروز تشنج شوند. در این صورت بایستی مصرف دارو قطع شود.

2- احتمال بروز آنمی همولیتیک ایمونولوژیک با سفالوسپورین ها وجود دارد و حتی ممکن است منجر به مرگ بیمار شود. در صورت بروز هر گونه علائم آنمی بایستی درمان بیمار مجددا ارزیابی شود.

3- درمان تمام عفونت ها را تا 48-72 ساعت پس از برطرف شدن علائم ادامه دهید.

4- سوسپانسیون خوراکی سفالکسین تا 14 روز در یخچال و سوسپانسیون خوراکی سفیکسیم تا 14 روز در دمای اتاق یا یخچال قابل نگهداری است.

5- تمام سفالوسپورین های تزریقی حداقل به مدت 24 ساعت پس از حل کردن در حلال در دمای اتاق و بمدت 3-7 روز (بسته به نوع دارو) در یخچال قابل نگهداری می باشند.

تداخلات دارویی

1- احتمال تشدید سمیت کلیوی آمینوگلیکوزیدها در مصرف توام با سفالوسپورین ها (مخصوصا سفالوتین) وجود دارد. در این بیماران وضعیت کار کلیه بایستی کنترل شود. همچنین در مصرف توام این داروها با مدرهای قوس هنله بایستی احتیاط شود چون احتمال بروز سمیت کلیوی افزایش می یابد.

2- هیپوپروترومبینمی ناشی از مصرف توام دوز بالای سفالوسپورین ها ممکن است خطر خونریزی ناشی از سالیسیلات ها را در مصرف توام افزایش دهد.

3- پروبنسید ترشح لوله ای کلیوی سفالوسپورین ها را با مکانیسمی مشابه پنی سیلین ها به تاخیر انداخته و موجب افزایش نیمه عمر این داروها در مصرف توام می شود.

مصرف در بارداری- این داروها در گروه B قرار دارند. مصرف آنها در دوران بارداری در حیوانات آزمایشگاهی منجر به بروز عوارضی در جنین نشده است.

مصرف در شیردهی- همانند پنی سیلین هاست.

کارباپنم ها Carbapenems

ایمی پنم + سیلاستاتین (Imipenem + Cilastatin)و مروپنم (Meropenem)

فارماکوکینتیک- این داروها از راه گوارشی جذب نمی شوند و به همین دلیل بصورت تزریقی ارائه می گردند. در صورتی که ایمی پنم به تنهایی تجویز شود، توسط آنزیم دهیدروپپتیداز لوله های پروکسیمال کلیوی تجزیه و غیر فعال می شود. به همین جهت این دارو همراه با یک مهار کننده آنزیم فوق بنام سیلاستاتین تجویز می گردد. مروپنم توسط آنزیم فوق تجزیه نمی شود و به تنهایی ارائه می شود. نیمه عمر این دو دارو حدود یک ساعت است. این داروها به اغلب مایعات و بافت های بدن انتشار خوبی دارند ولی نفوذ ایمی پنم به CSF ضعیف است. حدود 25% آنها بصورت متابولیت و بقیه دست نخورده از ادرار دفع می شوند.

موارد مصرف- این داروها مقاومت بسیار زیادی به هیدرولیز توسط بتا لاکتامازها دارند. همچنین دارای طیف وسیع اثر بر روی باکتریهای هوازی و بی هوازی هستند. استرپتوکوک، استافیلوکوک، لیستریا (از جمله سویه های تولید کننده بتالاکتاماز)، اشریشیا کولی، گونه های کلبسیلا و آنتروباکتر، آسینتوباکتر و هموفیلوس آنفولانزا توسط این داروها از بین می روند. فقط بعضی سویه های مقاوم به متی سیلین استافیلوکوک به آنها مقاومند.

مصرف مهم آنها در عفونت های مقاوم به پنی سیلین ها و سفالوسپورین هاست. مروپنم فقط در درمان عفونت های داخل شکمی و مننژیت ناشی از ارگانیسم های حساس و ایمی پنم در درمان عفونت های داخل شکمی، زنان، سپتی سمی, دستگاه ادراری، استخوان ها و مفاصل، پوست و ضمائم پوستی و عفونت های مختلط مصرف می شود.

دوز معمول ایمی پنم در بزرگسالان 250-500 میلی گرم هر 6-8 ساعت از راه عضلانی یا وریدی بسته به شدت عفونت و دوز معمول مروپنم یک گرم هر 8 ساعت از راه وریدی است.

عوارض جانبی- کارباپنم ها داروهای بسیار بی ضرری هستند. شایعترین عوارض این داروها تهوع و استفراغ است که در حدود 10% بیماران ایجاد می شود. در بیماران با ضایعات مغزی یا عدم کفایت کلیوی در مصرف دوز بالای این داروها تشنج نیز دیده شده است. این عارضه با مروپنم کمتر دیده می شود. واکنش های آلرژیک و تپش قلب نیز بندرت اتفاق می افتد.

مصرف در حاملگی- ایمی پنم در گروه C (به دلیل عدم وجود مطالعه کافی در مورد آن) و مروپنم در گروه B قرار دارد.

آمینوگلیکوزیدها Aminoglycosides

استرپتومایسین، جنتامایسین (Garamicin)، توبرامایسین، آمیکاسین

فارماکوکینتیک- جذب گوارشی آمینوگلیکوزیدها ضعیف است و به همین جهت شکل خوراکی آن ها برای مصرف سیستمیک ارزش درمانی ندارند. جذب عضلانی این داروها سریع بوده و اوج غلظت پلاسمایی آنها در عرض یکساعت ایجاد می شود.

آمینوگلیکوزیدها وسیعا به مایع خارج سلولی پخش می شوند و از سد جفت نیز می گذرند. در صفرا، بافتها، خلط، ترشحات برونشی و مایعات مفصلی، بین بافتی، صفاقی، آبسه ها و جنب غلظت خوبی ایجاد می کنند. غلظت این داروها در قشر کلیه چند برابر بیش از غلظت سرمی آنهاست. اتصال به پروتئین پایینی دارند (بجز استرپتومایسین). در CSF حتی در حضور التهاب مننژها غلظت ناکافی ایجاد می کنند.

دفع آمینوگلیکوزیدها از راه کلیوی و عمدتا بصورت تغییر نیافته است. نیمه عمر آنها 2-3 ساعت بوده و 53-98 در صد یک دوز آنها در عرض 24 ساعت از ادرار دفع می شود.

موارد مصرف- آمینوگلیکوزیدها در عفونت های سیستمیک شدیدی که داروهای با سمیت کمتر موثر نبوده یا ممنوع المصرف باشند، مصرف می شوند. باسیل های گرم منفی هوازی و بعضی ارگانیسم های گرم مثبت مانند استافیلوکوک طلایی بوسیله این داروها از بین می روند. آمیکاسین به هیدرولیز آنزیمی مقاومت بیشتری دارد و مقاومت به آن دیرتر ایجاد می شود.

مصارف مشترک جنتامایسین، آمیکاسین و توبرامایسین- سپتی سمی، عفونت های استخوان، سوختگی ها و دیگر عفونت های پوستی و بافت نرم، عفونت های CNS، داخل شکمی و صفراوی، دستگاه تنفسی، ادراری و عفونت های بعد از عمل جراحی ناشی از گونه های پسودومونا، اشریشیا کولی، پروتئوس، کلبسیلا، آنتروباکتر، سراتیا، آسینتو باکتر و استافیلوکوک.

استرپتومایسین- درمان تب مالت، شانکروئید، آندوکاردیت باکتریایی، طاعون، سل و تولارمی

نئومایسین یا کانامایسین خوراکی- آماده سازی روده قبل از عمل جراحی شکمی و اغمای کبدی

مقدار مصرف

استرپتومایسین- g/day 1 (سل) و mg 250- g 1 هر 6 ساعت یا mg 500- g 2 هر 12 ساعت (عفونت های دیگر)

جنتامایسین و توبرامایسین- mg/kg/8h 7/1-1 به مدت 7-10 روز. در عفونت های ادراری mg/kg/day 3 در یک دوز یا دو دوز منقسم.

آمیکاسین- mg/kg/8h 5 یا mg/kg/8h 5/7 . در عفونت های ادراری 250 میلی گرم هر 12 ساعت.

عوارض جانبی- آمینوگلیکوزیدها دارای سمیت قابل ملاحظه ای می باشند. عوارض مهم این داروها که محدود کننده مصرف آنها نیز می باشد شامل عوارض گوشی و کلیوی است.

سمیت گوشی این داروها در دو بخش شنوایی و دهلیزی ایجاد می گردد و معمولا برگشت ناپذیر است. 1) سمیت شنوایی برگشت ناپذیر بوده، معمولا دو طرفه است و ممکن است نسبی یا کامل باشد. آسیب شنوایی با غلظت دارو ارتباط مستقیم داشته و پس از قطع مصرف دارو نیز ادامه می یابد. کاهش شنوایی، صدای زنگ در گوش یا احساس پر بودن گوش علائم مهم این نوع سمیت است. ابتدا کری به صدای بالا ایجاد می شود. آمیکاسین سمیت شنوایی بیشتری از اعضای دیگر گروه دارد. 2) سمیت دهلیزی گوش که با وجود صدای زنگ در گوش و تهوع همراه است با جنتامایسین و استرپتومایسین بیشتر از دیگر اعضای گروه ایجاد می شود. توبرامایسین به یک اندازه تمایل به ایجاد هر دو نوع سمیت دارد.

