ورزش در آب برای بیماران ام اس


ورزش در آب
ورزش نقشی حیاتی در درمان MS دارد. ولی برنامه ورزشی می بایست با اختلال نورولوژیک بیمار تنظیم گردد. افزایش انقباض عضله بسته به درجه آسیب سیستم عصبی مرکزی بر روی اختلالات حرکتی تأثیر می گذارد.
ورزش در آب یک محیط شناور و بی خطر برای این دسته از افراد ایجاد می کند. آب گرم 80تا 84 درجه فارنهایت (30 تا 31 درجه سانتی گراد) از سفتی عضلات می کاهد و این اجازه حرکت آسان تر را به بیمار می دهد. کار کردن در محیطی که آب تا سینه باشد باعث می شود که به علت شناوری بدن وزن کمتری را متحمل شود و این موضوع باعث کاهش سفتی در ساق پاها گردیده و به راه رفتن کمک می کند. عدم فعالیت سریع منجر به از دست دادن تناسب بدن می گردد که با تکرار تمرین ها در آب، آمادگی جسمانی و هم آهنگی حرکات بدن بهبود می یابد.

اگرچه ورزش در آب آنچه را که تخریب شده و از دست رفته باز نمی گرداند ولی به علت خصوصیات درمانی آب، قدرت استقامت و هم آهنگی فرد مبتلا را بهبود می بخشد.

سطح مبتدی
یک ست را با 10 تا 15 تکرار انجام دهید.

1- گرم کردن با راه رفتن در طول استخر
موقعیت: آب در ارتفاع سنه قرار داشته باشد.
توضیح: به حالت معمولی در آب استخر راه بروید. زمانی که به آن طرف استخر رسیدید عقب عقب به طرف محل شروع بازگردید. این تمرین را چندین بار، حدود 8 تا 10 دقیقه تکرار کنید.


2- راه رفتن از پهلو
موقعیت: آب تا ارتفاع سینه قرار داشته باشد، در حالی که بدن چرخیده و پهلو رو به دیوار عرضی استخر قرار دارد.
توضیح: گام به گام از پهلو در میان استخر قدم بردارید. بعد از هر قدم پاها را کنار هم قرار دهید، هر دو پا رو به جلو باشند، اجازه ندهید هنگامی که گام برمی دارید، پایتان بلغزد.


3- لگدهای بلند
موقعیت: در کناره استخر جایی که آب تا سینه قرار گرفته، بایستید. انگشتان پا رو به بالا بوده و پا را تا آنجا که امکان دارد و راحت هستید، صاف بالا بیاورید و بلند کنید. زانو قفل شده و پای دیگر کاملا صاف باشد و هم چنین پاشنۀ پا روی زمین قرار گرفته باشد.
توضیح: در امتداد حرکت ضربۀ پا به جلو، پا را به عقب ببرید.

20 تا 30 بار این تمرین را با یک پا تکرار کرده سپس پا را عوض کنید.


4- دور کردن ران از بدن رو به دیوار
موقعیت: رو به دیوار و در آبی که ارتفاع آن حد فاصل کمر تا سینه است، طوری بایستید که پاها 6 اینچ (15 سانتی متر) از هم فاصله داشته و انگشتان رو بو جلو قرار گرفته باشند.
توضیح: یک پا را از طرف پهلو طوری بلند کنید که انگشتان پا به طرف داخل چرخیده باشند (مثل پای کبوتر). کمر را صاف نگه دارید.پا تنها تا حدود زاویه 45 درجه می تواند بالا برود. انگشتان پا را مثل پای کبوتر نگه دارید تا گروه عضلانی موردنظر به تنهایی و جدا از بقیه قدرتمند شود.


5- حرکت رفت و برگشتی روی پاشنه
موقعیت: رو به دیوار استخر در آبی به ارتفاع قفسه سینه بایستید. پاها رو به جلو و 4 اینچ (10 سانتی متر) از دیوار فاصله داشته باشند.
توضیح: روی پنجه ها تا آنجا که ممکن است بلند شوید. سپس وزن خود را روی پاشنه ها انداخته و روی پاشنه ها بغلتید. زانوها باید قفل شده باشند. روی پنجه بروید و سپس روی پاشنه بغلتید.این تمرین را بسته به توانتان بین 20 تا 30 بار تکرار کنید.

