پوكي استخوان، شايع ترين بيماري
متابوليك استخوان است كه با بالا رفتن اميد به زندگي، اهميت آن به عنوان يك
معضل عمومي بيش از پيش شناخته شده است. آمار هاي موجود نشان دهنده ابتلاي
بيش از75ميليون نفردر اروپا، ژاپن وايالات متحده به اين بيماري است. هزينه
هاي تحميل شده ناشي از اين بيماري شامل هزينه بستري در بيمارستان، مراقبت
سرپايي، خدمات پرستاري، درمان هاي دارويي وروزهاي كاري از دست رفته است.
علاوه بر اين افزايش احتمال مرگ در مبتلايان، شكستگي هاي استخواني، زمين
گيرشدن وعوارض ثانوي ناشي از آن، درد كمر وكاهش قد براي سلامتي سالمندان
تهديد كننده هستند . لذا پيشگيري از اين بيماري براي حفظ سلامتي، كيفيت
زندگي و استقلال به خصوص در دوران سالمندي ضروري است.

تعريف پوكي استخوان
پوكي استخوان بيماري سيستميك اسكلتي است كه
منجربه كاهش توده استخواني و تخريب ميكروسكوپي نسج استخوان و افزايش
شكنندگي آن مي شود. اين بيماري در مراحل اوليه بدون علامت بوده وغالبا تا
زمان شكستگي استخوان تشخيص داده نمي شود.
فاكتورهاي خطر زاي پوكي استخوان در زنان
حداكثر تراكم استخواني( PBM ) در زنان
كمتر از مردان است. همچنين تغييرات هورموني پس از يائسگي در بروز پوكي
استخوان تاثير گذار است. از سوي ديگرمتوسط طول عمردر زنان بيش از مردان است
و در نتيجه كاهش توده استخواني درآن ها بيشتر خواهد بود. با بالا رفتن
اميد به زندگي در بسياري از نقاط جهان زنان بيش از يك سوم عمرخود را پس از
يائسگي طي مي كنندكه اين روند به خصوص در آسيا با توجه به جمعيت انبوه
قابل ملاحظه است. لذا درمجموع شيوع پوكي استخوان در زنان سه برابر مردان
است.
سن
با افزايش سن ، خطربروز پوكي استخوان بالا مي رود به نحوي كه تا 75 سالگي 30% زنان سفيد پوست دچار پوكي استخوان مي شوند.
نژاد
زردپوستان وسفيد پوستان در مقايسه با سياه پوستان از توده استخواني كم تراكم تري برخوردار ند.
كاهش هورمون هاي جنسي
هورمون هاي جنسي بر روي رشد استخوان موثر
ند. توليد آن ها كمي قبل از بلوغ وپس از آن افزايش پيدا مي كند. البته
سير زماني توليد آن ها كاملا با رشد توده استخواني تطابق ندارد. كاهش آن
عامل اصلي پوكي استخوان در زنان پس از دهه پنجم زندگي است.
ژنتيك
نقش توارث در تراكم معدني استخوان(BMD)
شناخته شده است. اين تاثيردر تراكم فقرات كمري، گردن استخوان وديستال ساعد
بيشتر و در پروگزيمال فمور وساعدكمتر مشهود است.
ابتلا به بيماري ها و مصرف داروها
پركاري تيروئيد، هيپرپاراتيروئيديسم، ديابت
وابسته به انسولين، بيماري هاي گوارشي، بيماري هاي متابوليك وتغذيه اي،
سرطان ها ومصرف داروها (مانند ضد تشنج ها وداروهاي ضد سرطان)سبب افزايش
بروز پوكي استخوان مي شود.
رژيم غذايي
مصرف كلسيم دركودكان، سن بلوغ وزنان قبل از
يائسگي سبب افزايش تراكم استخوان مي شود. همچنين بر طبق بعضي مطالعات با
هرگرم مصرف اضافي كلسيم ، خطرشكستگي استخوان لگن 25% كاهش پيدا مي كند.
سابقه شكستگي قبلي
سابقه شكستگي استئوپروتيك قبلي در فرد يا شكستگي استخوان لگن در مادر فرد، خطرشكستگي بعدي را در هر دو جنس افزايش مي دهد.
مصرف سيگار
مصرف سيگار باعث ايجاد اختلال در جذب كلسيم و ساخت استخوان، يائسگي زودرس ، كاهش وزن وتخريب استروژن مي شود.
مصرف الكل
مصرف الكل بر متابوليسم پروتئين وكلسيم، تحرك فرد وفعاليت غدد جنسي موثر بوده واثرسمي روي استئوبلاست ها دارد.
بي تحركي
ورزش سبب افزايش رشد استخواني بهخصوص در
كودكي ودوران بلوغ مي شود به نحوي كه تراكم استخواني بستگي به سطح فعاليت
معمول روزانه دارد.