سمیت کلیوی بصورت کاهش کلیرانس کراتینین، کاهش وزن مخصوص ادرار، الیگوری، پروتئینوری یا علائم احتباس نیتروژن بروز کرده و معمولا برگشت پذیر است. سمیت کلیوی آمیکاسین و جنتامایسین از توبرامایسین بیشتر بوده و استرپتومایسین در مجموع سمیت گوشی بیشتر وسمیت کلیوی کمتری نسبت به دیگر اعضا دارد.

عوارض دیگر آمینوگلیکوزیدها شامل سردرد، رخوت، بلوک عصبی عضلانی، تشنج و پرش های عضلانی، نوروپاتی محیطی، واکنش های حساسیتی و خونی (آنمی، لکوپنی، ائوزینوفیلی، کاهش پلاکت ها و گرانولوسیت ها- با جنتامایسین و توبرامایسین بیشر اتفاق می افتند) می باشند. در مصرف خوراکی تهوع، استفراغ و اسهال شایعند.

تداخلات دارویی

1- سمیت کلیوی آمینوگلیکوزیدها در مصرف توام با سفالوسپورین ها، وانکومایسین و مدرهای قوس هنله افزایش می یابد.

2- اثرات تضعیف عضلانی این داروها در مصرف توام با مسدود کننده های عصبی عضلانی تشدید می گردد.

3- آمینوگلیکوزیدها با پنی سیلین ها سینرژیسم ایجاد کرده و اثرات قوی ضد باکتریایی ایجاد می کنند.

4- اختلاط این داروها با آنتی بیوتیک های بتالاکتام ممکن است منجر به غیر فعال شدن هر دو دارو شود. توبرامایسین و جنتامایسین از آمینوگلیکوزیدها و کاربنی سیلین از پنی سیلین ها بیشتر تحت تاثیر قرار می گیرند.

موارد احتیاط

1- مطالعات متعدد نشان می دهد که مصرف دوز روزی یکبار این داروها بدون کاهش اثر بخشی درمانی یا افزایش عوارض جانبی می تواند بکار گرفته شود. حتی ممکن است عوارض سمیت کلیوی آنها کاهش یابد.

2- از آنجا که این داروها باعث ضعف عضلانی می شوند، مصرف آنها در بیماران مبتلا به میاستنی یا پارکینسون بایستی با احتیاط صورت گیرد.

مصرف در بارداری- وقوع کری با استرپتومایسین و توبرامایسین در انسان دیده شده است. کانامایسین نیز در مطالعات حیوانی چنین عارضه ای نشان داده است. با آمیکاسین مطالعه ای صورت نگرفته است. جنتامایسین در مطالعات حیوانی بی ضرر بوده است و در گروه C قرار می گیرد اما اعضای دیگر آمینوگلیکوزیدها در گروه Dهستند.

منبع:علوم آزمایشگاهی

برچسب‌ها: پنی سیلین ها آنتی بیوتیک ها, داروهای ضد باکتری, پنی سیلین جی, عفونت های پنوموکوکی دستگاه تنفسی فوقانی

برخی از اقوام کشورهای مختلف، روشهای درمانی عجیبی دارند که فرد پس از آگاهی از آن‌ها به درمان شیمیایی توجه بیشتری نشان می‌دهد. به گزارش پایگاه خبری شین هوآ؛ عجیب‌ترین درمانهای دنیا به قرار زیر است:

1. عقرب درمانی در شرق چین
"عقرب درمانی" طبی سنتی در شرق چین است که با قراردادن عقرب‌های مرده‌ای روی قسمتهای بیمار بدن فرد، اقدام به درمان می‌کنند. فواید سنتی این طب حاکی از آن است که سم ضعیف شده عقرب مرده، می‌تواند بیماریهای عفونی، پوستی و میگرن را درمان کند.

2. گل درمانی در چین
شهر "آنشان" در شرق چین یکی از مراکز بزرگ گل درمانی است. ساکنان این منطقه بر این باورند که مواد معدنی موجود در انواع گل این منطقه، می‌تواند دردهای روماتیسمی، عصبی و سرطانی را درمان کند.

3. گوساله درمانی در کامبوج
اهالی دهکده "ترانگ پر" در شمال غرب "غنوم پن" کامبوج بر این باورند که گوساله مرده، خواص فراوان درمانی دارد. برخی عقاید آن‌ها حاکی است که ریختن آب روی گوساله مرده و نوشیدن آن آب می‌تواند انواع بیماریهای روحی و روانی را درمان کند. آن‌ها معتقدند؛ روح گوساله مرده در جسم یک تمساح قدرتمند رسوخ می‌کند و نوشیدن این آب، فرد بیمار را قدرت می‌بخشد.

4. درمان با ادرار گوساله در کامبوج
اهالی دهکده "کومپاک" در جنوب پایتخت کامبوج اعتقاد زیادی به نیروهای درمانی حیواناتی همچون گاو، مار و لاک پشت دارند. در این شهر کوچک اهالی از ادرار گاو برای درمان برخی بیماری‌ها استفاده می‌کنند و تاثیر آن را بر‌تر از داروهای جدید شیمیایی می‌دانند.

5. بادکش در شانگهای
بیماران در شهر شانگهای چین، پس از درمانهایی شبیه به طب سوزنی و انواع ماساژ، از درمان بادکش برای خارج کردن گرمای بدن استفاده می‌کنند.

6. درمان خاص ستون فقرات در چین
این شیوه درمانی ستون فقرات در یکی از بیمارستانهای شهر هیفی چین کاربرد دارد و برخی از بیماران رضایت خود را از آن نشان داده‌اند.

7. درمان با سنگ جادویی در اندونزی
اهالی شهر "جومبانگ" در شرق جاوا اندونزی، اعتقاد دارند سنگ جادویی پسربچه ۹ ساله‌ای به نام "محمد پوناری" خاصیت درمانی دارد. قراردادن سنگ جادویی با دست "محمد" در یک لیوان آب، می‌تواند به این آب، خاصیت درمانی بخشد. به گفته محمد؛ این سنگ حین یک بارندگی شدید از آسمان افتاده و او در حال حاضر مالک آن است. پیش از این گزارشاتی درباره خاصیت مغناطیسی شهاب سنگهای آسمانی ارائه شده است، ولی درباره خاصیت درمانی آن شواهدی در دست نیست.

8. درمان عشاء ربانی در غنا
گروهی از پیروان مکتب "بوسون" در غنا، بر این باورند که نوعی درمان با مراسم عشاء ربانی دارند که می‌تواند بیماریهای روحی و روانی فرد را درمان کند. این درمان همواره با مراسم خاص حرکتهای فیزیکی همراه است.

9. دلفین درمانی در پرو
ساکنان شهر لیما در پرو معتقدند، امواج صوتی با فرکانس بالای دلفین‌ها روی کودک تولد نیافته تاثیر مثبت داشته و موجب می‌شود، توانایی‌های عصبی و ذهنی کودکان افزایش یابد.

10. ماهی درمانی در ژاپن
در ژاپن گونه‌های خاصی از ماهی به نام "گارا روفا آبتوساس" معروف به دکتر ماهی وجود دارد که از بیماریهای پوستی انسان‌ها تغذیه کرده و باعث درمان مشکلات پوستی آن‌ها می‌شود. در حال حاضر، یکی از هتلهای مجلل توکیو با نگهداری ۱۰۰۰ دکتر ماهی در یک استخر، این خدمات درمانی را برای درمان بیماریهای پوستی، ارائه می‌دهد.

11. بلعیدن ماهی زنده در هندوستان
برخی از مردم حیدرآباد هندوستان معتقدند؛ بلعیدن ماهی زنده، می‌تواند بیماریهای آسم و اختلالات تنفسی ریوی را درمان کند.

12. نیش زنبور درمانی در غرب چین
ساکنان غرب چین مخصوصا در ناحیه شیان، از نیش زنبور و زهر ضعیف آن برای درمان روماتیسم و آرتروز استفاده می‌کنند.

13. حجامت در فلسطین
ساکنان شهر "هبرون" در کرانه باختری بر این باورند که حجامت می‌تواند جایگزین بسیاری از داروهای شمیایی باشد.

برچسب‌ها: بیماریهای عفونی, پوستی و میگرن, درمان ردهای روماتیسمی, عصبی و سرطانی

مردم در برخورد با بيماري به چند دسته تقسيم مي‌شوند، عده‌اي وقتي مريض مي‌شوند خيلي دستپاچه شده و از دوستان و آشنايان سراغ پزشكي حاذق را مي‌گيرند و سريع براي درمان مراجعه مي‌كنند، اما در مقابل اين افراد تعدادي نسبت به بيماري كاملا بي‌توجه هستند و تا زماني كه درد آنان را از پاي درنياورده مقاومت مي‌كنند و درواقع تنها زماني كه وضعيت‌شان به مرحله اورژانسي رسيد به مراكز درماني مراجعه مي‌كنند.

