دم کرده‌ی انگور فرنگی سیاه برای تسکین ورم مفاصل

---

دم کرده‌ی برگ و سر شاخه‌های انگور فرنگی سیاه ادرارآور است، باعث تعریق بیشتر می‌شود و با روماتیسم نیز مقابله می‌کند.

---

---

انگور فرنگی سیاه درختچه‌ای است با شاخه‌های راست و برگ‌های بریده که پشت برگ‌های آن برجسته می‌باشد، گل‌های زرد کمرنگ آن به میوه‌های سیاه تبدل می‌شوند که ارتفاع آن 1/5 تا 2 متر می‌رسد.

 

باید بدانید این میوه منبع فوق‌العاده‌ی ویتامین C محسوب می‌شود. در واقع هر 100 گرم انگور فرنگی سیاه حاوی 159 تا 200 میلی گرم ویتامین C می‌باشد؛ و این میزان خیلی بیشتر از میوه‌های دیگر است.

 

انگور فرنگی سیاه دارای ویتامین‌های B، A، قندها و مواد معدنی لازم برای بدن است. تمامی این مواد روی سیستم عصبی بدن اثر خوبی می‌گذارد و همچنین سیستم ایمنی بدن را نیز تقویت می‌کند.

 

دم کرده برگ و سر شاخه‌های آن ادرارآور  است، باعث تعریق بیشتر می‌شود و با روماتیسم نیز مقابله می‌کند. از این گذشته این دم کرده تقویت کننده‌ی بدن نیز می‌باشد. مصرف این دم کرده باعث تسکین ورم مفاصل می‌شود.

 

توجه داشته باشید این میوه باعث دفع اوره و اسید اوریک نیز می‌شود و در درمان فشار خون؛ تصلب شرائین، اختلالات گردش خون در زمان یائسگی، تورم کبد و یرقان اثر مفیدی به جای می‌گذارد.

این میوه باعث دفع اوره و اسید اوریک نیز می‌شود و در درمان فشار خون؛ تصلب شرائین، اختلالات گردش خون در زمان یائسگی، تورم کبد و یرقان اثر مفیدی به جای می‌گذارد

برای تهیه‌ی دم کرده انگور فرنگی و تسکین دردهای مفاصل به 15 گرم برگ این میوه نیاز دارید. برای این کار برگ‌ها را داخل نیم لیتر آب نزدیک به جوش بریزید و اجازه دهید به مدت 10 دقیقه دم بکشد. سپس محلول را صاف کنید و در طول روز میل کنید.

حواستان باشد اگر علائم و درد به مدت طولانی ادامه داشت حتماً به پزشک مراجعه کنید.

 

مهم‌تر این که در تهیه‌ی هر نوع دم کرده و جوشانده ‌ای بیشتر از میزانی که توصیه می‌شود از گیاهان استفاده نکنید. 

 

توجه داشته باشید افرادی که ناراحتی معده یا روده دارند نباید از این دم کرده استفاده کنند.

منبع:تبیان

پسوریازیس یا صدفک چه بیماری است؟

پسوریازیس بیماری شایع و مزمن با بثورات پوسته دار است که در تمام سنین مشاهده میشود.شیوع این بیماری در حدود 2 ٪ از کل جمعیت می باشد. زمینه این بیماری ژنتیکی است بنابراین در خانواده نسل اندر نسل منتقل میشود. همچنین در پسوریازیس  بسیاری از عوامل محیطی نیز موثر هستند. این بیماری مسری نیست و به دلیل آلرژی ایجاد نمیشود. 

شایع ترین سنین برای بروز اولیه پسوریازیس در نوجوانانی و در اواخر دهه پنجم زندگی است. این بیماری در بین زنان و مردان به طور مساوی مشاهده میشود، هر چند در کودکان ، در دختران بیشتر از پسران دیده می شود. 

بیماری پسوریازیس اغلب اوقات خفیف است به طوریکه بیمار به سختی متوجه ابتلا خود به بیماری میشود ، اما گاهی این بیماری می تواند چنان شدید باشد که بیمار باید برای درمان در بیمارستان بستری شود. بیماری پسوریازیس ممکن است خارش دار باشد. 