ورزش شديد
ورزش بسيار سخت و شديد به علت تبعيت
ورزشكار از يك برنامه غذايي خاص يا تاخير بلوغ به علت اختلالات هورموني
ناشي از فعاليت شديد، خطر پوكي استخوان را افزايش ميدهد.
علائم باليني پوكي استخوان
پوكي استخوان هيچگونه علائم هشداردهنده اي
ندارد و معمولا بيماران تا پيش از شكستگي استخوان ها علامتي ندارند.
بنابراين علامت اصلي پوكي استخوان همان عارضه اصلي يعني شكستگي است.
فاكتورهاي خطرزاي شكستگي شامل كم بودن تراكم استخواني و فشار به اسكلت
دراثر تروما يا فعاليت روزانه است. شايعترين نوع تروما درشكستگي هاي
استئوپروتيك، سقوط يا زمين خوردن است. خطر سالانه سقوط در زنان 85 سال به
بالا 50% ودر مردان سالمند 33 % است.50%موارد سقوط به علت اختلال عملكرد
اعضا مانند كاهش ادراك اندام هاي تحتاني، اختلال در راه رفتن، كاهش كنترل
وضعيت، ضعف عضلات، كاهش رفلكس ها وكاهش ديد است. بيماري هاي مزمن
مانندمشكلات عصبي، قلبي، حوادث عروقي مغز، بي اختياري ادرار، افسردگي،
اختلالات شناختي ومصرف داروهاي آرام بخش و ضد افسردگي نيز خطرسقوط را
افزايش مي دهند. مسائل محيطي مانند نوركم وسطوح لغزنده نيز در افزايش خطر
زمين خوردن موثر هستند. احتمال شكستگي به جهت ونوع زمين خوردن، نرم يا سفت
بودن محل وتراكم استخوان بستگي دارد. همچنين بدون توجه به سن، ميزان شكستگي
در زنان پس از يائسگي3 برابر مردان است به نحوي كه خطرشكستگي در طول عمر
يك زن سفيد پوست 15% است. شايعترين محل هاي شكستگي، لگن ،مهره ها وساعد
و جدي ترين، كشنده ترين، پرعارضه ترين و پرهزينهترينآن ها شكستگي لگن
است كه معمولا ناشي از تروما بوده وگاه خود به خود رخ مي دهد. سن متوسط
رخداد آن در كشورهاي پيشرفته 80 سالگي و دركشورهاي در حال توسعه كمتر است.
شكستگي لگن بهطور متوسط نياز به 30 روزبستري دارد.
20 %بيماران در سال اول
شكستگي عمدتا در اثربيماري زمينه اي قبلي فوت كرده،20% نياز به بستري
طولاني در آسايشگاه پيدا كرده و تنها يك سوم بازماندگان به حد اوليه
توانمندي خود مي رسند. شكستگي مهره در زنان به خصوص در سن بالاتر بيشتررخ
مي دهد. بر اساس بررسي هاي راديولوژيك 26-19% زنان سفيد پوست پس از يائسگي
تغيير شكل مهره ها به خصوص در وسط فقرات پشتي يا محل اتصال مهره هاي سينه
اي به كمري دارند. بر خلاف شكستگي هيپ، ميزان مرگ دراين افراد زياد نيست
ولي كيفيت زندگي شديدا مختل مي شود. علاوه بر پوكي استخوان درشكستگي ستون
فقرات به خصوص در مردان، فشارهاي شغلي، تروما و تصادفات را بايد در نظر
گرفت. شكستگي ساعد معمولا در اثر زمين خوردن رخ مي دهد. ميزان آن در زنان 5
سال پس از يائسگي بالا رفته و حداكثر آن در 70-60 سالگي است و پس از آن
مجددا كاهش پيدا مي كند. مرگ ومير نادر ولي اين نوع شكستگي دردناك است و
به6-4 هفته ماندن در گچ وگاه جراحي نياز دارد.
پوكي استخوان در مراحل پيشرفته تر موجب بروز:
-
شكستگي خود به خود يا با كمترين ضربه بر استخوان ها مخصوصا در نواحي ران و لگن، كمر و ستون مهرهها.
-
كمر درد شديد در نقطه اي خاص كه نشانه شكستگي است.
-
قوز پشت كه موجب انحناي پشت يا قوز درآوردن و كوتاه شدن قد مي شود .
بعضي از محققان عقيده دارند افتادن دندان ها
در سال هاي بالا نيز ناشي از همين پوكي استخوان است . هنگامي كه بيماري
خيلي شديد باشد، فشارهاي خفيفي مثل خم شدن به جلو، عطسه يا سرفه كردن
ميتواند باعث شكستگي مهره شود.

منبع:پزشک بالینی