در كنار اين افراد هستند كساني كه اصلا اعتقادي به طب كلاسيك ندارند و براي درمان تنها به گياهان دارويي متوسل مي‌شوند. بنابراين اولين جايي كه اين افراد به آن سر مي‌زنند عطاري‌هاست. بيشتر اين افراد پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها هستند كه معتقدند داروهاي شيميايي اگر يك درد را درمان كنند هزار درد جديد ايجاد مي‌كنند. اما چند سالي است شيوه‌هاي درماني ديگري از جمله طب سوزني مورد توجه بسياري از مردم قرار گرفته است. طب سوزني، يكي از شاخه‌هاي طب مكمل است كه مهد آن كشور چين بوده است. در دهه‌هاي اخير به علت تاثيرات درماني شگفت‌انگيز طب سوزني اين علم مورد توجه بسياري از كشورهاي جهان به‌خصوص كشورهايي همچون آمريكا و آلمان قرار گرفته است، به طوري كه مراكز متعددي در اين زمينه در حال فعاليت هستند و كتاب‌هاي زيادي نيز در اين ارتباط تاليف شده است. در كشور ما اگرچه اين طب نوپاست، ولي در حال توسعه و توجه خاص از سوي پزشكان است.به طوري كه در حال حاضر تعداد زيادي از پزشكان داراي مدرك طب سوزني از مراكز معتبر دنيا هستند و در حال فعاليت در اين زمينه‌اند.

قدمت طب سوزني به هزاران سال قبل برمي‌گردد و گواه اين ادعا آدم‌هاي يخي هستند كه در قطب شمال از دل يخ‌هاي قطبي بيرون كشيده شدند، چراكه روي بدن آنها علائم و آثار طب سوزني با ابزارآلات آن زمان مشاهده شده است. طب سوزني در گذشته به عنوان يك روش سنتي در درمان بيماري‌ها و در بسياري از كشورهاي آسيايي از جمله چين، ژاپن و كره كاربرد داشته است.

پزشكان قديمي چين اين روش را از طريق پيدا كردن نقاط خاصي روي بدن و به وسيله ابزارآلات تيزي كه ضخيم‌تر از سوزن‌هاي نازك فعلي بوده انجام مي‌دادند و با مانورهاي مخصوصي روي سوزن سعي مي‌كردند عوامل پاتولوژيك بيماري‌زا را از بدنش خارج كنند. به اين ترتيب رفته‌رفته با پيدا كردن نقاط بيشتر روي بدن اين علم وسعت بيشتري پيدا كرد. امروزه طب سوزني در بيشتر كشورهاي آسياي شرقي به عنوان يك روش درمان اصلي كاربرد دارد، حتي در كشورهاي اروپايي و آمريكايي طب سوزني به منظور درمان بيماري‌ها زير نظر متخصصان انجام مي‌شود. از نظر طب مرسومي چين يا T.C.Mبيماري‌ها در بدن با 2 فاكتور پاتولوژيك خارجي و پاتولوژيك داخلي ظاهر مي‌شوند.

هر دو فاكتور با آسيب رساندن به اعضاي داخلي بدن مي‌توانند موجب صدمه به اعضاي و ارگان‌هاي مختلف شوند. فاكتور پاتولوژيك خارجي مانند باد سرد، رطوبت يا باد گرم كه جزو عوامل آب وهوايي هستند و عواملي مانند استفاده از غذاهاي پرچرب، الكل و پرخوري نمونه‌هايي از عوامل پاتولوژيك خارجي به حساب مي‌آيند و مي‌توانند باعث بيماري و صدمه به ارگان‌ها شوند.

از فاكتورهاي پاتولوژيك داخلي مي‌توان به ترس ناگهاني، ناراحتي و اندوه، شادي بيش از حد، رفتارهاي ماليخوليايي، اضطراب و هيجانات زياد اشاره كرد. اين عوامل مي‌توانند سبب بيماري و آسيب به اعضاي مختلف مثل كبد، قلب، كليه، طحال، ريه، معده، روده كوچك يا بزرگ شوند. به كمك طب سوزني مي‌توان عامل بيماري چه به دليل عوامل داخلي و چه به سبب فاكتورهاي خارجي را درمان كرد و درمان از طريق نقاط مشخص براي هر بيماري و به كمك مانورهايي كه به سوزن داده مي‌شود صورت مي‌گيرد.

تنظيم جريان خون و انرژي با كمك طب سوزني

طب سوزني يك روش علمي و طبيعي براي متعادل و تنظيم كردن ميزان جريان خون و انرژي در تمامي سيستم‌هاي بدن مانند سيستم مغز و اعصاب، گوارش، احشا و غدد متابوليك، سيستم عروقي، استخواني و مفاصل است كه با برقراري تعادل در سيستم يين و يانگ موجب بهبودي و ارتقاي سلامتي مي‌شود.

مكانيسم عمل طب سوزني براساس تحريك نقاطي است كه در قسمت‌هاي مختلف بدن وجود دارد. اين نقاط از طريق كانال‌هايي كه به آنها مريدين گفته مي‌شود با هم در ارتباط هستند. مريدين‌ها راه‌ها يا كانال‌هايي هستند كه جريان خون يا كوچك‌ترين ذرات انرژي كه در اصطلاح چيني به آن «چي» گفته مي‌شود در آنها حركت مي‌‌كنند و خود را به ارگان‌ها و اعضاي داخلي مي‌رسانند.

اين مسير از نقاط سطحي بدن شروع و به اعضاي مختلف مثل قلب، ريه، كبد، طحال، كليه، مثانه، كيسه صفرا، روده كوچك، روده بزرگ و ارگان‌هاي مختلفي مانند غدد و سيستم مغز و اعصاب وصل مي‌شود و با تحريك اين نقاط و در نتيجه تنظيم ميزان جريان خون، عضو مربوطه را تنظيم مي‌كند. به طور مثال وقتي نقاط خاصي را براي درمان كم‌كاري تيروئيد به وسيله سوزن‌هاي مخصوص تحريك مي‌كنيم ميزان جريان خون و انرژي تيروئيد تنظيم و در نتيجه عملكرد غده تيروئيد تنظيم مي‌شود.

طب سوزني علمي است كه به وسيله آن ارگان‌هاي مختلف را نسبت به جريان خون و انرژي تنظيم مي‌كند. دقيقا مثل ماشين كه اگر بنزين به ميزان كافي به آن نرسد ريپ مي‌زند و اگر بنزين زياد به آن برسد خفه مي‌كند، در حالي كه با يك انژكتور مي‌توان ميزان ورودي بنزين به ماشين را كنترل كرد. طب سوزني دقيقا مثل همان انژكتور عمل مي‌كند، يعني باعث تنظيم جريان خون و انرژي در مريدين‌ها مي‌شود.

يكي از ويژگي‌هاي خوب طب سوزني اين است كه به وسيله آن مي‌توان همزمان چند بيماري را درمان كرد. البته اين به شرطي امكان‌پذير است كه نقاط مورد نظر با هم تداخل نداشته باشند و همچنين وضعيت بيمار اين امكان را بدهد كه همزمان نقاط مختلفي از بدن را سوزن زد. به عنوان مثال بتوان بيمار را به پهلو خوابانيد و همزمان روي شكم و پشت او تحريك نقاط انجام شود.

جلسات درماني منظم شرط اساسي بهبودي

معاينات فيزيكي معمولا به صورت چيني و از طريق مشاهده رنگ‌ گونه، چشم و زبان صورت مي‌گيرد. گرفتن نبض از نظر طب چيني اهميت بسزايي دارد، چراكه مي‌تواند سرشت بيماران را مشخص كند كه آيا بيمار در جهت سندرم گرمايي است يا سندرم سرمايي و از روي رنگ صورت، زبان و چشم به وجود بيماري در هريك از اعضا پي برد و سپس با پرسش‌ و گرفتن شرح حال بيمار و با توجه به مشاهدات فيزيكي نوع اختلال را در بيمار مشخص و نسبت به درمان وي اقدام كرد.

دوره‌هاي درماني در طب سوزني به 3 دوره تقسيم مي‌شود، هر دوره شامل 10 جلسه است و بيمار مي‌تواند اين جلسات را هر روز يا حداقل 3 جلسه در هفته انجام دهد. چنانچه بهبودي پس از 10 جلسه اول نمايان شد لازم است 2 دوره بعدي را هم به طور منظم انجام دهد. پشتكار و نظم بيمار براي گرفتن نتيجه ايده‌آل اهميت زيادي دارد، چراكه با زدن اين سوزن‌ها بسياري از موارد واسطه‌اي نظير آندورفين‌ها، بتا آندورفين‌ها، آلكفالين‌ها، داينورفين، كاته كولامين‌ها و موارد واسطه‌اي زياد ديگري در بدن در حال افزايش مي‌باشد. بنابراين اگر بيماران جلسات خود را منظم پيگيري كنند نتيجه مطلوب خواهند گرفت و داشتن پشتكار و نظم در جلسات درماني به تسريع روند بهبودي كمك فراواني مي‌كند.

افزايش روند درمان با طب سوزني

طب سوزني در بسياري از موارد مي‌تواند به صورت يك روش درمان مكمل در كنار درمان طبي (كلاسيك) سرعت روند درمان را افزايش دهد. امروزه بسياري از متخصصين متوجه اثرات شگفت‌انگيز طب سوزني بخصوص در شاخه مغز و اعصاب شده‌اند. به طور مثال برخي از متخصصان مغز و اعصاب براي كاهش اضطراب و بي‌قراري بيمار از طب سوزني استفاده مي‌كنند. طب سوزني در زمينه ترك اعتياد نيز بسيار موثر است. از اين طريق مي‌توان ميزان آندورفين (ماده شبيه مورفين) را در مغز افزايش داد، چرا كه اين افراد به دليل مصرف مورفين خارجي ميزان آندورفين مغزشان بشدت پايين است. طب سوزني با افزايش آندورفين در مغز بدون استفاده از داروهاي شيميايي اين بيماران را درمان مي‌كند.