حدود 5 ٪ از افراد مبتلا به پسوریازیس به درد مفاصل (ورم مفاصل پسوریاتیک) مبتلا میشوند که ممکن است یک یا چند مفصل را درگیر کند.در این حالت بیماری پسوریازیس میتواند بسیار ناتوان کننده باشند. 



علایم بیماری پسوریازیس  چیست؟

 مشخصه بیماری پسوریازیس ضایعات پوستی به رنگ قرمز است که توسط پوسته های فلس مانند پوشیده شده و لبه ضایعات  به خوبی مشخص میباشد. این ضایعات  اغلب به صورت متقارن در هر دو طرف بدن قرار دارند.پوسته‌ها معمولا سفید نقره‌ای هستند ولی در مناطقی از  بدن مانند زیربغل یا در  مصرف مرتب مرطوب کننده توسط بیمار این پوسته ها وجود ندارد و ضایعات به احتمال زیاد  صاف و براق هستند. 

پسوریازیس معمولا بسیار خفیف است و باعث ضایعاتی در ناحیه  آرنج و زانو یا حالت  پوسته پوسته شدن در پوست سر میشود.با این حال ،این بیماری میتواند هر منطقه از پوست را درگیر کند یا بسیار شدید باشد. 

علت بیماری پسوریازیس چیست؟ 

اینکه دقیقاً چه چیزی موجب بیماری پسوریازیس میشود به طور کامل کشف نشده است ، اما بسیاری از تحقیقات دراین زمینه در حال انجام است. چیزی که مشخص است این است که  سیستم ایمنی بدن در این بیماری درگیر بوده و به نظر می رسد فعالیت  بیش از حد سیستم ایمنی باعث ایجاد التهاب میشود. التهاب منجر به ایجاد  بسیاری از اثرات پوستی ، از جمله رشد عروق خونی اضافی در داخل پوست ( که باعث ایجاد رنگ قرمز میشود) و تکثیر بیش از حد سلولهای پوست (که باعث ایجاد پوسته پوسته شدن میشود) میگردد.

اثر ژنتیک
مانند بسیاری از بیماریها، بیماری پسوریازیس از صفات ارثی متاثر است. در حدود  50 ٪ از افراد مبتلا به پسوریازیس دیگر اعضای خانواده نیز مبتلا هستند. در بیماران با سابقه خانوادگی  پسوریازیس بیماری معمولا زودتر شروع میشود.

 
استرس 
استرس جسمی و روحی ممکن است باعث تشدید پسوریازیس شود بنابراین باید این بیماران از شرایط استرس زا  اجتناب کنند. 

عفونت 
عفونت ممکن است باعث عود پسوریازیس شود. گاهی اوقات، درمان عفونت ممکن است باعث پاک شدن  یا بهبود پسوریازیس شود. 

جراحت وضربه 
پسوریازیس ممکن است در تمام مناطق آسیب های فیزیکی (مثل ضربه) و شیمیایی ، عفونت و التهاب ایجاد شود(پدیده کوبنر).

 
هورمون ها 
رابطه هورمون ها با پسوریازیس دقیقاً مشخص نیست. حوالی سن بلوغ زمان شایع برای شروع بیماری پسوریازیس است. بارداری نیز ممکن است شدت یافتن پسوریازیس یا بهبود آن شود. بیماری پسوریازیس مادر بر جنین  تأثیری ندارد. 

داروها 
چند دارو می تواند باعث تسریع و یا تشدید پسوریازیس شود : 
لیتیم (استفاده از inositol ممکن است این حالت را کاهش دهد) 
مسدود کننده های رسپتور بتا (مورد استفاده در درمان فشار خون) 
ضد مالاریا مثل هیدروکسی کلروکین 
قطع کورتیکواستروئیدهای خوراکی 
قطع کورتیکواستروئیدهای موضعی قوی. 