6- حرکت چرخشی تنه
وسایل: در این تمرین از تخته شنا یا وزنه های بزرگ شناور استفاده کنید.
موقعیت: این تمرین را در آبی با ارتفاع بالاتر از کمر تا سینه انجام دهید. پشت به دیوارۀ استخر.
توضیح: دو طرف تخته شنا را بگیرید. تا آنجا که ممکن است و به آرامی بالاتنه را از یک طرف به طرف دیگر حرکت دهید. پاها رو به جلو باشد و به اندازه عرض شانه از هم باز شود. زمان چرخش پاشنۀ پا را کاملا روی زمین قرار داده و آنها را ثابت نگه دارید.


7- زانو در بغل (به طرف سینه)
موقعیت: در آبی که تا سینه است طوری که کمر صاف و کاملا به دیوار تکیه داده باشد، بایستید.
توضیح: در حالی که پشت خود را کاملا به دیار چسبانده اید، زانوی خود را جمع و به طرف سینه بالا بیاورید. زانوی خود را در بغل گرفته و بین 5 تا 10 ثانیه نگه دارید. بعد از 5 تا 10 تکرار با یک پا، پا را عوض کنید. این تمرین را دوباره با پای اول انجام داده و ادامه دهید.


8- پرواز روی سینه
وسایل: در این تمرین از کفی دستی استفاده کنید.
موقعیت: در آبی که تا سینه ارتفاع دارد بایستید. پاها به اندازه عرض شانه از هم باز و رو به جلو قرار گرفته باشد. روی کفی ها باید با حرکت به طرف جلو و آرنج های راست (قفل) شده محکم شده باشد.
توضیح: درحالی که کفی ها زیر سطح آب قرار گرفته اند، دست ها را به آرامی به طرفین بدن و عقب ببرید. بعد از آن که دست ها در پهلوها از بدن فاصله گرفتند روی کیفی ها را برگردانید و آنها را با فشار آب به جلو به یکدیگر نزدیک کنید. دوباره رو کفی ها را برگردانید و دست ها را به عقب فشار دهید تا از هم دور شوند. بین 20 تا 30 بار این تمرین را تکرار کنید.

8- پرس شانه به طرف پایین
وسایل: در این تمرین از کفی دستی استفاده کنید.
موقعیت: در آبی که تا سینه ارتفاع دارد بایستید. پاها به اندازه عرض شانه از هم باز باشد. پاها صاف و زانوها قفل شده باد، دست ها در در حالی که آرنج ها کاملاً راست (قفل) شده و کف دست ها به طرف پایین است در جلوی بدن قرار دهید.

توضیح: دست ها و بازوان را به طرف ران فشار داده و آنها را نزدیک بدن نگه دارید. دست ها را برگردانید و آرنج را قفل کرده به طرف سطح آب فشار وارد کیند. بسته به توانتان تمرین را 20 تا 30 بار تکرار کنید.


9- چرخش مچ ها
موقعیت: در آبی به ارتفاع قفسه سینه بایستید. کمرتان را راست گرفته کاملاً به دیوار بچسبید. باید بازو با ساعد زاویۀ 90 درجه بسازد. قسمت بالای بازو را به دیوار استخر بچسبانید و کف دست ها را به طرف بالا بیاورید.
توضیح: در حالی که کف هر دو دست به طرف بدن است، دست ها را از مچ تا جایی که ممکن است به طرف بالا خم کرده و سپس آنها را رها کنید و به طرف بیرون بکشید. برای ایجاد مقاومت بیشتر می توان از کفی استفاده کرد. بسته به توانتان بین 10 تا 20 بار تمرین را تکرار کنید.


منبع:انجمن تخصصی

راه رفتن در آب كم عمق درمان معجزه‌آساي دردهاي سياتيكي

وي افزود: در بعضي از مواقع ضربه محكم به عصب يكي از دلايلي است كه اين دردها را به وجود مي‌آورد. در اين حالت درد از كمر به باسن و ران مي‌رود و به پشت زانو، ساق و پشت پا مي‌رسد و همه اين اعضا را در بر مي‌گيرد.

به گفته يك متخصص ارتوپدي، راه رفتن در آب كم عمق در پيشگيري و درمان دردهاي سياتيك بسيار موثر است.

دكتر محمد جواد جزايري در گفت‌وگو با ايسنا، در اين رابطه اظهار كرد: در اين روش فرد ابتدا بايد آرام آرام طول استخر را راه رفته و به سمت عقب بازگردد زيرا اين كار در كشش عضلات و شل كردن آنها بسيار موثر است و تاثير شگفت‌انگيزي بر بدن بيمار دارد.

وي در خصوص علل دردهاي سياتيكي، گفت: تورم، بيرون زدگي يا پارگي ديسك بين مهره‌ها، مهم‌ترين علت دردهاي سياتيكي است كه ممكن است متعاقب يك حركت سنگين مثل بلند كردن جسم سنگين در حالت ايستاده با خم شدن ناگهاني و چرخش كمر به وجود بيايد.