خوشبختانه بتازگي روانپزشكان نيز از طب سوزني براي درمان بيماراني كه از مشكلات روحي و رواني رنج مي‌برند استفاده زيادي مي‌كنند. پزشكان با توجه به شرايط بيمار و نوع بيماري مي‌توانند در كنار درمان سوزني از داروهاي شيميايي هم استفاده كنند.

طب سوزني يك روش علمي و طبيعي براي تنظيم ميزان جريان خون و انرژي در تمامي سيستم‌هاي بدن است و موجب بهبودي و ارتقاي سلامتي مي‌شود

طب سوزني علاوه بر بدن در ناحيه گوش نيز انجام مي‌شود، زيرا نقاط فراواني در گوش بيمار وجود دارد كه از نظر اعصاب، مرتبط با مريدين‌ها و ارگان‌هاي حياتي بيماران است كه مي‌توان به منظور جريان خون و انرژي از نقاط گوش استفاده كرد.

در ضمن همزمان با طب سوزني در بعضي نقاط كه در اصطلاح Poinys ـ Shi ـ Ah ناميده مي‌شود و نقاط حساس يا Tenderness point هستند، به منظور رسيدن به نتيجه بهتر و افزايش سرعت جريان خون از ماده‌اي به نام موكسا استفاده مي‌‌شود.

موكسا بوسيون استفاده از يك ماده صد درصد گياهي به نام موكسا و ولگارس است كه در كوهستان‌هاي چين رشد مي‌كند و هرساله چيني‌ها با خشك كردن اين گياه و تبديل آن به شكل‌هاي مختلف مخروطي، سيگاري يا سوكساي چسبناك توده‌اي، آن را به كشورهاي ديگر صادر مي‌كنند. از خصوصيات اين گياه اين است كه حرارت را در خود نگه داشته و اين حرارت را رفته‌رفته به انتهاي سوزن در نقطه مربوطه و گاهي در مفصل دردناك مورد نظر انتقال مي‌دهد و از طريق حرارت و عكس‌العمل مربوطه موجب رفع كمردرد ـ زانودرد ـ دردهاي روماتيسمي و... شده يا به علت افزايش جريان خون در رفع بيماري‌ها كمك شاياني مي‌كند. بعلاوه گاهي لازم است بعد از طب سوزني در بعضي نقاط بدن از بادكش استفاده كنيم. اين عمل نيز به افزايش جريان خون و جلوگيري از ركود خون كمك فراواني مي‌كند و درد و اسپاسم عضلات را كاهش مي‌دهد.

همان‌طور كه قبلا هم اشاره كرديم طب سوزني مي‌تواند بسياري از بيماري‌ها مانند بيماري‌هاي خوني، اعصاب، زنان، گوارش، ستون فقرات و ارتوپدي را درمان كند. البته با توجه به نوع بيماري نقاط طب سوزني متفاوت خواهد بود، بنابراين تبحر پزشك در طب سوزني تعيين‌كننده ميزان موفقيت در درمان است. يكي از كاربردهاي طب سوزني در درمان بيماري‌هاي زنان است، ازجمله در قاعدگي دردناك و همچنين در بيماراني كه دچار اختلالات قاعدگي هستند. طب سوزني با تنظيم هورمون LH ، FSH كه از هيپوفيز ترشح مي‌شود بدون استفاده ازداروهاي هورموني اين اختلال را درمان مي‌كند. از طرفي طب سوزني نتايج بسيار خوبي در درمان كيست تخمدان بدون استفاده از دارو داشته است.

از طرف ديگر يكي از مشكلاتي كه اين روزها بسياري از زوج‌هاي جوان با آن روبه‌رو هستند مساله ناباروري است و متاسفانه آمار آن روز به روز در حال افزايش است. خوشبختانه طب سوزني در بعضي از موارد ناباروري مي‌تواند موثر باشد، از جمله اين موارد مي‌توان به ناباروري به علت كاهش تعداد و فعاليت اسپرم در مردان اشاره كرد. طبق نتايج به دست آمده مشخص شده است طب سوزني مي‌تواند ميزان اسپرم و فعاليت آنها را افزايش دهد، همچنين اگر نازايي به دليل اختلالات هورموني در زنان باشد با تنظيم هورمون‌ها از طريق طب سوزني مي‌توان ناباروري را در خانم درمان كرد.

طبق تحقيقات ثابت شده طب سوزني براي افزايش قد بچه‌هايي كه در سن رشد هستند نيز موثر است. در چند سال اخير معدل رشد به وسيله طب سوزني در چين افزايش يافته است. اين كار بدون استفاده از هورمون رشد و تنها با تحريك نقاطي از بدن كه به هيپوفيز و غده فوق‌كليه مربوط است صورت مي‌گيرد، چرا كه هورمون رشد از هيپوفيز ترشح مي‌شود. ميزان تاثير طب سوزني در افزايش قد بستگي به شرايط بدني هر فرد دارد و نبايد انتظار داشت در همه به يك ميزان جواب دهد. افرادي بهترين نتيجه را از اين عمل مي‌گيرند كه در هر 10 جلسه طب سوزني 5‌/‌0 تا 1 سانتي‌متر افزايش قد داشته باشند.

طب سوزنی,درمان بیماریها

بتازگي طب سوزني در شاخه پوست و مو و زيبايي نيز مورد توجه قرار گرفته است. با كمك طب سوزني مي‌توان چين و چروك پوست را برطرف كرد. به اين منظور با سوزن‌هاي مخصوصي نسج‌‌ الاستيك كلاژن شكسته‌شده را تقويت مي‌كنند و اين كار با تحريك نقاط خاصي به وسيله سوزن و همچنين با تحريكات الكتريكي در بعضي نقاط ديگر صورت مي‌گيرد و در نتيجه چين و چروك از بين مي‌رود. همان‌طور كه مي‌دانيد كاهش و شكسته شدن نسج ‌الاستيك كلاژن مسوول به وجود آمدن چروك در پوست است. از ديگر فوايد طب سوزني افزايش شادابي و طراوت پوست در اثر افزايش جريان خون است. از طرف ديگر طب سوزني در جلوگيري از ريزش مو و رشد مجدد موهاي ريخته شده نيز موثر است، به شرطي كه سلول‌هاي مو هنوز از بين نرفته باشند و اين كار با تحريك الكتريكي نقاطي از سر و در نتيجه افزايش جريان خون در آنها و تكثير و رشد سلول‌هاي زنده مو صورت مي‌گيرد.

طب سوزني فقط مختص افراد بيمار نيست، بلكه مي‌توان براي پيشگيري از بيماري‌ها نيز از آن بهره برد. در بسياري از كشورها از جمله در چين با استفاده از طب سوزني نقاط سلامتي بدن را تحريك كرده و به اين وسيله ميزان جريان خون و انرژي به بافت‌هاي مختلف مانند كبد، كليه و... تنظيم شده و همين باعث افزايش سطح سلامت در آنان مي‌شود.

منبع:جام جم آنلاین

برچسب‌ها: بیماری ها و راه درمان, سوزن‌هاي درمانگر, طب سوزنی, تنظيم جريان خون و انرژي با طب سوزني

بر طبق نظریه سنتی چینی، طب سوزنی روشی است که توسط آن، جریان انرژی یا نیروی زندگی که به qi یا Chi معروف است، در بدن به توازن می رسد.

طب سوزنی، وارد کردن سوزن هایی بسیار نازک در نقاط خاصی از بدن است. منشأ آن منسوب به کشور چین است و قدمتش به هزاران سال می رسد. اما این طب در دهه های اخیر، محبوبیت قابل توجهی در ایالات متحده و اروپا پیدا کرده است.

بر طبق نظریه سنتی چینی، طب سوزنی روشی است که توسط آن، جریان انرژی یا نیروی زندگی که به qi یا Chi معروف است، در بدن به توازن می رسد.

طب سوزنی کانال ها و مجراهای عبور انرژی را تنظیم می کند که منجر به تعادل انرژی در بدن می شود.

در مقابل، پزشکان غربی، طب سوزنی را روشی مفید و موثر برای تحریک اعصاب و بافت های همبند می دانند. پزشکان غربی معتقدند که این تحریکات، باعث افزایش مسکن های طبیعی بدن و بهتر شدن جریان خون می شود.

طب سوزنی برای چه بیماری هایی موثر است؟

تاثیرگذاری طب سوزنی برای دردها و بیماری های زیر بیشتر است:

- تهوع ناشی از شیمی درمانی

- سردرد

- فیبرومیالژی (درد مزمن عضلات)

- درد زایمان

- قاعدگی دردناک

- بیماری آرنج تنیس بازان

پزشکان غربی، طب سوزنی را روشی مفید و موثر برای تحریک اعصاب و بافت های همبند می دانند

هنوز به طور دقیق مشخص نشده که طب سوزنی چرا و چگونه میزان درد را کاهش می دهد.