اشعه فرابنفش 
نور خورشید معمولا برای پسوریازیس سودمند است (به جز افراد حساس به نور خورشید )

چاقی 
بسیاری از  مطالعات پسوریازیس نشان داده است که بسیاری از بیماران پسوریازیس مبتلا به اضافه وزن یا چاقی شدید هستند. اخیراً  روشن شده است که شدت بیماری پسوریازیس با مقاومت به انسولین ، که یکی از ویژگی های سندرم متابولیک است، مرتبط است. بیماری پسوریازیس با خطر بیشتر آنژین و حمله قلبی ، سکته مغزی و بیماری عروق محیطی همراه است. 

الکل و سیگار 
بین مصرف الکل و استعمال دخانیات و پسوریازیس شدید ارتباط مستقیم وجود دارد. با این حال ، اینکه الکل و سیگار باعث ایجاد بیماری است یا معلول آن مشخص نیست.

 
آیا بیماری پسوریازیس درمان پذیر است؟ 

 تا امروز هیچ درمان کاملی برای بیماری پسوریازیس وجود ندارد ولی امکان کنترل رضایت بخش پسوریازیس برای اکثر بیماران وجود دارد. 

برخی از افراد تنها یکبار مبتلا به پسوریازیس میشوند که پس از چند ماه بهبود می‌یابند و هرگز تکرارنمیشود.در مورد پسوریازیس قطره‌ای که معمولا پس از گلودرد استرپتوکوکی ایجاد میشود نیز به همین صورت است. در اکثر فرمهای پسوریازیس بیماری با دوره های بهبود و عود مشاهده میشود. ممکن است چندین سال بین عودهای بیماری فاصله باشد. تعداد کمی از بیماران پسوریازیس، شدید و دائمی است که درمان آن بسیار دشوار است

تزریق humera در درمان ورم مفاصل پسوریاتیک

Humera روش درمانی برای مسدود کردن عملکرد پروتئینی است که در بیماران خود ایمنی سبب تورم و التهاب مفصل می شود. این روش استفاده می شود به منظور کاهش علائم، جلوگیری از آسیب استخوان، و بهبود عملکرد بدنی در بیماران با آرتریت روماتوئید متوسط ​ ​تا شدید که یک پاسخ مناسب به سایر داروهای آرتریت را نداشته اند. این می تواند به تنهایی یا همراه با سایر داروها مورد استفاده قرار گیرد.

humera استفاده می شود برای درمان آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان، ورم مفاصل پسوریاتیک، اسپوندیلیت مهرهها، و پلاک پسوریازیس.این روش خطر های خاص خود را دارد . در برخی از افراد استفاده از Humira به سرعت لنفوم (سرطان) ​​را توسعه داده است. این وضعیت روی کبد، طحال و مغز استخوان تاثیر می گذارد، و آن می تواند کشنده باشد. این عمدتا در نوجوانان و بزرگسالان جوان در استفاده از Humira یا داروهای مشابه برای درمان بیماری کرون یا کولیت اولسراتیو رخ داده است.در صورت داشتن شرایط زیر مشورت با پزشک لازم است:

• عفونت فعال یا اخیر؛

• باز کردن زخم ها و یا زخم های پوستی؛

• هپاتیت B؛

• نارسایی احتقانی قلب؛

• لوپوس؛

• آلرژی به لاتکس لاستیک؛

• یک بیماری است که بر اعصاب یا عضلات ، مانند اسکلروز متعدد، میاستنی گراویس، سندرم گیلن تاثیر می گذارد؛

• به تازگی با BCG (BacilleCalmette - Guerin) واکسینه شدید؛

• اگر شما در حال برنامه ریزی برای دریافت هر گونه واکسن هستید.

استفاده از humera :

قبل از اینکه شما شروع به درمان با Humira نمایید پزشک شما ممکن است به انجام آزمایشهایی بپردازد تا مطمئن شوید که شما سل یا عفونت های دیگر ندارید.

استفاده از Humira دقیقا همانطور که توسط پزشک تجویز می شود می باشد. استفاده در مقادیر بزرگتر یا کوچکتر و یا برای طولانی ترمطابق دستورالعمل نسخه می باشد.

Humira در زیر پوست و معمولاً یک بار در هفته تزریق می شود.

منبع:انجمن تخصصی پسوریازیس