وي افزود: در بعضي از مواقع ضربه محكم به عصب يكي از دلايلي است كه اين دردها را به وجود مي‌آورد. در اين حالت درد از كمر به باسن و ران مي‌رود و به پشت زانو، ساق و پشت پا مي‌رسد و همه اين اعضا را در بر مي‌گيرد.

وي ادامه داد: اين دردها با بالا رفتن فشار داخل شكم، هنگام سرفه و عطسه افزايش پيدا مي‌كند.

اين متخصص ارتوپدي درباره حركات ورزشي و بروز دردهاي سياتيكي، اظهار كرد: انجام حركات ورزشي سنگين به تشديد اين دردها مي‌انجامد.

وي تاكيد كرد: پوزيشن‌هاي بد مانند نشستن به مدت طولاني، بلند كردن جسم سنگين به شكل غلط نيز افراد را دچار مشكل مي‌كند كه فرد بايد براي پيشگيري از اين دردها هنگام بلند كردن جسم سنگين ابتدا زانو زده، به گونه‌اي كه زانوي راست در جلو باشد و زانوي چپ در عقب و سپس آن جسم را با دو دست تا ناف بلند كرده و در حالت خميده حمل كند و چون در اين حالت فشار در همه قسمت‌هاي كمر، ران، زانو و مچ پا پخش مي‌شود، اين راه، بهترين روش براي بلند كردن اجسام سنگين است.

به گفته وي، نشستن‌هاي طولاني مدت كه بيشتر در مورد كارمندان مشهود است نيز در اصلاح وضعيت نشستن قابل اصلاح است و تا ميزان زيادي از فشار بر عصب سياتيك مي‌كاهد.

وي ادامه داد: افراد هنگام نشستن پشت ميز نبايد خم شوند، بلكه بايد كمر خود را راست نگه داشته و به صندلي تكيه بدهند و اگر امكان داشت در پشت صندلي‌شان بالشي قرار داده يا از صندلي‌هايي استفاده كنند كه در قسمت كمر آنها يك برآمدگي به سمت جلو دارد. علاوه بر اين بايد چهارپايه‌اي را زير زانو قرار داده تا زانو خم شود به گونه‌اي كه سر زانو كمي بالاتر از كشاله ران قرار بگيرد.

اين ارتوپد افزود: قوس كمر كه به علت چاقي و بيرون زدگي شكم به وجود مي‌آيد يكي ديگر از عوامل اصلي در بروز دردهاي سياتيكي است.

به گفته وي، رانندگي‌هاي طولاني مدت نيز در اين رابطه نقش مهمي دارد كه به اين منظور فرد بايد نزديك فرمان اتومبيل نشسته و زانوهايش را به گونه‌اي خم كرده باشد كه در جهت كلاج و ترمز قرار گيرد.

وي همچنين به افرادي كه در طول روز زمان زيادي را سرپا مي‌ايستند، توصيه كرد: افرادي كه در طول روز زياد راه مي‌روند مانند خانم‌هاي خانه‌دار، بايد زمان ايستادن خود را كوتاه كرده و در وقفه‌هاي كاري خود هفت تا هشت دقيقه روي زمين خوابيده و پاهايشان را روي مبل يا سطح بلندتر از سطح زمين بگذارند.

دكتر جزايري در رابطه با نحوه درمان دردهاي سياتيكي افزود: درمراحل اوليه درمان براي فرد دو تا سه روز استراحت مطلق تجويز مي‌شود اما اگر فرد در حالت حاد قرار گيرد به گونه‌اي كه انگشتانش گزگز كند و با كاهش حس همراه باشد بايد حتما به پزشك مراجعه كرده و تحت معالجه جدي قرار گيرد.

وي افزود: در حالت استراحت مطلق فرد بايد از انجام هر كاري خودداري كرده و در بستر استراحت كند اما اين مدت استراحت نبايد طولاني شود زيرا عضلات بدن ضعيف شده و باعث درد شديد مي‌شود. بنابراين فرد بايد پس از 48 ساعت استراحت به تدريج و با ملايمت كارهاي روزانه‌اش را از سر بگيرد.

وي تاكيد كرد: در مواردي كه ديسك بين مهره‌ها پاره شده و به گونه‌اي شديد باشد كه بيمار نتواند راه برود، فرد بايد تحت نظر پزشك متخصص قرار گرفته و در صورت لزوم جراحي شود



منبع:عصر ایران