مطالعات متعدد نشان داده است که طب سوزنی بر روی برخی افراد، اثر کمی دارد و یا بی اثر است. هر چند که نوع درمان استفاده شده برای برخی افراد نیز موثر بوده است.

خطرات طب سوزنی

چنانچه شما برای شروع درمان با طب سوزنی، نزد یک پزشک متخصص بروید، خطرات استفاده از این روش درمانی بسیار کم است. اما لازم است از برخی خطرات و عوارض جانبی احتمالی آن نیز آگاه باشید:

- درد، خونریزی یا کبودی در بخش های سوزن خورده

- صدمه به اعضای داخلی همچون ریه (در صورتی که سوزن با فشار و به صورت عمیق وارد شود)

-بیماری های عفونی مانند هپاتیت و ایدز (در صورت استفاده از سوزن های آلوده و استفاده شده)

بدن هر فرد، برای درمان، به نوع خاصی از طب سوزنی پاسخ مثبت می دهد. اما شرایطی وجود دارد که ممکن است عوارض را در بعضی افراد افزایش دهد:

- چنانچه از داروهای رقیق کننده خون استفاده می کنید، ممکن است کبودی بیشتری داشته باشید و حتی دچار خونریزی شوید.

- در برخی از انواع طب سوزنی، پالس های خفیف الکتریکی از طریق سوزن به بدن منتقل می شود که ممکن است در عملکرد قلب برخی افراد که از ضربان ساز استفاده می کنند، تداخل و اشکال ایجاد کند.

- زایمان زودرس، عارضه ای است که در اثر تحریکات برخی از انواع طب سوزنی بر خانم های باردار ظاهر شده است.

بخش سلامت تبیان

برچسب‌ها: دکترفروغ, فیبرومیالژی, درد مزمن عضلات, میگرن

طب سوزنی بخش مهمی از پزشکی سنتی چین است ، این بخش ابتدا فقط نوعی شیوه درمانی تلقی می شد و بعدا بتدریج توسعه یافت. علم طب سوزنی علم جمع بندی و پژوهش فنون درمانی طب سوزنی و قواعد کاربرد بالینی و تئوری اساسی آن بحساب می آید. ( تصویر چپ نقشه بخشی از نکات مناسب بدن برای طب سوزنی )

طب سوزنی دارای تاریخ دیرینه است. در کتب باستانی و قدیمی آمده است که وسایل ابتدایی طب سوزنی ، سوزن سنگی است که در طب سوزنی چین باستان بکار می رفت. این وسیله سوزن سنگی برای استفاده طبی تقریبا در عصر حجر جدید 8000 تا 4000 سال پیش معادل مرحله بعدی نظام کمون قبیله ای به وجود آمد. چین درجریان اشتغال به مطالعه و بررسی کشفات قدیمی ، سوزن سنگی برای استفاده طبی را کشف کرد. تا در سلسله های بهار و پائیز(770 سال تا 476 سال قبل از میلاد )، طب از قید وبند جادوگری رها شده و پزشکان متخصص پرورش یافتند.

در کتاب " بیوگرافی فامیل جوی شی " طب سوزنی و نوعی معالجه در طب چینی که در آن برگ های ریز برنجاسف چینی سوزانده و برای درمان در نقاط معین اعصاب بدن انسان گذارده ، تشریح شده است.

از سلسله کشورهای جنگجو تا سلسله هان غربی ( سال 476 قبل از میلاد تا سال 25 میلاد ) ، بدنبال پیشرفت فنون ذوب آهن ، سوزن فلزی بتدریج تعمیم یافت. در نتیجه سوزن فلزی تدریجا جایگزین سوزن سنگی برای استفاده طبی شد و بدین ترتیب ، دامنه کاربرد طب سوزنی گسترده تر گردیده و روند توسعه طب سوزنی تسریع شد. در سلسله هان شرقی و سلسله سه کشور پادشاهی ، بسیاری از کارشناسان پزشکی که در طب سوزنی مهارت داشتند ، پا به عرصه گذاشت. کتاب " قانومندی و روش های طب سوزنی " که " هوان فو می " تألیف کرد ، یک مونوگرافی طب سوزنی با سیستم کامل است. در سلسله های جین غربی و شرقی و سلسله های جنوب و شمال ( سال 256 -- 589 میلاد ) ، تعداد مونوگراف های طب سوزنی بیشتر شد. در این دوران ، فنون طب سوزنی به کره شمالی و ژاپن و کشورهای دیگر انتقال یافت.

در سلسله های " شوه" و " تانگ " ( سال 581 -- 907 میلاد) ، طب سوزنی به یک محبث تخصصی مبدل و در دفتر دولتی پزشکان ویژه امپراتور-- ارگان آموزش پزشکی آن زمان رشته تخصصی طب سوزنی دایر شد. سپس علم طب سوزنی بطور مستمر توسعه یافت. از قرن 16 م ، طب سوزنی در اروپا گسترش و توسعه یافت. با این حال ، در سلسله " چینگ " ، اطبا ء به نقش داروها اهمیت داده و کمتر به طب سوزنی می پرداختند. این وضع تا اندازه ای مانع توسعه طب سوزنی گردید.

پس از تأسیس جمهوری خلق چین در سال 1949 ، طب سوزنی بطور گسترده توسعه یافت. در بیش از 2000 بیمارستان طب چینی که در حال حاضر در سراسر چین پراکنده اند، بخش طب سوزنی دایر شده است؛ پژوهش علمی طب سوزنی به سیستم های مختلف ارگانیسم و بخش های بالینی مرتبط است ؛ پژوهش در مسایلی مانند نقش های طب سوزنی در تعدیل و تنظیم ، تسکین درد و تقویت مصونیت و پدیده های نصف النهار ها ، مسایل مربوط به ارتباطات این مجرا و نقاط مناسب بدن برای طب سوزنی با امعاء و احشاء شامل قلب ، جگر ، طحال ، ریه ، معده ، کیسه صفرا ، روده و مثانه مرتبط است و مدارک فراوان با ارزش در آزمایش های علمی محسوب می گردد.

منبع:طب سوزنی

برچسب‌ها: دکتر فروغ, طب سوزنی, تعدیل و تنظیم, تسکین درد

استفاده از طب سوزنی برای درمان بیماریها در قرن 21سابقه طب سوزنی (Acupuncture) به بیش از 2000 سال پیش و به کشورچین باز میگردد. شاید بتوان آنرا یکی از قدیمی ترین و در عین حال کاربردی ترینروشهای طبابت دانست که در حال حاضر در قرن 21 ام مورد استفاده قرار می گیرد.

شناخت دوباره این طب را به جرات می توان مدیون روزنامه نگار مجله نیویورکتایمز یعنی جیمز رستون (James Reston) دانست که در سال 1971 دانست طی مقاله ای بهبررسی روشهای طبابت در چین که توسط سوزن انجام می شد، دانست.

در اصل اصطلاح Acupuncture تشریح کننده مجموعه ای از روشها است که توسط آن نقاطی از بدن برایدریافت نتایج مورد نظر با روشهایی خاص مانند استفاده از سوزن تحریک می شود. طبسوزنی امروزه با استفاده از فرو کردن سوزن های خاصی به درون بدن از طریق پوست توسطدست و یا حتی جریان الکتریسیته انجام می شود.

سوزنهایی که در این طب از آناستفاده می شود فلزی هستند و تقریبا" به قطر چند تار موی سر می باشند. بیمارانی کهاین روش درمان را برای خود انتخاب می کنند اظهارات متفاوتی دارند، اما در مجموعاغلب آنها بیان می کنند که هنگام فرو کردن سوزن به بدنشان احساس درد زیادی نمیکنند. معمولا" تجربه و تخصص پزشک معالجه در استفاده از سوزن می تواند میزان دردحاصله را کاهش یا افزایش دهد.

سازمان مدیریت تغذیه و داروی آمریکا (FDA) درسال 1996 استفاده از سوزنهای مخصوص برای این نوع از روش درمان را تایید کرد. اینسوزنها باید استریل باشند و می توان هریک از آنها را برای یک و فقط یک بیماراستفاده کرد. همچنین قبل از هر بار استفاده از سوزنها باید آنها را با الکل یا موادضدعفونی کننده تمیز کرد.

امروزه در درمان طب سوزنی ممکن است از جریان
الکتریسته نیز استفاده شود. بسیاری از پزشکان اعتقادی به این نوع از روش طبابت ندارند وبرعکس بسیاری دیگر با استناد به آمار بدست آمده از بهبود بیماران این روش را برایمعالجه توصیه می کنند. آزمایشها نشان می دهد این روش می تواند برای کاهش درد پس ازجراحی، شیمی درمانی، جراحی های دندان و ... بسیار موثر واقع شود. همچنین شواهد بسیاری موجود است که طب سوزنی می تواند در معالجهبیماری هایی چون اعتیاد به مواد مخدر، فعال کردن دوباره ماهیچه های تنبل، سر درد،دردهای مفصلی، انواع آسم و تنگی نفس بعنوان یک راه حال و یا حداقل در کنار درماندارویی استفاده شود. تحقیقات جدید نشان می دهد که طب سوزنی توانایی کاهش و حتیبرطرف کردن انواع درد را داشته و می تواند توانایی های قسمت های مختلف بدن افراد رابالا ببرد.

طب سوزنی چگونه کار می کند؟
در طب سنتی چین که به TCM به معنی Traditional Chinese Medicine معروف است، بدن انسان تحت تاثیر دو نیرویمخالف هم به نام های یین و ینگ (Yin & Yang) قرار دارد. Yin به صفاتی چون سردی،آرامی و در کل حالت غیر فعال بر میگردد. در حالی که Yang به صفاتی چون گرمی، هیجانو فعال بودن نسبت داده می شود.

در این نگرش، سلامت بدن هنگامی حاصل می شودکه میان این دو نیرو تعادل برقرار باشد و عدم تعادل این دو نیرو باعث می شود کهجریان حیاطی در بدن که به Qi ("چی" تلفظ می شود) معروف است مختل شود. این جریان ازراه ها و نقاط خاصی در بدن گذر می کند. تعداد 12 عدد از این مسیرها و نقاط بعنواننقاط اصلی و تعداد 8 عدد بعنوان نقاط سطح دوم معرفی می شوند، در مجموع بیش از 2000نقطه نیز دیگر به آنها متصل میباشد.

اساس طب سوزنی بر تحریک این نقاطاستوار است که می تواند جریان Qi در بدن را کنترل نماید. اینکه مدل چینی ها برایبدن درست است یا خیر جای بحث دارد اما دانشمندان به این نتیجه رسیده اند که تحریکاین قسمت های بدن می تواند روی وضعیت شیمایی و عصبی مغز تاثیر بگذارد و در نهایتمنجر به عکس العملهایی مانند کاهش درد، تغییر فشار خون و ... شود و در نهایت سلامتبیمار را منجر شود
منبع:طب سوزنی

برچسب‌ها: دکتر فروغ, طب سوزنی, کاهش درد, سر درد

اگر از جمله کسانی هستید که اغلب مواقع بویژه شب ها هنگامی که کار و فعالیت روزانه تان تمام شده و در حال استراحتید، حس می کنید پاهایتان درد می کند یا به حالتی دچار شده اید که اصطلاحا به «زق زق کردن» معروف شده، خوب است بدانید با چند نرمش ساده می توانید بدون صرف هزینه، درد یا زق زق پای خود را تسکین دهید یا حتی از ابتلا به آن جلوگیری کنید.

چنانچه معمولا دچار چنین حالتی می شوید، احتمالا در طول روز زیاد سر پا می ایستید. اگر چنین است، سعی کنید در طول روز گهگاه ولو مدتی اندک در جایی بنشینید، کفشتان را درآورید (خوب است جایی در هوای آزاد باشید تا سبب رنجش دیگران هم نشوید!) و لحظاتی به پاهای خود استراحت دهید: ابتدا انگشت های پایتان را در محوری افقی، آرام و باطمأنینه، از یکدیگر دور و سپس نزدیک کنید.

همین کار را در محور عمودی نیز انجام دهید. اگر در منزل به سر می برید، می توانید مدتی کوتاه کف پا را بالا گرفته، حالت باز و بسته کردن به آن بدهید تا شبانگاه به زُق زُق پا دچار نشوید.

راه دیگر رفع زق زق پا این است که کفش های خود را درآورید؛ یک گلوله کوچک کاموایی یا توپ مانند یا حتی بطری شیشه ای کوچک را زیر پایتان قرار دهید و آن را نرم و آرام با کف پا بغلتانید (البته اگر از بطری محتوی آب یخزده به این منظور استفاده کنید، بهتر و زودتر به نتیجه می رسید).

بطری را پنج تا هفت دقیقه در محلی که نشسته اید با حرکات رفت و برگشت به جلو و عقب و در سراسر کف پا، از انگشت تا پاشنه، بغلتانید تا زق زق پایتان تسکین یابد.

مصرف مخلوطی از اندکی عسل به اضافه یک لیوان آب همراه با دو قاشق سرکه سیب و تکرار آن طی چند شب پیاپی نیز بویژه اگر با نرمش های پیش گفته همراه باشد، درد پایتان را آرام می کند. مالش یا ماساژ محل درد نیز باعث بهبود سریع تر درد و زق زق می شود.

منبع:جام جم آنلاین

برچسب‌ها: بیماری ها و راه درمان, دکتر فروغ, پادرد, درمان پا درد

سرطان کبد اغلب در نتیجۀ عارضۀ سیروز یا هپاتیت مزمن B یا C به وجود می‌آید. ضمناً می‌تواند به علت متاستاز یک سرطان دیگر نیز ظاهر شود.

نکات مهمی دربارۀ این سرطان:

کبد یک عضو حیاتی است

کبد نقش بسیار مهمی در متابولیسم پروتئین ها، چربی ها، کربوهیدرات ها و هورمون ها بازی می‌کند. کبد به کمک صفرایی که می‌سازد، باعث هضم چربی ها و حذف بیلی روبین ها (ضایعات هموگلوبین) می‌شود؛ همچنین در ذخیرۀ کربوهیدرات ها دخالت دارد و در دفع سموم و خروج برخی داروها سهیم است.

چه کسانی بیشتر در معرض ابتلا به سرطان کبد قرار دارند؟

افراد مبتلا به سیروز: چه ابتلای شان به سرطان به علت مصرف بیش از حد الکل باشد چه به علت ویروس هپاتیت B یا C: در واقع، سرطان کبد تقریباً همیشه بر اثر ابتلا به سیروز یا هپاتیت مزمن ایجاد می‌شود.

افراد بالای 50 تا 55 سال: میانگین سنی تشخیص سرطان کبد 63 سال است.

مردان: 79% موارد سرطان کبد، در مردان دیده می‌شود. در جهان، این سرطان به عنوان سومین علت مرگ مردان شناخته شده است.

مبتلایان به چاقی بیش از حد یا تجمع بیش از حد آهن درمان نشده (هموکروماتوز).

افرادی که در کشورهای در حال توسعه زندگی می‌کنند: مصرف مواد غذایی آلوده به کپک باعث تولید مواد سرطان زا می‌شود (آفلاتوکسین).

شایان ذکر است که شیوع ابتلا به سرطان کبد از بیست سال پیش تا کنون افزایش چشمگیری داشته است، احتمالاً علت این امر افزایش مصرف الکل، سرایت ویروس هپاتیت B و C، و ابتلا به سیروز باشد.

آیا سرطان کبد علائم ویژه ای دارد؟

سرطان کبد ممکن است خود را به شکل دردهای شکمی، تب، زردی، خستگی، تهوع، لاغری، آب آوردن شکم (جمع شدن مایع در حفرۀ شکمی) و ... نشان دهد.

اما در اغلب موارد، سرطان کبد به شکلی اتفاقی و در جریان اسکن کشف می‌گردد.

در اینجا باید خاطر نشان کنیم که کبد می‌تواند محل متاستاز یک سرطان دیگر هم باشد (سینه، کولون، تخمدان): بیش از یک سوم تمام سرطان ها به کبد سرایت می‌کنند.

تشخیص سرطان کبد چه طور ممکن است؟

تشخیص سرطان کبد حتماً نیازمند تصویربرداری پزشکی (اسکن شکمی، MRI و/ یا سی تی اسکن) است که نشان دهندۀ وجود جراحت است. ضمناً با مشاهدۀ افزایش غلظت آلفافتوپروتئین در خون، می‌توان به وجود تومور پی برد. در نهایت، اگر لازم باشد، بیوپسی (نمونه برداری) می‌تواند وجود سرطان کبد را تأیید کند.

درمان های سرطان کبد چیست؟

درمان بستگی به اندازۀ تومور دارد. اگر تومور کوچک باشد، پیوند کبد در نظر گرفته می‌شود، اما این شرایط استثناست و بیشتر برای بیماران جوان در نظر گرفته می‌شود، ضمن اینکه انجام این پیوند نیازمند زمانی طولانی برای انتظار یک کبد پیوندی است.

رایج ترین درمان، انجام جراحی و خارج کردن تومور از کبد است. روش های دیگر جایگزین نیز ممکن است پیشنهاد شوند، مانند رادیو فرکانس (از بین بردن تومور به وسیلۀ حرارت)، الکلیزاسیون (تزریق مستقیم الکل در تومور) یا شیمی درمانی (داروهایی که درون سرخرگ های کبد تزریق می‌شوند). باید یادآوری کرد که شیمی درمانی برای درمان انواع دیگر سرطان هم مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما اثربخشی آن بر سرطان کبد بسیار کم است، ضمناً تحمل این درمان بسیار سخت است.

چگونه می‌توان از بروز سرطان کبد پیشگیری کرد؟

•عدم مصرف الکل.

•محافظت از خود در مقابل هپاتیت ویروسی: واکسیناسیون در مقابل هپاتیت B، استفاده از وسایل استریل شده و یک بار مصرف برای تزریق درون وریدی، سوراخ کردن و تتو و... .

•رعایت اصول تشخیص هپاتیت، و اقدام برای درمان آن با هدف جلوگیری از عوارض.

•متاستاز کبد نیز بسیار رایج است بنابراین پیشگیری و تشخیص زودتر از موعد تمام انواع سرطان ها روشی برای پیشگیری از سرطان کبد محسوب می‌شود.

منبع:گروه اینترنتی سیمرغ

برچسب‌ها: دکتر فروغ, بیماری ها و راه درمان, سرطان کبد, کبد

دليل و درمان يبوست شيرخواران

شايد اين موضوع به نظر خنده‌دار بيايد اما سفت يا شل‌شدن مدفوع شيرخوار يکي از دغدغه‌هاي والدين است. ايجاد مشکل در دفع باعث بي‌قراري و از‌بين‌رفتن آرامش شيرخوار مي‌شود و حتي ممکن است نشانه يک بيماري جدي باشد. يکي از مشکلاتي که ناراحتي شيرخوار و نگراني والدين را در پي دارد، يبوست است...

هنگام يبوست، مدفوع سفت و خشک مي‌شود، به‌طور عادي تخليه نمي‌شود و کودک در زمان دفع، احساس درد مي‌کند.

شيرخواراني که شيرمادر مي‌خورند کمتر دچار يبوست مي‌شوند، چون شير مادر به‌راحتي هضم مي‌شود و ترکيب چربي و پروتئين آن‌طوري است که باعث ابتلا به يبوست نمي‌شود. در روده کودکاني که شيرمادر مي‌خورند، انواع مختلف باکتري‌هاي مفيد وجود دارد که توانايي شکستن و هضم پروتئين‌هاي پيچيده شير را دارند درنتيجه در اين کودکان مدفوع نرم‌تر و حرکات روده راحت‌تر است. ميزان هورمون موتيلين که حرکات روده را افزايش مي‌دهد نيز در اين کودکان بيشتر است.

هضم شيرخشک براي کودک سخت‌تر است و بچه‌هايي که شيرخشک مي‌خورند، معمولا مکرر از يبوست رنج مي‌برند. حرکات روده بچه‌هايي که فقط شيرخشک مي‌خورند، از بچه‌هايي که شيرمادر مي‌خورند، کمتر و مدفوعشان سفت و سبزرنگ است.

چه‌وقت مي‌گوييم کودک دچار يبوست شده است؟

وقتي کودک اين 3 علامت را با هم داشته باشد دچار یبوست شده است:

-مدفوع سفت، خشک يا تکه‌تکه.

-گريه و زورزدن هنگام دفع. (زورزدن تنها نشانه يبوست نيست.)

-مدفوع‌نکردن براي 2 تا 3 روز در کودکاني که شيرخشک مي‌خورند و يک هفته براي کودکاني که شير مادر مي‌خورند. (وقتي مدفوع نرم است، دفع يک‌بار در هفته به معني يبوست نيست.)

-اشتهاي کم، وزن نگرفتن و خونريزي از مقعد.

حرکات روده در شيرخواران

در ماه‌هاي اول تولد، روزي چند بار دفع يا حتي يک‌بار در هفته طبيعي است. در موارد نادر مي‌تواند بين هر بار دفع 3 هفته هم فاصله بيفتد. بچه‌هايي که شير مادر مي‌خورند، معمولا تا 2 تا 3 ماهگي حرکات روده زيادي دارند و مدفوعشان زردرنگ است. با شروع غذاي جامد، حرکات روده تغيير مي‌کند و ممکن است شکم کودک روزي چند بار يا هر 2 يا 3 روز يک‌بار کار کند. برخي بچه‌ها به‌علت دريافت ترکيب‌هاي جديد موادغذايي، دچار يبوست خفيف مي‌شوند. اگر کودک غذاي جامد زياد مصرف کند، ممکن‌است به‌علت کم‌آبي دچار يبوست شود.

علت يبوست در شيرخواران

يک بچه سالم که شير مادر مي‌خورد به‌ندرت دچار يبوست مي‌شود. بيشتر شيرخواران هنگام تغيير شير مادر به شيرخشک يا آغاز تغذيه تکميلي و شروع غذاي جامد، دچار يبوست مي‌شوند. اين 7 مورد از علل يبوست شيرخواران است.

1. معمولا علت يبوست در کودکان غذاست اما در برخي موارد مي‌تواند علامت يک بيماري جدي باشد. علت يبوست در نوزاداني که شير مادر مي‌خورند، اغلب مادرزادي است مانند سيستيک فيبروزيس، ديابت بي‌مزه، کم‌کاري تيروييد و نقص‌هاي مادرزادي در روده و مقعد.

درمان يبوست شيرخواران

2. بيشتر شيرخواران هنگام شروع غذاي جامد يبوست را تجربه مي‌کنند. بعضي غذاها اگر زود يا به مقدار زياد استفاده شوند، يبوست ايجاد مي‌کنند.موز، برنج، نان سفيد، سيب‌زميني، ماست، پنير و پاستا غذاهايي هستند که باعث کندي حرکت روده شده وباعث یبوست میشوند.

در بچه‌هايي که شيرخشک مي‌خورند، مايعات کم، فيبر کم، تغيير نوع شيرخشک (غلظت بيشتر، بدون لاکتوز، حاوي کازيين) مي‌تواند باعث ابتلا به يبوست شود.

3.یکی دیگر از دلایل یبوست کودکان کم شدن آب بدنشان است. وقتي بدن کودک کم‌آب مي‌شود، از آنچه کودک مي‌خورد آب جذب مي‌کند و درنتيجه مدفوع سفت و خشک و دفع آن سخت مي‌شود.

4. مصرف داروهايي مانند ايبوپروفن، آنتي‌بيوتيک، استامينوفن يا ابتلا به بيماري‌هايي مانند سرماخوردگي مي‌تواند باعث ابتلا به يبوست شود.

5. مکمل‌هاي آهن (البته آهن موجود در شيرخشک يبوست ايجاد نمي‌کند).

6. آلرژي غذايي نیز از دیگر علل ابتلا کودکان به یبوست است.

7. اختلالات متابوليکي

براي درمان يبوست چه کنيم؟

اگر نوزاد دچار يبوست شد، به پزشک مراجعه کنيد و اگر سن کودک بيشتر است، اقدام‌هاي زير را انجام دهيد:

-دستانتان را چرب کنيد و شکم کودک را از قسمت پايين به سمت بيرون و در جهت عقربه‌هاي ساعت ماساژ دهيد. اگر کودک احساس راحتي و آرامش کرد و از اين کار لذت برد، ماساژ را ادامه دهيد.

-کودک را به پشت بخوابانيد، پاهايش را بگيريد و به‌آرامي ‌‌به شکل دايره‌اي حرکت دهيد. اين کار باعث حرکت عضلات شکم، فشار ملايم به روده و تسهيل حرکت آن مي‌شود.

-حمام گرم مي‌تواند کودک را آرام و به دفع راحت‌تر کمک کند. مي‌توانيد در حمام شکم کودک را ماساژ بدهيد. براي اينکه مدفوع سفت راحت‌تر دفع شود، با مقداري وازلين اطراف مقعد را چرب کنيد.

-اگر به کودک شيرخشک مي‌دهيد، طبق دستورالعمل شير را تهيه کنيد. اضافه‌کردن مقدار بيشتري شير مي‌تواند باعث ابتلا به يبوست يا مشکلات ديگر شود.

-اگر کودک 4 تا 6 ماه دارد، مصرف حريره‌بادام و پوره ميوه يا سبزي را به رژيم غذايي او اضافه کنيد. اين غذاها فيبر زيادي دارند و از يبوست پيشگيري مي‌کنند. خوردن آب‌آلو ناشتا نيز از يبوست پيشگيري مي‌کند.

-اگر کودک غذاي جامد مي‌خورد، به او پوره هلو و آلو و به جاي برنج، جو بدهيد.

-علاوه بر شيردهي روزي چند بار، آب جوشيده سرد به کودک بدهيد. از 60 تا 120 ميلي‌ليتر آغاز و طبق ميل کودک مقدار آن را کم يا زياد کنيد. به ياد داشته باشيد آب نبايد جايگزين شيردهي شود.

-اگر آب کمک نکرد، در کنار رژيم غذايي معمول، براساس نياز کودک روزي يک يا چند وعده آب سيب، هلو يا آلو به فرزندتان بدهيد.

-اگر يبوست طولاني شد، با تغييرات غذايي برطرف نشد و علايم ديگري مانند خون در مدفوع، وزن نگرفتن، استفراغ و تحريک‌پذيري به آن اضافه شد، به پزشک مراجعه کنيد. اما ممکن است پزشک براي درمان يبوست مزمن، ملين‌هاي خاصي تجويز يا در مواردي که يبوست شديد است، شياف گليسيرين تجويز کند.

منبع:بیتوته

برچسب‌ها: دکتر فروغ, بیماری ها و راه درمان, درمان يبوست شيرخواران, یبوست

تكرر ادرار از علت تا درمان‌-در صورتي كه تعداد دفعات ادرار طي روز از 5 تا 7 بار بيشتر شود فرد اصطلاحا دچار تكرر ادرار شده است كه اين مساله مي‌تواند نشانه بيماري باشد .

پزشكان معتقدند كه چنانچه مقدار مايعات‌ دفع شده از بدن بيشتر از مايعات جذب شده آن باشد باعث از بين رفتن كاركرد كليه در بدن مي‌شود. ديابت، پرنوشي، تحريك شدن كليه در اثر سرما و از همه مهمتر سن وجنس از دلايل تكرر ادرار است. هرگونه علائم مثل سوزش، تكرر ادرار و تغيير‌رنگ در ادرار كه باعث اختلال در ادرار شود حتما بايد جدي گرفته شده چرا كه عدم درمان به موقع اين گونه اختلالات باعث حاد شدن مشكل بيمار و نياز وي به دياليز و پيوند كليه است.در صورت وجود درد و سوزش هنگام ادرار‌كردن و يا در صورتي كه بعد از ادرار كردن همچنان احساس نياز به دستشويي رفتن داريد به پزشك مراجعه كنيد. اينها ممكن است علائمي از عفونت‌هاي ادراري باشند. عفونت‌هاي ادراري شايع‌ترين عفونت‌هاي باكتريال در زنان حامله هستند و در صورتي‌كه درمان نشوند مي‌توانند سبب عفونت كليه و زايمان زودرس شوند.

علت بيماري‌

پزشكان معتقدند تكرر ادرار اغلب نشانه ابتلا به يك بيماري است. يكي از دلايل رايج تكرر ادرار، عفونت دستگاه ادراري است. سوزش ادرار، ادرار بد بو، تب و درد لگني از نشانه‌هاي ابتلا به اين بيماري است.

از ديگر دلايل رايج تكرر ادرار عبارتند از:

مصرف مدرها (داروهاي ادرارآور) و برخي داروهاي ديگر ‌ ضعيف شدن ماهيچه‌هاي مثانه، مجرا و كف لگن و در مردان، بزرگ و يا

عفوني شدن پروستات مي‌تواند منجر به تكرر ادرار بويژه در شب شود.

درمان سرطان‌هاي نزديك مثانه كه به ديوار مثانه آسيب برسانند.

سرطان مثانه و سنگ‌هاي مثانه و يا التهاب مثانه.

زماني‌كه ديابت باعث مي‌شود كه قند زيادي خون در ادرار دفع شود، آب بافت‌هاي بدن جذب مي‌شود و نياز به ادرار را افزايش مي‌دهد.

بيماري‌هايي كه موجب ضعف كليه مي‌شود.

قلب ضعيف كه نمي‌تواند خون را به خوبي تخليه كند و موجب تجمع مايعات در بدن و تكرر ادرار مي‌شود.

تكرر ادرار در زنان حامله‌

اين حقيقتي است كه زنان حامله دائما نياز به دفع ادرار دارند. اكثريت مردم تصور مي‌كنند كه علت اين مساله فشار رحم در حال رشد به مثانه است. اين نكته قطعاً در بعضي از ماه‌هاي حاملگي كه رحم بزرگ شده است صدق مي‌كند. در واقع بسياري از زنان در طول حامگي دچار «بي‌اختياري فشاري» مي‌شوند. در اين نوع بي‌اختياري، هنگام سرفه، خنده، عطسه و بلند كردن اجسام سنگين مقداري ادرار از مثانه خارج مي‌شود. اين عارضه در 3 ماهه سوم شايعتر است.

براي جلوگيري از اين عارضه بهتر است قبل از پر شدن بيش از حد مثانه، به دستشويي برويد.انجام ورزش‌هايي كه سبب تقويت عضلات كف لگن مي‌شود نيز مي‌تواند به كاهش بي‌اختياري فشاري كمك كند. بهتر است ورزش‌هاي لگن را در اوايل حاملگي شروع كنيد و تا بعد از زايمان ادامه دهيد. (در واقع اگر غير از زمان حاملگي نيز اين ورزش‌ها را انجام دهيد بسيار مفيد خواهد بود.) به خاطر داشته باشيد كه قبل از شروع ورزش مثانه خود را تخليه كنيد.

تكرر ادرار به فاصله كوتاهي پس از زايمان برطرف مي‌شود. چند روز اول بعد از زايمان حجم و دفعات ادرار زياد مي‌شود زيرا بدن در حال دفع مايعات اضافي است كه در طول حاملگي در بدن جمع شده است. ولي بعد از چند روز وضعيت به حالت زمان قبل از حاملگي بر مي‌گردد.

كنترل تكرر ادرار

علاوه بر استفاده از دارو كه با تجويز پزشك انجام مي‌شود سعي كنيد چاي و قهوه كمتر مصرف كنيد زيرا اين مواد تا حدي مدر (زياد كننده ادرار) هستند. همچنين براي اين‌كه تعداد دفعات دستشويي رفتن در شب را كم كنيد روزها مقدار زيادي آب بنوشيد ولي در ساعات قبل از خواب آب ننوشيد. يك راه ديگر اين است كه هنگام ادرار كردن كمي به جلو خم شويد تا مثانه كاملاً تخليه شود. بيشتر از اينها كار ديگري نمي‌توان كرد.

منبع:نورپرتال

برچسب‌ها: بیماری ها و راه درمان, بی اختیاری ادرار, یبوست, عفونت كليه

چشم, چشم درد, کار با کامپیوتر, قرمزی چشم, خستگی چشم

دیگر نمی شود گفت جماعت کمی در روز با کامپیوتر کار دارند. بیشتر کارهای روزمره ما با کامپیوتر انجام می شود و زل زدن به مانیتور، می تواند چشم های ما را ناراحت کند.

خستگی چشم تنها علامتی است که می توانیم با اطمینان علت آن را کار یا سرگرمی در مقابل صفحه نمایشگر بدانیم. خستگی چشم بی خطر است اما با این حال بسیار شایع است: تخمین زده می شود که ۵۰ تا ۹۰ درصد کسانی که زمان شان را در مقابل صفحه نمایش می گذرانند، دچار خستگی چشمی می شوند.

اگر مدت زیادی بدون هیچگونه استراحتی در مقابل صفحه نمایش قرار بگیریم، این احتمال باز هم بیشتر می شود. اما خستگی بینایی را چه طور می توان تشخیص داد؟ این علایم را به خاطر بسپارید: چشم ها قرمز می شوند، می خارند و حساس می شوند. از چشم اشک می آید و دردهایی در کره چشم بروز پیدا می کنند. این علائم همراه با سردرد، درهای مغزی یا کمر درد هستند.

متاسفانه باید بگوییم نمایشگرها مشکوک به افزایش آب سیاه هستند. آب سیاه بیماری اعصاب بینایی است، که اغلب در ارتباط با افزایش فشار چشم به وجود می آید. این بیماری اغلب خود را به شکل کاهش میدان دید نشان می دهد که همراه با از بین رفتن فیبرهای بینایی است. هنوز هیچ چیز در این رابطه ثابت نشده است، اما این احتمال وجود دارد که کار در مقابل صفحه نمایشگر باعث افزایش احتمال ابتلا به این بیماری می شود. ضمناً باید گفت آب سیاه در بین کسانی که با کامپیوتر کار می کنند، بیشتر دیده می شود.

در تمام موارد، اگر نمایشگرها باعث ایجاد مشکلات بینایی نشوند، در عوض می توانند وجود برخی مشکلاتی که از قبل وجود داشته، خصوصاً مشکلات شکست نور را آشکار کنند.

پس توصیه های زیر را جدی بگیرید:

لا به لای کار، هر نیم ساعت یک بار به خودتان ۲ـ ۳ دقیقه استراحت دهید، از جا بلند شوید یا رویتان را از کامپیوتر برگردانید و کار دیگری انجام دهید.

درست در مقابل نمایشگر قرار بگیرید. صندلی و میز باید در ارتفاع مناسبی باشند، آرنج ها باید تکیه داده شوند و در حالت افقی قرار بگیرند، بالا تنه باید درست در مقابل نمایشگر باشد، چشم ها باید از بالا به مانیتور اشراف داشته باشند. هرگز نباید از پایین به نمایشگر نگاه کرد.

مراقب باشید که انعکاس نور بر روی صفحه نمایش نیفتد. مثلا مانیتور را رو به روی پنجره، لامپ و منابع نوری دیگر نگذارید.

به طور منظم، شقیقه ها، پوست سر، گردن و پایین گردن تان را ماساژ دهید.

با چشم پزشک تان درباره استفاده از عینک های «مخصوص کامپیوتر»، بینایی تان و فاصله مناسب بین خودتان و صفحه نمایشگر صحبت کنید.

منبع:سایت اطلاعات

برچسب‌ها: بیماری ها و راه درمان, دکتر فروغ, چشم, چشم درد

فارماکولوژی

فارماکوکینتیک:

موارد مصرف:

موارد منع مصرف:

احتیاط:

تداخلات دارویی:

عوارض جانبی:

نحوۀ نگهداری:

بسته بندی:

فارماکولوژی

فارماکوکینتیک:

موارد مصرف:

موارد منع مصرف:

احتیاط:

تداخلات دارویی:

عوارض جانبی:

نحوۀ نگهداری:

بسته بندی:

فارماکولوژی

فارماکوکینتیک:

موارد مصرف:

موارد منع مصرف:

احتیاط:

تداخلات دارویی:

عوارض جانبی:

نحوۀ نگهداری:

بسته بندی:

فارماکولوژی

فارماکوکینتیک:

موارد مصرف:

موارد منع مصرف:

احتیاط:

تداخلات دارویی:

عوارض جانبی:

نحوۀ نگهداری:

بسته بندی:

با رایج‌ ترین قرص‌ های ضددیابت که برای کنترل قند خون در دیابت نوع 2 مصرف می ‌شوند، آشنا شوید

سولفونیل اوره‌ ها

بی‌ گوانیدها

مهارکنندگان آنزیم گوارشی

تیازولیدیندایون‌ها (TZD)

مگلی تینایدها

مهارکنندگان آنزیم DPP-4

INDOMETHACIN

پیوندهای روزانه

نوشته‌های پیشین

آرشیو موضوعی

برچسب‌ها

نویسندگان

پیوندها